ႏြယ္ပန္းသြယ္တန္း၊ ျခဴးသန္းယွက္လိန္ ျပာရီမိလႅာ ျမခဲပုလဲသႏ္ၲာ... တိမ္ေဆးစံု၊ ျခယ္လွယ္မႈန္းကာ .... ထစ္ခ်ဳန္းတံပိုး၊ မ႐ိုးစည္၊ ေဆာ္ညိဳးညံ၊ သာညင္းသာ .... ေမဃ၀န္ေရတံခြန္ ... ေမတ္ၱာမိုး၊ သြန္းၿဖိဳးေစြကာရြာ .... (ၿမိဳ႕မၿငိမ္း - ေမတၱာမိုးေရ) တကယ္ေတာ့ အညာေဒသမွာက ကဆုန္ဆိုတာ ျခစ္ျခစ္ေတာက္အပူရွိန္ျဖင့္ ေဆြ႔ေဆြ႔ခုန္ေနရေသာ ကာလ ျဖစ္သည္။“ကဆုန္ နယုန္ ေစြ႔ေစြ႔ခုန္” သတဲ႔ ။ “နယုန္မိုးေသး၊ ျမက္သားေမြး” တဲ့။ နယုန္ေရာက္ပါမွ မိုးဖြဲဖြဲ ရြာေစသည္။ အခုေတာ့ ... မုန္တိုင္းမ်ားၿပီး မိုးႀကီးမွာတဲ့...။ မေျပာမဆိုႏွင္႔ မိုးသားေတြ အံု႔မိႈင္းဆိုင္းတက္လာခ်င္ လာတတ္သည္။ သည္လိုဆိုလွ်င္ ရန္ကင္းေတာင္ႏွင့္ ႐ိုးမၾကားေကာက္ေၾကာင္း ေပ်ာက္ကာ ခဲသားေရာင္ထူ ျပိန္းေနတတ္သည္။ အရင္ကေတာ့ ကဆုန္လဆန္း ၁၄ ရက္ သဲပံုေစတီပြဲ အခါသမယမွာသာ မိုးရြာသည္ဟု လူႀကီးသူမေတြ ေျပာခဲ့ဖူး၏။ အခုေတာ့ မဟုတ္ေပါင္...။ မရြာမွေနေရာ..၊ ရြာျပန္လွ်င္လည္း ရြာပံုရြာနည္းကလည္း အရင္က ရြာပံုမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ ....။ မထင္မွတ္ဘဲ ႐ုတ္ခ်ည္းတိုက္စစ္ဆင္ လာပံုမ်ိဳးျဖစ္သည္။ “ရွစ္ခြင္တိုင္း အံု႔မိႈင္းမည္းညိဳ” ဟု ေျပာရမလို ....။ ေဒါသတႀကီး ....။ အသူရာႏွင့္ သိၾကားမင္း စစ္ခင္းပံုကလည္း ၿပီးမၿပီးႏုိင္ ....။ အခုလို မိုးေတြညိဳ႕လာရင္ျဖင့္ ... တံစက္ၿမိတ္မွ မိုးစက္ေျဖာက္ေျဖာက္သံတြင္ အေမ့ရင္ခြင္ၾကား တိုးေ၀ွ႔ၿပီး “အသူရာႏွင့္သိၾကား” စီးခ်င္းထိုးၾက ...၊ အံုႏွင့္က်င္းႏွင့္ အသိုင္းႏွင့္အ၀န္းႏွင့္ စစ္ခင္းၾကသည့္ ပံုျပင္ကို နားေထာင္ရတာ အရသာ ရွိလွသည္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက စစ္ပြဲ ....။ အခုထိ မၿပီးစီးႏုိင္ေတာ့ ...၊ က်ေနာ္ အသက္ပဲ ၅၀ ေက်ာ္ၿပီ။ ႏွစ္ ၄၀ ေက်ာ္စစ္ပြဲက မၿပီးေသး....။ သိၾကားမင္း သူ႔၀ရဇိန္လက္နက္ကို ပန္းထိမ္မွာ ျပင္ထား ေလသလား ဟု အေငၚတူးစကား ဆိုလာသူေတြကို ေခ်ပလိုဟန္ထင့္။ ထစ္ခနဲရွိ ...အသူရာကိုပင္ တဒိန္းဒိန္းပစ္ခတ္ေနျပန္၏။ ေကာင္းကင္တခြင္လံုး၀င္းခနဲ လက္ခနဲ ....။ ထို႔ေနာက္ ထစ္ခ်ဳန္းသံေတြ ေပါက္ကြဲျမည္ဟည္း ...