လူမႈကြန္ရက္ စာမ်က္ႏွာေတြသာမက စာနယ္ဇင္းနဲ႔ ႐ုပ္သံမီဒီယာေတြပါမက်န္ သိကၡာတရားအေၾကာင္း ေျပာသံေတြ ဆူညံေနတယ္။ သိကၡာဆိုတာ အာဏာေတြ ေငြေတြ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြနဲ႔ အေရာင္းအဝယ္လုပ္လို႔ မရေကာင္းေပဘူးေလ။ သိကၡာဆိုတဲ့ ေဝါဟာရကို တဦးခ်င္း တခုခ်င္း သေဘာကေန အမ်ားသေဘာ အစုအဖြဲ႔သေဘာအထိ က်ယ္ျပန္႔တာကလား။ ေနာက္ဆုံး ႏိုင္ငံေတာ္အထိ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ေဝါဟာရပါ။ ဒီေတာ့ သိကၡာအေၾကာင္း ေစာေၾကာလာမိတာေပါ့။ သိကၡာဆိုတာ ဘာလဲ….။ သိကၡာဆိုတာ ပါဠိစကား၊ က်င့္ဝတ္လို႔လည္း အဓိပၸာယ္ရတယ္။ ရဟန္းသက္လို႔ေခၚတဲ့ (ဝါ) ကိုလည္း သိကၡာလို႔သုံးရဲ႕။ ဒီေဝါဟာရကလည္း သာသနာေရးက ဆင့္ပြားလာခဲ့တာ။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ “ဂုဏ္ႏွင့္ညီေသာအိေႁႏၵ” လို႔လည္း ဖြင့္ဆိုၾကတယ္။ ဂုဏ္နဲ႔ညီေသာလို႔ ဆိုေတာ့ ဂုဏ္ကို ထပ္မံအနက္ဖြင့္ဖို႔ လိုျပန္ေရာ။ ဂုဏ္ဆိုတာကိုေတာ့ ပါဠိသက္ ေဝါဟာရအရ “အထူးသျဖင့္ ေကာင္းေသာအရည္အခ်င္း၊ ထင္ေပၚေသာသေဘာ” လို႔ဆိုတယ္။ စာေပမွာေတာ့ “အျပစ္ ေဒါသကင္း၍ ရအပ္ေသာေက်းဇူး၊ ပညာရွိတို႔ ႏွစ္သက္အပ္ေသာ စာရည္” လို႔လည္း ဖြင့္ၾကတယ္။ ဂုဏ္နဲ႔သိကၡာ ႏွစ္ခုေပါင္းၿပီး “ဂုဏ္သိကၡာ” လို႔ ျမန္မာေတြက ေခၚခဲ့ၾကတယ္။ ဂုဏ္သိကၡာကိုေတာ့ “ဂုဏ္နဲ႔ညီေသာ ကိုယ္က်င့္ထိန္းသိမ္းမႈ” လို႔ ဆိုပါတယ္။ “ဂုဏ္နဲ႔ညီတဲ့ ကိုယ္က်င့္ထိန္းသိမ္းမႈ”လို႔ ဆိုတာနဲ႔တၿပိဳင္တည္း က်င့္ဝတ္အေၾကာင္း ပါလာတယ္။ ရဟန္းကလည္း ရဟန္းက်င့္ဝတ္၊ လူကလည္း လူ႔က်င့္ဝတ္။ စစ္သားကလည္း စစ္သားက်င့္ဝတ္၊ ရဲကလည္း ရဲက်င့္ဝတ္ဆိုၿပီး ရွိစၿမဲပါပဲ။ ကိုယ္က်င္လည္ရာ သက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းအလိုက္ က်င့္ဝတ္ကိုယ္စီ ရွိၾကပါတယ္။ ကိုယ္က်င့္တရားဆိုတာကေတာ့ လူတို႔လိုက္နာရန္ က်င့္ဝတ္၊ စည္းကမ္းပါပဲ။ အဲ့ဒီက်င့္ဝတ္ကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္မွ “ဂုဏ္သိကၡာ” ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရနဲ႔ ထိုက္တန္ေပလိမ့္မယ္။ ဒါက က်မ္းလာအယူအဆေတြကို ေျပာတာပါ။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္က်င့္တရားတို႔ ဂုဏ္သိကၡာတို႔ဆိုတာ တန္ဖုိးျဖတ္မႈဆိုင္တဲ့ အရာေတြပါ။ တန္ဖုိးသေဘာတရားေတြပါ။ တန္ဖုိးဆိုရာမွာ တဦးခ်င္းတန္ဖုိး၊ အဖြဲ႔အစည္းလိုက္ တန္ဖိုးေတြရွိတယ္။ ဒီလို တန္ဖိုးထား ဆုံးျဖတ္ရာမွာ ဆိုးျခင္းေကာင္းျခင္း၊ မွန္ျခင္းမွားျခင္း၊ ေကာင္းျမတ္ျခင္း ယုတ္မာျခင္း၊ တရားမွ်တျခင္းနဲ႔ တရားမွ်တမႈ ကင္းမဲ့ျခင္းတို႔အေပၚ မူတည္ အကဲျဖတ္တတ္ၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ မွန္ျခင္းမွားျခင္းနဲ႔ တရားမွ်တျခင္းနဲ႔ မတရားမႈတို႔ဟာ ျဖစ္ရပ္အေျခအေနအေပၚ မူတည္ၿပီး အကဲျဖတ္ၾကရတာပါ။ မွန္ျခင္းမွားျခင္းအေပၚ အေျခခံၿပီး တရားမွ်တျခင္းနဲ႔ မတရားမႈကို ခြဲျခားသတ္မွတ္ေလ့ရွိတယ္။ အထူးသျဖင့္ လူမႈျဖစ္ရပ္မ်ားသာမက တရားစီရင္ေရး၊ ရဲတပ္ဖြဲ႔နဲ႔ စစ္ေရးစစ္ရာတို႔မွာ အမ်ားျပည္သူနဲ႔ ဆိုင္တဲ့အတြက္ တရားမွ်တမႈနဲ႔ အမွန္တရားဟာ အကဲဆတ္တတ္တဲ့ သေဘာရွိတယ္။ ျမန္မာျပည္လို အဂတိလိုက္စားမႈ လြန္ကဲတဲ့ေလာကမွာ လူထုဟာ အမွန္တရားနဲ႔ တရားမွ်တမႈကို မၾကာခဏ ေတာင္းဆိုမႈမ်ိဳး ျဖစ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းရွည္ၾကာ မ်ိဳးဆက္မ်ားစြာရဲ႕ ဆုံး႐ႈံးေနဆဲျဖစ္တဲ့ တရားမဲ့ျပဳက်င့္ခံရမႈေတြဟာ တဦးခ်င္း ကာကြယ္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ျခင္း မရွိရင္ ခံစားရသူေတြ စုေပါင္းဖြဲ႔စည္းၿပီး ျငင္းဆန္မႈကို ျပေလ့ရွိစၿမဲပါ။ ဒီေန႔ ျမန္မာလူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ ဆာေလာင္မႈဟာ တရားမွ်တမႈနဲ႔ အမွန္တရားပါပဲ။ အဲ့ဒီအမွန္တရားနဲ႔ တရားမွ်တျခင္း ဆာေလာင္မႈကို အုပ္ခ်ဳပ္သူဘက္က ေဆာင္ၾကဥ္းမေပးႏိုင္ရင္္၊ ေျဖရွင္းမေပးႏိုင္ရင္ေတာ့ လူထုနည္းနဲ႔ အေျဖရွာၾကမွာပဲျဖစ္တယ္။ ဒီအားနည္းခ်က္ကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ႏိုင္ငံေရး ေသြးထိုးကစားမႈမ်ားစြာ ေပၚလာေစတတ္တာလည္း သတိျပဳမိဖို႔လိုတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ လက္ရွိ ျမန္မာျပည္ အေျခအေနမွာ တရားစီရင္ေရးနဲ႔ ရဲလုပ္ထုံးလုပ္နည္းနဲ႔တကြ အစိုးရတာဝန္ရွိ နယ္ဘက္အဖြဲ႔အစည္းေတြ အေနနဲ႔ အထူးသတိထား ဆင္ျခင္သင့္တဲ့ အေနအထားမွာ ေရာက္ေနပါၿပီ။ သိကၡာဆိုတာ အလကားေတာ့ ရ႐ုိးမရွိပါဘူး။ သိကၡာနဲ႔တန္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းရတဲ့ အရင္းအႏွီးဆိုတာ ရွိပါတယ္။ သိကၡာမၿခံဳခဲ့ရင္ ျဖတ္သန္းရာဘဝမွာ လိပ္ျပာမလုံဘဲ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ပညာတတ္၊ ရာထူးျမင့္ျမင့္မားမားကို ရရွိေသာ္လည္း အက်င့္သိကၡာ ကင္းမဲ့ေနရင္ သိကၡာရွိသူေတြၾကားမွာ လိပ္ျပာမလုံ ပြဲလယ္မတင့္ ျဖစ္စၿမဲပါ။ ေရွးျမန္မာပညာရွိေတြကေတာ့ ပညာျပည့္ဝ႐ုံနဲ႔ မလုံေလာက္ဘဲ ႏွလုံးသားလည္း