စစ်ခေါင်းဆောင် မင်းအောင်လှိုင်ဟာ ၂၀၂၁ ဖေဖော်ဝါရီ ၁ ရက်မှာ အာဏာသိမ်းခဲ့တဲ့ လုပ်ရပ်ကြောင့် နိုင်ငံတကာဇာတ်ခုံမှာ သူ့ကို အားလုံးက မျက်နှာလွှဲကြပါတယ်။ ပစ်ပယ်ထားကြတယ်၊ ဒဏ်ခတ်ပိတ်ဆို့ တယ်၊ ကမ္ဘာမှာ အရေးကြီးတဲ့၊ ဒေသတွင်းမှာ အရေးကြီးတဲ့ အစည်းဝေးပွဲတိုင်းမှာ ဧည့်သည်စာရင်းကနေ ချန်လှပ်ခံရပါတယ်။  အခုချိန်အထိ လည်း အနည်းဆုံးတော့  လူစုံတဲ့အခါ ကလေးဝိုင်း အပို့ခံရပါတယ်။

ဒါပေမဲ့ အထီးကျန်နေတဲ့ ကလေးတိုင်းအတွက် သန်မာတဲ့ အစ်ကိုကြီးတယောက်လိုအပ်ပါတယ်။ မင်းအောင်လှိုင်အတွက်တော့ အဲ့ဒီမိတ်ဆွေက သန်လည်းသန်တယ်။ ပိုက်ဆံလည်းရှိတယ်၊ ကိုယ့်ဘေးမှာ ကပ်လျက်လည်း ရှိနေတဲ့ မိတ်ဆွေကြီးဖြစ်ပါတယ်။ တရုတ်နိုင်ငံပါ။ အာဏာသိမ်းခါစတုန်းက တရုတ်ဟာ စစ်ကောင်စီကို ခပ်တန်းတန်းဆက်ဆံခဲ့ပေမဲ့ အခုတော့ နွေးနွေးထွေးထွေးနဲ့ စီးပွားရေးအရ ချည်နှောင်ထားတဲ့ ဖက်လဲတကင်း အခြေအနေအထိ ဖြစ်လာခဲ့ပါပြီ။  ဒီအတွက် အဓိကမေးခွန်းကတော့ မင်းအောင်လှိုင်တယောက် သူ့အာဏာတည်မြဲရေးအတွက် မြန်မာနိုင်ငံကို တရုတ်လက်ထဲ ထိုးအပ်လိုက်ပြီလား ဆိုတာပါပဲ။ 

အပိုင်း (၁)  Accept လုပ်ဖို့ အကြာကြီးစောင့်ခဲ့ရတဲ့  Friend Request

အာဏာသိမ်းပြီးနောက်မှာ မင်းအောင်လှိုင်တရားဝင်မှုကို အသည်းအသန်လိုအပ်နေခဲ့ပါတယ်။ ကမ္ဘာ့ခေါင်းဆောင်တယောက်နဲ့ ဓာတ်ပုံတပုံရိုက်ဖို့ မဖြစ်မနေလိုအပ်နေပြီးတော့ သူ့ရဲ့ နံပါတ်တစ်ပစ်မှတ်ကတော့ တရုတ်သမ္မတ ရှီကျင့်ဖျင်ဖြစ်ပါတယ်။ ပူတင်ကတော့ နံပါတ် ၂ ပေါ့လေ။ အာဏာသိမ်းပြီးစနှစ်တွေမှာ  သံတမန်ရေးရာမှာ seen ပြပြီး အဖက်မလုပ်ခံရတဲ့ အခြေအနေမျိုးကို ဖြတ်သန်းခဲ့ရတာပါ။ အဲ့ဒီနောက်မှာတော့ အလှည့်အပြောင်းတခု ဖြစ်လာခဲ့ပါတယ်။

၂၀၂၅ မေလတုန်းက မော်စကိုမှာ ရှီနဲ့ အလွတ်သဘောတွေ့ရင်းနဲ့ ခဏတာ လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ခွင့်ရခဲ့ပါတယ်။ ဒါက ကိုယ် crush ကောင်မလေးဆီက 'like' တခုပြန်ရလိုက်သလိုမျိုးပါ။ ဒါပေမဲ့ စစ်ခေါင်းဆောင်က ဒါထက်ပိုတဲ့ တကယ့် တရားဝင်တွေ့ဆုံမှုမျိုး လိုချင်ခဲ့တာပါ။ ၂၀၂၅ ခုနှစ်၊ သြဂုတ်လမှာတော့ သူလိုချင်တာကို ရခဲ့ပြီဖြစ်ပါတယ်။

