၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ဧၿပီ ၂၅ ရက္ေန႔ကေတာ့ နီေပါႏိုင္ငံ ျပည္သူေတြအတြက္ ကပ္ႀကီး ၃ ပါး ေရာက္ခဲ့တဲ့ေန႔လို႔ ေျပာရမွာပဲ။ ေဒသစံေတာ္ခ်ိန္ မနက္ ၁၁ နာရီ ၅၆ မိနစ္ မွာ ျပင္းအား ရစ္ခ်္တာစေကး ၇.၈ ရွိတဲ့ ေျမငလ်င္ႀကီးဟာ ၿမိဳ႕ေတာ္ခတၱမန္ဒူ ရဲ႕ အေနာက္ေျမာက္ဘက္ မိုင္ ၅၀ ေလာက္အကြာကို ဗဟိုျပဳၿပီး လႈပ္ခတ္သြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၈၀ အတြင္း အားအျပင္းဆံုး ေျမငလ်င္ ျဖစ္ပါတယ္။ နိုင္ငံရဲ႕ အေရးေပၚလုပ္ငန္းဗဟိုဌာနရဲ႕ ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ နီေပါႏိုင္ငံမွာတင္ ေသဆံုးသူ ၅၀၅၇ ေယာက္အထိ ျမင့္တက္သြားခဲ့ၿပီး ဒဏ္ရာရသူေပါင္း ၁၀၀၀၀ ေက်ာ္ ရွိေနၿပီလို႔ ဆိုပါတယ္။ နီေပါ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဆူရွီးလ္ ကိြဳင္ရာလာကေတာ့ ေသဆံုးသူအေရအတြက္ဟာ ၁၀၀၀၀ အထိ ရွိလာနိုင္တယ္လို႔ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဒီငလ်င္ႀကီးေၾကာင့္ ေသဆံုးမႈေတြ ျဖစ္ခဲ့တာဟာ နီေပါႏိုင္ငံတႏိုင္ငံတည္းမဟုတ္ပဲ အိမ္နီးခ်င္း အိႏိၵယႏိုင္ငံမွာ ၆၁ ေယာက္၊ တိဘက္ေဒသမွာ ၂၅ ေယာက္ ေသဆံုးခဲ့ရတယ္လို႔ တရုတ္ႏိုင္ငံ ဆင္ဟြာ သတင္းဌာနမွာ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ကမၻာ့ေက်ာ္ ဧ၀ရက္ေတာင္မွာလည္း ေရခဲေတာင္ၿပိဳက်မႈေၾကာင့္ လူ ၈ ဦး ေသဆံုးခဲ့ ရပါတယ္။ ခုခ်ိန္ထိ ေပ်ာက္ဆံုးေနသူေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိေနပါေသးတယ္။ သတင္းဌာနေတြရဲ႕ သတင္းထုတ္ျပန္ခ်က္ေတြနဲ႔ သတင္းဗီြဒီယိုေတြကို ၾကည့္လိုက္ရသူ နိုင္ငံတကာက ျပည္သူလူထုေတြ အားလံုး ထိ္တ္လန္႔ တုန္လႈပ္ ေၾကကြဲ ၀မ္းနည္းခဲ့ႀကရပါတယ္။ “တခ်ိဳ႕ရြာေတြဆိုရင္ အိမ္ေျခ ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ဟာ ၿပိဳက် ျပားကပ္သြားပါတယ္” လို႔ အေမရိကန္ကယ္ဆယ္ေရး ဆရာ၀န္ ရီဘက္ကာ မက္အက္တီးယားက ေျပာပါတယ္။ ဒီသဘာ၀ ကပ္ေဘးသင့္မႈႀကီး စျဖစ္ၿပီးတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းလိုလိုပဲ နီေပါအစိုးရက သူတို႔ လုပ္ေဆာင္လို႔ ရႏိုင္သမွ် ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းေတြကို ခ်က္ခ်င္း စတင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သလို အေရးေပၚအေျခအေန ေၾကညာၿပီး ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ အကူအညီကို ေတာင္းခံခဲ့ပါတယ္။ နီေပါႏိုင္ငံရဲ႕ စစ္တပ္အင္အား ၁ သိန္းရဲ႕ ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ ရွာေဖြေရးနဲ႔ ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ငန္းေတြမွာ ခ်က္ခ်င္းပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကေပမယ့္ အစိုးရတာ၀န္ရွိပုဂၢိဳလ္ေတြကေတာ့ အားအလြန္ျပင္းတဲ့ သဘာ၀ကပ္ေဘးသင့္မႈႀကီးကို ႏုိင္နင္းေအာင္ ကိုင္တြယ္ေဆာင္ရြက္ဖို႔ အျပင္းအထန္ ႀကိဳးစားေနရတယ္လို႔ ၀န္ခံခဲ့ၾကပါတယ္။ “ႀကီးမားတဲ့ အခက္အခဲကေတာ့ ကယ္ဆယ္ေရးပါပဲ” လို႔ နီေပါအစိုးရအဖြဲ႔ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ လီးလာ မာနီေပါင္ဒယ္လ္က ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ သူက သူတို႔အေနနဲ႔ နိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္ေတြကို အထူးကယ္ဆယ္ေရးပစၥည္းေတြနဲ႔ ေဆး၀ါးကုသေရးအဖြဲ႔ေတြ ေပးပို႔ ေစလႊတ္ဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ဒီကပ္ေဘးသင့္မႈႀကီးကေန အသက္ရွင္သန္ လြတ္ေျမာက္နိုင္ဖို႔ နို္င္ငံရပ္ျခား ကၽြမ္းက်င္မႈေတြ အျပင္းအထန္ လိုခ်င္ေနတဲ့အေၾကာင္း ေျပာခဲ့ပါတယ္။ နိုင္ငံတကာ အစိုးရေတြနဲ႔ အန္ဂ်ီအိုေတြကလည္း ခ်က္ခ်င္းပဲ တုံ႔ျပန္ၿပီး ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ကယ္ဆယ္ေရးပစၥည္းေတြ ေပးပို႔ ေစလႊတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငလ်င္က အားျပင္းၿပီး နီေပါႏိုင္ငံရဲ႕ ျပည္သူလူထုအမ်ားစုႀကီး ေနထိုင္ၾကရတဲ့ မခိုင္ခန္႔တဲ့ အိုးအိမ္ အၿပိဳအပ်က္ေတြ၊ အသစ္ေဆာက္ထားတဲ့ တိုက္ခန္းတြဲေတြရဲ႕ ကြန္ကရစ္ အၿပိဳအပ်က္ေတြနဲ႔ အေဆာက္အဦေဟာင္းႀကီးေတြရဲ႕ အၿပိဳအပ်က္ေတြေၾကာင့္ ကယ္ဆယ္ေရး အဖြဲ႔ေတြ အလ်င္အျမန္ မေရာက္ႏိုင္ ျဖစ္ခဲ့ၾကရတယ္။ အိႏိၵယ၊ တရုတ္၊ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊ ယူနိုက္တက္ကင္းဒမ္း၊ ၾသစေၾတးလ်၊ ပါကစၥတန္နဲ႔ တျခားတိုင္းျပည္ေတြက ကယ္ဆယ္ေရးနဲ႔ ေထာက္ပံ့ပစၥည္းေတြ၊ အစားအစာေတြ တင္ေဆာင္လာတဲ့ ေလယာဥ္ေတြ ေနာက္ထပ္ ပိုမို၀င္ေရာက္လာလို႔ ကူညီေထာက္ပံ့မႈ အေျခအေန တိုးတက္လာမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရေပမယ့္ ခတၱမန္ဒူၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ ေလဆိပ္ဟာ ႁပြတ္က်ပ္ေနတဲ့အတြက္ ေႏွာင့္ေႏွးၾကန္႔ၾကာမႈေတြ ရွိေနဆဲ ျဖစ္သလို ကယ္ဆယ္ေရး ပစၥည္းေတြကို သယ္ထုတ္ဖို႔ လုပ္သားမလံုေလာက္မႈနဲ႔ လိုအပ္တဲ့ေနရာေတြကို သယ္ေဆာင္ေပးပို႔ဖို႔ ေမာ္ေတာ္ယဥ္ေတြ မလံုေလာက္မႈကလည္း ရွိေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုလသမဂၢကေတာ့ ငလ်င္ ဗဟိုနားမွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ ဆင္းရဲသား ျပည္သူ ၇၅၀၀၀၀ အပါအ၀င္ လူေပါင္း ၁.