။ အရင္က မိုးကေလးစိမ့္တာႏွင့္ အိမ္ပိတ္၊ ဆိုင္ပိတ္၊ ေက်ာင္းနား၊ အလုပ္နားကာ မိုးကို မုန္းမိုးေစြခဲ့ေသာ မႏ္ၲေလးလည္း အခုေတာ့ ဘာတတ္ႏုိင္ေသးလဲ ...။ မိုးရြာလို႔ အလုပ္နားရမည္ဆိုလွ်င္ ပါးစပ္ယင္ေမာင္းေနေပေရာ့ ....။ သည္မိုးေမွာင္တုန္း ေမာင္ပုန္းလို႔လည္း မရ ...။ ၿပိဳမွာေလလား မိုးရဲ႕လို႔ ၿငိဳးမာန္ဖြဲ႕လို႔လည္းမရ ...။ မိုးရြာထဲမွာလည္း စားသုတ္သုတ္၊ သြားသုတ္သုတ္၊ လာသုတ္သုတ္...၊ အလုပ္လုပ္ေပဦးေရာ .....။ မိုးေအးေသာေၾကာင့္ အပူေလ်ာ့သည္။ ဒါက ၀မ္းသာစရာ .....။ မိုးေအးေသာေၾကာင့္ ဆည္ေရကန္ေခ်ာင္းျပည့္ေဖာင္းသည္။ ဒါလည္း ၀မ္းသာစရာ ...။မိုးေအးေသာေၾကာင့္ မီးေရးထင္းေရး စိတ္ေအးရ၏။ဒါလည္း ၀မ္းသာစရာ .....။ မိုးေၾကာင့္ ႐ုပ္၀တ္ၳဳအပူေတြေလ်ာ့ပါး၊ ေအးျမသြားတာ ၀မ္းသာစရာခ်ည္းျဖစ္၏။ သည္မိုးေၾကာင့္ ရင္တြင္းအပူေတြလည္း ေလ်ာ့ပါးေစခ်င္သည္။ သည္မိုးေၾကာင့္ ေလာဘအပူ၊ ေမာဟအပူ၊ ေဒါသအပူေတြလည္း ေလ်ာ့ပါးေစခ်င္၏။ ေလ်ာ့ပါး ....၊ ေလ်ာ့ပါး ....၊ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေပ်ာက္ကြယ္.....။ ဒါမွ ... ေမတၱာမိုးေရအစစ္အမွန္ျဖစ္ေခ်မည္။ မိုး .... မိုး .... ရြာလိုက္ပါေတာ့ မိုး .....။ ရြာေသာမိုးတိုင္း ေမတၱာမိုးေရမိုးစက္မ်ားခ်ည္းျဖစ္လိုက္စမ္းပါဘိ ....။ ဂ်ိဳးဂ်ိဳးဂ်ိမ့္ဂ်ိမ့္ ထစ္ခ်ဳန္းျမည္ဟည္းလာျပန္သည္။ ၀ရဇိန္လက္နက္က တ၀င္း၀င္း ....၊ အသူရာႏွင့္ သိၾကားမင္းလည္း စစ္ခင္း၍ မၿပီးႏုိင္ေသး ....။ ၾကာပဲၾကာလွခ်ည့္ ......။ ။ မည္သို႔ဆိုေစ.. ၊ ႏွစ္ဆန္းမွာ ေမတ္ၱာ မိုးေရ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ သြန္းၿဖိဳးေစလိုသည္။ ႏြယ္ပန္းသြယ္တန္း ျခဴးသန္းယွက္လိန္ ျပာရီမိလႅာ ျမခဲပုလဲသႏ္ၲာ... တိမ္ေဆးစံု၊ ျခယ္လွယ္မႈန္းကာ .... ထစ္ခ်ဳန္းတံပိုး၊ မ႐ိုးစည္၊ ေဆာ္ညိဳးညံ၊ သာညင္းသာ .... ေမဃ၀န္ေရတံခြန္ ... ေမတၱာမိုး၊ သြန္းၿဖိဳးေစြကာရြာ .... သဘာ၀အၾကည္ႏိႈင္းတဲ႔ကာ သားမ်ိဳးငွက္မ်ိဳးအေပါင္းတို႔ပါ ခ်စ္ေတးေအးေအးျမျမသီကာသီကာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကတာ… ပသာဒစကၡဳရွုခင္း ေတာေတာင္ေရေျမသာသာယာယာ ခက္ျဖာညြန္႔ ေ၀မိုးေရစြတ္ဖ်န္း လန္းဆန္းစိုေျပစြာ..