မင်းအောင်လှိုင်ကို ကော်ဇောနီခင်းပြီး ခမ်းခမ်းနားနား ကြိုဆိုခဲ့ပါတယ်။ ဒါဟာ အာဏာသိမ်းပြီးနောက်ပိုင်း ရှီကျင့်ဖျင်နဲ့ သူ့ရဲ့ အလွတ်သဘောမဟုတ်တဲ့ ပထမဆုံး တရားဝင်တွေ့ဆုံမှုပါ။ ရှီကျင့်ဖျင်က "မြန်မာ့နိုင်ငံရေးမှာ ပြည်ပကဝင်စွက်ဖက်တာကို ဆန့်ကျင်တယ်" လို့ ပြောခဲ့ပါတယ်။ မြန်မာ့အရေးမှာ စက်ပြင်ဆရာတယောက် အင်ဂျင်ထဲ လက်နှိုက်တာထက်တောင် ပိုပြီးထဲထဲဝင်ဝင် နှိုက်ချွတ် စီမံနေတဲ့ တရုတ်က ဒီစကားကို ပြောခဲ့တာဟာ အင်မတန်လှတဲ့ ဟာသတခုလို့တောင် ပြောလို့ရပါတယ်။

စစ်ခေါင်းဆောင်ကလည်း မြန်မာပြည်မြောက်ပိုင်း တည်ငြိမ်အောင်လုပ်ပေးလို့ ရှီကျင့်ဖျင်ကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြောခဲ့ပါတယ်။ ဒါက တခါတည်းနဲ့ပြီးသွားတာ မဟုတ်ပါဘူး။ တရုတ်ဝန်ကြီးချုပ် လီချန်းကလည်း သူနဲ့တွေ့တယ်၊ နိုင်ငံခြားရေးဝန်ကြီး ဝမ်ယိကလည်း လာတွေ့တယ်။ ဒီလိုတွေ့ဆုံမှုတွေက အကြောင်းအရာ တခုတည်းကိုပဲ ညွှန်ပြနေပါတယ်။ အဲ့ဒါကတော့ တရုတ်ဟာ စစ်ကောင်စီကိုပဲ သူတို့လူအဖြစ် ရွေးချယ်လိုက်ပြီဆိုတာပါပဲ။ သတိပေးစာတွေ မပို့တော့ပဲ ဖိတ်စာတွေ ပို့နေခဲ့ပြီဖြစ်ပါတယ်။

အပိုင်း (၂) အကျိုးခံစားခွင့်ရ မိတ်ဆွေ (Friend with Benefits)

ဒီတော့ ဒီလိုမိတ်ဆွေဖွဲ့ခြင်းအားဖြင့် ဘာတွေရသလဲ။ တရုတ်ဟာ စစ်ကောင်စီရဲ့ အင်အားအကြီးဆုံးမဟာမိတ် ဖြစ်လာခဲ့ပြီး အသက်ဆက်ဖို့လိုအပ်တဲ့ အဓိက အကူအညီကြီး ၃ မျိုး ပေးနေပါတယ်။ နံပါတ် ၁ နိုင်ငံရေးအရ အကာအကွယ်ပေးမှု၊ နံပါတ် ၂ စီးပွားရေးအရ အသက်ဆက်နိုင်အောင်ထောက်ပံ့မှုနဲ့  နံပါတ် -၃ လူသတ်လက်နက် တပုံတပင် ပံ့ပိုးမှုဖြစ်ပါတယ်။

