လက္ရွိနိုင္ငံေရး အေျခအေနမွာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ေရး၊ မီဒီယာဥပေဒ အျမန္ဆံုး အေကာင္အထည္ေဖာ္ေရး၊ ပုဒ္မ ၁၈ ဖ်က္သိမ္းေပးေရး စေသာ ျပႆနာမ်ားထက္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး သို႔မဟုတ္ အသစ္ျပန္ေရးဆြဲေရးမွာ ထိပ္တန္းျပႆနာ ျဖစ္လာေလသည္။ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး အသစ္ျပန္လည္ေရးဆြဲၾကမလား။ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒထဲမွ ဒီမိုကေရစီ စံခ်ိန္စံနႈန္းမ်ားျဖင့္ မကိုက္ညီေသာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို အေထာက္အကူျပဳေသာ ဥပေဒမ်ားကို ျပင္ဆင္ ေရးဆြဲၾကမလား ဆိုသည္ကို အေလးအနက္ထား စဥ္းစားဖို႔ လိုလာသည္။ က်ေနာ့္အေနနွင့္မူ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုကို လံုးဝဖ်က္သိမ္းၿပီး ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာ ႏိုင္ငံေတာ္၏ ဒီမိုကေရစီ စံခ်ိန္စံနႈန္းမ်ားနွင့္ ကိုက္ညီေသာ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒသစ္ကို ေရးဆြဲဖို႔ လိုလားပါ သည္။ ၁၉၄၇ ခုနွစ္ လြတ္လပ္ေရးမရခင္ ကိုလိုနီအရိပ္ေအာက္ ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕သမား လက္ထက္ကေရးဆြဲေသာ ၁၉၄၇ ခုနွစ္အေျခခံဥပေဒသာလွ်င္ ဒီမုိကေရစီမ်ား ေယဘုယ်ပါရွိသည္ဟု ဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း အျပည့္အဝ ကိုက္ညီသည္ဟု မဆိုႏိုင္ေပ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဒီမိုကေရစီသမုိင္းမွာ အလြန္ေၾကကြဲဖြယ္ ေကာင္းေလသည္။ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို ၃ ႀကိမ္ ၃ ခါ ေရးဆြဲခဲ့ၿပီး ျပည္သူလူထုဘက္မွ ရပ္တည္ေသာ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒမရွိခဲ့ေပ။ ပထမ တစ္ခုက လြတ္လပ္ေရး ရခါနီး၌ ေရးဆြဲေသာ ဖြဲ႔စည္းပံုျဖစ္ေလသည္။ ဒုတိယတစ္ခုမွာ ၁၉၇၄ ခုနွစ္ မဆလ တစ္ပါတီ အာဏာရွင္စနစ္ကုိ အက်ိဳးျပဳေသာ ဖြဲ႔စည္းပံု ဥပေဒျဖစ္ကာ ျပည္သူလူထု အတြက္ (လံုးဝ) အက်ိဳးမရွိေသာ၊ ေမာင္းတင္ထားေသာ ေျပာင္းဝထိပ္တြင္ မဲေပးခဲ့ရျခင္း ျဖစ္၏။ မဲေပးစဥ္က မဲ လည္းျဖဴရမည္။ ျဖဴလည္းျဖဴရမည္ဟု အာဏာရွင္ ဗိုလ္ေနဝင္း ညႊန္ၾကားခဲ့သည္။ ထိုစဥ္က အမဲထည့္သူမ်ားမွာ အျဖဴမ်ားျဖစ္ကုန္ၾကသည္။ ဆႏၵမဲ တစ္ျပားယူကာ အျဖဴပံုး၊ အမဲပံုးထည့္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၇၄ ဖြဲ႔စည္းပံုမွာ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ကုိ ယံုၾကည္ရမည္ဆိုေသာ နဖူးစည္းေအာက္၌ မိမိတို႔သေဘာဆႏၵမ်ားက ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကို မထိပါးရဆိုေသာ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေအာက္တြင္ မဲေပးရျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၇၄ ဖြဲ႔စည္းပံု ဥပေဒကို ျပည္သူမ်ားသည္ ၁၄ နွစ္ၾကာေအာင္ ေသြးအလိမ့္လိမ့္၊ ဒဏ္ရာအမ်ားအျပားနွင့္ ပခံုးေပၚထမ္းကာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည္။ တတိယအႀကိမ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒမွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္၌ပင္ အျပန္ျပန္ အလွန္လွန္ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ေရးဆြဲခဲ့ေသာ စစ္တပ္အက်ိဳးျပဳဖြဲ႔စည္းပံု ျဖစ္ပါသည္။ ထိုဖြဲ႔စည္းပံုသည္ ဒီမုိကေရစီ လမ္းေၾကာင္းေပၚ ေရာက္သည္ဟုမည္မွ်ပင္ေျပာေျပာ ထိုသူသည္ ဒီမုိကေရစီ အာပတ္သင့္သြားေပမည္။ အမွားကို အမွန္လုပ္ေျပာျခင္းလည္း ျဖစ္ပါသည္။ ထိုဥပေဒသည္ ဒီမုိကေရစီ စံခ်ိန္စံနႈန္းမ်ားနွင့္ မကိုက္ညီေၾကာင္း အခိုင္ အမာေျပာလွ်င္ မည္သူျငင္းနိုင္ပါမလဲ။ ယေန႔ကာလတြင္ အားနည္းခ်က္အေတာ္မ်ားမ်ားရွိေသာ္လည္း အစုိးရသစ္မွာ ေစ်းကြက္စီးပြား ေရး စနစ္နွင့္ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းကို အကန္႔အသတ္နွင့္ ေလွ်ာက္ေနသည္ကိုကား ျငင္း၍မရေပ။ အာဏာရပါတီ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးကမူ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုျပင္ေရးအတြက္ ေကာ္မတီကိုပင္ဖဲြ႔ကာ လက္ခံထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္ ထို႔ေၾကာင့္ ဖြဲ႔စည္းပံုျပင္ေရးမွာ ယေန႔ကာလ၏ ေတာင္းဆိုခ်က္ ျဖစ္လာသည္။ ထုိသုိ႔ ျဖစ္လာသည္ကိုလည္း နိုင္ငံေရးပါတီ အသီးသီးက လက္ခံေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အစုိးရက ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုျပင္ေရးကို တိမ္းညႊတ္လာ၍လည္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုရေပမည္။ က်ေနာ္၏ မူလသေဘာထားမွာ ဖဲြ႕စည္းပံု အသစ္ျပန္ေရးဆြဲေရးျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ၂ဝ၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီ အသစ္ျပင္ေရးဆြဲေရးမွာ လြယ္လွသည္မဟုတ္ေပ။ ထိုသို႔ မလြယ္ကူရသည္မ်ားကို ေထာက္ျပရမည္ဆိုလွ်င္ - (၁) ဖြဲ႔စည္းပံုအသစ္ ေရးဆြဲေရးကို တပ္မေတာ္က လံုးဝ ေထာက္ခံမည္မဟုတ္။ (၂) ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရနွင့္ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီကလည္း အသစ္ေရးဆြဲေရးကို တင္းတင္းမာမာ ျပတ္ျပတ္သားသား မဟုတ္သည့္တိုင္ ယခုအေျခအေန၌ လက္ခံမည္မဟုတ္။ (၃) တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ားနွင့္ အတုိက္အခံ ႏိုင္ငံေရးပါတီအားလံုးက အသစ္ျပန္လည္ ေရးဆြဲေရးကို လက္ခံႏိုင္ သည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုကာလ၏ ညိႇနႈိင္းေဆြးေႏြးၿပီး သေဘာတူညီခ်က္ ရယူေရးမူအရ ဖြဲ႔စည္းပံုအသစ္ ျပန္ေရးဆြဲေရးမွာ အလားအလာ နည္းလြန္းလွေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အာဏာအေပၚစီးတြင္ ရွိေနေသာ အဖြဲ႔အစည္း ၃ ခုက