“က်ေနာ္တုိ႔ရြာရဲ႕ ခ်စ္စရာအေကာင္းဆံုး ဓေလ့ကေတာ့ ဘာသာမတူတဲ့လူေတြ ေနၾကေပမယ့္ ခြဲျခားမႈမရွိဘူး။ ဘာသာမတူတာေတြနဲ႔ ရန္လံုးဝမျဖစ္ဘူး။ ဘာသာေရး လုပ္တဲ့အခါလည္း မတူခ်င္ေန စုေပါင္းလုပ္ၾကတာပဲ” လုိ႔ ေျမာင္ၿမိဳ႕နဲ႔ ၇ မုိင္ခန္႔ေဝးတဲ့ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ အမ်ားစုေနထိုင္တဲ့ ရြာတရြာက ရာအိမ္မႉး ကိုမင္းသိန္းေက်ာ္က ေျပာပါတယ္။ အဲဒီ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဓေလ့ေတြနဲ႔ ဘာသာမတူ လူမ်ိဳးကြဲေတြေနတဲ့ ရြာေလးဟာ စစ္ကိုင္းတုိင္းေဒသႀကီး ေျမာင္ၿမိဳ႕နဲ႔ ၇ မုိင္ခန္႔အကြာမွာ တည္ရွိၿပီး ေျမာင္ ပရိမၼလမ္းမႀကီးရဲ႕ ေဘးဘက္မွာရွိတဲ့ ရြာေတြထဲကတရြာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရြာအဝင္လမ္းမစခင္ ေဘာလံုးကြင္းႀကီးရဲ႕ အလယ္ကို ျဖတ္ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးတာနဲ႔ ရြာအဝင္ ေျမလမ္းဝါဝါကို စတင္ေတြ႔ပါလိမ့္မယ္။ အဝင္လမ္းရဲ႕ တဖက္မွာေတာ့ တမာပင္တန္းနဲ႔ တဖက္မွာေတာ့ အိမ္ၿခံကိုကာၿပီး စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ တေဇာင္းဆူးပင္တန္းကို ေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ ရြာအဝင္လမ္းေလးအတြင္း တည့္တည့္ဝင္ၿပီး လက္ဝဲဘက္ကို ျပန္ေကြ႔ေလွ်ာက္လုိက္ရင္ တေခၚစာအေဝးေလာက္မွာ လမ္းဆံုတခုေတြ႔ၿပီး အဲဒီလမ္းဆုံကေန ညာျပန္ခ်ိဳးၿပီး ပထမဆံုးေတြ႔တဲ့ ကြန္ကရစ္လမ္းအတုိင္း ဘယ္ျပန္ခ်ိဳးလုိက္တာနဲ႔ နည္းနည္းထပ္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္လုိက္တဲ့အခါ အဲ့ဒီရြာေလးရဲ႕ တေက်ာင္းတည္းေသာ မူလတန္းေက်ာင္း ႏွစ္ထပ္ေဆာင္ေလးကို ေတြ႔ရမွာပါ။ အဲ့ဒီေက်ာင္းေလးအေက်ာ္မွာေတာ့ ကြန္ကရစ္ေက်ာက္စီတုိင္လံုးႏွစ္ဖက္ေပၚ သံပန္းနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ “သံေယာဟန္ ဗတၱစၥတား ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္း” ဆုိတဲ့ အဲ့ဒီရြာကေလးရဲ႕ တခုတည္းေသာ ခရစ္ယာန္ ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္းအဝင္ မုခ္ဦးႀကီးကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲ့ဒီမုခ္ဦးႀကီးနဲ႔အတူ တြဲလွ်က္ျမင္ရမွာကေတာ့ သက္တမ္းရွည္ မန္းက်ည္းပင္ႀကီးေတြပါပဲ။ မန္က်ည္းပင္ႀကီးေတြက လူႏွစ္ေယာက္ဖက္စာေလာက္ရွိၿပီး သက္တမ္းအေနနဲ႔ ရာခ်ီေနၿပီလုိ႔လည္း ကိုမင္းသိန္းေက်ာ္က ဆက္ေျပာျပပါတယ္။ အဲဒီ ဘုုရားရွိခိုုးေက်ာင္း သက္တမ္းက ရာေက်ာ္ေနတာ ျဖစ္ၿပီး ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၀ ခုုႏွစ္က ရာျပည့္ပြဲ က်င္းပခဲ့တာလိုု႔ ဘုုရားေက်ာင္း တာဝန္ရွိသူတဦးျဖစ္တဲ့ ဦးခင္ေမာင္တင့္က ဆုုိပါတယ္။ အဲ့ဒီရြာေလးကို အဓိကလမ္းမ ၂ လမ္းနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားၿပီး အဲ့ဒီလမ္းကို ကမၻာ့ဘဏ္ေခ်းေငြနဲ႔ ကြန္ကရိခင္းလမ္း ခင္းထားပါတယ္။ ရြာလမ္းေတြရဲ႕ တဖက္တခ်က္မွာ ေရွးသိပ္က်တဲ့ပံုစံ ရွိေနတဲ့ ကႏုတ္လက္ရာ မပ်က္ေသးတဲ့ ၿခံဝင္းတံခါးႀကီးတခ်ိဳ႕ကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ရပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ ရာသီဥတုအရ အပူပိုင္းေဒသမွာရွိတဲ့ ရြာတရြာျဖစ္ေပမယ့္ ႏွစ္ရွည္ မန္က်ည္းပင္ႀကီးေတြနဲ႔ တမာပင္တန္းေတြ ေနရာခပ္စိပ္စိပ္ရွိတာေၾကာင့္ အပူဒဏ္သက္သာတဲ့ ရြာတရြာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီရြာေလးကေတာ့ နဘက္ရြာ (ဘုရင္ဂ်ီ) ရြာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရင္ဂ်ီဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ ဖာရင္ဂီဆိုတဲ့ ပါရွန္းဘာသာစကားက ဆင္းသက္လာတာျဖစ္ၿပီး လူမ်ဳိးျခားဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဒသတဝုိက္မွာ နဘက္ရြာအပါအဝင္ ဘုရင္ဂ်ီရြာေပါင္း ၁၃ ရြာ ရွိပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ကက္သလစ္ဘာသာဝင္ေတြ ျဖစ္ၾကၿပီး အင္းဝ ေညာင္ရမ္းမင္းဆက္ဘုရင္  အေနာက္ဘက္လြန္မင္းလက္ထက္ သန္လ်င္မွာ နတ္သွ်င္ေနာင္နဲ႔ ေပၚတူဂီသား တပ္မႉးတို႔ ပူးေပါင္းၿပီး ပုန္ကန္မႈျပဳတာကို ႏွိမ္နင္းခဲ့အၿပီး ေပၚတူဂီအႏြယ္ေတြကို ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္ ေနထိုင္ေစခဲ့ရာကေန ဆင္းသက္လာသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ဟာ စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္း အနည္းငယ္ လုပ္ကိုင္ေနၿပီး ေမြးျမဴေရး၊ ကုန္သည္နဲ႔ သားသတ္လုုိင္စင္ရၿပီး သားသတ္လုုပ္ငန္းမ်ား အဓိက လုပ္ကိုင္ေနၾကပါတယ္။ အဲ့ဒီ နဘက္ရြာေလး ကပ္လွ်က္မွာပဲ နဘက္ရြာမ၊ နဘက္ရြာသစ္ဆုိၿပီး သံုးရြာအုပ္စု ေနထုိင္ၾကၿပီး ရြာလယ္လမ္းတဖက္မွာေတာ့ ေပတရာေက်ာ္ျမင့္တဲ့ ခရစ္ယာန္ ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္း နီနီႀကီးကို ခန္႔ညားစြာ ေတြ႔ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီဘုရားေက်ာင္းနဲ႔ လမ္းတဖက္မွာေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတေက်ာင္း ရွိေနပါတယ္။ “ဒီရြာမွာက ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ခရစ္ယာန္ လက္ထပ္တာရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခရစ္ယာန္က ဘုရားေက်ာင္းတက္ ေဝယ်ာဝစၥလုပ္သလုိ ဗုဒၶဘာသာကလည္း ကပ္လွ်က္ နဘက္ရြာမမွာရွိတဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွာ ဥပုသ္ေစာင့္ သီလယူ အလႉအတန္းလုပ္ၿပီး ဘာသာမတူေပမယ့္ ေရွးကတည္းက ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနလာၾကတယ္” လုိ႔လည္း ကိုမင္းသိန္းေက်ာ္က ဆုိပါတယ္။ နဘက္ရြာသစ္မွာ ေနထုုိင္တဲ့ ဗုုဒၶဘာသာဝင္တဦးကလည္း “က်ေနာ္တုိ႔မွာ ဘာသာမတူလိုု႔ ဘာမွ ခြဲျခားတာမရွိဘူး။ ဘယ္သူမွလည္း နဘက္ရြာသစ္တိုု႔ ဘုုရင္ဂ်ီရြာတိုု႔ ခြဲမေျပာဘူး။ ေမးတဲ့သူရွိလိုု႔ မင္းဘယ္ကလဲဆိုုရင္ နဘက္ကပဲ ေျပာတာပဲ" လို႔ နဘက္ရြာသား မင္းမင္းေက်ာ္က