။ ၾသဒိသရည္ရြယ္ပတၱနာ ေမတၱာေရထူးမိုးသို႔ႏူးကာ အပူေမာင္းထုတ္ႏွင္မွာ အစဥ္ခ်မ္းေျမ႕ၾကည္သာ… လိုတရ စိတ္တိုင္းက်ကာ ေသာကကင္းေ၀းမာမာဆာဆာ ကိုယ္စိတ္ခ်မ္းသာ ဆင္႔ကာျမင္႔လ်က္ တိုးတက္ က်က္သေရျဖာ..။ (ၿမိဳ႕မၿငိမ္း- ေမတၱာမိုးေရ) ျမိဳ႕မၿငိမ္းက ၿမိဳ႕မအသင္းအတြက္ ေမတၱာပို႔သီခ်င္း ၄ပုဒ္ ေရးစပ္ေပးခဲ႔သည္။ အဆိုပါ ၄ ပုဒ္မွာ ၁-ပို႔သၿမိဳ႕ေမတၱာ (ေမတၱာပို႔အမွတ္-၁)၊ ေမတၱာမိုးေရ (ေမတၱာပို႔အမွတ္-၂)၊ ထပ္တရာလန္း (ေမတၱာပို႔အမွတ္-၃)၊စန္းၾကည္(ေမတၱာပို႔အမွတ္-၄)တို႔ျဖစ္ပါသည္။ မိုးဆီသို႔ “ရြာလုဟန္လို႔ ေနနန္းတိမ္ခိုခို ဘာျပဳမဲ့မာန္ပို၊ မိုးညိဳတိမ္ႀကီး … ဆီးလို႔ေလ … ေ၀စီစီ …၊ ေရႊဖီညႇာ ညြတ္ကယ္၊ ပန္း၀တ္ကသင္း။ အာကာယံ၊ ျမလွ်ံညိဳလဲ့ ဆိုင္းလို႔ေလ …၊ ၿမိဳင္ရဂံု၊ မႈန္မႈန္ေငြႏွင္းငယ္ … လြမ္းေလက ညႇင္း …။” ျမ၀တီမင္းႀကီး ဦးစက “ဘံုပ်ံေနနန္း” ပတ္ပ်ဳိးႀကီးထဲတြင္ မိုးဥတုကို အထက္ပါအတိုင္း ဖြဲ႕ဆိုခဲ့၏။ “ဘံုပ်ံေနနန္း” ပတ္ပ်ဳိးႀကီးထဲတြင္ မိုးကိုသာမဟုတ္၊ ေႏြကိုေရာ …၊ ေဆာင္းကိုေရာ … ပီျပင္စြာ ဖြဲ႕ခဲ့သည္။ ၁၉၃၀ ၀န္းက်င္ကာလ မႏၲေလး က ဂီတအျမင္က်ယ္ လူငယ္ေလးေတြ ဥေရာပဂႏၴ၀င္ ေတးႀကီးဘြဲ႕ႀကီးမ်ား စတင္ထိေတြ႕လိုက္စားၾကေတာ့ ဗီသိုဗင္၏ ဆင္ဖိုနီ နံပါတ္ ၅ ကို အားထုတ္နားဆင္ရင္း ရာသီဘြဲ႕ အသံသေဘာတရားမ်ားကို တီးေခါက္မိၾကသည္။ ဗီသိုဗင္ကလည္း Winter, Autumn, Spreing, Summer ဟူေသာ ဥေရာပ ၄ရာသီကို ဂီတျဖင့္ ဖြဲ႕သီခဲ့သည္ မဟုတ္ပါေလာ …။ Winter ဟူေသာ ေဆာင္းမွာ ေဆာင္းႏွင့္ လိုက္ဖက္သည့္ တေယာ၏ အတြဲ႕အႏြဲ႕ …၊ Autumn ေဆာင္းအ၀င္ သစ္ ရြက္ေတြ ေၾကြခ်ိန္ ဘယ္သံကလယ္ရီနက္၊ ဘတ္(စ)ဆန္း စသည့္ ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ အသံမ်ား …၊ Spring ဟူသည့္ မိုးရာသီမွာ မိုး ဓာတ္ႏွင့္ သစ္ရြက္ႏုေလးေတြ တျဖည္းျဖည္း ထြက္ျပဴလာၿပီး ငွက္ကေလးေတြ တီတီတာတာ ေပ်ာ္ျမဴးလာၾကခ်ိန္၊ အသြား ေဆာ့ အသြားေနာ့ေလးေတြႏွင့္ ညာသံတေယာႏွင့္ ျမဴးျမဴးႂကြႂကြ ေတးသံ …။ Summer ေႏြဥတုေရာက္ျပန္ေတာ့ ေႏြသ႐ုပ္ ကို ေဖာ္သည့္ Brass Saction Tuba ကို ထရန္ဘုန္း၏ ၿခိမ္းေျခာက္သံမ်ားႏွင့္ ဆင္ဖိုနီအရသာကို မႏၲေလးလူငယ္ေလးတစ္စု သေဘာေခြ႔ၿပီး၊ အရသာေတြ႔သြားၾကသည္။ သည္ေတာ့ … မႏၲေလးသားမ်ားပီပီ မဟာဂီတကို အ႐ိုးအသားထိ ေလ့လာလိုက္စားၾကသူမ်ားမို႔ ဗီသိုဗင္၏ ဂီတကို နားဆင္သေဘာေပါက္သြားသည္ႏွင့္ သူတို႔ တက္ယူရရွိထားသည့္ “ဘံုပ်ံေနနန္း” သီခ်င္းႀကီးထဲက ျမ၀တီမင္းႀကီး ဦးစ၏ “ေႏြ၊ မိုး၊ ေဆာင္း” ရာသီဘြဲ႕မ်ားကို ေျပးျမင္မိၾကေတာ့သည္။ ၀ါသနာရွင္ အဆင့္မွ်သာမက ပါရမီရွင္မ်ားမို႔ “ငါတို႔လည္း လုပ္ လို႔ရတာပဲ” ဟူေသာ ဘ၀င္စိတ္က ေခါင္ခိုက္လာၾကသည္။ “ဘံုပ်ံေနနန္း” အစပိုင္းထဲက … “ၫႊန္းမေျပလို႔၊ ေနခက္ေအာင္ သာ၊ နတ္ကယ္ ဘယ့္ႏွယ္ဖန္လာေရး၊ ေရႊညာဥ့္လႊာ႐ုံ ၿခံဳလည္း ခ်မ္း၀န္ေလး …” အပိုဒ္ႏွင့္ “ေသာ္တာေပၚလာ၊ ေရာင္ယြက္ ျဖာကြန္႔၊ စၾကာစံုစံုေရႊ၊ သီေ၀ေမွ်ာ္ကာ၊ ျဖာယွက္ေရာင္၀ွန္႔၊ သာလြန္ပူၿမဲ ပန္းလွမ္းႏိုင္ …” အပိုဒ္တို႔ကို တေယာအုပ္စုႏွင့္ လြမ္းခ်င္း …၊ “ျမျမေမာင္းေမာင္း၊ ျပာအညိဳေရႊ၊ တိမ္ေျခေငြႏွင္းေပါင္း၊ ေ၀စီစီ ေလျပည္ေလၫႇင္း၊ လံုႏိုင္ေအာင္သာ …” အစ ခ်ီ အပိုဒ္မွာ တူဘာ(Tuba) တို႔၊ ထရန္ဘုန္း (Trombon) တို႔၏ အၿခိမ္းအေျခာက္ႏွင့္အတူ “ငွက္သံညံစီစီ၊ ပင္ညီေ၀ …၊ ေရႊ ဖီခိုင္ညာလန္း၊ ျမျမျမန္းျမန္း၊ ငံုေျပေျပ ၿမိဳင္လံုး လြမ္းဖြယ္ေဆြ …” စေသာ အပိုဒ္မွာ တေယာ၊ ကလယ္ရီနက္၊ ထရမ္ပက္တို႔ ႏွင့္ ျမဴးျပ၊ ေဆာ့ျပခ်င္လာၾကသည္။ ျမ၀တီမင္းႀကီး၏ စာသားမ်ားကို တစ္လံုးစီ၊ တစ္ေၾကာင္းစီ၊ တစ္ပိုဒ္စီ နားေထာင္ခံစား ျခင္းထက္၊ ဂီတအသံျဖင့္ နက္႐ိႈင္းစြာ ဖြဲ႕သီစပ္ဟပ္ျပျခင္းကို ေဆာင္ရြက္လိုးလာၾကသည္။ ဘီသိုဗင္၏ ဆင္ဖိုနီ အမွတ္ ၅ နား ေထာင္ခံစား သံုးသပ္ၿပီးကတည္းက ထိုလူငယ္ေလးေတြမွာ အိပ္မက္ေတြ ကိုယ္စီကိုယ္စီႏွင့္ တက္ႂကြေနၾကေတာ့၏။ ေရွ႕ေတာ္ေျပး၀င္းက ပန္းခ်ီကိုဘသက္တဲ့ …၊ တ႐ုတ္တန္းက ကိုဘညိန္းတဲ့ …၊ ဓားတန္းရပ္က ကိုဘဒင္တဲ့ …၊ ကိုသန္႔ (ေခၚ) ကိုေမာင္ေမာင္တဲ့ …၊ ႐ႈမ၀ပန္းခ်ီဆရာ ကိုဘေငြတဲ့၊ ကိုဘအုန္းတဲ့၊ ကိုဘၾကင္တဲ့၊ ဆိုင္းတန္းက ကိုျမသိန္းတဲ့၊ ေဒါင္း႐ိုးက ကိုရင္ေလးတဲ့ …။ ကိုယ္စီကိုယ္စီ ကၽြမ္းက်င္ေသာ တေယာ၊ ဘင္ဂ်ဳိ၊ မယ္ဒလင္၊ လက္ဆြဲဘာဂ်ာ၊ ပုေလြ စေသာ တူရိယာမ်ားအျပင္၊ ၀ါသနာရွင္ ဦးေတာ္လံုဆိုသူ တ႐ုတ္အမ်ဳိးသား အေပါင္ဆိုင္ပိုင္ရွင္၏ ေကာနက္ေတြ၊ ထရမ္ပက္ေတြ၊ ကလယ္ရီနက္ေတြ၊ ဆိုက္ဆိုဖုန္းေတြ၊ ထရန္ဘုန္းေတြ စသည့္ စသည့္ တူရိယာပစၥည္းေတြ ရရွိ ကၽြမ္း၀င္လာၾကေတာ့ ကနဦး မက္ခဲ့ေသာ “ဆင္ဖိုနီ အိပ္မက္ကို” ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ဖို႔ လမ္းပြင့္လာသည့္သေဘာ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ထို႔ေန႔က … ကဆုန္၊ နယုန္၏ မိုးဦးေလဦး ကာလျဖစ္မွာေပါ႔ … x x x x x သႀကၤန္ၿပီးကတည္းက အေတြ႔စိပ္လာေသာ ဂီတပါရမီရွင္လူငယ္ေလးေတြက အခုတစ္ေလာ မနက္လင္းတာႏွင့္ ေအာင္ပင္လယ္ကြင္း ကန္လယ္မွာရွိေသာ ဘႀကီးစိန္တိုက္မွာ စုမိေနၾကသည္။ ယဥ္ပ်ံရြာ ထန္းေတာက ပုစြန္ဆိတ္ခုန္ႏွင့္ ႂကြက္ေၾကာ္လည္း ပါႏိုင္တာေပါ႔။ ဓားတန္းကိုသန္႔ႏွင့္ ၀မ္းကြဲညီအစ္ကို၀မ္းကြဲေတာ္စပ္သူ ဘႀကီးစိန္က လူ႔ဘ၀ လူ႔ေလာက ကို ဂ်စ္ကန္ကန္ အရြဲ႕တိုက္ေနခ်င္သူပီပီ၊ လူသူ ကင္းေ၀းသည့္ ေအာင္ပင္လယ္ကြင္း ကန္လယ္ရွိ ၿခံႀကီးထဲမွာ တစ္ထပ္ အုတ္တိုက္ေလးမွာပဲ ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနသည္။ သႀကၤန္အၿပီး မိုးၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ မက်ခင္ ပူျပင္းလွေသာ မႏၲေလးေႏြကို ခုခံဖို႔က ဂီတ ပါရမီရွင္ လူငယ္ေလးေတြအဖို႔ ပုစြန္ဆိတ္ခုန္ႏွင့္ ဘႀကီးစိန္ၿခံက လိုက္ဖက္ညီသည္ မဟုတ္ပါလား …။ ကြင္းေပၚက ေလက အပူကို ဖယ္ထုတ္သည္။ တျပန္႔တေျပာ ကြင္းထဲမွာ ပ်ိဳးခင္းႏွင့္ ႐ိုးျပတ္ေတြ ရွိမည္၊ အိပ္တန္း ျပန္ ေက်းငွက္ေတြရွိမည္။ လွည္းစာမထိုး၍ က်ီက်ီအီေသာ လွည္း၀န္႐ိုးသံရွိမည္။ ႏြားေက်ာင္းသား၏ ႏြားေငါက္သံရွိမည္။ ေကာက္႐ိုးတင္ခါးျပတ္ျမင္းလွည္းဆီက စည္းခ်က္က် ျမင္းခြာသံ ခြပ္ခြပ္ရွိမည္။ ဟိုး …. အေရွ႕ ႐ိုးမအေျခမွ ပ်ပ်မွ် ျမင္ရ ေသာ ရန္ကင္းေတာင္ေတာ္ရွိမည္။ ဒီထက္ပိုပူလာရင္ ကြင္းထဲက ပန္းေဆးေခ်ာင္းထဲ ေရစိမ္ေန႐ုံေပါ႔ …။ အဲသည္မွာ အဲသည္လူစု အဲသလို စုမိၾကရင္း အရွိန္ေလးရလာေတာ့ “ဆင္ဖိုနီအိပ္မက္” က ရွင္ျပန္ႏိုးထလာျပန္ သေပါ႔ေလ …။ ကနဦး မိုးကို ခံစားဖြဲ႕ခ်င္ၾကသတဲ့ …။ ျမ၀တီမင္းႀကီး ဦးစ၏ ဘံုပ်ံေနနန္းထဲက မိုးသာမက “အာကာယံက” မိုးဘြဲ႕၊ “အို … ကမ္းေလ ေရယမုန္” မိုးဘြဲ႕၊ “မိုးလံုးပတ္လည္” ပတ္ပ်ဳိးတို႔က “မိုး” ေတြအထိ အိပ္မက္ေျခဆန္႔ၾကည့္ၾက သည္။ ဒါေပမင့္ … ကိုဘညိန္းက ကိုယ္ပိုင္ မိုးဘြဲ႕ လိုခ်င္သတဲ့ေလ …။ ကိုဘညိန္းအဆိုကို အားလံုးက လက္မေထာင္လိုက္ ၾက၏။ “နိပ္သဟ…”။ ကိုင္း … ဒါဆို၊ မိုးကို ခံစားၿပီးမွ ေရးဖြဲ႕တာက အရသာရွိမွာေပါ႔။ အခုလို ေသြးပူေနတုန္းေလး … မိုးကို ခံစားခ်င္ဘိ။ ခြက်တာက ဒီမွာ မိုးရိပ္မိုးေယာင္မွ် မျမင္…။ ပူတယ္ေလ … ဆယ္ေနကဲ။ မျဖစ္ေခ်ဘူး …။ မိုးကို လတ္တေလာ စိတ္ဆာေန တဲ့ အာသီသက ဘယ္လိုမွ ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႔ မရႏိုင္ေတာ့ …။ ဒီေနရာမွာ မိုးမရွိေတာ့ …။ မိုးရွိတဲ့ေနရာ ကိုယ္က သြား႐ုံေပါ႔။ ဘာခဲယဥ္းမလဲ။ ဒီလို စိတ္ကူးႀကံစည္ဆဲ …။ ေအာင္ပင္လယ္ကြင္းထဲမွာ သုတ္ခနဲ တိုက္လာေသာ ေလကေလးကို မထင္ မွတ္ဘဲ ထိေတြ႕လိုက္ရသည္။ အားလံုးမ်က္ဝန္းမွာ တူညီေသာ ခံစားမႈတစ္ခု ရလိုက္ပါပေကာ …။ မိုးနံ႔ …။ ဟုတ္သည္။ မိုးရနံ႕ကို ပါးပါးေလး သယ္ေဆာင္လာတဲ့ မိုးသက္ေလ …။ အားလံုးမွာ မတိုင္ပင္ရဘဲ မိုးဆီသြားၾကဖို႔ ကိုသန္႔၏ ေဗာက္၀က္ ဂြန္ကားေလးေပၚ တက္လိုက္ၾကသည္။ ကိုဘညိန္းက အႀကံေပး၏။ ဘီလမ္း႐ိုးလ္တိုက္မွာ လိုတာေတြ ၀ယ္သြားရေအာင္တဲ့။ ဟုတ္တာေပါ႔ …။ မိုးႏွင့္ေတြ႕ဖို႔က အဲဒါေတြ လိုအပ္သည္။ ေနဗီကပ္ စီးကရက္သံဗူး၊ ဒိန္းမတ္ခ်ိစ္၊ ပရြမ္းဆီးသီးေျခာက္၊ ဘရန္ဒီအိတ္ေရွ နံပါတ္ ၁၊ အဲလီးဖင့္ စေတာ့ဘီယာ၊ ႐ုံေတာ္ႀကီး မႏၲေလးစားပြဲ႐ုံက ဘဲကင္၊ နံကင္၊ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ …။ ဤသို႔ျဖင့္ … x x x x x ကဆုန္လမို႔ ခပ္ပြင့္ပြင့္ပူေသာ ေနမွာ အမွတ္မထင္ေ၀့၀ိုက္လာသည့္ မိုးသက္ေလကေလးကို ၀မ္းပန္းတသာ ငံ့လင့္ မိၾကသည္။ ထုိစဥ္က မႏၲေလး၏ေတာင္ဘက္ဆံုးအစြန္သည္ မႏၲေလးတကၠသိုလ္ပဲ ျဖစ္မည္။ ေအလမ္းေက်ာ္တာႏွင့္ ရတနာပံုေခတ္ကတည္းက တည္ရွိခဲ့ေသာ ၀င္းၿခံက်ယ္က်ယ္တြင္ ႏြားေခ်းေျမနီကံ်ထားသည့္ တထပ္အိမ္ကေလးေတြ အစုအေ၀းႏွင့္ ပုဏၰားရြာရွိမည္။ ၿပီးေတာ့ ေရနီေျမာင္း.. စိုက္ခင္းပ်ိဳးခင္းႏွင့္ ေဗာဓိကုန္းရပ္ကြက္၊ ထို႔ေနာက္... ဗန္းေမာ္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတိုက္၊ ၿပီးေတာ့ စိုက္ပ်ိဳးေရး႐ံုးမွတျဖစ္လဲ မႏၲေလးတကၠသိုလ္၀င္း..။ ဒါ..