အခုတေခါက္ စင္ကာပူေရြးေကာက္ပြဲက ထူးျခားပါတယ္။ အာဏာရပါတီဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ အတြင္း ပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ မဲဆႏၵနယ္အားလံုးမွာ အတိုက္အခံေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ရမွာပါ။ အေနာက္ရဲ႕ လစ္ဘရယ္ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ မတူတဲ့ အာရွတန္ဖိုး အယူအဆကို တြင္တြင္ေျပာခဲ့တဲ့ လီကြမ္ယုအလြန္ စင္ကာပူဟာ မူမွန္ ဒီမုိကေရစီလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္သင့္ေတာ့မယ့္ သေဘာ ျဖစ္ပါတယ္။ စင္ကာပူရဲ႕ ပထမဆံုး အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲကို ၁၉၅၉ ဇြန္ ၁ ရက္ေန႔မွာ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ လီကြမ္ယု ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ျပည္သူ႔လႈပ္ရွားမႈပါတီ - People's Action Party (PAP)  က လႊတ္ေတာ္ေနရာ ၅၁ ေနရာထဲက ၄၃ ေနရာမွာ အႏုိင္ရခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က စင္ကာပူဟာ အဂၤလိပ္ေတြ လက္ေအာက္ကေန ကိုယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရရွိထားခဲ့ပါတယ္။ ကာကြယ္ေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားေရးကိစၥကလြဲလို႔ တျခား ႏိုင္ငံေရးရာ ကိစၥေတြမွာ အျပည့္အ၀ စီမံခန္႔ခြဲခြင့္ ရရွိထားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၁၉၅၉ ဇြန္ ၅ ရက္ေန႔မွာ လီကြမ္ယုဟာ စင္ကာပူႏိုင္ငံရဲ႕ ပထမဆံုး၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာပါတယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၁ ရက္ေန႔မွာ က်င္းပတဲ့ လူထုဆႏၵခံယူပြဲမွာ စင္ကာပူျပည္သူ ၇၀ ရာခုိင္ႏႈန္းက ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္လီရဲ႕ အဆုိျပဳခ်က္အတုိင္း မေလးရွားနဲ႔ တြဲေရးဘက္က ေထာက္ခံမဲ ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ၁၉၆၃ ခုနွစ္ စက္တင္ဘာ ၁၆ ရက္ေန႔မွာ စင္ကာပူဟာလည္း မေလးရွားႏိုင္ငံရဲ ႔ အစိတ္အပိုင္း ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ သက္တမ္းက မၾကာလိုက္ပါဘူး။ ညီညြတ္ေသာ မေလးအမ်ဳိးသားအဖြဲ႔ (ယူအမ္အန္အို) က ဦးေဆာင္တဲ့ မေလးရွားဗဟိုအစိုးရက စင္ကာပူမွာ ေနထုိင္ၾကတဲ့ တ႐ုတ္လူမ်ားစုနဲ႔ ပီေအပီပါတီရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအရ အားၿပိဳင္လာႏိုင္တာကို စိုးရိမ္ခဲ့ပါတယ္။ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ၁၉၆၄ ခုနွစ္မွာ တ႐ုတ္ႏြယ္ဖြားေတြနဲ႔ မေလးေတြၾကားမွာ လူမ်ဳိးေရးအဓိက႐ုဏ္းေပၚခဲ့ၿပီး ၂၃ ေယာက္ေသဆံုး၊ ရာနဲ႔ခ်ီ ဒဏ္ရာရခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၁၉၆၅ ၾသဂုတ္ ၇ ရက္ေန႔မွာ စင္ကာပူနဲ႔ မေလးရွားဟာ သီးျခားႏိုင္ငံေတြ ျဖစ္သြားၾကပါတယ္။ စင္ကာပူဟာ သဘာ၀သယံဇာတလည္း မရွိ၊ ေရအရင္းအျမစ္လည္း မရွိ၊ ကာကြယ္ေရး စြမ္းရည္ကလည္း ေျပာပေလာက္ေအာင္ အင္အားမရွိတဲ့အတြက္ လီကြမ္ယုနဲ႔ စင္ကာပူေခါင္းေဆာင္ေတြအတြက္ ႀကီးမားတဲ့ စိန္ေခၚမႈေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လီကြမ္ယုနဲ႔ ပီေအပီပါတီဟာ  ေရြးေကာက္ပြဲတုိင္းမွာ အႏိုင္ရေအာင္ စည္း႐ုံးၿပီး ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ၾကာ အတြင္း အဂၤလိပ္ကိုလိုနီကြ်န္းေလးကို ကမၻာ့ ဘ႑ာေရးနဲ႔ စီးပြားေရးဗဟိုခ်က္ ျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းလဲေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ စင္ကာပူ ေအာင္ျမင္ရတဲ့ အေၾကာင္းေတြထဲမွာ ႏိုင္ငံရပ္ျခားကေန ေစ်းေပါတဲ့ အလုပ္သမားေတြ၊ လုပ္ငန္းကြ်မ္းက်င္မႈရွိတဲ့ သံုးႏိုင္စြဲႏိုင္ လူတန္းစားတရပ္ကို  ေမြးထုတ္ေပးႏိုင္တာေတြလည္း ပါ၀င္ပါတယ္။ စင္ကာပူ လူဦးေရမွာ ႏုိင္ငံျခားသားက ၄၀ ရာခုိင္ႏႈန္း ပါ၀င္ပါတယ္။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္က ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္းပဲ ရွိခဲ့ရာကေန တုိးလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရကေတာ့ လူအုိဦးေရ တုိးလာတဲ့ စင္ကာပူအတြက္ ႏိုင္ငံျခားကေန ေျပာင္းေရႊ႕လာသူေတြဟာ အဖုိးတန္တဲ့ “ဆူနာမီ ေငြလႈိင္း” အျဖစ္ တင္စားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၂၀၁၃ ဒီဇင္ဘာ ၈ ရက္ေန႔တုန္းကေတာ့ စင္ကာပူမွာရွိတဲ့ ကုလားတန္းမွာ လူအုပ္စုက ကားေတြကို မီးတင္႐ႈိ႕ၿပီး ရဲအဖြဲ႔နဲ႔ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ လုိင္းကားတစီးက ႏုိင္ငံျခားသား အလုပ္သမားတေယာက္ကို ၀င္တုိက္ရာကေန ေသတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့တာေၾကာင့္ အဓိက႐ုဏ္း စတင္ခဲ့တယ္လို႔ သတင္းေတြမွာ ေဖာ္ျပပါတယ္။ ဒီႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ထူးျခားတာက တုိင္းျပည္ လူဦးေရမွာ အမ်ားစုက လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ ေမြးဖြားခဲ့တဲ့ မ်ဳိးဆက္ေတြ ျဖစ္ေနတာပါ။ လူငယ္မ်ဳိးဆက္ေတြရဲ႕ စဥ္းစားပံုက မ်ဳိးဆက္ေဟာင္းေတြနဲ႔ မတူပါဘူး။ လူငယ္မ်ဳိးဆက္ေတြဟာ လက္ရိွိ အစိုးရကို လက္ခံႏိုင္ၾကေပမယ့္ စင္ကာပူကုိ ပိုၿပီး ဒီမုိကေရစီက်တဲ့ႏိုင္ငံအျဖစ္ ျမင္ခ်င္ေနၾကပါတယ္။ စင္ကာပူေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပဖို႔ ရက္ပို္င္းပဲ လိုေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာ အစိုးရ၀န္ႀကီး ေကရွန္မူဂမ္းက ေထာက္ခံသူေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုၿပီး မဲဆႏၵရွင္ေတြရဲ႕ လုိအပ္ခ်က္ေတြကို နားေထာင္ရင္း ပီေအပီပါတီကို မဲေပးၾကဖို႔ စည္း႐ုံးပါတယ္။ ပီေအပီအတြက္ မဲေတြ အရင္လို အလြယ္တကူ မရႏုိင္ေတာ့ဘူးလို႔ သူက ေထာက္ခံသူေတြကို သတိေပးစကား ဆုိပါတယ္။ ၂၀၁၁ ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းကလည္း အာဏာရပါတီဟာ လႊတ္ေတာ္အမတ္ ၈၇ ေနရာထဲက ၈၁ ေနရာကို ပီေအပီက ထိန္းထားႏိုင္တယ္ဆုိေပမယ့္  မဲအေရအတြက္ ၆၀ ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္ပဲ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ စင္ကာပူရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကို မ်ဳိးဆက္ေဟာင္းေတြက မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ ဆုိေပမယ့္ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြ အတြက္က အတိတ္ျဖစ္ေနပံုပါပဲ။ ပီေအပီပါတီေခါင္းေဆာင္တဲ့ အစိုးရကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ မရွိၾကပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ ပို႔ေဆာင္ေရး၊ လူဦးေရ၊ ျပည္သူ႔အခြင့္အေရးလို ကိစၥမ်ဳိးေတြမွာ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြရဲ ႔ ဆႏၵက အစိုးရနဲ႔ ထပ္တူမက်ပါဘူး။ အတိုက္အခံ ပါတီတခုျဖစ္တဲ့ အလုပ္သမားပါတီကလည္း စင္ကာပူစီးပြားေရး က်ဆင္းမႈ၊ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈစနစ္မွာ မညီမွ်တာ၊ ႏိုိင္ငံျခားသား အလုပ္သမားေတြ ၀င္ေရာက္မႈႏႈန္း ျမင့္မားတာ၊ ေနထုိင္စရိတ္ေတြ ျမင့္မားမႈလိုမ်ဳိး အျပစ္အနာဆာေတြကို