ဆိုုပါတယ္။ နဘက္ရြာဟာ အိမ္ေျခ ၁၃၅ အိမ္ရွိၿပီး တခ်ိန္တခါက ဧရာဝတီျမစ္ကမ္းနဖူးေပၚ ေမးတင္ေနတဲ့ ရြာတရြာျဖစ္ခဲ့ရာကေန ခုေနာက္ပိုင္း ျမစ္ေၾကာင္းေကာလာတာေၾကာင့္ ဧရာဝတီျမစ္နဲ႔ ၂ မုိင္ခန္႔ေလာက္ ကြာေဝးသြားတာျဖစ္တယ္လုိ႔လည္း ေဒသခံေတြက ေျပာပါတယ္။ ရြာရဲ႕ ေတာင္ဘက္မွာေတာ့ က်န္စစ္မင္းရဲ႕ ေရႊသိမ္ေတာ္ေစတီနဲ႔ ဂူတံခါးရွိၿပီး အဲ့ဒီဂူတံခါးဟာ နဘက္ရြာနဲ႔ ၁၀ မုုိင္ဝန္းက်င္ခန္႔ ကြာေဝးတဲ့ က်န္စစ္သားမင္း၏ ေမြးရပ္ေျမ ပရိမၼရြာအထိ ေပါက္တယ္လုိ႔လည္း သိရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့လုိဏ္ဂူထဲကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ မဝင္ရဲၾကဘူးလုိ႔လည္း ကိုမင္းသိန္းေက်ာ္က ဆုိပါတယ္။ ထူးျခားတာကေတာ့ နဘက္ရြာရဲ႕ တခုတည္းေသာ ခရစ္ယာန္ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္းႀကီးကို ႏွစ္စဥ္ ဇြန္လ ၂၄ ရက္မွာ ႏွစ္လည္ေမြးေန႔ပြဲ က်င္းပၿပီး ေက်းရြာခ်င္းဆက္ ဗုဒၶဘာသာေတြ ခရစ္ယာန္ေတြ အတူတူ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဆင္ႏႊဲၾကတဲ့ဓေလ့ကို ေတြ႔ရမွာပါ။ “က်ေနာ္တုိ႔ ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္း ေမြးေန႔ဆုိရင္ ဗုဒၶဘာသာေတြကို ဖိတ္တယ္။ အတူတူ စားေသာက္တယ္။ အတူတူစားေသာက္ရတဲ့ အရသာေလာက္ ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္တဲ့အရာ မရွိဘူး” လုိ႔လည္း ဘုရင္ဂ်ီရြာခံ ခရစ္ယာန္ဘာသာကိုးကြယ္သူ ဦးခင္ေမာင္တင့္က ဆုိပါတယ္။ နဘက္ ၃ ရြာျဖစ္တဲ့ နဘက္ (ဘုရင္ဂ်ီ) ရြာ၊ နဘက္ရြာမ၊ နဘက္ရြာသစ္ သံုးရြာထဲမွာ နဘက္ရြာသစ္နဲ႔ ရြာမကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ ကိုးကြယ္သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ ဗုဒၶဘာသာေတြကလည္း ပြဲေတာ္ေတြမွာ အထူးသျဖင့္ ဘုရားပြဲေတာ္ေတြမွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ တရြာတည္းသားေတြကို အိမ္ေခၚ မုန္႔ေကၽြးတာ၊ ဖိတ္ၾကားၿပီး ထမင္းအတူစားၾကတာေတြ အစဥ္လာမပ်က္ ႏွစ္စဥ္ ျပဳလုပ္ေနထုိင္ၾကပါတယ္။ ဘာသာမတူတာေတြ၊ ယံုၾကည္မႈ မတူတာေတြရဲ႕ ၾကား ႏွစ္ကာလမ်ားစြာ ပဋိပကၡမျဖစ္ဘဲ အတူတူေနႏုိင္တာဟာ ဘာသာတရားရဲ႕ အေျခခံ ပညတ္ခ်က္ေတြ တူညီမႈရွိေနလုိ႔လည္း ျဖစ္တယ္လို႔ နဘက္ရြာမမွာေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ဦးေမာင္သိန္းက ဆုိပါတယ္။ စစ္ကိုုင္းတုုိင္းေဒသႀကီး ေျမာင္ၿမိဳ႕နယ္ထဲက ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ ဘုုရင္ဂ်ီ ေပၚတူဂီအႏြယ္မ်ား ေနထုုိင္တ့ဲ ေက်းရြာ ၉ ရြာရွိၿပီး အနီးအနားမွာရွိတဲ့ ဗုုဒၶဘာသာဝင္ေတြနဲ႔အတူ ႏွစ္ေပါင္းရာေက်ာ္ အတူတကြ ေနထုုိင္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔အထိ ပဋိပကၡေတြမရွိဘဲ ေနထုုိင္ေနၾကတာက ျမန္္မာျပည္ရဲ႕ ခ်စ္စရာေကာင္းတ့ဲ ျပယုုဂ္္တခုဆိုုတာ ေျမာင္ၿမိဳ႕နဲ႔ ၇ မိုုိင္ အကြာမွာရွိတ့ဲ နဘက္ရြာေတြက သက္ေသတခုပါပဲ။ မင္းရဲစစ္ႏုိင္