စစ်တပ်ကအာဏာသိမ်းပြီးနောက်ပိုင်းမှာ ရဟန်းရှင်လူ ပြည်သူလူထုတွေနဲ့ ဌာနဆိုင်ရာ ဝန်ထမ်းတွေအားလုံး စစ်အာဏာရှင်ကို ဆန့်ကျင်ဆန္ဒပြ သပိတ်မှောက်တာတွေနဲ့ အာဏာဖီဆန် CDM လှုပ်ရှားမှုတွေ ပြုလုပ်ခဲ့ကြပါတယ်။

ငြိမ်းချမ်းစွာ ဆန္ဒပြတဲ့ ပြည်သူတွေကို လက်နက်အားကိုးနဲ့ အကြမ်းဖက်ဖြိုခွင်းရာကနေ ပြည်သူလုထုတွေ၊ ဌာနဆိုင်ရာဝန်ထမ်းတွေနဲ့ သံဃာတော်တချို့ဟာလည်း လက်နက်ကိုင် တော်လှန်ရေးလမ်းစဥ်ကိုရွေးချယ်ခဲ့ကြပြီး အဲဒီထဲမှာ ကျောင်းဆရာဘဝကနေ တော်လှန်ရေးတပ်ဖွဲ့ရဲ့ ခေါင်းဆောင်တယောက်ဖြစ်လာတဲ့ ဆရာဇင်ကိုဝင်းလည်း အပါအဝင် ဖြစ်ပါတယ်။

စစ်တပ်က အာဏာသိမ်းပြီးတဲ့အချိန်မှာ မကွေးပညာရေး CDM စစ်ကြောင်းကို ဦးဆောင်ပြီး စစ်အာဏာရှင်ပြုတ်ကျရေး ဆန္ဒပြခဲ့ကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ အကြမ်းဖက်စစ်တပ်က ဆန္ဒပြတာတွေကို ရက်ရက်စက်စက် ဖြိုခွင်းသတ်ဖြတ်လာတဲ့အခါမှာ ဆန္ဒပြနေရုံနဲ့ မရတော့ဘူး။ လက်နက်ကိုင်တော်လှန်မှ ရတော့မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး ကိုယ့်ရဲ့ဒေသဖြစ်တဲ့ ဆောမြို့နယ်ကို သွားရောက်ပြီး လက်နက်ကိုင်လမ်းစဥ်ကို အခြေတည်လာခဲ့တယ်လို့ The Youth Force (ဆော၊ ကျောက်ထု) ရဲ့ ခေါင်းဆောင် ဆရာဇင်ကိုဝင်းက ပြောပါတယ်။

ကိုယ့်ဒေသကို ပြန်ရောက်တဲ့အချိန်မှာတော့ ဘိုးဘွားတွေကိုင်ခဲ့တဲ့ တူမီးသေနတ်တွေကို စုဆောင်းတယ်။ ခဲတွေ၊ ယမ်းတွေ ရှာဖွေစုဆောင်းတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ မင်းတပ်ဘက်မှာ တိုက်ပွဲစဖြစ်လို့ မင်းတပ်ကိုသွားမယ့် စစ်ကူလမ်းကြောင်းတွေကို လမ်းတွေမှာ သစ်ပင်တွေလှဲ ပိတ်ဆို့ပြီး လမ်းကြောင်းဖြတ်တောက်ပေးခဲ့သလို ကင်းတွေလည်း စောင့်ပေးခဲ့ကြတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။

မင်းတပ်နဲ့ ကန်ပက်လက်မြို့နယ်တွေမှာ တိုက်ပွဲတွေ ပြင်းထန်နေတဲ့အချိန်မှာတော့ တောင်ပေါ်ဒေသအထိ ကိုယ်တိုင်သွားရောက်ပြီး စစ်ဘေးရှောင်ပြည်သူတွေကို စားနပ်ရိက္ခာ၊ ဆေးဝါး၊ အဝတ်အထည်၊ စောင်၊ ခြင်ထောင်၊ မိုးကာ စတာတွေကို စဥ်ဆက်မပြတ် ကူညီထောက်ပံ့ပေးခဲ့တယ်။ စစ်ဘေးရှောင်တွေကို အမြဲတမ်းထောက်ပံ့နေရမယ့်အတူတူ လက်နက်ကိုင်တိုက်ပွဲဝင်မှသာ နောင်တချိန်မှာ စစ်ဘေးရှောင်တွေ ရှိမလာနိုင်ဘူးလို့ လက်နက်ကိုင် တော်လှန်ရေးလမ်းစဥ်ကို ရွေးချယ်ခဲ့တာလို့ ဆရာဇင်ကိုဝင်းက ပြောပါတယ်။

