ကေ်နာ္ ဗုိလ္တေထာင္ဘုရားလမ္းက ေအာကစ္ဟိုတယ္ေရာက္ေတာ့ လူေတာ္ေတာ္စံုေနပါၿပီ။ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီဝင္ေတြ၊ ေက်ာက္မီးေသြး ထုတ္လုပ္တဲ့ ေဒသက ေဒသခံေတြ၊ မီဒီယာသမားေတြ။ ရာနဲ႔ခ်ီ တက္ေရာက္လာသူေတြေၾကာင့္ အခမ္းအနားက်င္းပတဲ့ ေအာကစ္ဟိုတယ္ ပထမထပ္ဟာ က်ဥ္းသြားသေယာင္ ရွိေနပါတယ္။ သူတို႔အားလံုး က်ေနာ့္လိုပဲ မ်က္ႏွာမည္းႀကီးရဲ႕က်ိန္စာဆိုတဲ့ ႐ုပ္သံမွတ္တမ္းကို စိတ္ဝင္တစား လာၾကည့္ၾကတာပါ။ သဘာဝအရင္းအျမစ္ေတြဟာ တကယ္ေတာ့ လူသားေတြအတြက္ေပးတဲ့ ဘုရားသခင္ရဲ႕ လက္ေဆာင္ပါ။ ဒါေပမယ့္ အလိုေလာဘႀကီးသူေတြ၊ တာဝန္မဲ့သူေတြ၊ တကိုယ္ေကာင္းသမားေတြေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ လက္ေဆာင္ဟာ လူသားေတြအတြက္ က်ိန္စာတခုလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ေဒသခံ ေတာသူေတာင္သားေတြဟာ က်ိန္စာသင့္သူေတြအျဖစ္ ခံစားေနရတာပါ။ အခ်ိဳ႕က ကိုယ္ဝန္ပ်က္က်၊ အခ်ိဳ႕က အသက္႐ႉလမ္းေၾကာင္း ပ်က္စီး၊ အခ်ိဳ႕က ဉာဏ္ရည္မသန္စြမ္းတဲ့ ကေလးေတြေမြး၊ အခ်ိဳ႕က မိ႐ုိးဖလာ လယ္ယာလုပ္ငန္းေတြ ပ်က္စီးခဲ့ရ။ အထူးသျဖင့္ ႏုိင္ငံဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအတြက္ မရွိမျဖစ္တဲ့ စြမ္းအင္ကို သဘာဝရင္းျမစ္ေတြကေန တာဝန္မဲ့၊ မတရားထုတ္ယူလိုက္တဲ့အခါ ေဒသခံေတြအတြက္ ေကာင္းက်ိဳးထက္ ဆိုးက်ိဳးကို ပိုမို ပိုက္မိလိုက္သလို ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ေတြထဲမွာ အေရးပါတဲ့ ဇာတ္ေကာင္တေကာင္အေနနဲ႔ ထင္ရွားလာတာကေတာ့ မ်က္နွာမည္းႀကီးလို႔ တင္စားေခၚေဝၚခံရတဲ့ ေက်ာက္မီးေသြးပါပဲ။ သဘာဝအရင္းအျမစ္တခုျဖစ္တဲ့ ေက်ာက္မီးေသြးက ေလာင္စာထုတ္ယူတဲ့အခါ ကုန္က်စရိတ္ သက္သာ႐ုံသာမက အရည္အေသြးတည္ၿငိမ္တဲ့ လွ်ပ္စစ္စြမ္းရည္ကို ထုတ္ယူႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ စြမ္းအင္မုဆိုးေတြဟာ ေက်ာက္မီးေသြးကို အမဲလိုက္သလို လိုက္ကာ သဘာဝ အရင္းအျမစ္ေတြကို အမဲဖ်က္သလို ဖ်က္မိရက္သား ျဖစ္သြားပါတယ္။ တဖက္ကလည္း စက္မႈလုပ္ငန္း တိုးတက္ေရးအတြက္ စြမ္းအင္ကို ေစ်းအသက္သာဆံုးနဲ႔ မ်ားမ်ားလိုအပ္၊ တဖက္ကလည္း သဘာဝရင္းျမစ္ေတြ ပ်က္စီးကာ လူသားေတြအတြက္ ေဝဒနာဆိုးေတြ အေမြဆိုးေတြ လက္ဆင့္ကမ္းမိသလို ျဖစ္သြားမယ့္ ဆိုးက်ိဳးေတြ ရွိေနပါတယ္။ ဒီႏွစ္ဖက္ကို ဘယ္လိုထိန္းညႇိမလဲ။ လူသားေတြအတြက္ ဆိုးက်ိဳးအနည္းဆံုးနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးအတြက္ စြမ္းအင္အမ်ားဆံုး ကုန္က်စရိတ္ အသက္သာဆံုးျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုႀကံေဆာင္ၾကမလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ဒီ႐ုပ္သံမွတ္တမ္းက ေမြးဖြာေပးလိုက္ပါတယ္။ စစ္အစိုးရရဲ႕ အေမြဆိုးေတြကို ဆက္ခံေနရတဲ့ လက္ရွိအေျခအေနကို အသိဉာဏ္နည္းပါးမႈ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအားနည္းမႈ၊ အလိုေလာဘႀကီးမႈ၊ စိုးရိမ္စိတ္ေတြ ျမင့္တက္ေနမႈ၊ ဒါေတြနဲ႔ ေဆးေရာင္ျခယ္ထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီ႐ုပ္သံမွတ္တမ္းကို ဒါ႐ုိက္တာ ဉာဏ္ႀကီးက ၈ လၾကာ ႐ုိက္ကူးတည္းျဖတ္ခဲ့တာပါ။ မၾကာမီ မဇၥ်ိမ႐ုပ္သံက တင္ဆက္မယ္လို႔ သိရတယ္။ ဒီ႐ုပ္သံကိုၾကည့္ရင္း ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ပ်က္စီးမႈတို႔ရဲ႕ ရန္ဘက္ ပဋိပကၡကို မိတ္ဘက္ ပဋိပကၡအသြင္ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုႀကံေဆာင္ၾကမလဲဆိုတဲ့ အေတြး ဝင္လာမိပါတယ္။ ဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ၿပီးသား ႏုိင္ငံေတြကေတာ့ ဒီျပႆနာကို ထက္ျမက္တဲ့ နည္းပညာေတြနဲ႔ ေက်ာ္လႊားေနပါၿပီ။ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈနည္းတဲ့ ႏုိင္ငံေတြမွာ သဘာဝရင္းျဖစ္ေတြဟာ အလိုႀကီးသူေတြ၊ တာဝန္မဲ့သူေတြေၾကာင့္ က်ိန္စာျဖစ္ေနေသးေပမယ့္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ၿပီးတဲ့ ႏုိင္ငံေတြမွာေတာ့ သဘာဝရင္းျမစ္ေတြဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ လက္ေဆာင္အျဖစ္ တန္ဖိုးထား သံုးစြဲေနၾကပါၿပီ။     ။ သားႀကီးေမာင္ေဇယ်