ေရွ႕ေျပးနိမိတ္မ်ား ေမာ္က ပီကင္းတြင္ အေျချပဳေနေသာ မယံုၾကည္ စိတ္မခ်ရသည့္ အာဏာပိုင္ အရာရိွမ်ားကို သန္႔စင္ျခင္းျဖင့္ ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရးကို စတင္ခင္းက်င္းသည္။ သူ၏ခ်ဥ္းကပ္မႈမွာ ပြင့္လင္းျမင္သာ မရိွလွေပ။ ဤျဖဳတ္ထုတ္ျခင္းလုပ္ငန္းကို သတင္းစာေဆာင္းပါးမ်ား၊ အတြင္းႀကိတ္ အစည္းအေဝးမ်ားႏွင့္ သူ၏ ႏိုင္ငံေရးမဟာမိတ္ကြန္ရက္ကို ကြၽမ္းက်င္လိမၼာစြာ ျဖန္႔ၾကက္ျခင္းျဖင့္ ေဆာင္ရြက္သည္။ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္က ပီကင္း၏ ဒုတိယၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္လည္းျဖစ္၊ သမိုင္းပညာရွင္လည္း ျဖစ္သူ ဝူဟန္က “ဟိုင္ေရြ႕ ပကြမ္း” (ဟိုင္ေရြ႕ ရာထူးမွ အျဖဳတ္ခံရျခင္း) ဆိုသည့္ သမိုင္းျပဇာတ္တပုဒ္ကို ပုံႏွိပ္ထုတ္ေဝခဲ့သည္။ ျပဇာတ္မွာ ႐ုိးသားေသာ ႏိုင္ငံ့ဝန္ထမ္းတဦး ျဖစ္သူ “ဟိုင္ေရြ႕” ဆိုသူကို အက်င့္ပ်က္ ဧကရာဇ္က ရာထူးမွ ထုတ္ပယ္ပစ္လိုက္သည့္ ဇာတ္လမ္း ျဖစ္သည္။ ေမာ္က အစပထမတြင္ အဆိုပါျပဇာတ္ကို ခ်ီးမြမ္းေထာမနာျပဳေသာ္လည္း ၁၉၆၅ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလတြင္ သူက သူ႔ဇနီး က်န္းခ်င္းႏွင့္ ရွန္ဟိုင္းမွ စာေရးဆရာ ေယာင္ေဝယြမ္ တို႔ကို တိတ္တဆိတ္ တာဝန္ေပးလ်က္ ထုိျပဇာတ္ကို ေဝဖန္႐ႈတ္ခ်ခိုင္းေလသည္။ ေယာင္က “ဟိုင္ေရြ႕ပကြမ္း” မွာ ဥကၠ႒ ေမာ္ကို ေဝဖန္ထိုးႏွက္သည့္ ျပဇာတ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေမာ္ကို အက်င့္ပ်က္ ဧကရာဇ္ႏွင့္ ခိုင္းႏိႈင္းထားၿပီး ႐ိုးသားေသာ ႏိုင္င့ံဝန္ထမ္း ဟိုင္ေရြ႕မွာ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးေဟာင္း မာရွယ္ ဖုန္တက္ ဟိြဳင္ကို ရည္ညႊန္းထားျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း စြပ္စဲြျပစ္တင္ေလေတာ့သည္။ သို႔ျဖစ္၍ သမိုင္းပညာရွင္၊ ဒုတိယၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ ဝူဟန္၏ ဆရာျဖစ္သူ ပီကင္းၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ ဖုန္က်င္းမွာ ေယာင္ေဝယြမ္၏ ေဝဖန္ခ်က္ကို ခုခံကာကြယ္ရေတာ့သည္။ ၿမိ႕ေတာ္ဝန္ ဖုန္က်င္းမွာ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရး၏ အလားအလာမ်ားကို ေလ့လာသံုးသပ္ရန္အတြက္ ေမာ္က တာဝန္ေပး ဖဲြ႔စည္းထားသည့္ ငါးဦးေကာ္မတီ၏ ေခါင္းေဆာင္လည္း ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ေယာင္ေဝယြမ္ စြပ္စဲြသလုိ ဝူဟန္က ေမာ္ ဆန္႔က်င္ေရး အတြင္းသေဘာျဖင့္ ဟိုင္ေရြ႕ပကြမ္း ျပဇာတ္ကို ေရးသားခဲ့သည္ဆိုလၽွင္ အႀကီးအက်ယ္ ျပႆနာတက္ေတာ့မည္ကို ဖုန္က်င္းက ရိပ္မိေလသည္။ ေယာင္၏ ေဆာင္းပါးမွာ မူလက ေဒသဆိုင္ရာ သတင္းစာတခ်ိဳ႕တြင္သာ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အဆုိပါေဆာင္းပါးကို တႏိုင္ငံလံုး ျဖန္႔ခ်ိသည့္ ဖုန္က်င္း ခ်ဳပ္ကိုင္ထားေသာ ျပည္သူ႔ေန႔စဥ္ သတင္းစာႏွင့္ တျခားေသာ အဓိကသတင္းစာႀကီးမ်ားတြင္ မေဖာ္ျပရန္ သူက တားျမစ္ထားသည္။ ထို႔ျပင္ အဆုိပါေဆာင္းပါးအေပၚ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ခ်ဥ္းကပ္မႈျဖင့္ ေဆြးေႏြးသံုးသပ္ခ်က္မိ်ဳးသာ ေရးသားရန္ႏွင့္ ေယာင္ေဝယြင္၏ ႏိုင္ငံေရးအျမင္က်ဥ္းမႈအေပၚ ေဇာင္းမေပးရန္ ညႊန္ၾကားခဲ့သည္။ ထိုသို႔ ဖုန္က်င္းအေပၚ စာေပတိုက္ပဲြ ဆင္ႏႊဲေနစဥ္မွာပင္ ေမာ္က ပါတီအေထြေထြ႐ံုး ဒါ႐ိုက္တာ ယန္စန္းခြန္းကို အေျခအျမစ္ မခိုင္မာေသာ စြပ္စဲြခ်က္မ်ားျဖင့္ အလုပ္ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး သူ ယံုၾကည္စိတ္ခ်သူ ဝမ္တံုရွင္းကို အစားထိုးလိုက္သည္။ ပါတီ၏ အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရး႐ံုးမွာ ပါတီအတြင္းပိုင္း ဆက္သြယ္ေရးအားလံုးကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသည့္ဌာန ျဖစ္သည္။ ယန္စန္းခြန္းကို ျဖဳတ္ခ်လိုက္ျခင္းက ေမာ္၏ သစၥာခံမ်ားကို သူတုိ႔၏ၿပိဳင္ဘက္မ်ားကို ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္ရန္ အခ်က္ျပ အားေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြားသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ဒီဇင္ဘာလ ေရာက္သည့္အခါ ေမာ္၏ သစၥာခံ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး လင္ေျပာင္က ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး လိုေရြ႕ခ်င္းအား တပ္ကို “ႏိုင္ငံေရးအရ တည္ေဆာက္ျခင္း” ထက္ စစ္ေရး ေလ့က်င့္ျခင္းကို ပိုမိုအေလးထား လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္ ေမာ္ကို ဆန္႔က်င္သည္ဟု စြပ္စဲြေလေတာ့သည္။ လိုႏွင့္ပတ္သက္၍ စြပ္စဲြခ်က္မ်ားမွာ သံသယျဖစ္စရာ၊ ခိုင္လံုမႈ မရိွေသာ္လည္း ေပၚလစ္ဗ်ဴ႐ိုအတြင္း ေဆြးေႏြးသည့္အခါ ေမာ္က စံုစမ္းစစ္ေဆးရန္ တြန္းအားေပးေလေတာ့သည္။ ထိုသို႔ စံုစမ္းစစ္ေဆးၿပီးသည့္ေနာက္ လိုတြင္ အျပစ္ရိွသည္ဟု ဆံုးျဖတ္ကာ ႐ႈတ္ခ်ေဝဖန္ၿပီး တာဝန္မွ ျဖဳတ္ခ်လိုက္သည့္အျပင္ အတင္းအက်ပ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိယ္ ေဝဖန္ေရး လုပ္ခိုင္းေလရာ စိတ္လက္မခ်မ္းမသာျဖစ္မႈကို မခံႏိုင္သည့္အဆံုး ကိုယ့္ကိုယ္ကုိယ္ သတ္ေသသြားေလေတာ့သည္။ လိုေရြ႕ခ်င္းကို ဖယ္ရွားလိုက္ျခင္းျဖင့္ တပ္မေတာ္ကို ေမာ္၏သစၥာခံမ်ားက ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္သည္။ ေဖေဖာ္ဝါရီ အၾကမ္းဖ်င္း