နန္းေတာ္ေရွ႕က ၀က္ဆီဖတ္ မုန္႔ပ်ားသလက္
DVB
·
July 12, 2015
အသားညိဳညိဳ ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္နဲ႔ အမ်ိဳးသားတဦး၊ လက္ႏွစ္ဖက္လံုးမွာ လက္သည္းနီေတြ ဆိုးထားတယ္။ မုန္႔သားျဖဴျဖဴအိအိ ျပစ္ျပစ္အႏွစ္ေတြ ထည့္ထားတဲ့ ဒန္အိုးႀကီးကို ပလတ္စတစ္႐ုိးတပ္ ဒန္ဇြန္းႀကီးတေခ်ာင္းနဲ႔ အဆင္မျပတ္ေမႊေနတယ္။
သူ႔ရဲ႕အေရွ႕မွာ မီးဖိုေလးခုေလာက္ကို တၿပိဳင္နက္တည္း ေမႊးထားတယ္။ မီးဖိုေတြေပၚမွာမွ အဖံုးကေလးေတြ ဖံုးထားတဲ့ မုန္႔ပ်ားသလက္လုပ္တဲ့ ေျမအိုးကေလးေတြ။ လက္တဖက္က မုန္႔ႏွစ္ေတြကို ေမႊလိုက္၊ မီးဖိုေပၚကအိုးခင္းေတြကို ပူၿပီလား ဖြင့္ၾကည့္လိုက္လုပ္ေနတယ္။
ခနအၾကာမွာေတာ့ သူေမႊေနတဲ့ မုန္႔ႏွစ္အိုးႀကီးထဲက မုန္႔ႏွစ္ျဖဴျဖဴ ညက္ညက္ကေလးကို ဒန္ေယာက္မတဇြန္းနဲ႔ ဖတ္ကနဲေနေအာင္ မဆြဲယူလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မီးေသြးမီးဖိုေပၚက ကြ်တ္ကြ်တ္ပူေနတဲ့ ေျမအိုးေလးေပၚမွာ လက္ဆေလးနဲ႔ ခပ္၀ိုင္း၀ိုင္းပံုစံေလးျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုက္တယ္။ လုပ္ၿပီးတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ ဒန္ဇြန္းကိုဒန္အိုးႀကီးထဲ ဘုတ္ကနဲေနေအာင္ ပစ္ခ်လိုက္တယ္။ ပစ္ခ်ၿပီးၿပီးခ်င္းမွာ တဆက္တည္းလိုလိုမွာပဲ ၀က္ဆီဖတ္အေၾကေတြထည့္ထားတဲ့ ေနာက္ထပ္ဒန္အိုးႀကီး တလုံးထဲကို လက္ႏႈိက္ယူလိုက္တယ္။
ေစာေစာက မီးဖိုေပၚကမုန္႔၀ိုင္းေလးမေျခာက္ခင္ မစိုတစိုေလးျဖစ္ေနခ်ိန္မွာပဲ မုန္႔မ်က္ႏွာျပင္ေပၚကို ၀က္ဆီဖတ္ေလးေတြ ျမန္ျမန္သြက္သြက္ကေလး ႀကဲလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ပဲျပဳတ္၊ ၿပီးေတာ့ ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ ဆူးပုတ္၊ မဆလာနယ္ထားတဲ့ အဆာပလာေလးေတြကို အစဥ္လိုက္ထည့္လိုက္တယ္။ အားလံုးျပင္ဆင္ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ စေလာင္းဖုံုးကို ပိတ္ပစ္လိုက္တယ္။
