ရှမ်း-ကယားနယ်စပ်၊ ဖယ်ခုံမြို့တနေရာမှာ စစ်ရှောင်နေရင်း ကျောင်းတက်နေကြတဲ့ စစ်ရှောင်ကလေးငယ်တွေဟာ စွန့်ပစ်ပစ္စည်းဖြစ်တဲ့ ပလတ်စတစ်ဘူး၊ ပလတ်စတစ်ခွက်၊ ကျွပ်ကျွပ်အိတ်၊ ကော်ဖီအိတ်ခွံတွေနဲ့ လူသုံးကုန်ပစ္စည်းတွေ ပြန်လည်ပြုလုပ်နေကြပါတယ်။
အဆိုပါစွန့်ပစ်ပစ္စည်းတွေနဲ့ ပလိုင်းခြင်း၊ ဆပ်ပြာခွက်၊ ကွမ်းအစ်၊ အောက်ခံပန်းကန်ပြား၊ ဦးထုပ် စတာတွေကို ပြန်လည်ပြုလုပ်နေကြတာဖြစ်ပြီး နောက်ပိုင်းမှာ စျေးကွက်တင်သွင်းနိုင်အောင် ကြိုးစားသွားမယ်လို့ စစ်ရှောင်ကျောင်းက ဆရာမကြီးက ဒီဗွီဘီကို ပြောပါတယ်။
“အဲ့လိုပေါ့နော်၊ recycle အသင်းတွေ ဖွဲ့ထားတာရှိတယ်။ အမှိုက်ပုံတွေကနေ လက်အိတ်တွေနဲ့ အမှိုက်တွေသွားရွေး၊ သုံးလို့ရတာဆိုယူ၊ ရေဆေးပြီး သန့်စင်ပြီးမှ ပြန်သုံးတာပေါ့။ သုံးမရတာတွေတော့ မယူဘူးပေါ့။ နောက်ပိုင်းကျရင်တော့ စျေးကွက်ထဲကိုပို့ဖို့ ရည်ရွယ်ထားတယ်။”
ပလတ်စတစ် စွန့်ပစ်ပစ္စည်းတွေဟာ ဆွေးမြေ့ဖို့အတွက် နှစ်ပေါင်း ၁၀၀ ၀န်းကျင်ကနေ ၃၀၀ ဝန်းကျင်အထိ ကြာမြင့်တတ်ပြီး ပင်လယ်ထဲတွေထဲ ကျရောက်တဲ့ စွန့်ပစ်ပစ္စည်းတွေကြောင့် ရေသတ္တဝါတွေအတွက် ဆိုးကျိုးတွေလည်း ရှိနေတာပါ။
စွန့်ပစ်ပစ္စည်းတွေကို ပြန်လည်အသုံးချခြင်းရဲ့ အဓိကရည်ရွယ်ချက်က ပလတ်စတစ်တွေကို မီးရှို့ဖျက်ဆီးတဲ့အခါမှာ ပြည်သူလူထုအတွက် ရောဂါဖြစ်နိုင်တဲ့အပြင် မြေဆီလွှာတွေလည်း ပျက်စီးတာကြောင့် ပြန်လည်အသုံးချဖို့ အကြံဉာဏ် ရရှိခဲ့တာလို့ ဆရာမကြီးက ပြောပါတယ်။
ပြီးခဲ့တဲ့ ၂၀၂၃ ခုနှစ်ထဲမှာလည်း ထိုင်းနိုင်ငံမှာရှိတဲ့ တက္ကသိုလ်တခုက ကျောင်းသားတွေ စုပေါင်းပြီး စွန့်ပစ်ပစ္စည်းတွေ အသုံးပြုကာ စစ်ဆင်ရေးသုံး ကျည်ကာတွေ တီထွင်ထုတ်လုပ်နိုင်ခဲ့ပါတယ်။