“ကျနော်တို့အနေနဲ့ လက်နက်ကိုင်ပြီး တိုက်ပွဲဝင်ရမယ်လို့ တွေးမထားခဲ့ဘူး။ ကျနော်တို့ ကျောင်းဆရာတွေ ဆိုတာက ကလေးတွေကို ပညာသင်ပေးရင်းနဲ့ ကမ္ဘာကြီးငြိမ်းချမ်းဖို့နဲ့ မြန်မာနိုင်ငံကြီး အေးချမ်းသာယာပြီး ခေတ်မီဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ဖို့အတွက်ကို စွမ်းဆောင်ရမယ့် သူတွေပါ။ ဒါပေမဲ့ အကြမ်းဖက်စစ်တပ်ရဲ့ ရက်စက်ယုတ်မာမှုတွေကြောင့် လက်နက်ကိုင်ပြီး တိုက်ပွဲဝင်ရတဲ့အချိန်မှာ သူတို့စစ်တပ်အသိုင်းအဝိုင်းက ပျူစောထီးတွေ ဖမ်းမိတာတောင် သူတို့ကို မသတ်ရက်ဘဲ နောက်ထပ်မလုပ်ဖို့ အကြိမ်ကြိမ်သတိပေးပြီးမှ ပြန်လွှတ်ပေးခဲ့တာတွေ ရှိတယ်။ ကိုယ်တိုင် ကျောင်းဆရာတယောက်အနေနဲ့ လူတယောက်ကို ပစ်သတ်ဖို့ဆိုတာ လက်ရှိ မြေပြင်မှာ မလွယ်ကူဘူးဖြစ်နေတာ။ ကိုယ့်ရှေ့မှာ ထိခိုက်ဒဏ်ရာရတဲ့ ရဲဘော်တွေ မြင်ရင်လည်း အများကြီး ထိခိုက်ခံစားခဲ့ရတယ်” လို့ ဆရာဇင်ကိုဝင်းက ပြောပါတယ်။

ပထမဆုံးအနေနဲ့ သူနေထိုင်တဲ့ ဒေသအတွင်းမှာရှိတဲ့ လူငယ် ၂၂ ယောက်ကို စုစည်းကာ CDF-ကန်ပက်လက်ကို အကူအညီတောင်းပြီး ကိုယ့်ဒေသအတွင်းမှာပဲ သင်တန်းစပေးခဲ့ကာ လက်နက်ကိုင်တော်လှန်ရေးကို စုဖွဲ့နိုင်ခဲ့ပါတယ်။

အဲဒီနောက်ပိုင်းမှာ ဒေသအတွင်းက လူငယ်တွေ စိတ်ဝင်စားမှု များပြားလာတော့ ဒုတိယအကြိမ်မှာ ၆၇ ယောက် သင်တန်းပေးနိုင်ခဲ့တယ်လို့ ဆိုပါတယ်။

“အဲဒီလူငယ်တွေကို သင်တန်းပေးနေတဲ့အချိန်မှာပဲ စစ်တပ်က ကျနော်တို့ဒေသကို ပထမဆုံးအကြိမ် စစ်ကြောင်းထိုးလာလို့ သင်တန်းကို ချက်ချင်းရပ်တန့်ပြီး သင်တန်းမပြီးဆုံးခင်မှာပဲ NUG က D Day မခေါ်ခင် တရက်အလို ၂၀၂၁ ခုနှစ် စက်တင်ဘာလ ၆ ရက်နေ့မှာ CDF-ကန်ပက်လက်နဲ့ ပူးပေါင်းပြီး တိုက်ပွဲဝင်ခဲ့ကြတာ။ အဲဒီတိုက်ပွဲအပြီးမှာ အဖွဲ့အစည်းနာမည်တခုခု လိုအပ်လာပြီလို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး YDF (ဆော၊ ကျောက်ထု) ဆိုပြီး အခြေတည်ပြီး တိုက်ပွဲဝင်ခဲ့ကြတာ။ အဲဒီတိုက်ပွဲက ကိုယ့်ဒေသအတွင်းမှာ ပထမဆုံးဆိုပေမဲ့ ကျနော်တို့ရဲ့ ပထမဆုံးတိုက်ပွဲက ပေါက်မြို့နယ် သက္ကယ်ကျင်းရွာမှာ အစောဆုံးဖြစ်ဖူးတာ” လို့ ဆရာဇင်ကိုဝင်းက ပြောပါတယ်။

