“ဟာ . . . ဟာ . . . ပြေးလိုက်ကြတာ တန်းနေတာပဲ . . . အုပ်စုလိုက်ကြီးဟ”
“လိုင်းပေါ်မှာ ဘာတွေများ အားရပါးရ ကြည့်နေတာလဲ မူးသာရဲ့”
“အေးလကွာ . . နင့်ဟာ အလန့်တကြား”
ရေနွေးကြမ်းသောက်နေရင်း ဖုန်းကြည့်နေတဲ့ အဘစောမူးသာရဲ့ အံ့သြတကြီး ရေရွတ်သံကြောင့် အဘလုံးတုံးနဲ့ အဘစိမ်းမောင်တို့က မေးကြတာပါ ခင်ဗျ။ အဘစောမူးသာရဲ့ အသံကလည်း တကယ့်ကို ထိတ်လန့်တကြားကြီးကိုး။ ဘာကိစ္စများလဲတော့ မသိ။
“မင်းတို့ စခတွေ တပ်စုလိုက်ကြီး ထွက်ပြေးနေတဲ့ ဗွီဒီယိုဖိုင်ကွ . . .”
“ဟေ့ကောင် . . . ‘မင်းတို့စခတွေ’ တော့ မလုပ်ပါနဲ့ မူးသာရာ၊ ‘မအလစခတွေ’ လို့ သုံးပါဟ”
“ဟားဟား ဟားဟား ဟားဟား . . . . . ဆောရီး ဆောရီး တောကြက်ကြီးလုံးတုံးရေ၊ နင်က ပြည်သူကိုကာကွယ်ခဲ့တဲ့ စစ်သားကောင်း . . . . အခုက မအလအဘတွေရဲ့ စည်းစိမ်ချမ်းသာတွေကို အသက်တွေ ဘဝတွေပေးပြီး ဘုမသိဘမသိ ကာကွယ်နေကြတဲ့ကောင်တွေ . . .”
“ကွာတယ်ကွ ကွာတယ် . . . နောက်ကို အပြောအဆို အသုံးအနှုန်း ဆင်ခြင်ကွာ”
“အေးပါ တပ်ကြပ်ကြီးလုံးတုံးရာ . . . ဟားဟား ဟားဟား ဟားဟား . . .”
အဘစောမူးသာပြတဲ့ ဗွီဒီယိုဖိုင်က ဒရုန်းနဲ့ အပေါ်စီးကနေ ရိုက်ထားတာ၊ သိပ်မဝေးလှဘူး ခင်ဗျ။ သဲသဲကွဲကွဲ မြင်ရတယ်။ ပြည်သူ့ကာကွယ်ရေးတပ်တွေ လိုက်တိုက်လို့ မအလတပ်တွေ ဖနောင့်နဲ့တင်ပါး တသားတည်းကျအောင် နောက်ကြောင်းပြန် ခြေကုန်သုတ်နေကြတဲ့ မြင်ကွင်း ခင်ဗျ။
“ဒါကတော့ ဒီလိုပါပဲ မူးသာရာ . . . သတ်ကွင်းထဲရောက်နေပြီ၊ ဘယ်လိုမှ ခံပြီး မတိုက်နိုင်တော့ဘူးဆိုရင် ကိုယ့်အသက်ရှင်သန်ရေးအတွက် လွတ်ရာလွတ်ကြောင်း လွတ်လိုလွတ်ညား ပြေးကြရတာ ဓမ္မတာပါပဲကွာ . . .”
“ဟားဟား ဟားဟား ဟားဟား . . . ဧကန္တတော့ တပ်ကြပ်ကြီးလုံးတုံး နင်လည်း ပြေးခဲ့ဖူးတယ် ထင်ပါရဲ့ကွ . . . ဟ ဟ ဟ”
“အေး . . . ဟုတ်တယ်ကွ မူးသာရ၊ မင်းပြတဲ့ ဗွီဒီယိုဖိုင်လေးကိုကြည့်ပြီး တချိန်တုန်းက ငါကိုယ်တိုင် ပြေးခဲ့ရတဲ့ တိုက်ပွဲကိုတောင်မှ သတိရမိသွားသဟ . . .”
“ဟားဟား ဟားဟား ဟားဟား . . . ငါ့သူငယ်ချင်း သတ္တိခဲကြီးလည်း ‘ပြေးပွဲ’ နွှဲခဲ့ဖူးသကိုး . . . ဟိုး ဟိုး ဟိုး ဟိုး . . .”
