"ျပည္သူေတြက တႏွစ္ပတ္လံုး ေတာင္ယာေတြလုပ္ၿပီး အဲဒီကထြက္တာနဲ႔ တေန႔လုပ္ တေန႔စား၊ ကေလးေက်ာင္းစရိတ္လည္း ဒါကိုပဲအားထားၿပီး ေခၽြတာသံုးၾကရတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္သာ မျဖစ္ခဲ့ဘူး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသာ ရွိခဲ့မယ္၊ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုမွာ ပါဝင္ခဲ့ရမယ္ဆိုရင္ ကရင္နီျပည္ (ကယားျပည္နယ္) ဟာ အမွန္တကယ္ တိုးတက္ေနမယ္ဆိုတာ က်မ ျမင္ေယာင္မိတယ္။" လူဦးေရ ၃ သိန္းပင္မျပည့္ေသာ ကယားျပည္နယ္ (ကရင္နီျပည္) သည္ သယံဇာတ ေပါႂကြယ္ဝေသာ္လည္း ေဒသခံတိုင္းရင္းသားအမ်ားစု၏ လူေနမႈဘဝမ်ားမွာ ဆင္းရဲနိမ့္က်ၿမဲ နိမ့္က်လ်က္ရွိသည္။ မမီးမီးေနထိုင္ေသာ ကယားျပည္နယ္ (ကရင္နီျပည္) တြင္ စစ္မွန္ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရရွိေရးႏွင့္အတူ အနာဂတ္တြင္ ျပည္သူအမ်ား ေအးခ်မ္းစြာ ေနထိုင္ရွင္သန္ႏိုင္ေရးကိုသာ ေမွ်ာ္မွန္းေၾကာင္းႏွင့္ အဓိကအေနျဖင့္ ျပည္နယ္သူ/ျပည္နယ္သားမ်ား ေကာင္းမြန္စြာ ပညာသင္ႏိုင္ျခင္း၊ စီးပြားေရး အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းမ်ား ေကာင္းမြန္ျခင္းတို႔ကို သူမအေနျဖင့္ ေမွ်ာ္လင့္ေနသည္။ သူမသည္ ကယားစာေပကို ဦးစြာ တီထြင္ခဲ့သူ ခူးထဲဘူးဖဲ၏ ေျမးေတာ္စပ္သူျဖစ္ၿပီး ဖခင္မွာ ကယားလူမ်ိဳးစစ္စစ္ျဖစ္သည္။ ကရင္နီဒုကၡသည္စခန္းတြင္ ကယားစကားကို အသံုးျပဳၾကေသာ္လည္း သူမက မိခင္ႏွင့္သာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ႀကီးျပင္းလာရသည့္အတြက္ ကယားစကားကို ကၽြမ္းက်င္စြာ ေျပာဆုိႏိုင္ျခင္းမရွိေပ။ ကယားစကား မတတ္သျဖင့္ ဒုကၡသည္စခန္းတြင္ အလုပ္လုပ္ရာတြင္ အခက္အခဲမ်ားႏွင့္ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရသလို သူမကို ဗမာလူမ်ိဳးအျဖစ္ ႐ႈျမင္သတ္မွတ္ကာ ယံုၾကည္မႈ ေလ်ာ့နည္းျခင္းမ်ားကိုလည္း ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည္ဟု သူမက ဆိုသည္။ သို႔ေသာ္ ေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ကရင္နီေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ အားေပးမႈျဖင့္ သူမ ယံုၾကည္ရာကို ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ တိုင္းရင္းသားစာေပကို စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္မွ လက္မခံခဲ့သည့္အျပင္ ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ အဘုိးျဖစ္သူႏွင့္ သူမအေဖ အပါအဝင္ ေဆြမ်ိဳးမ်ားသည္ ထိုင္းနယ္စပ္ရွိ ကရင္နီဒုကၡသည္စခန္းသို႔ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ခ်ိန္တြင္ သူမကေတာ့ မိခင္ျဖစ္သူႏွင့္ က်န္ခဲ့ကာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ဒဂံုတကၠသိုလ္တြင္ မဟာတန္းကို ဇီဝေဗဒအထူးျပဳ ဘာသာရပ္ျဖင့္ တက္ေရာက္သင္ၾကားေနခဲ့သည္။ မဟာတန္းၿပီးေသာအခါတြင္ PhD တန္း ဝင္ေသာ္လည္း ပညာေရးစရိတ္ မတတ္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ပညာေရးကို ထိုေနရာမွာပင္ ရပ္နားခဲ့ရသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဖခင္ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ျပန္ရခဲ့ၿပီး ကရင္နီဒုကၡသည္စခန္းထဲသို႔ ေရာက္ရွိသြားကာ စခန္းတြင္ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ၿပီး တတိယႏိုင္ငံသို႔ ထြက္ခြာသြားရန္ထက္ စခန္းထဲမွ အမ်ဳိးသမီးႏွင့္ ကေလးသူငယ္မ်ား အခြင့္အေရးအတြက္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရန္သာ ပိုမိုစိတ္အားထက္သန္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ထိုင္းနယ္စပ္တြင္ လူသားခ်င္းစာနာသည့္ အေနျဖင့္ သူမတို႔ကို လက္ခံထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္လာခ်ိန္တြင္ ဒုကၡသည္မ်ားအေရးမ်ားကို ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးခ်င္သည့္ ဆႏၵေၾကာင့္  ဒုကၡသည္စခန္းတြင္သာ ဆက္လက္ေနထိုင္ခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ "အစကေတာ့ က်မဘဝက အသက္ရွင္ရတာ အဓိပၸာယ္ရွိဘူးလို႔ ထင္မိတယ္။ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ ကိုယ္ရထားတဲ့ဘြဲ႔နဲ႔ ဘာမွလည္းမလုပ္ရဘူး။ ေက်ာင္းထားေပးတာက အေမဘက္က ေဆြမ်ိဳးေတြဆိုေပမယ့္ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ အေဖဘက္က ေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရၿပီး ကရင္နီဒုကၡသည္စခန္းကို ေရာက္ခဲ့တယ္။" သူမသည္ ဘြဲ႔ရခဲ့ေသာ္လည္း မိသားစုကို ျပန္လည္ေထာက္ပံ့ကူညီရန္ အခြင့္အလမ္း မရွိခဲ့သလို ျပည္တြင္းတြင္ ေနထိုင္ခဲ့စဥ္က ျပည္သူ႔အက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ရန္လည္း မစဥ္းစားမိခဲ့ေၾကာင္း သူမက ေျပာျပသည္။ ကရင္နီဒုကၡသည္စခန္းသို႔ ေရာက္သြားသည့္ အခ်ိန္မွသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားႏွင့္ ကေလးသူငယ္မ်ား၏ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ေတြ႔ရွိ နားလည္လာၿပီး သူတို႔၏အခြင့္အေရးအတြက္ ဝင္ေရာက္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည့္အတြက္ သူမ၏ဘဝ အဓိပၸာယ္ရွိလာသလို ခံစားလာရသည္ဟု ဆိုပါသည္။ "အာဏာရွင္စစ္အစိုးရက ျပည္သူေတြကို ဖိႏွိပ္ထားခဲ့ပါလား ဆိုတာကိုလည္း အဲဒီေနရာေရာက္မွ က်မ သိရတယ္။ အရာရာကို ျပန္ေလ့လာခဲ့ရၿပီး ေသခ်ာနားလည္လာတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္မွ က်မအတြက္ ဘဝက အဓိပၸာယ္ရွိလာတယ္။" သူမ သင္ယူခဲ့သည့္ ပညာေရးသည္ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီ ပညာေရး မဟုတ္သည့္အတြက္ အခ်ိန္ေတြ၊ ေငြေတြသာ ကုန္ဆံုးခဲ့ရသည္ဟု ႏွေျမာတသစြာ ေျပာသည္။ "ဒုကၡသည္စခန္းထဲ ေရာက္လာမွသာ သိသင့္တာအကုန္လံုးကို သိခြင့္ရခဲ့ၿပီး လိုအပ္သူေတြကို ကူညီခြင့္ တစံုတရာ ရခဲ့တာဟာ က်မအတြက္ ဘုရားေပးတဲ့ တန္ဖိုးတခုလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။" စခန္းထဲတြင္ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရေသာ ႏွစ္မ်ားသည္ ျပည္တြင္းမွာ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရေသာ ႏွစ္မ်ားထက္ ပိုၿပီး အဓိပၸာယ္ရွိလာသည္ဟု သူမက ဆိုသည္။ ဒုကၡသည္စခန္းထဲမွ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို စြမ္းရည္ျမႇင့္တင္ေရး အစီအစဥ္မ်ား ေဆာင္ရြက္ေပးၿပီး ျပည္တြင္းအထိပါ အဖြဲ႔တာဝန္မ်ား ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ တဲြေခၚလာႏိုင္ခဲ့ျခင္းသည္လည္း သူမအတြက္ မွတ္ေက်ာက္တခု ျဖစ္သည္။ ေသနတ္သံမ်ား ဖံုးလႊမ္းေနခဲ့ေသာ ေမာ္ခ်ီးေဒသတြင္ တိုက္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ ဗံုးခိုက်င္းထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ပုန္းခိုခဲ့ရသည့္ ငယ္ဘဝမ်ားႏွင့္ စစ္ပဲြမ်ားေၾကာင့္ မိသားစုမ်ား တကြဲတျပား ျဖစ္ခဲ့ရသည္ကို စိတ္ထဲ အၿမဲအမွတ္ရေနသူလည္း ျဖစ္သည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ေသနတ္သံမ်ား တိတ္သြားၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပဲြမ်ားကို မယံုၾကည္ရေသာ အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္မ်ား ၿငိမ္းခ်မ္းေရးခရီးမွာ အဖုအထစ္မ်ား ရွိေနဆဲဟု သူမက လက္ရွိ ကရင္နီျပည္နယ္၏ အေျခအေနကို ေျပာျပသည္။ "တႏိုင္ငံလံုး မဟုတ္ရင္ေတာင္ ကိုယ့္ျပည္နယ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ပါဝင္အားျဖည့္ခ်င္တယ္။" အခ်ိန္တိုင္း စစ္ေရးအရ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ရမည့္ အေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္လာမည္ကို စိတ္ပူေနရသျဖင့္ ကရင္နီျပည္ (ကယားျပည္နယ္) ကို စစ္မွန္ေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အျမန္ရေစခ်င္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ တေထာင့္တေနရာမွ ပါဝင္အားျဖည့္ခ်င္သည္ဟုလည္း သူမကဆိုသည္။ မမီးမီးသည္ KNWO (ကရင္နီအမ်ိဳးသမီးမ်ား အစည္းအ႐ုံး) တြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္လာခဲ့သည့္ ၁၂ ႏွစ္တာ ကာလတေလွ်ာက္တြင္ ေခါင္းေဆာင္အဆင့္ဆင့္ေနရာ တာဝန္ယူခဲ့ရၿပီး အဖြဲ႔အတြင္း စည္း႐ုံးေရးႏွင့္ ညီညြတ္ေရးဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားတြင္ ပိုမို ႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့ရသည္။ "ခုေခတ္က အမ်ိဳးသားေတြနဲ႔ ရင္ေပါင္တန္းႏိုင္ဖို႔၊ တန္းတူဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ပိုင္ခြင့္ရွိဖို႔ ရည္ရြည္ခ်က္ရွိတဲ့အတြက္ သူတို႔ထက္ ႏွစ္ဆေလာက္ ႀကိဳးစားမွရမယ္။ အဲဒီထဲမွာမွ က်မတို႔က လူေတြနဲ႔ သဟဇာတျဖစ္ေအာင္ ေျပာဆိုဆက္ဆံရတယ္။ ေခါင္းေဆာင္မႈမွာလည္း လုပ္ငန္းထဲမွာ၊ ခ်မွတ္တဲ့ မူဝါဒေတြထဲမွာ အဖဲြ႔ဝင္ေတြ၊ ဝန္ထမ္းေတြ ပါလာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရတဲ့အတြက္ ဖိအားေတြမ်ားတယ္။" ကရင္နီဒုကၡသည္စခန္းထဲ ေရာက္သြားခ်ိန္တြင္ လူ႔အခြင့္အေရး၊ ကေလးသူငယ္ အခြင့္အေရးႏွင့္ အမ်ိဳးသမီး အခြင့္အေရးတို႔ကို ေလ့လာရင္း ၂၀၀၇ ခုႏွစ္တြင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ျမန္မာႏိုင္ငံ) ၏ စီေဒါေကာ္မတီသို႔ စင္ၿပိဳင္အစီရင္ခံစာ တင္သြင္းရန္ KNWO ကိုယ္စားလွယ္၏ အရန္အျဖစ္ ကူညီေပးရင္း အမ်ိဳးသမီး အခြင့္အေရးႏွင့္ စီေဒါစာခ်ဳပ္ (ကမၻာ့ကုလသမဂၢ၊ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို တဖက္သတ္ခဲြဲျခားဆက္ဆံမႈမ်ား ပေပ်ာက္ေရး သေဘာတူစာခ်ဳပ္) အေၾကာင္းကို စတင္သိရွိလာသည္။ "က်မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အမ်ိဳးသမီး အခြင့္အေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ မရဘဲ ပိတ္ပင္ထားျခင္း ခံရပါလားဆိုတာ အဲဒီမွာ သိလာတယ္။ အဲဒီလိုသိလာေတာ့ က်မတတ္ႏိုင္တဲ့ အပိုင္းမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြကို ကူညီရင္းနဲ႔ ဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာလည္း အမ်ိဳးသားနဲ႔ အမ်ိဳးသမီး ခြဲျခားမႈေတြ ရွိေနေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြအတြက္ အမ်ိဳးသမီးအဖြဲ႔မွာပဲ လုပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။" သူမအေနျဖင့္ ကရင္နီအမ်ဳိးသမီးအစည္းအ႐ုံး (KNWO) မွာ လုပ္ျဖစ္ခဲ့သည့္ အေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာျပေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကာလ အဖြဲ႔အေနျဖင့္ ျပည္တြင္းထဲသို႔ ျပန္လည္ အေျခခ်ႏိုင္ရန္ ထိုင္းနယ္စပ္၊ ကရင္နီဒုကၡသည္စခန္းမွ ကယားျပည္နယ္ (ကရင္နီျပည္) သို႔ မိုးရာသီတြင္ ေျခလ်င္ခရီးျဖင့္ ျပန္လာခဲ့ၾကသည့္ အေတြ႔အႀကံဳမ်ားကိုလည္း ေျပာျပသည္။ "ရွားေတာလမ္းကေန ေျခက်င္နဲ႔ ျပန္လာခဲ့တယ္။ ေခ်ာင္းေတြကို ကူးရတာေတြ ရွိတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာေတြကို ပလတ္စတစ္နဲ႔ပတ္ၿပီး ေခ်ာင္းထဲကေနေမွ်ာ၊ ဟိုဘက္ တေယာက္ကေန လွမ္းဆယ္တယ္။ ေရစီးအရမ္းသန္ေတာ့ ေရကူးတတ္တဲ့သူေတြေတာင္ ေသခ်ာကူးရတယ္၊ တခ်ိဳ႕ဆို အမ်ိဳးသားေတြက ေအာက္ကေန ေက်ာပိုးကူးၿပီး ပို႔ေပးရတယ္။" ညမိုးခ်ဳပ္သြားသျဖင့္ ေခ်ာင္းေဘး သစ္ပင္ေအာက္တြင္ ညအိပ္ခဲ့ၾကရသည္မ်ားလည္း ရွိကာ သူမတို႔ အိပ္ခဲ့သည့္ေနရာတြင္ ေနာက္ပိုင္း တျခားသူမ်ား ညအိပ္နားၿပီး ဗံုးေပါက္ကြဲခဲ့သျဖင့္ အသက္အႏၱရာယ္ၾကားမွ သီသီေလး လြတ္ေျမာက္ခဲ့ရသည့္အျဖစ္ကို ရင္တထိတ္ထိတ္ျဖင့္ ျပန္ေျပာျပသည္။ ျပည္တြင္းတြင္ ကရင္နီအမ်ိဳးသမီးမ်ား အစည္းအ႐ုံး၏ ႐ုံးဖြင့္လွစ္ႏိုင္ေရး ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳၿပီး ႀကိဳးစားခဲ့ရာ အခက္အခဲႏွင့္ အႏၱရာယ္မ်ားၾကားထဲမွ ကယားျပည္နယ္ (ကရင္နီျပည္) လိြဳင္ေကာ္ရွိ KNWO ႐ုံးကို ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ ေျခလ်င္ခရီးျဖင့္ ၾကမ္းတမ္းေသာ လမ္းခရီးကို ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ သြားလာခဲ့သည့္ အတြက္လည္း ထိုအခ်ိန္က လြယ္ထားေသာကိုယ္ဝန္ ပ်က္က်ခဲ့ရသည္။ ကရင္နီဒုကၡသည္စခန္းထဲတြင္ လူသားတေယာက္အေနျဖင့္ လူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာမ်ားကို