အိပ္ရာက ကမန္းကတန္းထ၊ ေရအျမန္ခ်ိဳး၊ ညက အားျဖည့္ထားတဲ့ဖုန္းကို ယူ၊  စည္ပင္ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေနတဲ့ ေက်ာက္ေျမာင္း က်ားကြက္သစ္က မဲ႐ုံအမွတ္ ၃ ကို အေျပးသြား။ အဲဒီမွာ သမၼတႀကီးက မဲေပးမွာဆိုေတာ့ ဓာတ္ပံုသတင္းေလး ဘာေလး တင္ဖို႔ေပါ့။ မနက္ ၇း၀၀ နာရီေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္ဆိုေတာ့ လံုၿခံဳေရးဝန္ထမ္းေတြ၊ သတင္းသမားေတြ၊ တာဝန္ရွိသူေတြ နည္းနည္းပဲ ေရာက္ပါေသးတယ္။ တခ်ိဳ႕က မဲ႐ုံနဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ၊ တခ်ိဳ႕က ရခုိင္မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္မွာ၊ အခ်ိဳ႕က သစ္ပင္ေအာက္မွာ။ မဲလာေပးတဲ့သူ တေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စကိုေတာ့ ေတြ႔ရ။ မဲလာေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္နဲ႔ေတြ႔လို႔ ဘယ္သူ႔မဲထည့္မွာလဲလို႔ စပ္စုမိေတာ့။ ဘယ္သူရယ္လို႔ေတာ့ မသိပါဘူး၊ အန္အယ္လ္ဒီကလူေတြပဲ ေပးရမွာေပါ့တဲ့။ တျခားသူေတြ ဘယ္သူဆိုတာလဲ သိမွ မသိဘဲကိုးတဲ့။ သူက ေခါင္းကိုပြတ္ရင္း ဆက္ေျပာေသးတယ္၊ တျခားလူေတြကို မဲထည့္လို႔ အဲဒီလူက အလုပ္မလုပ္ရင္ ဘယ္သူ႔သြားဆဲရမွာလဲ၊ အန္အယ္လ္ဒီကို မဲထည့္ရင္ ဘယ္သူဆိုတာ သိဖို႔မလိုဘူး၊ ကိုယ္မဲထည့္တဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ အလုပ္မလုပ္ရင္ အန္အယ္လ္ဒီကို ဆဲလိုက္တာနဲ႔ သူ႔ပါတီက အေရးယူမွာေပါ့တဲ့။ ေကာင္းေရာ၊ သူေတြးပံုက။ ေစာေစာကတည္းက အန္အယ္လ္ဒီကို အာမခံခုိင္းထားၿပီးသား။ ဆဲဖို႔လည္း ျပင္ထားၿပီးသား။ မေက်နပ္ရင္ လူမႈကြန္ရက္ေပၚ တက္ဆဲလိုက္မယ္။ ဒီမိုကေရစီ လမ္းမွန္ေရာက္ဖို႔ အဆဲကေလးနဲ႔ ထိန္းေက်ာင္းစို႔ ဆိုတဲ႔ ေဆာင္ပုဒ္ကေလးေတာင္ ထြင္ထားလိုက္ၾကၿပီလားမသိ။ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ဦးသိန္းစိန္ အရပ္သားအစိုးရလက္ထက္ ပထမဆံုးအႀကိမ္ စည္ပင္ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက ပါတီဝင္ေတြ အေရြးခံခြင့္ မရွိခဲ့ပါဘူး။ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ စည္ပင္သာယာလုပ္ငန္းေတြမွာ ပါဝင္စြက္ဖက္မွာ စိုးလို႔တဲ့။ လူေတြကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ေစတနာအမွန္ကို သိၿပီးသား။ အန္အယ္လ္ဒီကို တက္မလာနဲ႔ ေတာက္ခ်လိုက္မယ္ဆိုတဲ့ ေစတနာဆိုတာ။ စည္ပင္ဆိုတာကလည္း ေအာက္ဆိုက္ အမ်ားဆံုးရတဲ့ ေနရာ၊ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ အမ်ားဆံုးရွိတဲ့ေနရာ၊ အက်င့္ပ်က္ မင္းမႈထမ္းေတြအတြက္ အဆီတဝင္းဝင္း ျဖစ္ေနတဲ့ေနရာ။ မင္းႀကိဳက္စိုးႀကိဳက္ ကာလသားမ်ားနဲ႔ လားလားမွ်မထိုက္တဲ့ ေနရာ၊ တကယ့္လက္ေတြ႔မွာလည္း ေဘာင္းဘီခၽြတ္ေတြ အမ်ားစုနဲ႔ အရပ္သားအနည္းစုပဲ စည္ပင္ကိုယ္စားလွယ္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ေနရာ။ ၂၀၁၅ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲမွာ အန္အယ္လ္ဒီက မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေတာင္ၿပိဳကမ္းၿပိဳ ႏုိင္လိုက္ေတာ့ အစိုးရအဖြဲ႔လည္း ေျပာင္း၊ အေျခအေနေတြလည္းေျပာင္းၿပီး ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလမွာေတာ့ အဲဒီ စည္ပင္ကိုယ္စားလွယ္ေတြ အားလံုး ႏုတ္ထြက္ေပးခဲ့ရပါတယ္။ စည္ပင္ကိုယ္စားလွယ္ေတြရဲ႕ သက္တမ္းဟာ အစိုးရသက္တမ္းလိုပဲ ၅ ႏွစ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရသက္တမ္း