ရဲေဘာ္လွတင္ေအာင္ (၅)
DVB
·
May 29, 2018
ကုိလွတင္ေအာင္က က်ေနာ့္ပခုံးကုိ တုိက္လုိက္ၿပီးေနာက္-
“ေဟ့ေကာင္၊ မင္း မေသေတာ့ဘူးကြ။ မင္း အလံလႊမ္းစရာလည္း မလုိေတာ့ဘူး။ ကုိကုိလြင္က်ေတာ့ သူ႔သားကုိ။ သူတုိ႔ ဘာလုပ္လုိ႔ရမွာလဲ”
ဟု က်ေနာ့္နားကပ္ကာ တုိးတုိးေလးေျပာပါသည္။ က်ေနာ့္အတြက္ သူ စုိးရိမ္ေသာက ျဖစ္ေန၏။ ယခုမွ အပူလုံး က်သြားပုံရသည္။ သူ႔ေျပာဆုိခ်က္မ်ားမွာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ေျခ အမ်ားဆုံးႏွင့္ က်ဳိးေၾကာင္းဆက္စပ္မႈ ရွိေနသျဖင့္ က်ေနာ္ကလည္း ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ျဖင့္ နားေထာင္လာ၏။ မီးသၿဂဳႋဟ္စက္ေရွ႕တြင္ အသုဘပုိ႔သူမ်ားေရာ သယ္လာေသာ အေခါင္းႀကီးပါ ေရာက္ရွိလာေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ျပည္သူ႔တုိးတက္ေရးပါတီ၏ ဗဟုိေကာ္မတီဝင္လည္း ျဖစ္၊ ေထာင္မွ မၾကာခင္က ပူပူေႏြးေႏြး လြတ္ေျမာက္လာေသာ ကုိျမင့္ဦးသစ္က ဦးခင္ေမာင္ျမင့္အား ေနာက္ဆုံး ဂုဏ္ျပဳသည့္အေနျဖင့္ အေလးျပဳရန္ သူ႔အသံေအာႀကီးျဖင့္ ေအာ္ေျပာလုိက္ပါသည္။ က်ေနာ္တုိ႔လည္း သူအမိန္႔ေပးမည္ကုိ ေစာင့္ၿပီး တန္းစီရပ္လုိက္ၾကပါသည္။ က်ေနာ့္ေဘးတြင္ ကုိလွတင္ေအာင္၊ သခင္ခင္ေအာင္ႏွင့္ တျခားရဲေဘာ္မ်ား တန္းစီေနၾကၿပီး ကုိျမင့္ဦးသစ္က ၂ မိနစ္ အေလးျပဳရန္ အမိန္႔ေပးလုိက္သည္။ က်ေနာ္တုိ႔လည္း ဦးညႊတ္လုိက္ၾကသည္။ ၂ မိနစ္ေလာက္ေနမွ ျပန္မတ္လုိက္ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ ကုိျမင့္ဦးသစ္က ေနၿမဲဟု မေအာ္ေသးေပ။ ထုိအခါ က်ေနာ္တုိ႔က အန္ကယ္ႀကီးဟု ခ်စ္စႏုိးေခၚေသာ သခင္ခင္ေအာင္က ဦးညႊတ္ေနရာမွေန-
“ေဟ့ လွတင္ေအာင္၊ မေနၿမဲေသးဘူးလားကြ”
ဟု ေမးလုိက္မွ အန္ကယ္ႀကီး ဦးညႊတ္ေနသည္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔လည္း သတိထားမိကာ ကုိလွတင္ေအာင္က “အန္ကယ္ႀကီး ေနၿမဲသြားၿပီ” ဟု ေျပာလုိက္ရာ သခင္ခင္ေအာင္လည္း ေခါင္းကုိမတ္လုိက္ကာ ကုိျမင့္ဦးသစ္ထံ မ်က္ေစာင္းခဲ၍ ၾကည့္လုိက္ပါသည္။ က်ေနာ္တုိ႔လည္း ငုိအားထက္ ရယ္အားသန္ ထုိအျဖစ္ကုိ အၿမဲေျပာေလ့ရွိၾကသည္။
က်ေနာ္တုိ႔ ေထာင္မွလြတ္ၿပီး အျပင္ေရာက္သည့္အခါ သူ႔ဝမ္းဗုိက္ ခဲြစိတ္သည့္အေၾကာင္း၊ ေဒါက္တာရဲျမင့္အေၾကာင္း၊ အျပည့္အစုံႏွင့္ အေသအခ်ာ ေျပာတတ္သျဖင့္ သူ႔ဝမ္းဗုိက္ခြဲရျခင္းကုိ လူကုိယ္တုိင္ သြားၾကည့္သလုိ ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။