လ်ာထားခ်က္ (ေအာ့ရြယ္ ထီကန္း) လိုႏွင့္ ယန္ကို ျဖဳတ္ခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ ေမာ္က ဖုန္က်င္းဆီသို႔ ျပန္လည္ အာ႐ံုစိုက္လာသည္။ ၁၉၆၆ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ငါးဦးေကာ္မတီက “February Outline - ေဖေဖာ္ဝါရီ အၾကမ္းဖ်င္း လ်ာထားခ်က္” ဆိုိသည္ကို ထုတ္ျပန္လိုက္သည္။ ပါတီဗဟိုက အတည္ျပဳခဲ့သည့္ အဆိုပါ “အၾကမ္းဖ်င္း လ်ာထားခ်က္” မွာ ဟိုင္ေရြ႕ပကြမ္း ျပဇာတ္ကို အျပဳသေဘာ ပညာရပ္ဆန္ဆန္ သံုးသပ္ထားၿပီး ဖုန္က်င္းကို ႏိုင္ငံေရးအ႐ႈပ္အေထြးမ်ားမွ ကတၱားျခားေပးထားျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း က်န္းခ်င္းႏွင့္ ေယာင္ေဝယြင္တို႔ကမူ ဝူဟန္ႏွင့္ ဖုန္က်င္းတုိ႔အေပၚ ေဝဖန္႐ႈတ္ခ်မႈကို ဆက္လက္ေရးသားခဲ့ေလသည္။ ထုိသို႔ရိွေနစဥ္ ေမာ္က ဖုန္က်င္း၏ မဟာမိတ္ျဖစ္သူ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးဌာန ဒါ႐ိုက္တာ လူတင္ယိကို ျဖဳတ္လိုက္ျပန္သည္။ လူကို ျဖဳတ္လိုက္ျခင္းက ေမာ္ ဘက္ေတာ္သားမ်ားအေနျဖင့္ ပံုႏိွပ္ထုတ္ေဝေရးကို လံုးဝခ်ဳပ္ကိုင္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ေမာ္က ဖုန္က်င္းကို ထိုးႏွက္ရန္အတြက္ သူ၏ သစၥာခံမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ခန္းစင္းႏွင့္ ခ်င္ပို႔တတို႔ိုကို ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ိုအစည္းအေဝးတြင္ စဲြခ်က္တင္ေစသည္။ စဲြခ်က္တြင္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ေအာက္လိုင္း (ေဖေဖာ္ဝါရီ အၾကမ္းဖ်င္း လ်ာထားခ်က္) သည္ ဖုန္က်င္း၏ ေမာ္ဆန္႔က်င္ေရး ျပန္လည္ျပင္ဆင္ေရးဝါဒ သက္ေသခံတခု ျဖစ္သည္ဟု ဆိုေလသည္။ ထို႔ျပင္ အျခားသံုးေယာက္ႏွင့္အတူ ဖုန္-လို-လူ-ယန္ (ဖုန္က်င္း၊ လိုေရြ႕ခ်င္း၊ လူတင္ယိႏွင့္ ယန္စန္းခြန္း) တို႔က ပါတီဆန္႔က်င္ေရး ဂိုဏ္းဂဏ ဖဲြ႔သည္ဟု စြပ္စဲြေလသည္။ ေမလ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ိုက တရားဝင္ စာထုတ္လ်က္ ဖုန္က်င္းႏွင့္ သူ၏ ပါတီဆန္႔က်င္ေရးဂိုဏ္း ဆိုသည္ကို ျပင္းထန္ေသာ စကားလံုးမ်ား သံုးလ်က္ ငါးဦးေကာ္မတီကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္ၿပီး ေမာ္ သစၥာခံမ်ား ပါဝင္ေသာ “ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးအုပ္စု” (ဝင္ေကး ကီ်ထြမ္) ျဖင့္ အစားထုိးလိုက္ေလသည္။ ေမ ၁၆  အေၾကာင္းၾကားခ်က္ (ဝူရိလြတ္ ထံုးက်ီ) ၁၉၆၆ ခုႏွစ္ ေမလ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ တိုးခ်ဲ႕ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ို အစည္းအေဝးကို ပီကင္းတြင္ ေခၚလိုက္သည္။ အစည္းအေဝးက ေပၚလစီလမ္းစဥ္ဆုိင္ရာ ပူးတဲြေဆြးေႏြးပဲြ ျဖစ္သင့္ေသာ္လည္း ေမာ္၏ ႏိုင္ငံေရးအစီအစဥ္ကို ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ိုအတြင္း ေထာက္ခံမႈ ရရိွေစရန္ စည္း႐ံုးလံႈ႔ေဆာ္သည့္ လႈပ္ရွားမႈသာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ အစည္းအေဝးတြင္ ေမာ္၏ ႏိုင္ငံေရးအျမင္ျဖစ္သည့္ ျပႆနာမ်ားကို လူတန္းစားတိုက္ပဲြ အျမင္ျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ ေျပာဆုိခ်က္မ်ားျဖင့္ တန္ဆာဆင္လ်က္ မၾကာခင္ကမွ အျဖဳတ္ခံလိုက္ရေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ ဖုန္က်င္းႏွင့္ လိုေရြ႕ခ်င္းတို႔အေပၚ ေသခ်ာစြာ ျပင္ဆင္ထားသည့္ ထိုးႏွက္ခ်က္မ်ားျဖင့္ တိုက္ခိုက္႐ႈတ္ခ်ေလသည္။ အဆိုပါ ေမ ၁၆ ရက္ ထုတ္ျပန္ခ်က္ကို ေမာ္၏ ႀကီးၾကပ္မႈျဖင့္ ျပင္ဆင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး စာတန္းတေနရာတြင္…. “ပါတီ၊ အစိုးရ၊ တပ္မေတာ္နဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈနယ္ပယ္ အသီးသီးထဲကို ခိုးဝင္လာခဲ့ၾကတဲ့ အရင္းရွင္ ဘူဇြာလူတန္းစားရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ေတြဟာ တန္ျပန္ေတာ္လွန္ေရး ျပန္လည္ ျပင္ဆင္ေရးသမားေတြ ျဖစ္တယ္။ အေျခအေနေတြ ရင့္မွည့္တာနဲ႔ သူတို႔ဟာ ႏိုင္ငံေရးအာဏာကို သိမ္းယူၿပီး ပစၥည္းမဲ့ အာဏာရွင္စနစ္ကို အရင္းရွင္ အာဏာရွင္စနစ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲပစ္မွာ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ထဲက တခိ်ဳ႕ကို က်ေနာ္တို႔ ေတြ႔ျမင္ၾကရၿပီ ျဖစ္ေပမယ့္ တခိ်ဳ႕ကိုေတာ့ မေတြ႔ျမင္ရေသးဘူး။ တခိ်ဳ႕ကို က်ေနာ္တို႔က ယံုၾကည္ေနဆဲျဖစ္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဆက္ခံသူမ်ားအျဖစ္ ေလ့က်င့္ေပးေနတုန္းပဲ။ ဥပမာအားျဖင့္ က႐ုရွက္ဖ္လို က်ေနာ္တို႔နံေဘးမွာ လံုလံုၿခံဳၿခံဳ ပုန္းခိုေနေသးတဲ့လူေတြ ရိွေနတယ္”  ဟု ဆိုေလသည္။ အမ်ားက ေမ ၁၆ အေၾကာင္းၾကားခ်က္ (ဝူရိလြတ္ ထံုက်ိီ) ဟု ေခၚတြင္ခဲ့သည့္ အဆုိပါစာတန္းမွာ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ေမာ္၏ ဒႆနဆိုင္ရာ အကဲျဖတ္ခ်က္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအတြင္းမွာပင္လၽွင္ ကြန္ျမဴနစ္အေရးေတာ္ပံု၏ ရန္သူမ်ား ရိွေနေၾကာင္း အတိအလင္း ေထာက္ျပထားသည္။ အဆိုပါရန္သူမ်ားသည္ အလံနီကို ဆန္႔က်င္ရန္ အလံနီကို ေဝွ႔ယမ္းေနၾကေၾကာင္း၊ သူတုိ႔ကုိ ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ရန္မွာ ေမာ္စီတံုး အေတြးအေခၚ အေဝးၾကည့္မွန္ေျပာင္း၊ အဏုၾကည့္မွန္ေျပာင္းတုိ႔ကို သံုးရမည္ ျဖစ္သည္ဟု ဆုိေလသည္။ ေမာ္၏ ေယဘုယ် ႏိုင္ငံေရးအစီအစဥ္ကို ပါတီေခါင္းေဆာင္မႈက စည္းလံုးညီညြတ္စြာျဖင့္ အတည္ျပဳခဲ့သည့္ တခိ်န္တည္းမွာပင္ ေပါလစ္ဗ်ဴ႐ုိ အဖဲြ႔ဝင္ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ စိတ္ပါလက္ပါ မရိွၾကသလို လႈပ္ရွားမႈ၏ ဦးတည္ခ်က္ကိုလည္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္း နားမလည္ၾကေခ်။ ဖုန္က်င္းကဲ့သို႔ေသာ ပါတီ၏ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ကို ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္ခံလိုက္ရျခင္းက တ႐ုတ္ပညာတတ္ လူတန္းစားအသိုင္းအဝိုင္းႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္မဟုတ္ေသာ ႏိုင္ငံေရးပါတီ ၈ ပါတီ၏ ပါတီဝင္မ်ားအၾကား သတိေပး ေခါင္းေလာင္းထုိးလိုက္သလို ျဖစ္သြားေလသည္။ ေစာေစာပိုင္း လူထုခ်ီတက္ပဲြမ်ား ဖုန္က်င္းကို ျဖဳတ္ထုတ္လိုိက္ၿပီးသည့္ေနာက္ ပီကင္းပါတီေကာ္မတီသည္ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားကို ထိေရာက္စြာ ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ၿပီး ၿမိဳ႕ေတာ္ကို ဖ႐ိုဖရဲ ျဖစ္ေစရန္ လမ္းဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ ေမလ ၂၅ ရက္ေန႔တြင္ ေမာ္၏သစၥာခံ ခန္းစင္း၏ဇနီး “ေဆာက္ယို” ၏ လမ္းညႊန္မႈျဖင့္ ပီကင္းတကၠသိုလ္ ဒႆနိကေဗဒကထိက “နိယြမ္ဇိီ” က စာလံုးႀကီး ပိုစတာ (တာ့စစ္ေပါက္) မ်ားကို အျခားေသာ လက္ဝဲသမားမ်ားႏွင့္အတူ ေရးသား၍ လူထုသတင္းစာစဥ္မ်ား ထုတ္ေဝျဖန္႔ခ်ိေလသည္။ နီယြမ္ဇီက တကၠသိုလ္၏ ပါတီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ ၎၏တာဝန္ခံ “လုဖ်င္” ကုိ ေဝဖန္တိုက္ခိုက္သည္။ နီက တကၠသိုလ္ေခါင္းေဆာင္မႈသည္ ဖုန္က်င္းကဲ့သို႔ပင္ ပါတီကို ဆန္႔က်င္ၿပီး ျပန္လည္ျပင္ဆင္ေရးဝါဒကို တက္လွမ္းရန္အတြက္ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရး အရိွန္အဟုန္ကို ၿငိႇမ္းသတ္ရန္ ႀကိဳးစားေၾကာင္း ေဒါက္ျဖဳတ္ေလသည္။ ေမာ္က ခ်က္ခ်င္းလိုလိုပင္ နိီယြမ္ဇီ၏ စာလံုးႀကီးပိုစတာကို တ႐ုတ္ျပည္၏ ပထမဦးဆံုး မာ့က္စ္ဝါဒ ပိုစတာႀကီး ျဖစ္ေၾကာင္း အားေပးအားေျမႇာက္ျပဳေလသည္။ ေမာ္၏ အတည္ျပဳခ်က္ ရရိွလိုက္ေသာ နီ၏တိုက္ပဲြေခၚသံသည္ ယခုအခါ တ႐ုတ္ ပညာေရးနယ္ပယ္အားလံုးသို႔ ဂယက္႐ိုက္ လိႈင္းတံပိုးထသြားေလသည္။ နယ္ေျမေဒသ အသီးသီးရိွ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ သက္ဆိုင္ရာ ေက်ာင္းအုပ္ခ်ဳပ္မႈအသီးသီးကို ပုန္ကန္ထႂကြၾကသည္။ ပီကင္းရိွ မူလတန္းေက်ာင္းႏွင့္ အလယ္တန္းေက်ာင္းမ်ားကို ခ်က္ခ်င္းလိုလို ပိတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ဇြန္လ ၁၃ ရက္ေန႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အရ တျပည္လံုးရိွ စာသင္ခန္းမ်ားကို ပိတ္လိုက္ၾကေတာ့သည္။ ဇြန္လအေစာပိုင္းတြင္ ဆႏၵျပသူ လူငယ္ အုပ္စုမ်ားသည္ ၿမိဳ႕ေတာ္၏ အဓိကလမ္းမႀကီးမ်ားေပၚတြင္ ေမာ္၏ ႐ုပ္ပံုကားခ်ပ္ႀကီးမ်ားကို ကိုင္ေဆာင္ကာ ဒရမ္မ်ားကို တီးရင္း ေမာ္၏ရန္သူမ်ားကို ဆန္႔က်င္သည့္ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားကို ေအာ္ဟစ္ရင္း ခ်ီတက္ဆႏၵျပၾကေလသည္။ ဇြန္လအေစာပိုင္းတြင္ ဖုန္က်င္းႏွင့္ ပီကင္းျမဴနီစီပါယ္ပါတီ ေခါင္းေဆာင္မႈကို ျဖဳတ္ခ်လိုက္သည့္အေၾကာင္း လူသိရွင္ၾကား ျဖစ္သြားေလရာ ဇေဝဇဝါ စိတ္႐ႈပ္ေထြးမႈမ်ား အႏွံ႔အျပား ျဖစ္ေပၚလာသည္။ ျပည္သူလူထုႏွင့္ ႏိုင္ငံျခား ေလ့လာအကဲခတ္သူမ်ားမွာ ဖုန္က်င္း ဘာေၾကာင့္ ျဖဳတ္ခ်ခံလိုက္ရသည္ကို အေသအခ်ာ မသိၾကေပ။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၲရားကို ဆန္႔က်င္ဆႏၵျပ လႈပ္ရွားမႈမ်ား လိႈင္းလံုးပမာ ထႂကြလာမႈက ပါတီထိပ္တန္း ေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႕ကိုပင္လၽွင္ အငိုက္မိသြားေစၿပီး ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ ျဖစ္သြားေလေတာ့သည္။ ဟန္က်ိဳးၿမိဳ႕တြင္ လ်ဴေရွာက္ခ်ီႏွင့္ တိန္႔ေရွာက္ဖ်င္တို႔သည္ ေမာ္၏လမ္းညႊန္ခ်က္ကို ရယူလ်က္ အေတြးအေခၚ လမ္းညႊန္မႈေပးႏိုင္သည့္ ေကဒါမ်ား ပါဝင္ေသာ အလုပ္အဖဲြ႔မ်ား ေစလႊတ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုအဖဲြ႔မ်ားကို စာသင္ေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ ျပည္သူ႔ေန႔စဥ္သတင္းစာတိုက္သို႔ ေစလႊတ္ကာ တည္ၿငိမ္မႈတစံုတရာ ျပန္ရေအာင္ႏွင့္ ပါတီ၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္ ျပန္လည္ေရာက္ရိွရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကသည္။ အလုပ္အဖဲြ႔မ်ားကို လ်င္ျမန္စြာ ေစလႊတ္လိုက္ရေသာ္လည္း ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ခံစားခ်က္ကို ေကာင္းစြာနားမလည္ၾကေခ်။ ၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ားအတြင္းက ပညာတတ္မ်ားကို ပစ္မွတ္ထားခဲ့သည့္ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္မတူဘဲ ယခုလႈပ္ရွားမႈသစ္မွာ အထိုင္က်ၿပီးေသာ ပါတီ၏ ေကဒါယႏၲရားကို ပစ္မွတ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုေကဒါအမ်ားစုမွာ ယခုေစလႊတ္လိုက္ေသာ အလုပ္အဖဲြ႔တြင္ အဖဲြ႔ဝင္မ်ားအျဖစ္ ပါဝင္ေနသည္။ အက်ိဳးဆက္အားျဖင့္ အလုပ္အဖဲြ႔မ်ားအေပၚ သံသယမ်ား တိုးပြားလာၿပီး အျခားေသာအဖဲြ႔၏ ဦးတည္ပစ္မွတ္ ျဖစ္လာရေလသည္။ သို႔ျဖင့္ ပါတီေခါင္းေဆာင္မႈသည္ အလုပ္အဖဲြ႔မ်ား ဆက္လက္ေစလႊတ္ေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ သေဘာထားကဲြၾကေလသည္။ လ်ဴေရွာက္ခ်ီက အလုပ္အဖဲြ႔မ်ား ဆက္လက္ပါဝင္ေစလိုၿပီး လႈပ္ရွားမႈကို ထိန္းမႏိုင္ သိမ္းမရ ျဖစ္ကုန္မည္ စိုးသျဖင့္ လႈပ္ရွားမႈအတြင္းမွ အစြန္းေရာက္လြန္းသူမ်ားကို ႏွိ္မ္နင္းလိုသည္။ ယန္စီျမစ္ကို လက္ပစ္ကူးျပသည့္ ေမာ္စီတံုး အသက္ ၇၂ ႏွစ္ရိွၿပီျဖစ္ေသာ ေမာ္စီတံုးသည္ မီဒီယာမ်ား လိုက္ပါလ်က္ ၁၉၆၆ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ ဝူဟန္ၿမိဳ႕အနီး ယန္စီျမစ္ကို လက္ပစ္ကူးျပျခင္းျဖင့္ “ငါ မအိုေသး” ေၾကာင္း ျပသၿပီး တိုက္ပဲြဝင္ရန္ အသင့္ျဖစ္ေနေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ထိုေန႔က ေစာင့္ၾကည့္သူ ေထာင္ေသာင္းေရွ႕ေမွာက္တြင္ ယန္စီျမစ္အတြင္း တနာရီေက်ာ္မၽွ ေရကူးျပခဲ့သည္။ ထိုသို႔ လုပ္ေဆာင္ျပျခင္းျဖင့္ သူ၏ရည္ရြယ္ခ်က္ကို လူငယ္မ်ားအၾကားတြင္ ပ်ံ႔ႏွံ႔ေရာက္ရိွသြားေစရန္ ဦးတည္လ်က္ “လိႈင္းႀကီးေလထန္ေနတဲ့ၾကားက ဥကၠ႒ႀကီး ေမာ္နဲ႔အတူ ေရွ႕သို႔ ခ်ီတက္ၾက” ဆိုသည့္ ေႂကြးေၾကာ္သံကုိ သတင္းစာတြင္လည္းေကာင္း၊ ေလာက္စပီကာမ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း အႀကီးအက်ယ္ ေႂကြးေၾကာ္ေစခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ေမာ္က ပီကင္းသို႔ ျပန္လာခဲ့ၿပီး ပါတီေခါင္းေဆာင္မႈက အလုပ္အဖဲြ႔ကိစၥကို ကိုင္တြယ္ပံုႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဝဖန္ေလသည္။ ေမာ္က အလုပ္အဖဲြ႔မ်ားသည္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈကို ဖ်က္ဆီးေနသည္ဟု စြပ္စဲြၿပီး အလုပ္အဖဲြ႔မ်ား အားလုံး ဇူလိုင္ ၂၄ ရက္ေန႔တြင္ လံုးဝ႐ုပ္သိမ္းေပးရန္ အမိိန္႔ေပးေလသည္။ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာၿပီးသည့္ေနာက္ ပီကင္း ျပည္သူ႔ခန္းမေဆာင္ႀကီးသို႔ လူထုခ်ီတက္ပဲြျပဳလုပ္ၿပီး တကၠသိုလ္ႏွင့္ အထက္တန္းေက်ာင္း ဆရာမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားသုိ႔ လႈပ္ရွားမႈႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ႏွင့္ ေျခလွမ္းသစ္ကို ေၾကညာေလသည္။ လူထုခ်ီတက္ပဲြတြင္ ေမာ္ဘက္ေတာ္သား ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ားက လူထုကို ေျပာၾကားရာတြင္ မေၾကာက္ရံြ႕ၾကရန္ႏွင့္ သတိၱရိွရိွ မိမိတို႔ဘာသာ လႈပ္ရွားၾကရန္၊ ပါတီ၏ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္မႈ မခံၾကရန္ တိုက္တြန္းေဆာ္ၾသေလသည္။ ရဲထြန္း (သီေပါ) ကိုးကား - Wikipedia               - Jung Chang ႏွင့္ Jon Halliday ပူးတဲြေရးသားေသာ The Unknown Story of Mao