ပြောမနာ ဆိုမနာ ဆဲမနာ ငယ်ပေါင်းတွေကား ‘တဟားဟား’ ဖြင့် အတိတ်ကို လှန်နေကြပါ၏။ ကိုယ့်စခန်းကုန်းမှ လုံးဝမပြေးဘဲ ‘အသေခံ’ တိုက်ပွဲဝင်တာမျိုး ရှိသလို ယခုကဲ့သို့ ‘နောက်ကျတဲ့ခြေထောက် သစ္စာဖောက်’ ဆိုသကဲ့သို့ သူ့ထက်ငါ ရှေ့ရောက်အောင် သူ့ငါနင်း ငါ့သူနင်း မာရသွန်ပြေးပွဲတွေလည်း နွှဲခဲ့ကြတာ အများကြီးပါတဲ့ ခင်ဗျာ။
“TV မှာ လွှင့်လွှင့်နေတဲ့ ‘ပေါ်လစီကား’ တွေထဲမတော့ ကိုယ့်စခန်းကုန်းကို လုံးဝမခွာဘဲ အရိုးကျေကျေ အရည်ခန်းခန်း သေနတ်ဒဏ်ရာဗလပွနဲ့ နောက်ဆုံးထွက်သက်အထိ ရှိသမျှအားနဲ့ ပြန်ဆော်ကြတာချည်းပဲနော်”
“ဒါကတော့ ‘ဇာတ်လမ်း’ ထဲမှာကိုးကွ၊ ပြင်ပကမ္ဘာ ရှေ့တန်းစစ်မျက်နှာမှာတော့ အသက်ကို ဖက်နဲ့ထုပ်ပြီး ပြေးကြရတာ ငါတို့လက်တွေ့ ဆိုပါတော့ မူးသာရာ”
အဘ တပ်ကြပ်ကြီးလုံးတုံး၏ စစ်သားဘဝ အတွေ့အကြုံ ဇာတ်လမ်းများကား များစွပါပေတကား။ ဗိုလ်ချုပ်ကြီးနေဝင်းနှင့် ကြုံခဲ့ရသည့်ဇာတ်လမ်းများလည်း မနည်းမနော ကြားခဲ့ရဖူးပါ၏။ တပ်ရေးဗိုလ်ကြီးကို ပြန်ထိုးခဲ့သည့်ဇာတ်လမ်းလည်း ကြားနာခဲ့ရဖူးပါ၏။ ယခုကား တပ်ကြပ်ကြီးလုံးတုံး၏ ‘အပြေးချန်ပီယံ’ ဇာတ်လမ်းပါ ခင်ဗျ။
“ငါတို့တပ်စုမှူး အပါအဝင် ငါတို့တွေ ပြေးခဲ့ကြရစဉ်က ဇာတ်လမ်းမှာ ပြေးတဲ့အခါမှာ ‘မှတ်သားစရာ’ တွေ နှောင်းလူတို့ ‘ရှောင်ကြဉ်စရာ’ ဥပမာတွေပါတယ်ဆိုတာ ငါတို့ လက်တွေ့သိခဲ့ရတယ်ကွ ဖေကြီးရ”
“စိတ်ဝင်စားစရာပဲ အဘလုံးတုံးရေ . . . ‘ပြေး’ တဲ့အခါမှာ Do and Don't ဆိုတဲ့ ‘ဆောင်’ ရမှာတို့ ‘ရှောင်’ ရမှာတို့ ရှိတယ်ဆိုတဲ့ သဘောလား . . .”
“ဟားဟား ဟားဟား ဟားဟား . . . အေးကွ . . . ‘ဒူး နဲ့ ဒုန့် ၊ ဒူး နဲ့ ဒုန့်’”
အဘလုံးတုံး၏ ကိုယ်တွေ့ကား အခွင့်မသာ၍ ပြေးရသည့်အခါ ဘယ်သူပဲပြေးရပြေးရ ဘယ်အဖွဲ့ပဲ ပြေးရပြေးရ ပြေးတော်မူမည့်သူတွေအတွက် အသုံးဝင်မည့် တကယ့်အတွေ့အကြုံပါ ခင်ဗျ။ နည်းနာပါ ခင်ဗျ။
“ငါ့ရဲ့ ပထမဆုံး တိုက်ပွဲမှာပေါ့ကွာ . . . ငါတို့တပ်စုမှူး ခေါင်းဆောင်ကအစ ‘ပြေး’ တဲ့အခါ ငါတို့လည်း နောက်ကလိုက်ပြီး ‘ပြေး’ ခဲ့ကြတာပေါ့ကွာ . . .”
“ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံ ဟုတ်လား”
“အေး . . . အဲသည်မှာ တောထဲပြေးရင်းလွှားရင်း အမောဆို့လာပြီး ကိုယ့် ‘သေနတ်’ ကိုယ်မသယ်ချင် ကိုယ့် ‘ဖိနပ်’ ကိုယ်မသယ်ချင်တဲ့အထိ ဖြစ်လာတာကွ”
“ဒီတော့ ဘယ်လိုလုပ်တုန်းဟ လုံးတုံးရ”
အဘလုံးတုံးက ပြောပြပါ၏၊ ‘သေနတ်’ လွှတ်ချထားခဲ့ရင် ကြီးလေးတဲ့ ‘ပြစ်ဒဏ်’ ခံရမှာဖြစ်လို့ သေနတ်ကိုတော့ ဒရွတ်တိုက်ပြီး ဖြစ်သလို အပါ ဆွဲယူခဲ့ပါသတဲ့။ ‘ဖိနပ်’ ကြီးကတော့ ခြေထောက်ကို ပိုပိုပြီး ဆွဲလာသလိုဖြစ်လာလို့ စွန့်မယ့်စွန့် ဖိနပ်ကိုစွန့်ပြီး ခြေဗလာနဲ့ပြေးမှပဲ၊ ‘ခြေဗလာ’ နဲ့ဆိုရင် ပိုပြီးတော့ မြန်မယ်၊ ပိုပြီးတော့ ခရီးတွင်မယ်လို့ စိတ်ကူးပြီး လက်တွေ့ချွတ်ကာ ပြေးတော်မူပါလေရောတဲ့ ခင်ဗျာ။
“အေး . . . ဖိနပ်မပါတော့ ပိုပြီးသွက် ပိုပြီးမြန် ပိုပြီးခရီးပေါက်ပြီး ရန်သူ့လက်ကလွတ်အောင် ပြေးနိုင်ခဲ့တယ် ဆိုပါတော့”
“ဟားဟား ဟားဟား ဟားဟား . . . ငါလည်း အဲသလိုထင်ပြီး ‘ချွတ်’ ပြေးခဲ့တာ၊ လက်တွေ့နဲ့ကျ ဆန့်ကျင်ဘက်ဟ မူးသာရ”
အသည်းယားစရာ အတွေ့အကြုံ ၊ နောင်လာနောက်သားတို့ ရှောင်ကြဉ်စရာ ကိုယ်တွေ့ပါလေ။ လေးလံလာတဲ့ စစ်ဖိနပ်ကြီးကို ချွတ်ထားခဲ့ပြီး ပြေးလာလို့မှ သိပ်မကြာပါဘူးတဲ့ . . . . မီးလောင်ထားလို့ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်နေတဲ့ သစ်ငုတ်တွေ ဝါးငုတ်တွေပေါလှတဲ့ စူးငုတ်ပြင်ကျယ်ကြီးကို ရုတ်တရက် ဖြတ်ရပါလေရောတဲ့ ခင်ဗျ။
မဖြတ်မဖြစ် ဖြတ်ပြေးရတဲ့အခါ ခြေထောက်နှစ်ဖက်စလုံးမှာ စူးပြီး ရှပြီး တချို့ဟာတွေဆို ခြေဖဝါးကနေ ခြေဖမိုးအထိကို ဖောက်ထွက်နေတာတဲ့ ခင်ဗျ။ အသည်းယားစရာ၊ ကြောက်စရာ . . . ။
“ဗိမ္မိသာရမင်းကြီးရဲ့ ခြေဖဝါး ဓားခွဲဒဏ်ရာကိုတောင်မှ သတိရစရာကွာ။ အဲသည်မှာ ခြေထောက်က ဘယ်လိုမှ မချနိုင်တော့ဘူးကွ . . . မထောက်နိုင်တော့ဘူးကွ”
“ဒါနဲ့ နောက်ကလိုက်ပစ်တဲ့လူတွေလက်ထဲ မိသွားရော ဆိုပါတော့”
“အမိတော့ ဘယ်ခံနိုင်မလဲကွာ . . . မီးလောင်ထားတဲ့ သစ်တုံးတွေ အငုတ်တွေ မီးကြွမ်းသစ်ရွက်တွေအောက်က ‘မျက်ကွယ်’ ဖြစ်နေတဲ့ မြေကျင်းချိုင့်လေးတခုထဲမှာ အသက်ကိုအောင့်ပြီး တညလုံး မလှုပ်မယှက် နေခဲ့ရတာဗျား . . . ဟားဟား ဟားဟား ဟားဟား”
တခါက အသက်နဲ့နီးခဲ့တဲ့ဇာတ်လမ်းကား အခုအခါမတော့ ‘တဟားဟား’ နှင့်ပေါ့ ခင်ဗျာ။ အဘလုံးတုံး၏မှတ်ချက်ကား မှတ်သားနည်းယူစရာပါ။
“ကိုယ့်ရဲ့ လက်နက်တင်မကဘူး၊ ကိုယ့်ရဲ့ဖိနပ်ကိုပါ ဘယ်တော့မှ စွန့်ပစ်မထားခဲ့ကြနဲ့လို့ မှာချင်သကွ”
ယနေ့စကားဝိုင်းကား ပြီးဆုံးလေပြီတကား။ အဘစောမူးသာကား ထုံးစံအတိုင်းပင် အတွေးနိဂုံး အဆုံးမသတ်သေးဘဲ ပြုံးစိ ပြုံးစိ ပြုံးစိဖြင့် ရှိနေတုန်းပါ ခင်ဗျ။ ရေနွေးကြမ်းပူပူတခွက်ကို မှုတ်၍သောက်ပြီးသည့်အခါ ဤသို့ စကားဟလာပါ၏။
“အေးကွ . . . အစိမ်းကောင် စိမ်းမောင်တို့ရဲ့အဘ ‘မအလကြီး’ ပြေးတဲ့အခါ ‘ဖိနပ်’ တော့ ချွတ်မထားခဲ့နဲ့လို့ မှာထားပါဗျား”
“ဟားဟား ဟားဟား ဟားဟား . . .”
“ဝါး ဟားဟား ဟားဟား ဟား . . .”
ဖေကြီး (လေရှီး)
