မြန်မာပြည်အမှောင်ထုကို ထိုးဖောက်လို့ PDF တွေပေါ်လာခဲ့။ မြေလွှာထုကို လွန်းထိုးထွက်လာတဲ့ ရွှေမျှစ်စို့ပေါက်ကြီးလို ‘ငါလည်းမင်းလောင်းထီးဖြူဆောင်း’ မယ့် ဖြူစင်ရှင်းသန့်တဲ့ မှိုပွင့်တွေ လွတ်လပ်တဲ့ကောင်းကင်ဆီ ဦးတည် ပေါ်ထွက်နေသလိုပေါ့။ ငွားငွားစွင့်စွင့် ဆန်းတင့်လို့ နေပါတယ်။ အောင်ပွဲအလီလီနွှဲရင်း ပြည်သူ့နှလုံးသားမှာငြိတွယ် တွယ်နှောင်ဖွဲ့လို့။ ‘စစ်မိစ္ဆာ’ ရဲ့ တရားမဲ့ အဓမ္မပြုကျင့်ခံနေရတဲ့ အားကိုးရာမဲ့လူထုကို အကာအကွယ်ပေးမှုတွေက နွေးထွေးလုံခြုံလှပေါ့။ မျှော်လင့်ချက်ရောင်ခြည်ဦးကို မြင်တွေ့လိုက်ရသလိုပါပဲ။

မြန်မာပြည်သူတွေ ကယ်တင်ဖို့ ‘ပီဒီအက်ဖ်’ တို့ စစ်ထွက်ရဦးမယ်။ ပြည်သူအားလုံး စစ်မိစ္ဆာကျွန်ဘဝက လွတ်မြောက်ဖို့ ပီဒီအက်ဖ်တို့ စစ်ထွက်ရဦးမယ်။ တရားစစ်ကို ဆင်နွှဲဖို့ စစ်ထွက်ရဦးမယ်။ အောင်မြင်ပါစေကြာင်း ပန်းသပြေနဲ့ ညောင်ရေလောင်းလို့ ပြည်သူအပေါင်းက ဆုတောင်းနေကြလေရဲ့။ ပီဒီအက်ဖ်အပေါင်း အန္တရာယ် ကင်းရှင်းပါစေကြောင်း မေတ္တာလောင်းလို့ ဆုမွန်ကောင်းခြွေ တောင်းဆုဝေနေကြလေရဲ့။ တို့က ဒါပဲတတ်နိုင်ပေတာကိုး။

စစ်မိစ္ဆာနင်းခြေဖျက်ဆီးမှုကြောင့် တိမ်းစောင်းတဲ့ လောကကြီးကို တည့်မတ်ကြရဦးမယ်။ လွတ်လပ်ခြင်း၊ ညီမျှခြင်း မေတ္တာလွှမ်းခြုံ ချမ်းမြေ့ငြိမ်းအေးခြင်းတို့အတွက် လောကကို ပြုပြင်ကြရဦးမယ်။ တရားဥပဒေစိုးမိုးရေးအတွက်၊ မွေးရာပါ လူ့အခွင့်အရေးအတွက်၊ တဦးချင်း လွတ်လပ်ခွင့်တွေအတွက် လမ်းခင်းပေးကြရဦးမယ်။ တဦးတယောက် တသင်းတဖွဲ့ကစပြီး ခိုနားရာ ပြည်သူအားလုံး စစ်မိစ္ဆာကျွန်ဘဝက လွတ်မြောက်လုံခြုံဖို့ အတွက် ပီဒီအက်ဖ်တို့ စစ်ထွက်ရပေဦးမယ်။ အောင်ပွဲနဲ့အတူ ပြန်လာချိန်ဟာ ပြည်သူ့တို့ လွတ်မြောက်ချိန်ခါကောင်းကို ရောက်ပါပြီ။

စစ်ထွက်ကြမယ့် ပီဒီအက်ဖ်အပေါင်းတို့။ ပြည်သူ့နှလုံးသားကို အမြဲ‌ဆောင်ထားကြပါ။ ဒါဟာ ဘယ်တော့မှ မမှားနိုင်တဲ့ လက်တွဲဖော်တွေဖြစ်တယ်။ စစ်မြေပြင်ရောက်ချိန်တိုင်း ‘သတိတမံ ဉာဏ်မြေကတုတ်’ ဆိုတဲ့ ဆောင်ပုဒ်ကို ‘အန္တရာယ်ကင်း ဂါထာတပုဒ်’ လို ကိုယ်နဲ့မကွာ အမြဲကပ်လို့ တိုက်ပွဲဝင်ပါလေ။ အောင်မြင်မှုတွေ ရောက်ပါလိမ့်မယ်။

အမောင်စစ်သည်တော်တို့..။ ဗိုလ်ချုပ်ကြီး မက်အာသာက သူ့စစ်သားတွေကို “Duty, honor, country, တာဝန်၊ သစ္စာ၊ နိုင်ငံတော်’ ဆိုတာကို စစ်သားရဲ့ ရတနာသုံးပါးလို အမြဲနှလုံးသွင်းထားကြဖို့ မှာကြားခဲ့တယ်။ ရဲဘော်တို့မှာ ဒီစိတ်ဓာတ်က ကိန်းဝပ်နေပြီးသားမို့ အထူးမှာစရာမလို။ ပြည်သူရဲ့ အသက်၊ အိုးအိမ်၊ စည်းစိမ်တို့ကို ကာကွယ်ပြုဖို့ ဦးတည်ချက်နဲ့ တော်လှန်စစ်ကို ဆင်နွှဲကြတာ ပြည်သူအားလုံး သိနားလည်ပြီးဖြစ်တယ်။ ဒါကြောင့် ပြည်သူနဲ့ နိုင်ငံတော်အပေါ် အလိုလိုသစ္စာစောင့်သိပြီးဖြစ်သလို ကိုယ်တိုင်ယူခဲ့တဲ့ တာဝန်ဖြစ်တဲ့ အတွက်လည်း မကျေပြွန်စရာမရှိ။ ပကတိ အသိဖြစ်နေတာကြောင့်ပါပဲ။ ဤသည်ပင် တော်လှန်ရေးရဲဘော်ကောင်းတယောက် ကျင့်ထုံးပေပ။

ဒီတာဝန်ဟာ ဘယ်သူတဦးတယောက်ကမှ ပေးအပ်ထားတဲ့ တာဝန်မဟုတ်။ ကိုယ်တိုင် အသိစိတ်နဲ့ ကိုယ်တိုင်ယူခဲ့တဲ့ တာဝန်သာ ဖြစ်တယ်ဆိုတာ ဘယ်တော့မှ မမေ့ပါစေနဲ့။ နိုင်ငံသားကောင်းတယောက်အတွက် သည့်ထက် မွန်မြတ်တဲ့စိတ်မျိုး ရှိနိုင်မည်မဟုတ်။ အဲ့ဒီစိတ်ဓာတ်ကပဲ ရဲဘော်တို့ရဲ့ ကိုယ်ကျင့်တန်ဖိုးတခုကို သတ်မှတ်ပေးပြီး ဖြစ်နေတယ်။ ဒီစိတ်ကပဲ ဇွဲ၊ လုံ့လ၊ ဝီရိယတို့ကို အခြေခံပြီး အခက်အခဲ အကျပ်အတည်းကို ကျော်ဖြတ်နိုင်အောင် စွမ်းဆောင်ပေးပါလိမ့်မယ်။ စစ်မုန်တိုင်းကြားမှာ မားမားမတ်မတ် ရပ်တည်နိုင်အောင် ကူထောက်ပေးပါလိမ့်မယ်။

ဒီအချိန်မှာအဆုံးအဖြတ်တခုရဲ့ ဆုံမှတ်ရောက်တိုင်း သွေးကွဲရေးနဲ့ သွေးခွဲရေးလှိုင်းတွေ ထန်ပြင်းရိုက်ခတ်တတ်တာ သတိရှိဖို့လိုတယ်။ ရန်သူဟာ ပုံသဏ္ဌာန်မျိုးစုံနဲ့ ချဉ်းကပ်လာမှာဖြစ်တယ်။ မထင်မှတ်ချိန်မှာ ခရာတုတ် မောင်းတွေထုပြီးလည်း အုံနဲ့ကျင်းနဲ့ ခြိမ်းခြောက်ဝင်ရောက်တတ်သလို သာယာနာပျော်ဘွယ် ပုလွေမှုတ်၊ တယောထိုးလို့လည်း ဝင်လာတတ်တယ်။ စည်းစိမ်ဥစ္စာ လာဘ်လာဘ ပေးမြှူပြီး ‘ရွှေပြည်အေးတရား’ ပြ ဆရာအဖြစ်နဲ့လည်း ဝင်လာတတ်တယ်။ သတိထားနိုင်မှ တော်ကာကျမယ်။