မႏၱေလးၿမိဳ႕ နန္းေရွ႕ရပ္က ျမန္မာပီဇာမုန္႔လို႔ တင္စားေခၚေ၀ၚႏိုင္ေလာက္တဲ့ ၀က္ဆီဖတ္မုန္႔ပ်ားသလက္ လုပ္ေရာင္းေနတဲ့ အမ်ိဳးသားတဦးရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။
သူေရာင္းေနတဲ့ ေနရာကေတာ့ မႏၱေလး နန္းတြင္းအေရွ႕ဘက္၊ ၁၉လမ္း၊ နန္းေရွ႕ေစ်းေထာင့္မွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရာင္းတဲ့အခ်ိန္ကေတာ့ ေန႔ခင္း ၂ နာရီေလာက္ကေန ညေန ၆ နာရီအတြင္း၊ စုစုေပါင္း ၄ နာရီသာ ျဖစ္လို႔ စားခ်င္သူေတြ အဲ့ဒီအခ်ိန္တြင္းမွာသာ အေျပးအလႊား သြား၀ယ္စားၾကရတယ္။
နန္းေရွ႕က ၀က္ဆီဖတ္မုန္႔ပ်ားသလက္လို႔ ဆိုလိုက္ရင္ နန္းေရွ႕အရပ္မွာ ေနသူေတြတင္ သိၾကတာမဟုတ္ပဲ မႏၱေလးၿမိဳ႕ခံတခ်ိဳ႕ၾကားမွာပါ နာမည္ေက်ာ္ၾကားပါတယ္။ နန္းေရွ႕က ၀က္ဆီဖတ္မုန္႔ပ်ားသလက္ကို အထူးသျဖင့္ ေရွ႕မီနာက္မီ လူႀကီးေတြကေတာ့ ပုိသိၾကပါတယ္။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ နန္းေရွ႕၀က္ဆီဖတ္ မုန္႔ပ်ားသလက္တခ်ပ္ကုိ ေငြ ၃ မူးကစၿပီး ဟိုးပေ၀သဏီကတည္းက ေရာင္းခဲ့လို႔ပါပဲ။ အဲ့ဒီကေန ေစ်းေတြတျဖည္းျဖည္း ျမင့္လာလိုက္တာ၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြအဆက္ဆက္လည္း ေျပာင္းသြားလိုက္တာ ဒီေန႔အခ်ိန္မွာေတာ့ မုန္႔တခ်ပ္ကုိ ၁၅၀ က်ပ္ျဖစ္သြားပါၿပီ။
၀က္ဆီဖတ္မုန္႔ပ်ားသလက္ရဲ႕ ရာဇ၀င္သမိုင္းကို ျပန္လွန္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေဒၚထူးဆိုတဲ့ အဘြားက စခဲ့တာပါ။ လက္ရွိမုန္႔ပ်ားသလက္ကို ေရာင္းေနသူ အဘြားရဲ႕ အေမပါ။ အဲ့ဒီကေနမွတဆင့္ ေနာက္ပိုင္း တဆက္စပ္တည္းေရာင္းခဲ့တာ မ်ိဳးဆက္သံုးဆက္ေတာင္ရွိခဲ့ပါၿပီ။ လက္ရွိေရာင္းေနတဲ့သူကေတာ့ မ်ိဳးရိုးစဥ္ဆက္ေရာင္းခဲ့တဲ့ မိသားစု၀င္အမ်ိဳးသမီးတဦးရဲ႕ ခင္ပြန္းပါ။ ဟိုးအရင္ စတင္ေရာင္းခ်ကာစ အခ်ိန္ေတြမွာကေတာ့ မုန္႔အျဖဴေပၚမွာ ၀က္ဆီဖတ္တမ်ဳိးသာ ထည့္ၿပီးေရာင္းပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာမွ လူေတြရဲ႕ အႀကိဳက္ေတြလိုက္ၿပီး ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ ငရုတ္သီးစိမ္းေတြပါတဲ့ ခ်ဥ္ငန္စပ္မုန္႔ပ်ားသလက္ေတြ လုပ္လာရတာပါ။