သံုးႏွစ္ေက်ာ္မွ  စည္ပင္ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပရတာေၾကာင့္ အဲဒီကိုယ္စားလွယ္ေတြဟာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခ်ိန္ ၂ ႏွစ္ပဲ ထမ္းေဆာင္လိုက္တာပါ။ အလားတူပါပဲ အခု စည္ပင္ေရြးေကာက္ပြဲဟာလည္း အန္အယ္လ္ဒီအစိုးရသက္တမ္း ၃ ႏွစ္ရွိမွ က်င္းပတာေၾကာင့္ လက္ရွိ အေရြးခ်ယ္ခံ ကိုယ္စားလွယ္ေတြရဲ႕ သက္တမ္းဟာ ၂ ႏွစ္ပဲ က်န္ေတာ့မွာပါ။ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတာက ၂၀၁၄ စည္ပင္ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက ႏိုင္ငံေရးပါတီဝင္ေတြ  ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္မရဘဲ ၂၀၁၉ စည္ပင္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ပါတီဝင္ေတြ ဘာေၾကာင့္ ဝင္ၿပဳိင္ခြင့္ရသလဲ။ ပါတီဝင္ေတြလည္း ဘာေၾကာင့္ ဝင္ၿပိဳင္သလဲ ဆိုတာပါပဲ။ ပါတီဝင္ေတြက ပါတီေနာက္ခံအင္အား ရွိေနတာေၾကာင့္ တသီးပုဂၢလ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္သူေတြကို ႏိုင္ဖို႔  အခြင့္အလမ္း ပိုမ်ားမေနဘူးလား။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲဟာ တရားမွ်တမႈရွိရဲ႕လား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းပါ။ ဘယ္သူေတြမွန္း မသိတဲ့သူေတြကို မဲထည့္ရမယ္ဆိုေတာ့ မဲဆႏၵရွင္ေတြကလည္း စိတ္ဝင္စားမႈ နည္းပါးေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူေတြယံုၾကည္တဲ့ ပါတီက အာမခံခ်က္ ေပးတယ္ ဆုိျပန္ေတာ့လည္း အနည္းနဲ႔အမ်ား စိတ္ဝင္တစား မဲေပးလာၾကတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီပြဲမွာ အန္အယ္လ္ဒီပါတီက ၉၁ ဦးနဲ႔ ႀကံ့ခုိင္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးပါတီက ၂၃ ဦး ပါဝင္လာတာကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြကလည္း ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို စိတ္ဝင္စားေၾကာင္း သိသာပါတယ္။ သူတို႔ ဘာေၾကာင့္ စိတ္ဝင္စားသလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ အလုပ္မရွိ အလုပ္ရွာ ေမးမိျပန္ေရာ။ ေၾသာ္ . . . ၂၀၂၀ ေရြးေကာက္ပြဲ။ ၂၀၂၀ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲက နီးလာၿပီဆိုေတာ့ ဒီပြဲဟာ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြရဲ႕ အႀကိဳအားစမ္းပြဲတခု ျဖစ္ေနမလား။ စိတ္ေတြက ၂၀၂၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊား ေရာက္သြားျပန္ေလေရာ။ ဒီပြဲမွာ ႏိုင္မယ့္ပါတီေတြက ၂၀၂၀ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ႏိုင္ေျခမ်ားတယ္လို႔ ယူဆရင္ မွန္ပါ့မလား။ မဲဆႏၵရွင္ေတြ ေမွ်ာ္လင္႔သလို ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို သူ႔ပါတီေတြက အာမခံႏိုင္မွာလား။ လူကိုမၾကည့္နဲ႔ ပါတီကိုပဲ ၾကည့္ပါဆိုတဲ့ စကားကို မဲဆႏၵရွင္ေတြ လက္ခံေနၾကေသးလား။ လူကိုလည္းၾကည့္ ပါတီကိုလည္းၾကည့္ ဆိုတဲ့အျမင္ေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိလာမလဲ။ လူကိုသာၾကည့္ လူေကာင္းဖို႔ အဓိကက်တယ္၊ ပါတီကို ၾကည့္စရာမလိုဆိုတဲ့ အျမင္ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားေနၿပီလဲ။ သမၼတႀကီး မဲလာထည့္မွာကို ဓာတ္ပံု႐ုိက္ဖို႔ ေမွ်ာ္ေနရင္း အေတြးေတြက ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ပါပဲ။ သားႀကီးေမာင္ေဇယ်