သူ မကြယ္လြန္မီ ေနာက္ဆုံး မွတ္မွတ္ရရအျဖစ္မွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ဆက္တုိက္ ဗံုးခြဲမႈမ်ား ျဖစ္ပြားသည့္ႏွစ္က ျဖစ္ေလသည္။ ထုိႏွစ္က ပုဇြန္ေတာင္ရွိ ကုန္သြယ္ေရး အေဆာက္အဦ၊ ရွစ္မုိင္မွ ဂ်န္းရွင္းအိပ္ခ်္၊ ေျမနီကုန္းမွ ဒဂုံစင္တာ စသည့္ေနရာမ်ားကုိ အၾကမ္းဖက္သမားမ်ားက ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဆုိသလုိ ဗုံးမ်ား ေဖာက္ခြဲလုိက္၏။ လူေသဆုံးမႈလည္း မ်ားျပားခဲ့၏။ ထုိသုိ႔ ဗုံးမ်ားခြဲၿပီး ညေနပုိင္းတြင္ ကုိလွတင္ေအာင္ကုိ ေထာက္လွမ္းေရးက လာေရာက္ေမးျမန္းခဲ့သလုိ သူႏွင့္ ကပ္ရပ္ေနေသာ ကုိလွေရႊ (ေအာင္သာပီသုံးလုံး) ကုိလည္း လာေရာက္ေမးျမန္းခဲ့သည္ဟု က်ေနာ္ နယ္မွ ျပန္ေရာက္သည့္အခါ သိရွိရေလသည္။ က်ေနာ့္အိမ္မွလည္း ေထာက္လွမ္းေရးႏွင့္ ရပ္ကြက္လူႀကီးမ်ား လာေရာက္ေမးျမန္းၾကရာ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ရက္က ရွမ္းျပည္ေတာင္ပုိင္း၊ ေအာင္ပန္းၿမိဳ႕သုိ႔ ဆရာဒဂုန္တာရာ၏ ေမြးေန႔သုိ႔ သြားေရာက္သည္ဟု ေျပာရာ ျပန္သြားၾကသည္ဟု ဆုိသည္။ က်ေနာ္ ျပန္ေရာက္ၿပီး ကုိလွတင္ေအာင္ဆီသုိ႔ သြားရာ ထုိမခံခ်င္စရာ၊ ေဒါသထြက္စရာေကာင္းေသာ ထုိေမးျမန္းမႈအေၾကာင္းကုိ
“လွတင္ေအာင္ မင္း ဘယ္လုိေျဖခဲ့သလဲကြ။ ဒါက ငါတုိ႔ကုိ သက္သက္သိကၡာခ်တာပဲ။ အၾကမ္းဖက္ ဗံုးခြဲတဲ့အလုပ္ ငါတုိ႔ ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ခဲ့ဘူး ဆုိတာ မသိဘူးလား။ ဘယ္လုိ ေထာက္လွမ္းေရးလဲ။ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြရဲ႕ သမုိင္းေၾကာင္းကုိေတာင္ မသိဘဲ ေတြ႔တဲ့သူဖမ္း၊ ေတြ႔တဲ့လူ စစ္ ဆုိေတာ့ ေတာ္ေတာ္ညံ့တဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးလုိ႔ ေျပာရမွာေပါ့ကြ”
“မင္းကလည္း ငါ့ကုိ ေဟာက္ဖုိ႔ပဲ သိတယ္။ ငါ ဘယ္ငုံ႔ခံလိမ့္မလဲကြာ။ ငါတုိ႔ရဲ႕မူ၊ ငါတုိ႔ရဲ႕ ေပၚလစီကုိ ရွင္းျပတယ္။ ငါတုိ႔ဟာ အၾကမ္းဖက္သမားေတြ မဟုတ္ဘူး။ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြဆုိတာ ရွင္းျပခဲ့တယ္။ ဒီလုိေခၚစစ္တာ ငါတုိ႔ႏုိင္ငံေရးကုိ သိကၡာက်ေစတယ္လုိ႔ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္းျပခဲ့တာ။ ငါတုိ႔ဆန္႔က်င္တဲ့ အၾကမ္းဖက္ကိစၥကုိ။ ငါတုိ႔နဲ႔ဆက္စပ္ၿပီး ေမးျမန္းတယ္ဆုိတာ ဘယ္ေလာက္မခံခ်င္စရာ ေကာင္းလုိက္သလဲ။ ငါလည္း ေခါင္းငုံ႔မခံဘဲ ျပန္ေျပာ၊ ျပန္ေျဖတာေပါ့ကြာ”