တျခားမုန္႔ပ်ားသလက္ေတြမွာ မီးဖိုေပၚက ခ်ခါနီးအခ်ိန္ေတြမွာ ဆီပါးပါးေလးပုတ္ေပးေပမယ့္ ဒီမုန္႔ပ်ားသလက္ရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ ဆီမပုတ္ပဲ ၀က္ဆီဖတ္ထဲကပါလာတဲ့ ၀က္ဆီေလးနဲ႔သာ ႏွပ္ၿပီး က်က္သြားတဲ့ အရသာကို ယူထားတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ မုန္႔ပ်ားသလက္မုန္႔သားထဲကို ၀က္ဆီ၀ထားတဲ့အရသာ ေမႊးေတးေတးေလးေပါ့။ ၀က္သားမစားသူေတြအတြက္ေတာ့ ၀က္ဆီဖတ္မထည့္ဘဲ လုပ္လို႔ရပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ဆိုင္ကို လာ၀ယ္စားၾကတဲ့သူ အမ်ားစုကေတာ့ ၀က္ဆီဖတ္နဲ႔ မုန္ပ်ားသလက္အရသာကိုသာ တမ္းတမ္းစြဲျဖစ္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕မ်ားဆို တျခားမုန္႔ပ်ားသလက္ဆို မစားတတ္ေတာ့ရတာနဲ႔ ဘာနဲ႔ေတာင္ ျဖစ္ၾကတဲ့အထိ စြဲလမ္းၾကတာေပါ့။
စားလို႔ေကာင္းတာလည္း မေျပာနဲ႔ မုန္႔ပ်ားသလက္မုန္႔ႏွစ္ေဖ်ာ္တာကစၿပီး မုန္႔ထဲမွာထည့္တဲ့ အဆာပလာေတြကအစ အေသးစိတ္ကို စနစ္တက်ျပင္ဆင္ေလ့ရွိတယ္။ မုန္႔ႏွစ္ကို ေဖ်ာ္တဲ့အခါမွာလည္း သူတို႔အခ်ိဳးနဲ႔ သူတို႔ ေရာစပ္ထားတဲ့ ဆန္ၾကမ္းဆန္ႏု ေရာႀကိတ္ထားတဲ့ အမႈန္႔ေတြကို ေရက်က္ေႏြးနဲ႔ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေဖ်ာ္တာပါပဲ။ မုန္႔ထဲမွာထည့္တဲ့ အဆာပလာေတြကို ဆိုရင္လည္း ေသခ်ာစိစစ္လုပ္ေဆာင္ပါတယ္။ ၀က္ဆီဖတ္ဆိုရင္ ၀က္နံျပားသား အဆီဖတ္ကို သံုးပါတယ္။ ပဲဆိုရင္လည္း ကိုယ္တိုင္ၿပဲေနေအာင္ ျပဳတ္ၿပီးထည့္တာပါ။ ခ်ဥ္စပ္အဖတ္အတြက္ဆိုလည္း ခရမ္းခ်ဥ္သီးကိုမွ ရာသီေပၚဆူးပုတ္၊ နံနံ ေတြနဲ႔ ပူစီနံ၊ ငရုတ္သီးစိမ္း၊ မဆလာ၊ ဆား၊ အခ်ိဳမႈန္႔ေတြ ေရာသမ နယ္ထားပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ စားလိုက္လို႔ လွ်ာေပၚေရာက္သြားတဲ့အခါမွာလည္း ၀က္ဆီဖတ္ႂကြပ္ႂကြပ္အရသာနဲ႔ ပဲျပဳတ္စိမ့္စိမ့္အရသာ၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးရဲ႕ အအီေျပအရသာေတြ အားလံုးစုေပါင္းထားတဲ့ ၿပီးျပည့္စံုတဲ့အရာကို ခံစားရတယ္။