မီးေမာင္းထုိးျပရင္း လူထုကို စည္း႐ုံးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၁၉၆၅ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေမြးဖြားၾကတဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြက မဲဆႏၵရွင္စာရင္းမွာ အမ်ားစု ျဖစ္ေနတာဟာ ပီေအပီအတြက္ အဓိက စိန္ေခၚမႈ ျဖစ္လာပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မယ့္ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေလာင္း စာရင္းေတြကို ၾကည့္ရင္ပဲ ပီေအပီက မဲဆႏၵနယ္ ၈၉ ခု စလံုးမွာ တျခား ပါတီေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ စင္ကာပူ ႏွစ္ ၅၀ သမုိင္းမွာ ပထမဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ ဘ႑ာေရးလုပ္ငန္းတခုမွာ အလုပ္လုပ္တဲ့ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္အရြယ္ မစ္တုိးက အစိုးရကို ထိန္းေၾကာင္းနိုင္ဖို႔ အတုိက္အခံကို မဲေပးမယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ အာဏာရပါတီက လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေကာင္းခဲ့တာ မွန္ေပမယ့္ အစိုးရကို ထိန္းေၾကာင္းဖို႔ အတုိက္အခံ လိုတယ္လို႔ သူက ယူဆပါတယ္။ “ကမၻာေပၚမွာ သူတို႔သာလွ်င္ အေတာ္ဆံုး၊ အေကာင္းဆံုး ဆုိၿပီးေတာ့ အထင္မေရာက္ေစခ်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ကို ေျခတလွမ္း ဆုတ္ၿပီးေတာ့ တျခားတဘက္က ႐ႈေထာင့္ကိုလည္း ထည့္သြင္းစဥ္းစားဖို႔ လိုတာေပါ့” လို႔ ဆုိပါတယ္။ အာဏာရပါတီကလည္း ၂၀၁၁ ေရြးေကာက္ပြဲ ေနာက္ပိုင္းမွာ ႏိုင္ငံျခား အလုပ္သမားေတြ ၀င္ေရာက္မႈကို ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့ၿပီး အိမ္ၿခံေျမ ေစ်းကြက္ကို ထိန္းခ်ဳပ္တဲ့ အစီအမံေတြနဲ႔ လူအုိေတြအတြက္ အစိုးရအေထာက္အပ့ံနဲ႔ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္ေပးတဲ့ မူ၀ါဒေတြကို ဂ႐ုတစိုက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္  အခု ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပတဲ့အခ်ိန္ဟာ စင္ကာပူ စီးပြားေရး ေႏွးေကြးခ်ိန္နဲ႔ တုိက္ဆုိင္ေနပါတယ္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ လီရွန္လြန္းက “မဲဆႏၵနယ္တုိင္းမွာ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကတဲ့ကိစၥက အံ့ၾသစရာ မဟုတ္ပါဘူး။ အႀကိတ္အနယ္လည္း ရွိမွာပဲ။ ဒီလို ျဖစ္မယ္ဆုိတာလည္း ႀကိဳတင္ ေမွ်ာ္လင့္ထားတယ္။ ျပည္သူေတြ၊ မဲဆႏၵရွင္ေတြကိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ပါတီရဲ႕ သတင္းစကားေတြကို အေရာက္ပို႔သြားမွာပဲ” လို႔ ဆုိပါတယ္။ အခုတေခါက္မွာလည္း ပီေအပီပါတီအတြက္ အာဏာျပန္ရဖို႔ ေသခ်ာသေလာက္ ရွိပါတယ္။ မတ္ ၂၃ ရက္ေန႔တုန္းကပဲ လီကြမ္ယု ကြယ္လြန္ခဲ့တာျဖစ္လို႔ မဲဆႏၵေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ သူနဲ႔ သူ႔ပါတီအေပၚ သတိတရ ရွိေနခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခိ်ဳ႕ၿမိဳ႕နယ္ေတြမွာ မဲအေရအတြက္ ေထာင္ဂဏန္း အနည္းငယ္ေလာက္ ဘက္ေျပာင္းသြားရင္ ပီေအပီအတြက္ လႊတ္ေတာ္မွာ အမ်ားစု ေနရာရဖုိ႔ မေရမရာ ျဖစ္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စင္ကာပူ စီမံခန္႔ခြဲေရး တကၠသိုလ္ တြဲဘက္ပါေမာကၡ အူဂ်င္းတန္းက ဒီတေခါက္ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ စင္ကာပူကို တပါတီႀကီးစိုးတဲ့ စနစ္ကေန အေသြးအေရာင္စံု ႏိုင္ငံေရးစနစ္ဆီကို ပို႔ေပးမယ့္ ေျခလွမ္းသစ္ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ သံုးသပ္ပါတယ္။