‘အနစ်နာခံကြရတော့ မင်းတို့၊ ခံစား စံစားရတော့ သူတို့’ ဆိုတဲ့ ‘သံဝေဂ’ တယောထိုးလာပြီဆိုရင် သေချာတယ်၊ ‘သွေးခွဲရေးလမ်းပေါ်က ချေးပိုးထိုးလောက်ကောင်တွေ’ ဆိုတာ မင်းမမေ့လေနဲ့။‌ သူတို့ကို ပြန်ပြောလိုက်စမ်းပ။ ‘ငါတို့ဟာ ကိုယ့်တာဝန်ကိုယ်ယူပြီး ကိုယ့်မောင်းကိုယ်ထုလို့ ကိုယ့်အလံကိုယ်ထောင်ရင်း စစ်မိစ္ဆာကျွန်အောက်က ရုန်းထွက်ခဲ့ကြတာ’ လို့ပေါ့။

ရဲဘော်တို့ဟာ ပြည်သူ့အတွက်၊ ဒီမိုကရေစီအတွက်၊ ဖက်ဒရယ်ပြည်ထောင်အတွက်၊ ဖက်ဒရယ်တပ်တော်ကြီးအတွက်၊ အနာဂတ်နိုင်ငံတော်ငြိမ်းချမ်းရေးအတွက်၊ စစ်မောင်းသံချီပြီး စစ်တိုက်ခဲ့ရပေမဲ့ စစ်ဝါဒီလူမိုက်တွေ မဟုတ်ကြဘူး။ စစ်ဝါဒီတွေလို ရူးသွပ်နေတဲ့ စစ်ရူးတွေ မဟုတ်ကြဘူး။ လွတ်လပ်ခြင်း၊ တရားမျှတခြင်းနဲ့ တလောကလုံး ချမ်းမြေ့ငြိမ်းချမ်း မေတ္တာလွှမ်းနိုင်ရေးအတွက် ကရုဏာရှေ့ထား တိုက်ပွဲဝင်ခဲ့ကြသူတွေ ဖြစ်သကွဲ့။

ပြည်သူလို့ပြောရာမှာ ပြည်တွင်းပြည်ပ စစ်ဘေးရှောင်သူအားလုံးကို ရည်ညွှန်းပြီးသား ဖြစ်ပါစေ။ စစ်မိစ္ဆာ ဘယာဘေးကြောင့်၊ ကိုယ့်ရေ၊ ကိုယ့်မြေကို စွန့်ခွာခဲ့ရသူတွေ။ အချို့ဆို နိုင်ငံမဲ့တွေ။ နိုင်ငံပါပျောက်ဆုံးနေကြသူတွေလည်း ရှိရဲ့။ သူတို့တတွေ ပြည်တော်ပြန် အခြေလှစေဖို့ဟာလည်း ရဲဘော်တို့ရဲ့အောင်ပွဲမှာ တည်နေလေရဲ့။  နိုင်ငံမဲ့သူ နိုင်ငံပြန်ရပါစေ။ နိုင်ငံတော်ရင်ငွေ့ ပြန်လည်ခိုလှုံနိုင်ကြပါစေကွယ်။

ရဲဘော်တို့ဟာ တမိတည်းပေါက်တွေ မဟုတ်ကြ။ တဖွဲ့စည်း၊ တပါတီတည်းက မဟုတ်ကြဘူး။ ဒါပေမဲ့ ရင်ခုံသံချင်း တူနေကြတယ်။ စစ်မိစ္ဆာအမြစ်ဖြတ်ရေး ဦးတည်ချက်မှာ ညီမျှနေကြတယ်။ လွတ်မြောက်ရာလမ်း ခြေလှမ်းစပြီ ဆိုကတည်းက အဖွဲ့အစည်းတွေ၊ ပါတီတွေ၊ ပုဂ္ဂလိက အခြေအနေတွေကို အိမ်တံစက်မြိတ်မှာ ချိတ်ဆွဲထားခဲ့ပြီး တိုက်ပွဲတင်ခဲ့ကြတာပဲ မဟုတ်လား။ အစွဲတွေ၊ အကွဲတွေ ဖြစ်စေတာမှန်သမျှ ရှောင်ရှားကြပြီး စစ်ရေးကျွမ်းကျင်သူ အတွေ့ကြုံရှိသူတို့ လမ်းပြရာနောက် နာခံမှုနဲ့ လျှောက်လှမ်းကြဖို့တော့ လိုပါတယ်။ စစ်ဆင်ရေးပြီးတော့ အမိန့်နေရာမှာ ညီအစ်ကိုတတွေ ပခုံးဖက်လို့ ဒိုးတူဘောင်ဘက် မေတ္တာဖက် လက်တွဲကြမြဲမဟုတ်လား။

စစ်မိစ္ဆာတို့ ဆုပ်ကိုင်ခဲ့တဲ့ မူသဘောတွေကိုပါ ခဝါချ တော်လှန်ပစ်ကြရမယ်။ လွတ်လပ်စွာ ကိုးကွယ်ယုံကြည်ခွင့်၊ လွတ်လပ်စွာ ထုတ်ဖော်တင်ပြနိုင်ခွင့်၊ အရွယ်ရောက်သူတိုင်း ပညာသင်ကြားခွင့်၊ လူတိုင်း ကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မှု ခံပိုင်ခွင့်၊ လွတ်လပ်သော တရားစီရင်ပိုင်ခွင့်၊ ဥပဒေရဲ့ အစောင့်အရှောက်ကို မျှတစွာခံစားပိုင်ခွင့်၊ လွတ်လပ်စွာ ကုန်သွယ်ခွင့် စတာတွေကို နိုင်ငံသစ်နဲ့အတူ တပြိုင်တည်း အကောင်ထည်ဖော်ကြရဦးမယ်လေ။

အခုဆို ရဲဘော်တို့ဟာ အားနည်းသူ အဖိနှိပ်ခံတွေအတွက် အိပ်မောကျနေတဲ့ကမ္ဘာကြီး နိုးထလာအောင် လှုပ်နှိုးနိုင်ခဲ့ပြီ။ ရဲဘော်တို့ဟာ ချမ်းမြေ့ငြိမ်းအေးခြင်းကို လိုလားတဲ့ တည်ဆောက်ပြုပြင်လိုသူတွေ။ စစ်မိစ္ဆာဂိုဏ်းသားတွေက အဖျက်သမား၊ အကြမ်းဖက် လုယူသူတွေ။ တည်ဆောက်မွမ်းမံလိုသူတွေကသာ လောကကို ပိုင်စိုးကြရမြဲပါ။

လွတ်လပ်ရေးရောင်ခြည်ဦးဆီရောက်ဖို့ ရဲဘော်တို့ ခြေလှမ်းတိုင်းမှာ သွေးခြေဥနဲ့ နာကျင်နေတာကို သိပါတယ်။ လမ်းခုလတ်မှာ ဘဝဖြတ်ကျန်ရစ်ခဲ့ကြတဲ့ ရဲဘော်အာဇာနည် သူရဲကောင်းတို့အတွက်လည်း နာကျင်ခံစားကြရပါတယ်။ ဝမ်းနည်းခြင်းစကားလောက်နဲ့ မလုံလောက်မှန်းလည်း သိပါရဲ့။ သို့ပေမဲ့ ရှေ့ခရီးဆက်ကြရဦးမှာမို့ နာနာကျင်ကျင် နှုတ်ဆက်လို့ ခရီးဆက်ခဲ့တဲ့ ရဲဘော်တို့ ခံစားစိတ်ကိုလည်း စာနာမိပါတယ်။ ဒါဟာ အသည်းနင့်အောင် နာကျင်မယ်ဆိုတာလည်း ဘဝနဲ့ထပ်တူ ခံစားနားလည်ရပါတယ်။