ၿမိဳ႕ျပဧရိယာ အဆံုးျဖစ္သည္။ တကၠသိုလ္ေတာင္ဘက္ တံခြန္တိုင္ …၊ ေတာင္ျမင့္၊ ဒု႒၀တီတံတား …၊ သည္အထိ မိုးႏွင့္ မေတြ႕ရေသး …။ မိုးေရ …၊ ဘယ္ဆီမွာလဲေလ …။ အားမေလွ်ာ့ေသး …၊ ဒု႒၀တီတံတားကို ေက်ာ္ၿပီး၊ ျမစ္ငယ္ …၊ ပုလိပ္ …။ ေဟာ … မိုးက မေ၀း ေတာ့…၊ အားလံုးမွာ ေပ်ာ္ျမဴး အားတက္သြားၾကသည္။ ေရွ႕မွာ ေက်ာက္ဆည္ …။ ေရႊသာေလ်ာင္းေတာင္ေျခရင္းက ေက်ာက္ဆည္မွာ မိုးကို ေျခရာခံမိပါေပါ႔ …။ မိုးေရ …၊ ဘယ္ေျပးမလဲေလ …။ ဒီလိုႏွင့္ ေက်ာက္ဆည္လြန္သည္ႏွင့္ မိုးသက္ ေလက ျပင္းလာ၏။ မိုးသားက ပိုညိဳ႕လာသည္။ မည္းနက္ေနေသာ အေ၀းေျပးကတၱရာ လမ္းမက ဟိုး...ေတာင္ဆီ ေရျပင္ညီ ဆံုမွတ္မွာ မိုးသားႏွင့္ ေရာသြားသည္။ ကားေပၚပါလာသူအားလံုး ေပ်ာ္ျမဴးသြားၾကပါပေကာ...။ မိုးက...ေရွ႕မွာ ေလး ဖာလံုအကြာ မွတ္တိုင္ေလးေတြ ဆယ္စုသံုးေလးစုေက်ာ္ ရိပ္ခနဲ ရိပ္ခနဲ ေက်ာ္အၿပီး မိုးစက္ေလးေတြ မ်က္ႏွာလာစင္၏။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပိုမိုမ်ားျပားလာသည္။ ကားေရွ႕မွန္က ေရသုတ္တံကို လႈပ္ရွားေစမွ ျမင္ကြင္းက ၾကည္လင္လာသည္။ မိုးကလည္း ပီျပင္လာသည္။ “ေတာ္သင့္ၿပီထင္ရဲ႕”ဟု အသက္၀ါအႀကီးဆံုး ကိုဘသက္က ေျပာၿပီး ကားေလးကို လမ္းေဘးခ်ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းရပ္လိုက္သည္။ ငါးဦးသား ကားေပၚက ဆင္း၊ ႐ိုးလ္တိုက္က ၀ယ္လာသည့္ ပစၥည္းေတြခ်..။ လမ္းႏွင့္လြတ္ရာ ကြက္လပ္တစ္ခုမွာ ပါလာသည့္ စားပြဲခင္းၿပီး ပုလင္းအသီးသီးဖြင့္လိုက္ၾက၏. မိုးက သည္းခနဲ၊ မည္းခနဲ.. ။ မ်က္ႏွာေပၚ ဒလေဟာဆင္းလာသည့္ မုိးေရေတြကို နဖူးဆီမွ လက္ျဖင့္ သပ္ခ်ရင္း ခပ္လွမ္းလွမ္းဆီ ေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရွမ္း႐ိုးမက မိုးေရထဲ ကိုယ္ေယာင္ေပ်ာက္သြား၏။ လယ္ကြင္းေတြထဲ မိုးျမားတန္တို႔ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္စိုက္က်ေနသည္။ စိမ္းႏုေသြးပ်ိဳးပင္တို႔ မိုးေရ ေမာ့ေသာက္ေနတာ ဣေႁႏၵမပ်က္ …။ ကိုဘညိန္းက ဖန္ခြက္ထဲက ပယင္းလဲ့လဲ့ကို မုိးေရႏွင့္ ေမႊလိုက္ရင္း ဖ်ပ္ခနဲ အလင္းတစ္ခ်က္ေတာက္သြား၏။ ရၿပီ။ မိုးႏွင့္ ခ်ိန္ကိုက္ထားေလသလားမသိ..၊ အားလံုးစိမ္ေျပနေျပ စားေသာက္ၿပီးခ်ိန္တြင္ မိုးကလည္း ေအာင္ျမင္စြာ ဆုတ္ခြာသြားျပန္ေပါ့၊ ရင္ထဲက အေႏြးဓာတ္ႏွင့္ မိုးေရစက္ေအးစက္စက္၏ ပဋိပကၡေတြက ခ်ိဳျမေန၏။ အားလံုးမွ သြက္လက္ ေပါ့ပါးသြားၾကသည္။ အရက္မူးစရာမလို..