ပထမဆုံး နိုင်ငံရေးအရ အကာအကွယ်ပေးမှုကို ကြည့်ရအောင်ပါ။ ကုလသမဂ္ဂမှာ စစ်ကောင်စီရဲ့ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်မှုတွေအပေါ် ပြစ်တင်ရှုတ်ချဖို့ ကြိုးစားတဲ့အခါတိုင်း တရုတ်နဲ့ ရုရှားက အလိုလိုက်လွန်းတဲ့ မိဘတွေလိုပဲ ကြားဝင်ပြီး ဆုံးဖြတ်ချက်တွေကို ပိတ်ဆို့တာ၊ ဒါမှမဟုတ် အားပျော့သွားအောင် လုပ်တာတွေ လုပ်လေ့ရှိပါတယ်။ သူတို့က ဒီအကျပ်အတည်းဟာ "ပြည်တွင်းရေး"သာဖြစ်တယ်လို့ ပြောကြပါတယ်။ ဥပမာပေးရရင် ကိုယ့်အိမ်နီးချင်းအိမ် မီးလောင်နေတာကို ကြည့်ပြီး "သူတို့ရဲ့ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာကို လေးစားရမယ်၊ ပြည်တွင်းမှာ လောင်မြိုက်နေတဲ့ကိစ္စမှာ သူတို့ဘာသာ ဖြေရှင်းပိုင်ခွင့်ကို လေးစားရမှာပေါ့" ဆိုတဲ့ ပုံစံမျိုးပါ။

ပြီးတော့ စစ်လက်နက်ပစ္စည်းတွေအကြောင်းကြည့်ရအောင်ပါ။ အာဏာသိမ်းပြီးချိန်ကစပြီး ပေကျင်းဟာ စစ်ကောင်စီကို အနည်းဆုံး အမေရိကန်ဒေါ်လာ ၂၆၇ သန်း ဖိုး လက်နက်တွေ ရောင်းချခဲ့ပါတယ်။ တိုက်လေယာဉ်တွေကနေ ထောက်လှမ်းရေးပစ္စည်းတွေအထိ အကုန်ပါတယ်။ Huawei လို တရုတ်ကုမ္ပဏီတွေကလည်း "Smart City" စနစ်ကို ထောက်ပံ့ပေးခဲ့ပါတယ်။ Smart City ဆိုတာက တကယ်တမ်းမှာ မြန်မာပြည်သူတွေကို CCTV ကင်မရာတွေနဲ့ နေရာတိုင်းမှာ စောင့်ကြည့်တာကို နာမည်လှလှပေးထား တာပါ။

ဒါနဲ့ အားမရသေးတဲ့တရုတ်ဟာ ဒေါ်လာ ၃ ဘီလီယံ တန်ဖိုးရှိတဲ့ အကူအညီပေးရေးအစီအစဉ်အတွက် ကတိပြုခဲ့ပါတယ်။ အဲ့ဒီငွေတချို့ကို စစ်ကောင်စီက ကျင်းပမယ်ပြောနေတဲ့ ရွေးကောက်ပွဲအတွက် သုံးဖို့တောင် သတ်မှတ်ထားသေးတယ်။ ဒါကတော့ ရေငတ်တုန်းရေတွင်းထဲ ကျသလိုပါပဲ။ ပြိုလဲနေတဲ့ မြန်မာ့ကျပ်ငွေကို ထိန်းပေးဖို့ တရုတ်အဖွဲ့အစည်းတွေက ပံ့ပိုးပေးခဲ့တယ်လို့တောင် စွပ်စွဲမှုတွေလည်း ရှိခဲ့ပါတယ်။

တရုတ်လောဂျစ်က ရှင်းပါတယ်။  သူတို့က မင်းအောင်လှိုင်ကို ပုဂ္ဂိုလ်ရေးအရ ယုံကြည်မှု ရှိချင်မှရှိမယ်။ ဒါပေမဲ့ နိုင်ငံတခုလုံး ပြိုလဲသွားမှာ၊ အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာဖြစ်ပြီး ထိန်းမရမှာ၊ အဲဒါထက်ဆိုးတာက သူ့အကျိုးစီးပွားတွေ ဆုံးရှုံးမှာကို တော်တော်ကြောက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် သူတို့လူ၊ သူတို့ရဲ့စစ်တပ် ရှင်သန်ဖို့အတွက် ၂ ဆတိုးပြီး အားစိုက်ထုတ်လာတာလို့ ပြောလို့ရနိုင်ပါတယ်။

အပိုင်း (၃)  ရပ်ဝန်း၊ ပိုးလမ်းမနဲ့ တန်ရာတန်ကြေး

ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင် တရုတ်က ဒါတွေကို စေတနာအရင်းခံနဲ့ လုပ်နေတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒါတွေအားလုံးက စီးပွားရေးနဲ့ မဟာဗျူဟာအတွက်ပါပဲ။ အတိအကျပြောရရင် တရုတ်-မြန်မာ စီးပွားရေးစင်္ကြံ (CMEC) အတွက်ပေါ့။ ဒါက အိန္ဒိယသမုဒ္ဒရာဆီကို တရုတ်ရဲ့ အိပ်မက်ဖြတ်လမ်း တခုပါပဲ။