“ကျနော်တို့က တိုက်ပွဲအတွေ့အကြုံလည်း တခါမှမရှိသေးတော့ အေးအေးဆေးဆေးပဲ တူမီးနဲ့ပစ်ရင်လည်း ဒီကောင်တွေ သေတယ်လို့ပဲ တွေးထားတာ။ ဒါပေမဲ့ မြေပြင်မှာ သူတို့ဘက်က လက်နက်ကြီး လက်နက်ငယ်တွေနဲ့ ကြားရတဲ့အခါမှာ ကိုယ်တိုင်တောင်မှ ခံယူချက်တွေ ပျက်ပြားသွားစေတဲ့ အနေအထားမျိုးထိ ဖြစ်ခဲ့တယ်။”

အဲဒီအခြေနေကနေ တဆင့်မြှင့်ပြီး ရှော့ဂန်းကျည်နဲ့ ပစ်လို့ရတဲ့ တတောင့်ထိုးလေးတွေ စပြီးတီထွင်ခဲ့သလို မိုင်းကိုအသုံးပြုလာခဲ့ပေမဲ့  လိုအပ်တဲ့ ဖောက်ခွဲရေးပစ္စည်းတွေ ဝယ်ယူရလို့ ငွေကြေးအခက်ခဲရှိနေတယ်လို့ သိရပါတယ်။

ဆရာဇင်ကိုဝင်းက“မိုင်းထုတ်လုပ်ရေးအတွက် နည်းပညာအားနည်းချက်တွေ​ကြောင့် ဖောက်ခွဲရေးမိုင်းတွေ စမ်းသပ်ရင်းနဲ့ ရဲဘော်တွေ ထိခိုက်ဒဏ်ရာရတာတွေ ရှိခဲ့တယ်။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင် ကျနော်တို့ တော်လှန်ရေးစကတည်းက အမျိုးသားညီညွတ်ရေးအစိုးရ NUG/MOD ဆီကနေ အပ်တိုတချောင်းတောင်မှ အထောက်အပံ့ မရဖူးသေးဘူးဗျ။ ကျနော်တို့ထင်ထားတာက သူတို့ ထောက်ပံ့ပေးနိုင်မယ်လို့ ထင်ထားခဲ့တာ။ ဒါပေမဲ့ တကယ်ရှေ့တန်းမှာ လက်ရှိ တိုက်ပွဲဝင်နေကြတဲ့သူတွေ အတွက်ကတော့ ယနေ့ထိတိုင်အောင် ဘာကူညီထောက်ပံ့မှုမှ မပေးနိုင်တဲ့အပေါ်မှာတော့ ကျနော်တို့ စိတ်အားငယ်မိတယ်” လို့ ပြောပါတယ်။

အဖွဲ့ထဲမှာရှိတဲ့ CDM ဆရာမလေးတွေက ရွှေထည်တွေကို ရောင်းချလှူဒါန်းပေးခဲ့လို့  အဲဒီငွေတွေနဲ့ ရပ်တည်ခဲ့ရပြီး လက်နက်ဝယ်ဖို့အတွက် အလှူရှင်တွေဆီက ငွေတွေကို စုဆောင်းပြီးမှ လက်နက်ခဲယမ်းတွေ ဝယ်ယူခဲ့ရတာလို့ ဆိုပါတယ်။

လက်နက်နဲ့ ကျည်ဝယ်ယူတဲ့နေရာမှာလည်း အချိန်ကြန့်ကြာတာတွေရှိသလို တချို့အဖွဲ့တွေဆိုရင် ပစ္စည်းမရောက်ဘဲ ငွေတွေ ဆုံးရှုံးသွားတာ ရှိကြပေမဲ့ ဝယ်ယူတဲ့ လက်နက်တွေ၊ ကျည်တွေ ဆုံးရှုံးမှုမရှိအောင် ဝယ်ယူစုဆောင်းနိုင်ခဲ့တယ်လို့ ဆရာဇင်ကိုဝင်းက ပြောပါတယ်။

Local PDF တွေအနေနဲ့ တိုက်ပွဲဖြစ်ပွားတာကို ပြည်သူတွေသိရှိမှ လှူဒါန်းပေးကြတာဖြစ်ပြီး PDF တွေအနေနဲ့ကလည်း ပြည်သူလှူဒါန်းတာတွေရှိမှ တိုက်ပွဲကို ပုံမှန်ထက် ပိုပစ်လို့ရတဲ့ အနေအထားမျိုး ဖြစ်နေတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။