၊ စိတ္မူးလွ်င္ ေတာ္ၿပီ။ အရႊင္ဓာတ္ကေလးမ်ားရကာ အူျမဴးကုန္ၾက၏။ စားၿပီး ေသာက္ၿပီး က်န္သည့္ ပစၥည္းမ်ားကို သည္အတိုင္း ထားရစ္ခဲ့ၾကသည္။ “ကံေကာင္းသူမ်ား ဆက္လက္ သံုးေဆာင္ၾကပါ။ ဤပစၥည္းမ်ားသည္ သန္႕ရွင္းေသာပစၥည္းမ်ားျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္တို႔တေတြ ျပည္႕စံုခဲ့ၾကပါၿပီ။ မႏၲေလးၿမိဳ႕မ” ဟု စာေလးတစ္ေစာင္လည္း ေသခ်ာေရးထားခဲ့သည္။ ၿပီးၿပီ....။ ဒါပဲေလ....။ တကယ္ေတာ့ မၿပီး.... ။ အႏုပညာသည္၏ ႏွလံုးသားက ထိခိုက္လြယ္သည္။ မိုးကိုခ်စ္ေသာ သူတစ္စု က.. မိုးရွိရာ အေျပးအလႊားသြားေတြ႕၊ ခံစားၿပီး အျပန္တြင္ ကိုဘညိန္းရင္ထဲမွ အႏုပညာပုလဲရတနာတစ္ဥကို ေမြးဖြား ေပးႏိုင္ခဲ့၏။ ကိုဘညိန္းဆိုတာ ႏွယ္ႏွယ္ရရမွ မဟုတ္တာ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းတဲ့ေလ..။ အခု သူ႕အႏုပညာပုလဲဥမွ်..။ “ရြာေစြ မိုးၿဖိဳက္ၿဖိဳက္ ခါေပပ်ိဳးစိုက္စိုက္ ရွစ္သန္းငယ္ တစ္ခို အံု႕မိႈင္းညိဳ ခင္ပ်ိဳလြမ္းလိႈက္လိႈက္ တိမ္တိုက္ကယ္အေမွာင္.... ေလယူေဆာင္လို႕... ေတာင္ဆီကညိဳ ၿပိဳေတာ့မည္။ - ေမွာင္ျပာေတာင္ယာ လယ္ေတာေျခ မိႈင္းညိဳ႕ေ၀ ဆိုင္းလို႔ေန အို … လြမ္းဖြယ္ေစ ၿပိဳင္တန္း ေမွာင္ေ၀ ဟင္းရြက္စံုေပါ ေတာေျခ၊ ေရႊခ်ဥ္ေပါင္ေတြ ခင္းစံုတဲ့ေျမ ကင္းပံု င႐ုတ္ပင္ေတြ မိုးဦးကေစြေစြ မမယ္ေခၚ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကဲတဲ့ သည္ပ်ဳိး မိုးေရေအာင္ေစ - မိုးေရထဲ မယ့္ကိုရႊဲ ႏြံေတြေပ၊ သို႔ေပမယ့္လည္း ေနသာၿပီဘူးေလ ေမာင္ေရ ပ်ိဳးပင္ ငယ္စိုက္ ၾကင္ေဆြ၊ ၾကည္ျဖဴ ႏႊဲလို႔ အတူေန ၿမိဳ႕ႀကီးမွာ ဘယ္ေသာခါ ၾကင္ေရးသာ ေမွ်ာ္မိေပ။ - ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္မိုး ရြာသြန္သြန္ ၿဖိဳးေ၀ ၿဖိဳးေ၀၊ ေစြမစဲ သဲသဲမဲမဲေန ခဲမေက် လယ္ကန္သင္းဆယ္ရင္း ေဖၚတစ္သင္း ေအာ္သီခ်င္း သည္လယ္ သည္ေျမ သည္ေရ စည္ေပ စိမ္းလဲ့ ယိမ္းႏြဲ႕ တိမ္းငဲ့ေန၊ မိုးေရထဲ မယ့္ကိုရႊဲ ႏြံေတြေပ သို႔ေပမယ့္လည္း ေနသာၿပီဘူးေလ ေမာင္ေရ ပ်ဳိးပင္ ငယ္ စိုက္ ၾကင္ေဆြ၊ ၾကည္ျဖဴ ႏႊဲလို႔တူေန ၿမိဳ႕ႀကီးမွာ ဘယ္ေသာခါ ၾကင္ေရးသာ ေမွ်ာ္မိေပ။ ဆူးငွက္