သူ ရွင္းျပသည္ကုိ က်ေနာ္ နားလည္ပါသည္။ သူ ခြန္းတုံ႔ျပန္မည္ကုိလည္း သံသယမဝင္ပါ။ က်ေနာ္တုိ႔သည္ စနစ္ကုိသာ ေတာ္လွန္ျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ႏွင့္ အၾကမ္းဖက္ဝါဒမွာ ျပဒါးတလမ္း၊ သံတလမ္း ျဖစ္ေနပါသည္။ က်ေနာ္မွာ ကံေကာင္း၍ အဖမ္းမခံရ၊ အေမးမခံခဲ့ရေပ။ ႏွစ္စဥ္ ေမ ၁၀ ရက္ေန႔တုိင္း က်င္းပေလ့ရွိေသာ ဆရာဒဂုန္တာရာ ေမြးေန႔သုိ႔ ၂ ရက္၊ ၃ ရက္ ႀကိဳသြားေလ့ရွိေသာေၾကာင့္ က်ေနာ္ ေအာင္ပန္းၿမိဳ႕၌ ေရာက္ရွိေနသည္ကုိ သက္ဆုိင္ရာ ၿမိဳ႕နယ္စစ္ေထာက္လွမ္းေရးကုိ သူတုိ႔ေမးၿပီးသား ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သခင္အုန္းျမင့္၊ ေလထီးဗုိလ္အုန္းေမာင္၊ သခင္သိန္းေမာင္၊ ဦးေမာင္ေမာင္ခင္၊ ဖ်ာပုံနီလုံဦး စေသာလူမ်ားႏွင့္ သြားေရာက္ေလ့ ရွိေသာေၾကာင့္ ထုိပြဲမွာ က်ေနာ္ ဖ်က္ေလ့မရွိသလုိ သြားေရာက္ေနေသာေၾကာင့္လည္း အေမးမခံရျခင္း ျဖစ္သည္။
ကုိလွတင္ေအာင္ အသက္ရွင္စဥ္ ကာလတေလၽွာက္လုံး ရဲေဘာ္မ်ား၏ သာေရး၊ နာေရး၊ အစဥ္အလာရွိေသာ ႏုိင္ငံေရးသမားႀကီးမ်ား၏ သာေရး၊ နာေရးမ်ားသုိ႔ သြားေလ့ရွိ၏။ သူ၏လုပ္အားႏွင့္ ရရွိေသာ ဝင္ေငြမွေန ရဲေဘာ္မ်ားကုိ အတတ္ႏုိင္ဆုံး ေပးကမ္းေလ့ရွိ၏။ အထူးသျဖင့္ ခ်ဳိ႕တဲ့ေသာ ရဲေဘာ္မ်ားကုိ ကူညီေလ့ရွိပါသည္။ ဘယ္ေန႔ ဘယ္သြားေတာ့မည္ဆုိလၽွင္ သူက ႀကိဳ၍လာေျပာတတ္သည္။ ထုိစဥ္က လက္ကုိင္ဖုန္းလည္း မကုိင္ႏုိင္။ လက္ကုိင္ဖုန္းေခတ္လည္း မတြင္က်ယ္သျဖင့္ ေတြ႔ဆုံၿပီး သတင္းဖလွယ္ၾက၏။ တပတ္တခါ က်ေနာ္သည္ ကုိလွတင္ေအာင္ႏွင့္ ကုိလွေရႊထံ သြားကာ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ၿပီး စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကုိ ၿဖိဳဖ်က္ေရးအတြက္လည္း အၿမဲႏွလုံးသြင္းထားတတ္သျဖင့္ အန္အယ္လ္ဒီအေပၚ အေလးေပး ေထာက္ခံပါသည္။ စေနေန႔တုိင္း တကၠသုိလ္ရိပ္သာလမ္းတြင္ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ တရားပြဲသုိ႔လည္း သူသည္ မပ်က္မကြက္ သြားေရာက္နားေထာင္တတ္၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ သူက ဒီမုိကေရစီ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳ ေထာက္ခံေလသည္။ ထုိအခ်ိန္က ဒီမုိကေရစီေရးအတြက္ တုိက္ပြဲဝင္ခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံေရးသမားတုိင္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ သူ႔လုိပင္ သေဘာထားခဲ့၊ ယုံၾကည္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိယုံၾကည္ခ်က္မ်ား မည္မၽွမွန္ကန္ၿပီး သမုိင္းတြင္ မည္သုိ႔ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေပၚမလဲ ဆုိသည္ကုိကား သမုိင္းကုိ ျဖတ္သန္းသူတုိင္း ကုိယ့္ဘာသာ ေရြး၍ အေျဖေပးၾကေပမည္။ အေရးႀကီးသည္မွာ သမုိင္းကုိ လိမ္ညာ၍ မရႏုိင္သလုိ သမုိင္းကုိ ျပင္၍လည္း