၄ သန္းေက်ာ္ဟာ အစားအစာလိုအပ္ေနၿပီး ေသာင္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ ျပည္သူလူထုေတြ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ ျဖစ္က်န္ရစ္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ နီေပါႏိုင္ငံရဲ႕ လူဦးေရ ၂၈ သန္းရဲ႕ ရာခိုင္ႏႈန္းအမ်ားစုက က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ျပည္သူလူထု အမ်ားစုႀကီးလိုပဲ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးၾကသလို အစိုးရဟာလည္း မခ်မ္းသာတဲ့အတြက္ ဒီလို ကပ္ေဘးသင့္မႈႀကီးမ်ိဳးကို ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးနဲ႔ ဘယ္လိုမွ ကိုင္တြယ္ထိန္းခ်ဳပ္ ျပန္လည္ထူမဖို႔ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း အစိုးရက သူစြမ္းေဆာင္နိုင္တာေတြကို ခ်က္ခ်င္း ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ၿပီး နိုင္ငံတကာကိုလည္း ခ်က္ခ်င္းပဲ အကူအညီ ေတာင္းခံခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ခုခ်ိန္မွာ နီေပါႏိုင္ငံရဲ႕ ေျမငလ်င္ကပ္ေဘးကို အထက္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ နိုင္ငံေတြက ၀င္ေရာက္ကူညီၿပီး ကယ္ဆယ္ ေထာက္ပံ့ေနၾကသလို အေမရီကဲစ္(AmeriCares) လို ကမၻာ့လႊမ္းၿခံဳ က်န္းမာေရးအဖြဲ႔အစည္း၊ ကဲ (Care) လို ကမၻာတ၀ွမ္း ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထားမႈအဖြဲ႔၊ ကက္သလစ္ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ငန္းအဖြဲ႔လို အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ကက္သလစ္ဘုရားေက်ာင္း ႏိုင္ငံတကာ လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားမႈ ေအဂ်င္စီ၊ တိုက္ရိုက္ကယ္ဆယ္ေရး (Direct Relief)လို ႏိုင္ငံတကာ ေဆးဘက္ဆိုင္ရာ အကူအညီေပးေရးအဖြဲ႔၊ ကမၻာလႊမ္းၿခံဳ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းေရးလို ရန္ပံုေငြ ရွာေဖြေရး ၀က္ဘ္ဆိုက္၊ ႏိုင္ငံတကာ ကယ္ဆယ္ေရး အသင္းမ်ား (International Relief Teams) လို ကပ္ေဘးသင့္မႈ ကယ္ဆယ္ေရး အထူးျပဳ လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထားမႈအဖြဲ႔ေတြနဲ႔ Operation USA ၊Save the Children၊ Seva Foundation၊ World Help ၊ Oxfam ၊ Handicap International နဲ႔ American Jewish World Service လို နို္င္ငံတကာ လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားမႈနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး အေျချပဳ ႏိုင္ငံတကာ အန္ဂ်ီအိုအဖြဲ႔ႀကီးေတြက နီေပါႏိုင္ငံ ငလ်င္ကပ္ေဘး ကယ္ဆယ္ကူညီပံ့ပိုးေရး လုပ္ငန္းေတြ မွာ အင္တိုက္အားတိုက္ ပါ၀င္ ကူညီေဆာင္ရြက္ ေပးေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ နီေပါႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ ကယ္ဆယ္ကူညီေရး အဖြဲ႔အစည္းေတြကို လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ႀကိဳဆို၀င္ေရာက္ခြင့္ ျပဳထားသလို အဆင္ေျပ လြယ္ကူေခ်ာေမြ႔ေစေရးအတြက္လည္း