အဓိကရတနာကတော့ ကျောက်ဖြူရေနက်ဆိပ်ကမ်းပါ။ ဒီဆိပ်ကမ်းနဲ့ ဒီလမ်းကြောင်းကိုရရင် တရုတ်ရေနံတင်သင်္ဘောတွေနဲ့ ကုန်တင်သင်္ဘောတွေဟာ မဟာဗျူဟာအရ အန္တရာယ်ရှိတဲ့၊ အသွားအလာထူထပ်လွန်းတဲ့ မလက္ကာရေလက်ကြားကို ရှောင်ကွင်းပြီး တိုက်ရိုက်သွားနိုင်ပြီ ဖြစ်ပါတယ်။

ဒီစီမံကိန်းတွေ အကောင်အထည်ဖော်နိုင်ဖို့ စစ်ကောင်စီကလည်း အကုန်ပုံအောထားပါတယ်။ အငြင်းပွားဖွယ်ရာ မြစ်ဆုံဆည်ကိုပဲကြည့်နိုင်ပါတယ်။ ဒီ ဒေါ်လာ ၃ ဒသမ ၆ ဘီလီယံတန် စီမံကိန်းကြီးကို ၂၀၁၁ ခုနှစ်က ပြည်သူ့ဆန္ဒအရ  ဦးသိန်းစိန်ရဲ့ အရပ်သားတပိုင်း အစိုးရလက်ထက်မှာ ရပ်ဆိုင်းခဲ့ရတာပါ။ ဒါပေမဲ့ အခုတော့ လျှပ်စစ်မလုံလောက်တာ၊ တရုတ်အစိုးရကို မျက်နှာချိုသွေးလိုတာကြောင့် ဒီစီမံကိန်းကို ပြန်စဖို့ စစ်ခေါင်းဆောင်က  အရိပ်အမြွက်ပြလာပါတယ်။ 

ဒီထက်ဆိုးတာလည်း ရှိပါသေးတယ်။ စစ်ကောင်စီဟာ တရုတ်-မြန်မာ ပူးတွဲ ပုဂ္ဂလိက လုံခြုံရေးကုမ္ပဏီတခုကိုတောင် တည်ထောင်ဖို့ လုပ်နေပါတယ်။ မြန်မာ့မြေပေါ်မှာ တရုတ်ပိုက်လိုင်းတွေ၊ ဆိပ်ကမ်းတွေကို ကာကွယ်ဖို့ ကိုယ်ပိုင်လုံခြုံရေးတပ်ဖွဲ့တွေ ခေါ်သွင်းခွင့် ပေးမယ့်သဘောပါပဲ။

အနောက်တိုင်းရင်းနှီးမြှုပ်နှံသူတွေ စွန့်ခွာသွားတဲ့  မြန်မာနိုင်ငံဟာ တရုတ်အပေါ်မှာ အန္တရာယ်ကြီးလောက်အောင် မှီခိုနေရပါပြီ။ သုံးသပ်သူတွေက မြန်မာနိုင်ငံဟာ "တရုတ်တပိုင်းနိုင်ငံ၊ တရုတ်ရုပ်သေးနိုင်ငံ ဖြစ်လာနိုင်တယ်လို့ သတိပေးထားပါတယ်။  စီးပွားရေးနဲ့ နိုင်ငံရေးခလုတ်တွေကို ပြည်မကြီးကနေ လှမ်းထိန်းချုပ်တာခံရတဲ့နိုင်ငံလို့ အမည်ခံရုံ လက်အောက်ခံ ပဏ္ဍာဆက်နယ်ပယ်တခု ဘဝ ရောက်သွားနိုင်ပါတယ်။

အပိုင်း (၄)  နောက်ကွယ်က ကြိုးဆွဲခြင်း

၂၀၂၃ နှစ်ကုန်ပိုင်းမှာ တိုင်းရင်းသားတော်လှန်ရေး မဟာမိတ်အဖွဲ့တစ်ချို့ဟာ ၁၀၂၇ စစ်ဆင်ရေး ကို စတင်ခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီစစ်ဆင်ရေးဟာ အနိုင်ကြီးနိုင်ပါတယ်။ တိုက်တိုင်းကိုနိုင်ခဲ့တာပါ။ နယ်မြေအများကြီးကို မြန်မြန်ဆန်ဆန်သိမ်းနိုင်ခဲ့သလို စစ်ကောင်စီတပ်တွေဟာ လူမှုကွန်ရက်မှာ လှောင်ပြောင်စရာ ဟာသ တခုလိုတောင်ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။