မရႏုိင္ေပ။ သမုိင္းျဖစ္ေပၚမႈသည္ အတားအဆီး ဆူးေျငာင့္ခလုတ္မ်ားကို အပိတ္အဆုိ႔မခံဘဲ ဆက္လက္ ျဖစ္ေပၚသြားမည္မွာ ေသခ်ာသည္။ သမုိင္းကုိ လိမ္ညာမရသလုိ သမုိင္းသည္ အမွန္တရားကုိသာ သယ္ေဆာင္သြားေပမည္။ မိမိျဖတ္သန္းေနေသာ အခ်ိန္ကာလ အားလုံးကုိ သမုိင္းက မွတ္တမ္းတင္သြားေပမည္။ သမုိင္းဘီးသည္ အမွန္တရားမ်ားကုိ ေဖာ္ေဆာင္ၿပီး ပုံမွန္လည္ပတ္လ်က္ရွိသည္ကုိ သံသယျဖစ္စရာမလုိ။ သမုိင္းကုိ ဖန္တီးရွင္အျဖစ္ မွတ္ယူခဲ့ေသာ ဧကရာဇ္မ်ား၊ စစ္ဘုရင္မ်ား၊ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား အားလုံးမွာ ယခုအခါတြင္ သမုိင္း၏ မွတ္ေက်ာက္ကုိ တင္ခံခဲ့ရေပၿပီ။
ကုိလွတင္ေအာင္သည္ သမုိင္းကုိဖန္တီးေသာ ျပည္သူမ်ားထဲ တဦးအပါအဝင္ ျဖစ္သလုိ ေတာ္လွန္ေရးသမားတေယာက္အျဖစ္လည္း သူ႔အေၾကာင္းကုိ သမုိင္းက မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ သူ၏ ရပ္တည္ခ်က္၊ ယုံၾကည္ခ်က္၊ သူ၏ အေကာင္း၊ အဆုိး၊ သူ၏ စြန္႔လႊတ္မႈ စသည္တုိ႔မွာ က်ေနာ္တုိ႔ သူ႔ကုိ ယခုအခ်ိန္ထိ ဂုဏ္ျပဳေနရျခင္း၊ အမွတ္တရ လြမ္းဆြတ္ေနရျခင္း၊ သူ႔ဂုဏ္ပုဒ္မ်ားကုိ အမွတ္တရ ေရးသားေနရျခင္းတုိ႔က သူ႔သမုိင္း ဘယ္လုိရွိခဲ့သလဲ ဆုိသည္ကုိ အကဲျဖတ္၍ ရေပသည္။ ဤသုိ႔ျဖင့္ ကုိလွတင္ေအာင္မွာ ကင္ဆာေရာဂါ၏ ဖိစီးမႈကုိခံရၿပီး သူ၏ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္မ်ားကုိ ပင္ပန္းခက္ခဲစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရပါသည္။ သူခင္မင္ေသာ မိတ္ေဆြမ်ား၊ ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္လည္း ေတြ႔ဆုံခဲ့သည္။ သူ႔ေရာဂါကၽြမ္းေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သူ နားလည္သည္။ ေသျခင္းတရားကုိလည္း မလႊဲမေရွာင္သာ ရင္ဆုိင္ရေတာ့မည္ကုိလည္း သေဘာေပါက္ေသာေၾကာင့္ ရဲရဲရင့္ရင့္ပင္ ရင္ဆုိင္သြားခဲ့ပါသည္။
သူသည္ ေက်ာင္းသားသမဂၢေခါင္းေဆာင္တဦး ျဖစ္ခဲ့သလုိ သူယုံၾကည္ေသာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ေကဒါတဦးလည္း ျဖစ္ခဲ့သည္။ အင္းစိန္ေထာင္တြင္ ႏုိင္ငံေရးပုဒ္မျဖင့္ အက်ဥ္းက်ခဲ့သလုိ ကုိကုိးကၽြန္းအက်ဥ္းေထာင္တြင္လည္း ႏုိင္ငံေရးပုဒ္မျဖင့္ပင္ ၇ ႏွစ္ အက်ဥ္းက်ခဲ့သည္။ ေထာင္မွလြတ္ၿပီးေနာက္ မၾကာခဏ ဖမ္းဆီးစစ္ေဆး ေမးျမန္းခံခဲ့ရသည္။ ေနာက္ ပုဒ္မ ၁၀(က) ျဖင့္ အဖမ္းခံခဲ့ရၿပီးေနာက္ ယုံၾကည္မႈအတြက္ အသက္စြန္႔လႊတ္ခဲ့ေသာ ေလးစားဖုိ႔ေကာင္းသည့္ ရဲေဘာ္တဦးအျဖစ္ သူ႔ကုိ ယခုလုိ ဂုဏ္ျပဳ ေရးသားလုိက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ထက္ျမက္