လက္မခံေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒအသစ္ ေရးဆြဲေရးမွာ ၂ဝ၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲ မတုိင္ခင္တြင္ အလားအလာနည္းပါးလြန္းလွ၏။ ထိုသုိ႔ဆိုလွ်င္ ဖြဲ႔စည္းပံုအသစ္ေရးဆြဲဖို႔အတြက္ NLD ပါတီ၊ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ ျပည္သူမ်ားက လက္ခံၾကေသာ္လည္း မျဖစ္မေန ျပန္အသစ္ေရးဆြဲေအာင္ မည္ကဲ့သို႔ ျပဳလုပ္ၾကမလဲ။ NLD နွင့္ တုိင္းရင္းသားႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားက ေအာက္တိုဘာလအတြင္း အသစ္ေရးဆြဲမလား။ ျပင္ဆင္မလားဆိုသည္ကို သေဘာထား ေကာက္ခံၾကမည္။ ထိုအတြက္လည္း ျပင္ဆင္ေနပါသည္။ ထိုသုိ႔ ဆႏၵသေဘာထား ေကာက္ခံမည္ဆိုလွ်င္ - (၁) ၇၄ ဖြဲ႔စည္းပံု ေရးဆြဲစဥ္၊ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုေရးဆြဲစဥ္က အာဏာရအစုိးရက အခ်ိန္ယူၿပီး ဆႏၵသေဘာထား ေကာက္ခံသလို ယခုလည္း ထုိသုိ႔ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ပါ့မလား။ ထိုသုိ႔ ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လံုး၏ သေဘာထားဆႏၵ ရယူေရးမွာ ေငြေၾကးကုန္က်မ်ားမည္ျဖစ္သလို က်ယ္ျပန္႔ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရွိမွသာလွ်င္ ျဖစ္ေပမည္။ ယခု ေအာက္တိုဘာလတြင္ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား ေကာက္ခံမည့္ ဆႏၵသေဘာထားကို ျပည္သူမည္မွ်မ်ားမ်ား (ဆႏၵမဲ ေပးႏိုင္သူ အခ်ိဳး၏ တစ္ဝက္ေက်ာ္) ၏ သေဘာထားကို ရႏိုင္၊ မရႏိုင္မွာ မေသခ်ာလွေပ။ (၂) ထိုဆႏၵသေဘာထားေကာက္ခံမႈကို လက္ရွိ အစိုးရက အကူအညီေပးႏိုင္ပါ့မလား။ ထိုကဲ့သို႔ ဖြဲ႔စည္းပံု အသစ္ ေရးဆြဲေရးအတြက္ အစိုးရက လက္ခံသေဘာတူပါ့မလား။ (၃) သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ကေရာ၊ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီ၊ တစညပါတီတု႔ိကပါ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုသည္ ျပည္သူလူထု အမ်ားစု သေဘာတူေထာက္ခံထားေသာ ဖြဲ႔စည္းပံုျဖစ္သည္ဟု တုိင္းသိ၊ ျပည္သိ၊ ကမာၻသိ ေၾကညာထားၿပီး ျဖစ္ ၍ အသစ္ျပန္လည္ေရးဆြဲရန္ ျပည္သူလူထု၏ သေဘာထားဆႏၵေကာက္ခံေရးကို လက္ခံလိုက္မည္ မဟုတ္ေပ။ (၄) ထို႔ေၾကာင့္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒအသစ္ျပန္လည္ေရးဆြဲခြင့္ကို အစုိးရက ခြင့္မျပဳဘူး ဆိုလွ်င္ တုိင္းရင္းသားပါတီမ်ား၊ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားက မည္ကဲ့သို႔ ေဆာင္ရြက္ၾကမလဲ။ အာဏာမရွိေသာ ျပည္သူ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ ရပ္တည္ေသာ ပါတီမ်ားအဖို႔ ျပည္သူသေဘာထားဆႏၵအတုိင္း တုိက္ပြဲဝင္ဖို႔သာ ရွိေပမည္။ ထိုသို႔ တုိက္ပြဲဝင္လွ်င္ လမ္းေပၚထြက္ ဆႏၵျပျခင္း၊ သပိတ္ေမွာက္ျခင္းမ်ားသာရွိေပမည္။ ထိုသုိ႔ အေျခအေနမ်ိဳးကို ျပည္သူမ်ားနွင့္ အတုိက္အခံမ်ားက အဆင္သင့္ ရွိေနၿပီလား။ ထိုအေျခအေနနွင့္ ထိုအခ်က္အလက္အားလံုးကို အေသအခ်ာသံုးသပ္ တြက္ခ်က္ၾကည့္လွ်င္ ဖြဲ႔စည္းပုံအသစ္ ေရးဆြဲေရးမွာ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်နည္းၿပီး အလားအလာလည္း မေကာင္းလွေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ေရးဆြဲဖို႔သာ အလားအလာေကာင္းေနသည္ကို ေတြ႕ရွိရပါသည္။ မိမိဆႏၵအတုိင္းအသစ္ေရးဆြဲေရး အေျခအေနမေပးသျဖင့္ ျပင္ဆင္ေရးကိုသာ က်ေနာ္တို႔ အေလးထားသံုးသပ္ရေပမည္။ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်အရွိဆံုးမွာ ဖြဲ႔စည္းပံုျပင္ဆင္ေရး ျဖစ္ပါသည္။ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံု၏ အားနည္းခ်က္မ်ား၊ ႏိုင္ငံတကာ အထူးသျဖင့္ အေမရိကန္နွင့္ အေနာက္နိုင္ငံမ်ားက ဒီမိုကေရစီစံခ်ိန္စံနႈန္းမ်ားျဖင့္ မကိုက္ညီသည္ကို ျပည္ခုိင္ၿဖဳိးပါတီ၊ တစညပါတီတို႔က ရိပ္မိၾကသည္။ ဒီမိုကေရစီမက်ေသာ တပ္မေတာ္ သား ကိုယ္စားလွယ္ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ပါဝင္ျခင္းကပင္ ဒီမိုကေရစီမက်ေပ။ ထိုအေျခအေနမ်ားနွင့္ပါရွိေနေသာ ဥပေဒပုဒ္မ မ်ားက ႏိုင္ငံတကာနွင့္ ဆက္ဆံေရး၊ ဒီမိုကေရစီ ေဖာ္ေဆာင္ေရး တို႔အတြက္ အဟန္႔အတားျဖစ္ေနသည္။ ေလးေလးနက္နက္ ယံုၾကည္လက္ခံၾကလွ်င္ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံု ျပင္ဆင္ေရးမွာ အလားအလာေကာင္းပါသည္။ တပ္မေတာ္သား ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို မိမိတို႔ စိတ္ဆႏၵအရ ခ်က္ခ်င္းဖယ္ရွား၍မရေပ။ သမၼတကို ႏိုင္ငံေတာ္၏ ထိပ္ ဆံုး၊ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ကို ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ေသာ ေနရာတြင္ ထားရန္မွာ ျဖစ္နိုင္ပါသည္။ စစ္တပ္က အခ်ိန္မေရြး အာဏာ သိမ္းခြင့္ရွိသည္ဆိုေသာ ဥပေဒ ပယ္ဖ်က္ဖို႔မွာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ (အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဤဥပေဒသတ္ မွတ္ခ်က္ မရွိသည့္တုိင္ တပ္မေတာ္က လူအင္အား၊ လက္နက္အင္အား ေကာင္းေသာေၾကာင့္ လူျမင္မေကာင္း သူျမင္မေကာင္း ဥပေဒထဲ မထည့္ပဲ အာဏာသိမ္းနိုင္သည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ၇၄ ဖြဲ႔စည္းပံုတြင္ တပ္မေတာ္က လိုအပ္လွ်င္ အာဏာသိမ္းႏိုင္သည္ဟု ဥပေဒမပါရွိ။ သို႔ေသာ္ ၈၈ တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေစာေမာင္က အာဏာသိမ္း လိုက္သည္ မဟုတ္ပါေလာ) ထိုဥပေဒကို ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုမွ ပယ္မည္ဆိုလွ်င္လည္း ပယ္လို႔ရပါသည္။ NLD ပါတီ သို႔မဟုတ္ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီ၊ အစုိးရတို႔ ထိပ္တုိက္ေတြ႔ႏိုင္သည္မွာ သမၼတအရည္ အခ်င္း ကန္႔သတ္ခ်က္မွာျပည္ခိုင္ၿဖိဳး၊ တစည၊ NDF စသည့္ပါတီမ်ားက လူတစ္ဦး တစ္ေယာက္အတြက္ ဖြဲ႔စည္း ပံုကို ျပင္ရန္ မလိုဟု ေၾကညာထားၾကသည္။ ထိုကန္႔သတ္ခ်က္ ဥပေဒသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုယ္တုိင္ ေရး ဆြဲထားျခင္းျဖစ္သည္ဟုလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို အကာအကြယ္ယူကာ ေျပာေနၾကသည္။ ထို ဥပေဒေရးဆြဲစဥ္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အာဏာရဖို႔ကို မနာလို မရႈစိမ့္ေသာ စစ္အာဏာရွင္မ်ားက တမင္ေရးဆြဲထားျခင္း ျဖစ္ ေလသည္။ (ဟုတ္မဟုတ္ကို သစၥာေရေသာက္၍ သစၥာအဆူးခံရဲလွ်င္ ေျပာ၍ရပါသည္) ထိုဥပေဒသည္ အမ်ိဳး သားေရးကို အေလးထားေသာ မ်ိဳးခ်စ္ဥပေဒမ်ိဳးျဖစ္သည္ဟု အေၾကာင္းျပကာ ကာကြယ္၍ ရပါသည္။ သို႔ေသာ္ သဘာဝမက်လွပါ။ အိႏိၵယလို ဒီမိုကေရစီအရွိဆံုးနွင့္ အမ်ိဳးသားေရး စိတ္ဓာတ္ အားအေကာင္းဆံုးေသာ ႏိုင္ငံတြင္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကသားျဖစ္သူက နိုင္ငံျခားသူကို ယူလာ၍ အဟန္႔အတားမျဖစ္ေပ။ ေနာက္ဆက္ခံသူ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္၏ မိန္းမျဖစ္သူက အီတလီသူစစ္စစ္ (ႏိုင္ငံျခားသားျဖစ္သည္) သမီးနွင့္ သားကလည္း ႏိုင္ငံျခားေသြးပါေနၾက၏။ ဥပေဒက ကန္႔သတ္ပိတ္ပင္မႈမရွိခဲ့။ ႏိုင္ငံဥေသွ်ာင္တာဝန္ကုိ ယူခဲ့ပါသည္။ ဤသုိ႔ဆု္ိလွ်င္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္ေရာ ဘာေၾကာင့္ သမၼတ မျဖစ္ရမွာလဲ။ ၂ဝ၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ဒီမိုကေရစီစံနႈန္းမ်ား အျပည့္အဝမရသည့္တုိင္ ဒီမိုကေရစီ စံနႈန္း ရာခိုင္နႈန္း အမ်ားအျပားပါေသာ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ျပင္ဆင္ေရးဆြဲရေပမည္။ ထိုထဲတြင္ သမၼတ အရည္အခ်င္း ကန္႔သတ္မႈလည္းပါသည္။ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓာတ္မ်ားကို ေလ်ာ့၍ တုိင္းျပည္ တိုးတက္မႈ၊ ျပည္သူမ်ား၏ ေထာက္ခံမႈကို သံုးသပ္ကာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတျဖစ္ေရး အတြက္ ျပင္ဆင္သင့္ပါသည္။ တပ္မေတာ္ ကိုုယ္စားလွယ္ ရာခိုင္နႈန္းကိုလည္း အထိုက္အေလ်ာက္ ေလ်ာ့ခ်သင့္၏။ ၂ဝ၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ကုလသမဂၢ၏ အကူအညီနွင့္ ကြပ္ကဲမႈ၊ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၏ ေစာင့္ၾကပ္မႈေအာက္တြင္ က်င္းပသင့္သည္။ သို႔ ေသာ္ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပုံကို မျပင္ပဲ ေစာင့္ၾကပ္ကြပ္ကဲမႈေအာက္တြင္ ဒီမုိကေရစီ လမ္းေၾကာင္းေပၚေရာက္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ အားလံုးအတြက္ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ႏိုင္သည္မွာ ဖြဲ႔စည္းပံုအသစ္ေရးဆြဲေရး မဟုတ္ပဲ ျပင္ဆင္ေရးသာလွ်င္ အေလွ်ာ္ကန္ဆံုး ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ထိုကိစၥကို ခ်င့္ခ်င့္ခ်ိန္ခ်ိန္ စဥ္းစားသံုးသပ္ကာ တုိင္းရင္းသား ပါတီအားလံုး၊ အဖြဲ႔အစည္းအားလံုး၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီအားလံုးက ျပည္သူလူထု၏ဆႏၵနွင့္ ကိုက္ညီေအာင္ ညိႇနိႈင္းကာ ေရြးခ်ယ္ၾကရေပလိမ့္မည္။