ဒါက တရုတ်အတွက် ကြာလေလေ ခေါင်းခဲစရာဖြစ်လာလေလေပါပဲ။ အစပိုင်းမှာတော့ တရုတ်က ဒီထိုးစစ်ကို မသိမသာ ထောက်ခံနေပုံရပါတယ်။ ဒီစစ်ဆင်ရေးက တရုတ်နိုင်ငံသားတွေကို ပစ်မှတ်ထားတဲ့ ကျားဖြန့် ငွေလိမ်ဂိုဏ်းတွေကို ရှင်းလင်းပေးတာလို့ ခေါင်းစဉ်တပ်ထားတဲ့အတွက် အစောပိုင်းမှာ ထောက်ခံပုံရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ တိုက်တိုင်းအောင်ပြီးတော့ လက်လွန်ခြေလွန်ဖြစ်လာတဲ့အခါ၊ တရုတ်ရဲ့ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုတွေကိုပါ ခြိမ်းခြောက်လာပြီလို့ ယူဆလာချိန်မှာတော့ ပေကျင်းအစိုးရ တိုက်ရိုက်ဝင်စွက် ပါတော့တယ်။  

ပထမဆုံး အနေနဲ့ အဓိကနယ်စပ်ဂိတ်တွေကို ပိတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ တိုက်ပွဲဖြစ်ပွားရာဒေသတွေကို လျှပ်စစ်နဲ့ အင်တာနက်တွေ ဖြတ်တောက်လိုက်ပြီး  တိုင်းရင်းသား တော်လှန်ရေးတပ်တွေရဲ့ ထောက်ပံ့ရေးလမ်းကြောင်းတွေကို ဖြတ်တောက်ပစ်လိုက်ပါတယ်။ တိုင်းရင်းသားတော်လှန်ရေး တပ်ဖွဲ့ခေါင်းဆောင်တယောက်ကို တရုတ်ပြည်ထဲမှာ ဖမ်းဆီး ထိန်းသိမ်းပြီး စေ့စပ်ညှိနှိုင်းရေး စားပွဲဝိုင်းဆီရောက်အောင် အတင်းဖိအားပေးခဲ့တယ်လို့တောင် သတင်းတွေထွက်ခဲ့ပါတယ်။

အထိရောက်ဆုံးရွှေ့ကွက်ကတော့ တရုတ်ရဲ့ ကာလရှည် မဟာမိတ်ကောင်းဖြစ်တဲ့  အင်အားကြီး ‘ဝ’ ပြည်သွေးစည်းညီညွတ်ရေးတပ်မတော် (UWSA) အပေါ် လုပ်ဆောင်ခဲ့တဲ့ လုပ်ရပ်တွေပါ။ 'ဝ' တွေက တခြားတော်လှန်ရေး အဖွဲ့တွေကို လက်နက်တွေ ထောက်ပံ့နေခဲ့တယ်ဆိုတာ လူတိုင်းသိတဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်တခုပါ။ ဒီတော့ တရုတ်က ဘာလုပ်ခဲ့လဲ။ ရှင်းပါတယ်။ သူတို့ကို ဒဏ်ခတ်ပိတ်ဆို့ခဲ့ ပါတယ်။