တနိုင်ငံလုံး စစ်တလင်းပြင်ဖြစ်ခဲ့ပြီ။ စစ်တလင်းရဲ့ နေရာတိုင်းလိုလိုမှာ စစ်ကျွန်ဘဝက လွတ်မြောက်ဖို့ စွန့်လွှတ်ခဲ့ကြတဲ့ သူရဲကောင်း အာဇာနည်တွေ ထာဝရနားခိုဖို့ မြင့်မြတ်တဲ့မြေမှာ မြင့်မြတ်တဲ့ဘုံဗိမာန်တွေ တည်ဆောက်ကြမယ်။ ဒေသတိုင်းရဲ့ ဘုံဗိမာန်တိုင်းမှာ မမေ့မလျော့ မြတ်သောမြေအဖြစ် ဂုဏ်ပြုပွဲတော်တွေ နှစ်စဉ်ကျင်းပကြမယ်။ ဒီမြေရဲ့မြင့်မြတ်မှုကို သူတို့ပဲ သယ်ဆောင်ခဲ့တယ်ဆိုတာ မမေ့မလျော့ နှလုံးသွင်း ဂုဏ်ပြုကြတာပေါ့။

စစ်မိစ္ဆာဂိုဏ်းကို ဖြိုဖျက်ပြီးတာနဲ့ နိုင်ငံတော်သစ်ဆီ ချီတက်ကြတဲ့အခါ အချို့လည်း ကျောင်းစာသင်ခန်းထဲ ပြန်သွားကြမှာရှိသလို အချို့က စီးပွားရေးနယ်၊ လူမှုရေးနယ်၊ နိုင်ငံရေးနယ် စသဖြင့် အသီးသီး ရည်ရွယ်ရာလမ်းပေါ်  လျှောက်ကြရမှာပါ။ 

လူ့သဘာဝမှာ ကိုယ်မကြိုက်တဲ့အလုပ်ကို ကိုယ်တိုင်ပြန်လုပ်မိတတ်ကြတယ်။ သတိထားဆင်ခြင်နိုင်မှ တော်ကာကျမယ်။ အခွင့်ထူးခံတာ မကြိုက်သူကလည်း ကိုယ်တိုင် အခြေအနေပေးလာတာနဲ့ အခွင့်ထူးခံချင်လာတတ်တယ်။   အဂတိလိုက်တာ မကြိုက်သူကလည်း အဂတိကို လုပ်လာတတ်တယ်။ ခရိုနီမကြိုက်သူကလည်း လွတ်လပ်စွာ ယှဉ်ပြိုင်မှု မပြုလို‌ဘဲ အာဏာရှိသူနဲ့ ချဉ်းကပ်လို့ ကြီးပွားအောင် ကြံဆောင်လာတတ်တယ်။ အာဏာရှင်မုန်းတီးသူကိုယ်တိုင်က အာဏာနဲ့ လုပ်ပိုင်ခွင့် သူ့လက်ထဲရောက်လာချိန်မှာ တိမ်မြုပ်ပျောက်ကွယ်နေတဲ့ အာဏာရှင်အားကျတဲ့ အနုသယစိတ်လေး အကောင်ပေါက်လာတတ်ပါတယ်။ ဒါတွေကို သတိထားပြီး ရှောင်ကြဉ်နိုင်ကြဖို့တော့ လိုပါတယ်။

မကြာမီ စုံစုံညီညီနဲ့ တိုက်ပွဲဝင်ကြတော့မယ့် ရဲဘော်တို့အတွက် ပြည်သူလူထုအပေါင်းရဲ့ ပို့သတဲ့ မေတ္တာအေးမြမြကို ခံယူရနိုင်ကြပါစေ။ နွေဦးတော်လှန်ရေး ရဲဘော်အပေါင်း အန္တရာယ်မှ ကင်းဝေးကြပါစေကြောင်း အောင်သပြေ ညောင်ရေလောင်းလို့ မေတ္တာစာပေးပို့လိုက်ပါတယ်။ တိုက်ပွဲတရာ အောင်ပွဲတသိန်း ပိုင်ဆိုင်အနိုင်ယူနိုင်ကြပါစေ။

ဂန္ထဝင်မောင်ထူး