ေလ့လာသင္ယူႏိုင္ခဲ့ၿပီး ကရင္နီဒုကၡသည္စခန္းထဲတြင္ ေနထိုင္ခဲ့ရေသာ အခ်ိန္ႏွင့္ ယခင္ ျပည္တြင္းတြင္ ေနထိုင္ခဲ့ရေသာ ငယ္ရြယ္စဥ္ ဘဝႏွစ္ခုကို ယွဥ္ၾကည့္ရာတြင္ အသိအျမင္မ်ား ကြာျခားလြန္းလွသည္ဟု သူမက ေတြးဆကာ ဆက္ေျပာေနသည္။ "ခက္ခဲခဲ့ေပမယ့္ အရမ္းႀကီးကို ခံစားခ်က္ထားမေနဘူး၊ ကိုယ္လုပ္စရာရွိတာနဲ႔ လုပ္ႏိုင္တဲ့ အရာေတြကိုပဲ စဥ္းစားၿပီး ေရွ႕ဆက္လုပ္ခဲ့တယ္။" ကရင္နီဒုကၡသည္စခန္းမွ ျပည္တြင္းရွိ လြိဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕သို႔ စတင္ေရႊ႕ေျပာင္းလာခါစတြင္ အာဏာပိုင္မ်ား၏ အစဥ္ေစာင့္ၾကည့္ျခင္းကို ခံခဲ့ရေသာ္လည္း ယံုၾကည္ရာကို တက္လွမ္းႏိုင္ေရးအတြက္ အားမေလ်ာ့ဘဲ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ဒုကၡသည္စခန္းထဲရွိ အမ်ိဳးသမီးမ်ားႏွင့္ ကေလးသူငယ္မ်ားအတြက္ စြမ္းရည္ျမႇင့္တင္ေပးျခင္းႏွင့္ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားမွ ကာကြယ္ေပးျခင္း လုပ္ငန္းကို ျပည္တြင္းအထိပါ ထိုးေဖာက္ လုပ္ေဆာင္လာႏုိင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ "က်မတို႔ အခုလို ျပည္တြင္းထဲမွာ အေျခမစိုက္ႏုိင္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ ေဒသတြင္း အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ ဘဝအတြက္ ဘာမွ လုပ္ေဆာင္ေပးႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ အခုေတာ့ ဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာေရာ ျပည္တြင္းက အမ်ိဳးသမီးေတြဘဝ အတြက္ပါ လုပ္ေဆာင္ေပးႏိုင္ခဲ့လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တကယ္ဂုဏ္ယူမိတယ္။" လက္ရွိတြင္ သူမသည္ ကရင္နီဒုကၡသည္စခန္းတြင္ ဆက္လက္တာဝန္ယူထားသလို ကယားျပည္နယ္ (ကရင္နီျပည္) လိြဳင္ေကာ္ႏွင့္ အျခားၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္လည္း သြားလာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနရၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ မွတ္တမ္းျပဳစုျခင္းႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္တို႔တြင္ ကရင္နီအမ်ဳိးသမီးတဦး အေနျဖင့္ ပါဝင္ေနရသည္။ မမီးမီးသည္ ကရင္နီအမ်ဳိးသမီး အစည္းအ႐ုံးတြင္ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး တာဝန္ကို ဆက္တိုက္ထမ္းေဆာင္လာခဲ့သလို တဖက္တြင္လည္း အမ်ိဳးသမီးမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ျမန္မာႏိုင္ငံ) - WLB တြင္ မူဝါဒေရးရာ အဖြဲ႔ဝင္အျဖစ္ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး (Peace mission team) အဖြဲ႔ဝင္အျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ ကယားျပည္နယ္ရွိ ၿငိမ္းေဖာင္ေဒးရွင္းတြင္ အႀကံေပးဘုတ္အဖြဲ႔ဝင္ အျဖစ္ႏွင့္ Law Home ေခၚ ဥပေဒအေထာက္အကူျပဳ အဖြဲ႔တြင္လည္း အႀကံေပးအျဖစ္ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ေနသူ ျဖစ္သည္။ ေကာေကာ္ (hiburma.net ဝက္ဘ္ဆုိက္မွ ျပန္လည္ေဖာ္ျပသည္။)