တခြားတော်လှန်ရေးအဖွဲ့တွေကို ကူညီလို့ တရုတ်က ‘ဝ’ ဒေသကို ဒဏ်ခတ်ပိတ်ဆို့မှုတွေ လုပ်ခဲ့တယ်လို့ 'ဝ' ခေါင်းဆောင်တယောက်က လူသိရှင်ကြား ထုတ်ဖော်ခဲ့ပါတယ်။ ဒီလုပ်ရပ်ကြောင့် သူတို့တွေ ဘီလီယံချီ နစ်နာ ဆုံးရှုံးခဲ့ရပါတယ်။ ပေးချင်တဲ့ သတင်းစကားက ရှင်းပါတယ်။ “ပွဲပြီးပြီ၊ တော်တန်တိတ်၊ အေးဆေးနေလိုက်တော့” ဆိုတဲ့ ပုံစံပါ။ ဒီကိစ္စမှာ အပျော်ကြီးပျော်ရသူကတော့ မင်းအောင်လှိုင်ပါပဲ။ သူက တရုတ်ပြည်ကို သွားပြီး "လက်နက်ကိုင်အဖွဲ့တွေကို ဖိအားပေးတဲ့အတွက်" ရှီကျင့်ဖျင်ကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ကျေးဇူးတင် စကားပြောခဲ့ပါတယ်။ သူ့အလုပ်သူမလုပ်ဘဲ သူ့အစား ရန်ဖြစ်ပေးတဲ့ အစ်ကိုကြီးကို ကျေးဇူးတင်စကား သွားပြောပေးရတဲ့ သဘောပါပဲ။

အပိုင်း (၅)  ဆွေမျိုးပေါက်ဖော် လား အိမ်နီးချင်းဆိုးလား

ဒီလို အာဏာလုသူကို ကောဇောနီခင်းကြိုလိုက်တာဟာ မြန်မာပြည်သူတွေကတော့ လုံးဝကျေနပ်ကြမှာ မဟုတ်ပါဘူးဆိုတာ တော့ရှင်းပါတယ်။ 

အခုလို တရုတ်က စစ်ခေါင်းဆောင်ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မထောက်ခံခင်၊  စစ်တပ် အာဏာသိမ်းပြီးချိန်ကတည်းက တရုတ်ဆန့်ကျင်ရေးလှုပ်ရှားမှုတွေ  မြင့်တက်လာခဲ့ပါတယ်။ ဆန္ဒပြသူတွေက တရုတ်ပိုင်စက်ရုံတွေကို ပစ်မှတ်ထားခဲ့ကြပါတယ်။ အမျိုးသားညီညွတ်ရေးအစိုးရအဖွဲ့ (NUG) ကလည်း စစ်ကောင်စီကို ထောက်ခံတာ အင်မတန်အန္တရာယ်များတဲ့ လုပ်ရပ်ဖြစ်တယ်လို့ သတိပေးခဲ့ပါတယ်။ Justice For Myanmar အဖွဲ့ကတော့ တရုတ်ရဲ့ထောက်ခံမှုဟာ "စစ်ကောင်စီက ပြည်သူတွေအပေါ် အကြမ်းဖက်မှုတွေ ပိုမိုတိုးမြှင့်လုပ်ဆောင်ဖို့ အားပေးရာရောက်တယ်" လို့ သတိပေးထားပါတယ်။

လူမှုကွန်ရက်တွေပေါ်မှာလည်း မြန်မာပြည်သူအများစုရဲ့  သဘောထားကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း တွေ့နိုင်ပါတယ်။ "တရုတ်ဟာ သူ့ပိုက်လိုင်းနဲ့ သူ့စီမံကိန်းတွေကိုပဲ ဂရုစိုက်တယ်၊ ကျနော်တို့ရဲ့လွတ်လပ်မှုကို ဂရုမစိုက်ဘူး" ဆိုတာ ပိုထင်ရှားလာပါတယ်။

ဒီလို အမုန်းခံရတာကိုတော့ ပြည်မကြီးအစိုးရက ကြိုက်မယ်မထင်ပါဘူး။ တဖက်မှာတော့ တရုတ်-ဗမာ "ဆွေမျိုးပေါက်ဖော်” ချစ်ကြည်ရေးလို့ပြောနေပေမဲ့ တဖက်မှာ ပြည်သူတွေက အပြင်းအထန်မုန်းတီးနေတဲ့ စစ်ကောင်စီကို  ထောက်ခံပေးနေပါတယ်။ မီးစတဖက်၊ ရေမှုတ်တဖက် မူဝါဒနဲ့တော့ တကယ့်ချစ်ကြည်ရေးကို မရနိုင်ပါဘူး။

အပိုင်း (၆) တမျိုးသားလုံးဆပ်ရမယ့် အကြွေး

ကျနော်တို့ရဲ့ မူလမေးခွန်းဆီ ပြန်သွားကြရအောင်ပါ။ မင်းအောင်လှိုင်တယောက် သူ့အာဏာတည်မြဲရေးအတွက် တိုင်းပြည်ကို တရုတ်လက်ထဲ ရောင်းစားခဲ့ပြီလားဆိုတဲ့ မေးခွန်းဖြစ်ပါတယ်။