“ဒါကြောင့်မို့ TYF အနေနဲ့ NUG အစိုးရနဲ့ တရားဝင်ချိတ်ဆက်ပြီး သူတို့ရဲ့ ကူညီထောက်ပံ့မှုနဲ့ လျှို့ဝှက်တိုက်ပွဲဝင်ဖို့ စီစဥ်နေတာ ယနေ့အချိန်ထိ အဆင်မပြေသေးဘူး။ တကယ်ဆိုရင် လက်ရှိမြေပြင်မှာ တာဝန်ခံပြီး တိုက်ရဲတဲ့သူတွေရှိရင် လက်နက်ခဲယမ်း အပြည့်အစုံ ထောက်ပံ့ပေးမှု မရှိဘူးဆိုရင်တောင် တချို့တဝက် ကူညီထောက်ပံ့မှုမျိုးနဲ့ အကြောင်းပြန်တာမျိုးတော့ ရှိသင့်တယ်လို့ ယူဆတယ်။ NUG ရဲ့လမ်းစဥ်ကို လိုက်တဲ့သူတွေ သူတို့နဲ့ နီးစပ်တဲ့သူတွေကိုပဲ ထောက်ပံ့ပေးတယ်လို့ ထင်တယ်။ Local PDF တွေလည်း များစွာ ရှိနေသလို ရှေ့မှာလည်း ဘယ်သူမှမသိဘဲ တိုက်ပွဲဝင်ရင်း တိုင်းပြည်အတွက် အသက်ပေးခဲ့ရတဲ့ သူတွေလည်း အများကြီးရှိခဲ့တယ်” လို့ ဆိုပါတယ်။

စစ်ကောင်စီရဲ့ထိုးစစ်ကို ဟန့်တားနိုင်လောက်တဲ့ လက်နက်ခဲယမ်းသာ ပြည့်စုံမယ်ဆိုရင် စစ်ဆင်ရေးတွေ လှုပ်ရှားနိုင်ပြီး  စစ်ကောင်စီတပ်တွေပိုပြီးအထိနာနိုင်ကြောင်းနဲ့ တဖက်က တိုက်ပွဲတိုက်နေပြီး တဖက်မှာ ငြိမ်နေမယ်ဆိုရင် တော်လှန်ရေးကတော့ ကြာနေဦးမှာပဲလို့ ဆရာဇင်ကိုဝင်းက ပြောပါတယ်။

မောင်းပြန်သေနတ်ကတော့ လူ ၁၀၀ မှာ ၁ ယောက်လောက်သာ ကိုင်နိုင်ပြီး ဖောက်ခွဲရေးမိုင်းကိုသာ အဓိကအားထားပြီး တိုက်ခိုက်နေရတာဖြစ်သလို ကျေးရွာတွေနဲ့ ဝေးတဲ့နေရာတွေမှာသာ တိုက်ခိုက်နေတာဖြစ်လို့ TYF နယ်မြေထဲက ရွာတွေကိုတော့ မီးရှို့ဖျက်ဆီးခံရတာ မရှိဘူးလို့ ဆိုပါတယ်။

“NUG/MOD အနေနဲ့လည်း Local PDF တွေအတွက် တိကျတဲ့မူဝါဒတခု ချမှတ်သင့်ပြီး ကျနော်တို့တပ်ဖွဲ့တွေကလည်း သူတို့လမ်းစဥ်အောက်ကို ရောက်ရှိသွားမှာဖြစ်သလို Local တွေအနေနဲ့ သူတို့လက်အောက်ကို ဝင်ရောက်ဖို့ ကြိုးစားနေတာကို လက်ခံမပေးတာကတော့ နားမလည်နိုင်စရာ အချက်တခု ဖြစ်နေတယ်” လို့ ဆရာဇင်ကိုဝင်းက ပြောပါတယ်။

ဆရာဇင်ကိုဝင်းတယောက်ကတော့ ကလေးတွေကို ပညာသင်ပေးတဲ့ ကျောင်းဆရာတယောက်ရဲ့ ဘဝကနေ အကြမ်းဖက်စစ်ကောင်စီကို တော်လှန်တိုက်ခိုက်ရင်း သူ့ရဲ့ ပစ္စုပ္ပန်နေ့ရက်တွေကို နိစ္စဓူဝ ရင်ဆိုင်ဖြတ်သန်းနေရဦးမှာပါ။

မင်းထီး