လွမွသာ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ ျပည့္စုံသူတေယာက္ ျဖစ္လာမယ္လို႔ ဆိုတာပါ။ ဝန္ထမ္းတေယာက္ အတြက္ကေတာ့ တာဝန္ေက်ပြန္မႈ၊ အဂတိကင္းမႈနဲ႔ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္တဲ့ ကိုယ္က်င့္ရွိေနရင္ သိကၡာရွိတဲ့ မင္းမႈထမ္းတေယာက္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ဂုဏ္သိကၡာဆိုတဲ့ အဆင့္ေရာက္ဖို႔ကေတာ့ တျခားသူထက္ ပိုတဲ့ တာဝန္သိစိတ္နဲ႔ ကိုယ္က်င့္ေတာ့ ရွိရမွာပါ။ အထူးေကာင္းေသာ အရည္အခ်င္းေတာ့ လိုမွာပါ။ အဖြဲ႔အစည္းဆိုလည္း ဒီအတိုင္းပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ လူထုနဲ႔ အနီးကပ္ဆုံးျဖစ္တဲ့ ရဲဘက္အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ တရားစီရင္ေရးတို႔မွာ ဂုဏ္သိကၡာဟာ လူထုယုံၾကည္မႈ ရွိမႈအေပၚ မူတည္ပါတယ္။ ဒီေန႔ ျမန္မာျပည္သူေတြ မြတ္သိပ္ေနတာက အဂတိလိုက္စားမႈ၊ အမွန္တရား ေပ်ာက္ဆုံးမႈနဲ႔ တရားမွ်တမႈတို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာတို႔ရဲ႕ ဆာေလာင္ေနတဲ့ အဆိုပါအခ်က္ေတြကို ကုစားခ်င္တယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ျပည္ထဲေရးဌာနကို အသြင္ေျပာင္းရမွာပါ။ လူထုလိုလားခ်က္အတိုင္း ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာနကို အရပ္ဘက္အစိုးရေအာက္ လံုးလုံးေရႊ႕ေျပာင္းျခင္းကို ဦးစြာ လုပ္ေဆာင္ၾကရမွာပါ။ အျပန္အလွန္ ေစာင့္ၾကည့္ျခင္း ကင္းမဲ့တဲ့ ယႏၱရားတခုကို လူထုမယုံၾကည္ေတာ့တာဟာ သူတို႔ျဖတ္သန္းရာ ရွည္လ်ားတဲ့ ကာလစဥ္တေလွ်ာက္ရဲ႕ အေတြ႔အႀကံဳေတြ၊ ခံစားရမႈေတြကေန ရရွိလာတဲ့ အသိတခုပါပဲ။ လူထုယုံၾကည္မႈမရွိရင္ ဂုဏ္သိကၡာဆိုတာ ကင္းမဲ့ေနမွာပါပဲ။ သိကၡာစိတ္ မလုံၿခံဳမႈကေန လူထုအေပၚ လက္စားေခ်တဲ့ လုပ္ရပ္မ်ိဳး ျဖစ္သြားခဲ့ရင္လည္း အေတာ္ကို ကုစားရခက္တဲ့ အေျခကို ဆိုက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုအျဖစ္မ်ဳိး မရွိရေလေအာင္ အေျခခံလုပ္ရပ္ေတြ၊ အမူအက်င့္ေတြကအစ ေျပာင္းလဲပစ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ တရားေရးဌာနေတြ၊ နယ္ဘက္အဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ ရဲဘက္အဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ ျပည္သူလူထုၾကားမွာ လိပ္ျပာလုံလုံနဲ႔ ဝင္ထြက္သြားလာ ေပ်ာ္ရႊင္ေစဖို႔ အတြက္ကေတာ့ သိကၡာၿခံဳထည္တခု ေဆာင္ထားဖို႔ လိုအပ္ေနဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ထြန္းေဇာ္ေဌး