သက်သေအထောက်အထားအားလုံးကို ကြည့်ရင်တော့ အဖြေက ရှုပ်သလိုလိုနဲ့ ရှင်းပါတယ်။ ဟုတ်ပါတယ်။ ရောင်းစားလိုက်ပါပြီ။ စစ်ခေါင်းဆောင်ဟာ လုံခြုံရေးအတွက် အချုပ်အခြာအာဏာကို လဲလှယ်ခဲ့ပါတယ်၊ အသိအမှတ်ပြုမှုအတွက် သယံဇာတတွေကို လဲလှယ်ခဲ့တယ်၊ ပြီးတော့ သူ့ ရေတိုရှင်သန်မှုအတွက်  နိုင်ငံရဲ့ ရေရှည်လွတ်လပ်မှုကို လဲလှယ်ခဲ့ပါတယ်။ မင်းအောင်လှိုင်ဟာ လက်နက်၊ ငွေသားနဲ့ ထိုင်ခုံတနေရာစာအတွက် တရုတ်လက်ထဲကို မြန်မာ့စီးပွားရေး၊ နယ်စပ်ပဋိပက္ခတွေနဲ့ မဟာဗျူဟာမြောက် ပိုင်ဆိုင်မှုတွေကို တိုက်ရိုက် တနည်း၊ သွယ်ဝိုက်တဖုံလွှမ်းမိုးချုပ်ကိုင်ခွင့်ပေးလိုက်ပြီ ဖြစ်ပါတယ်။

နောက်ဆက်တွဲ အကျိုးဆက်အကြီးကြီးတွေ ရှိလာတော့မှာဖြစ်ပါတယ်။ အကျပ်အတည်းကို ဖြေရှင်းဖို့ ကြိုးစားချင်ယောင်ဆောင်ရင်းနဲ့ ကျရှုံးနေတဲ့ အာဆီယံရဲ့ အခန်းကဏ္ဍကလည်း  ပို အားနည်းသွားမှာဖြစ်ပါတယ်။ တရုတ်ဟာ တည်ငြိမ်ပြီး ပျော့ပျောင်းတဲ့ အိမ်နီးချင်းတယောက် လိုချင်တဲ့စိတ်နဲ့ ကမ္ဘာ့အရက်စက်ဆုံး အာဏာရှင်တယောက်ကို အသက်ကယ်ကြိုး ပစ်ပေးခဲ့ပါတယ်။ သူတို့ရဲ့ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုတွေနဲ့ မဟာဗျူဟာအကျိုးစီးပွားတွေကိုတော့ လောလောဆယ် လုံခြုံအောင် လုပ်နိုင်ခဲ့တယ်ဆိုနိုင်ပေမဲ့ ဒီလိုလုပ်တာဟာ သူရဲမွေးသလိုပါပဲ။ အမေရိကန်ကို စိန်ခေါ်မယ့် ကမ္ဘာ့အာဏာအစီအစဉ်သစ်ကို တည်ဆောက်ဖို့ ဆိုရင် ကိုယ့်ဘေးအိမ်မှာတောင် လူကြိုက်မများတဲ့ကောင်ဖြစ်နေရင် အဆင်မပြေနိုင်ပါဘူး။ ပြီးတော့ မြန်မာပြည်သူ မျိုးဆက်တခုလုံးရဲ့ အမုန်းတရားကိုလည်း ရယူလိုက်တာလည်း ဖြစ်ပါတယ်။

မင်းအောင်လှိုင်အတွက်ကတော့  ဒီသဘောတူညီမှုကြောင့် အာဏာဆက်မြဲစေခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မြန်မာပြည်သူတွေအတွက်တော့ ဒီသဘောတူညီမှုရဲ့ အဖိုးအစားနားကို တောင်းခံတဲ့ တစောင်မကတဲ့ တောင်းခံလွှာ ဘောင်ချာတွေကို ရှင်းပေးရတော့မှာဖြစ်ပြီး၊ အဲ့ဒီအကြွေးကို နောင်ဆယ်စုနှစ်ပေါင်း များစွာတိုင်အောင် တမျိုးသားလုံး ပေးဆပ်သွားရမယ့်အခြေအနေမှာ ရှိနေပါတယ်ခင်ဗျာ။

စိုင်းခေတ်နွေ