လုပ္ေဆာင္နိုင္သမွ် လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေပးေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ ငလ်င္ဒဏ္သင့္ နီေပါႏိုင္ငံ ျပည္သူေတြအတြက္ ၀မ္းနည္း စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရတာနဲ႔ တခ်ိန္တည္း ျပန္ေျပာင္းသတိရ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရတာကေတာ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ နာဂစ္မုန္တိုင္းႀကီးရဲ႕ဒဏ္ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ခံခဲ့၊ အတိဒုကၡေရာက္ခဲ့ ေရာက္ေနဆဲ ျမန္မာနိုင္ငံ ျပည္သူလူထုအတြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏိႈင္းယွဥ္မႈအရပါ။ အဲဒီအခ်ိန္က ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးသိန္းစိန္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ စစ္အစိုးရက နာဂစ္ ဆိုင္ကလံုးမုန္တိုင္းႀကီးဒဏ္ကို အလူးအလဲခံစားရၿပီး အတိဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ ျပည္သူလူထုကို ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးၿပီးပဲ ကယ္ဆယ္ေရး ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးေတြကို လုပ္ႏိုင္သေယာင္ ဟန္ေဆာင္ ဟိတ္ဟန္ထုတ္ ေနခဲ့ၿပီး နိုင္ငံတကာအကူအညီ ေတာင္းခံဖို႔ကို အခ်ိန္ဆြဲေနခဲ့သလို အစိုးရရဲ႕ ကယ္ဆယ္ေရး ေဆာင္ရြက္မႈေတြဟာလည္း ေႏွာင္းေႏွး ၾကန္႔ၾကာခဲ့တဲ့အတြက္ ျပည္သူလူထုေတြ အမ်ားႀကီး ဒုကၡဆင္းရဲတြင္းထဲမွာ ေနခဲ့ၾကရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးသိန္းစိန္နဲ႔ စစ္အုပ္စုေတြ အဓိက အာရံုစိုက္ေနတာက သူတို႔ရဲ႕ ၂၀၀၈ စစ္ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပည္သူ႔ဆႏၵ ခံယူပြဲ ဟန္ျပလုပ္ၿပီး အတည္ျပဳနိုင္ေရးသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး မတတ္သာလို႔ မုန္တိုင္းဒဏ္သင့္ ျပည္သူလူထုကို ဆင္းေတြ႔ဆံုရာမွာေတာင္ သူတို႔ကပဲ ကယ္တင္ရွင္ႀကီးေတြပံုစံနဲ႔ ျပည္သူလူထုကိုေအာက္မွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ခိုင္းၿပီး ကံမေကာင္းလို႔ ျဖစ္ခဲ့ရတာျဖစ္ေၾကာင္း တရားနဲ႔ ေျဖၾကဖို႔ အရွက္မရွိ ေျပာသြားခဲ့တာကို ျပန္ၿပီးအမွတ္ရမိပါေသးတယ္။ လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားစိတ္နဲ႔ ၀ိုင္း၀န္းအကူအညီေပးလာတဲ့ ႏိုင္ငံတကာက ကယ္ဆယ္ကူညီေရးအဖြဲ႔ေတြနဲ႔ အိုင္အန္ဂ်ီအိုေတြကို ျပည္၀င္ခြင့္ ခ်က္ခ်င္းမေပးပဲ ဆိုင္းငံ့ထားခဲ့တဲ့အတြက္ ကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႔ေတြ မုန္တိုင္းဒဏ္ခံ ေဒသကို ၀င္ေရာက္ႏိုင္ဖို႔ အမ်ားႀကီး အခ်ိန္ၾကန္႔ၾကာခဲ့ရသလို ႏိုင္တကာက ေပးပို႔လိုက္တဲ့ ကယ္ဆယ္ေရးပစၥည္းေတြကိုလည္း သြင္းယူခြင့္ ခ်က္ခ်င္းမေပးခဲ့တဲ့အတြက္ ထိုင္းႏိုင္ငံငံအစိုးရက ဒြန္ေမာင္းေလဆိပ္မွာ ရပ္နား ဆိုင္းငံ့ခြင့္ေပးထားခဲ့ရတာကို သတိရၾကဦးမွာပါ။ အေတာ္လူမဆန္တဲ့လုပ္ရပ္လို႔ ေျပာရမွာပါပဲ။ အယ္လ္ဂ်ာဇီးယားသတင္းဌာနက သတင္းေထာက္အမ်ိဳးသမီး(မယ္လီဆာခ်န္း ထင္ပါတယ္) ဆိုရင္ သတင္းကို တင္ျပေနရင္းမွာေတာင္ မ်က္ရည္က်ခဲ့ရတဲ့အထိ ခံစားခဲ့ရတာကို မေမ့ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဒီလို နိုင္ငံတကာက ေပးလာတဲ့ လူသားရင္းျမစ္အကူအညီေတြနဲ႔ ကယ္ဆယ္ေရးပစၥည္းေတြကို ဘာလို႔မ်ား ျပည္သူလူထုဆီ ခ်က္ခ်င္း အ၀င္မခံ အေရာက္မခံတာပါလဲ။ အလြန္ရွင္းတဲ့အခ်က္ကေတာ့ အစိုးရဟာ ျပည္သူလူထုအေပၚ လံုး၀ ေစတနာမရွိဘဲ သူတို႔ အာဏာနဲ႔ အက်ိဳးစီးပြားကို ထိခိုက္လာမွာကိုပဲ အကာအကြယ္ ေပးခ်င္တာဆိုတာပါပဲ။ နို္င္ငံတကာမွာ လံုး၀ မရွိခဲ့တဲ့ သူတို႔ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာကို ကာကြယ္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ နို္င္ငံတကာက မုန္တိုင္းဒဏ္သင့္ ျပည္သူလူထုအတြက္ ေပးလွဴလာတဲ့ ပစၥည္းေကာင္းေတြကို စစ္တပ္ကားေတြနဲ႔ သယ္ယူၿပီး အေပ်ာက္ရိုက္သြားခဲ့တဲ့ျဖစ္ရပ္ေတြ၊ ျပည္သူလူထုကေတာ့ မာမာေခါက္ဆြဲေျခာက္နဲ႔ ေရသန္႔ဘူး ေလာက္ သာမန္အေသးအဖြဲ႔ ပစၥည္းေတြေလာက္ပဲ ခံစားသံုးစြဲခြင့္ရခဲ့တာေတြ၊ ျပည္တြင္းက ေစတနာနဲ႔ ေျမျမႇဳပ္သခ်ႋဳင္းမလုပ္နိုင္ဘဲ ေနရာတကာမွာ ျပန္႔ႀကဲေနတဲ့ အေလာင္းေတြကို လိုက္ေကာက္ၿပီး ေျမျမႇဳပ္သခ်ိဳင္းေပးခဲ့တဲ့ ေဒါက္တာေန၀င္းနဲ႔ သမီးျဖစ္သူ မၿဖိဳးၿဖိဳးေအာင္တို႔ဆိုရင္ ေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္ အျပစ္ေပးတာကိုေတာင္ ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒုကၡသည္ေတြ ရွိရာကို ကုိယ္တိုင္သြား ေရာက္ ၾကည္ရႈကူညီခ်င္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြကိုလည္း မုန္တိုင္းဒဏ္သင့္ခံ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ ေဒသကို သြားေရာက္ခြင့္မျပဳဘဲ ပိတ္ပင္ထားခဲ့တာမ်ိဳးေတြ လုပ္ခဲ့တာဟာ တကယ့္ အျဖစ္မွန္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဦးသိန္းစိန္ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အစိုးရအဖြဲ႔ရဲ႕ လူမဆန္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြကေတာ့ ေျပာမယ္ဆိုရင္ အမ်ားႀကီး က်န္ပါေသးတယ္။ ေတာသံုးေထာင္ပါပဲ။ ျပင္းထန္တဲ့ ငလ်င္ႀကီးရဲ႕ ဒဏ္ကို ခံခဲ့ၾကရတဲ့ နီေပါျပည္သူလူထုရဲ႕ ကံၾကမၼာနဲ႔ အစိုးရ ရဲ႕လုပ္ရပ္၊ နာဂစ္မုန္တိုင္းႀကီးဒဏ္ကို ခံစားခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံျပည္သူလူထုရဲ႕ ကံၾကမၼာနဲ႔ ဦးသိန္းစိန္စစ္အစိုးရရဲ႕လုပ္ရပ္ကို ႏိႈင္းယွဥ္ ၾကည့္ႏိုင္ဖို႔ တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။  ။