တကယ္ေတာ့ ၀က္ဆီဖတ္မုန္႔ပ်ားသလက္ကို အလြယ္တကူ ၀ယ္စားရဖို႔ဆိုတာ သိပ္မလြယ္ကူလွပါဘူး။ သူေရာင္းတဲ့အခ်ိန္ပိုင္းေလးအတြင္းမွာပဲ အေျပးအလႊား သြား၀ယ္စားၾကရတာပါ။ ကံမ်ားမေကာင္းရင္ ကိုယ့္ေရွ႕က အခ်ပ္ႏွစ္ဆယ္ သုံးဆယ္ေအာ္ဒါမွာထားသူေတြနဲ႔ ႀကံဳရင္ မတ္တပ္ရပ္ကာ အၾကာႀကီး ေစာင့္ေနေပေတာ့ပဲ။ မီးဖိုေလးဖိုၿပိဳင္ၿပီး မုန္႔ခ်ပ္ေတြကိုလုပ္ေနတာေတာင္ ေရာင္းရဖို႔ မုန္႔အေရအတြက္ဟာ အလ်င္မမီလွပါဘူး။ လက္မလည္ပါဘူး။ တေန႔ကို ဆန္မႈန္႔ေျခာက္ျပည္ေလာက္ ပုံမွန္ကုန္ပါတယ္။ အခ်ပ္ေရအားျဖင့္ ေျခာက္ရာနီးပါးေလာက္ ပံုမွန္ေရာင္းကုန္ပါတယ္။
မုန္႔ဟာ ေရာင္းေကာင္းလြန္းလွတာေၾကာင့္ ၀ယ္သူေတြအေပၚမွာ ခပ္တည္တည္ ခပ္တန္းတန္းသာ ဆက္ဆံေလ့ရွိတာကလည္း အဲ့ဒီဆိုင္ရဲ႕ အမွတ္သညာတခုလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘယ္ႏွခ်ပ္ယူယူ အၿမဲပဲ ႐ုပ္တည္ႀကီးေတြနဲ႔ ေစ်း၀ယ္ေတြကို ဆက္ဆံေလ့ရွိတယ္။
ဒါေပမယ့္ အရမ္းေရာင္းရတယ္။ ေအာ္ဒါေတြအမ်ားႀကီးလည္း လာယူၾကတယ္။ ေမြးေန႔တို႔ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ေတြတို႔မွာ လွဴဖို႔ အခ်ပ္ေရ ေထာင္ခ်ီကိုလာၿပီး ေအာ္ဒါမွာၾကတယ္။
မီးဖိုေပၚကမုန္႔က က်က္ေနၿပီမို႔ မုန္႔လုပ္ေနသူ အမ်ိဳးသားက မုန္႔ခ်ပ္ကို သံေယာက္မနဲ႔ ထိုးယူလိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ႕အမ်ိဳးသမီးျဖစ္သူေရွ႕က မုန္႔ထည့္တဲ့ေနရာဆီကို ခ်ေပးလိုက္တယ္။ ၀က္ဆီဖတ္နံ႔ တသင္းသင္းျဖစ္ေနတဲ့ မုန္႔ကိုမွတခါ သူ႔အမ်ိဳးသမီးက ႏွမ္းနဲ႔ဆားေရာထားတဲ့အမႈန္႔ကို မုန္႔မ်က္ႏွာျပင္ေပၚ ထပ္ျဖဴးလိုက္ျပန္တယ္။ သတင္းစာစကၠဴ အပိုင္းအစေလးတရြက္ခံၿပီး ကြ်တ္ကြ်တ္အိတ္ထဲစီထည့္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေစ်း၀ယ္ေစာင့္ေနသူေတြထဲက တဦးကို အခ်ပ္ႏွစ္ဆယ္ရၿပီဆိုၿပီး လွမ္းေပးလိုက္ပါတယ္။
မႏၱေလးၿမိဳ႕မွာ မုန္႔ပ်ားသလက္ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေလးေတြအမ်ားႀကီး မႈိလိုေပါက္ရွိေနေပမယ့္လည္း တျခားဆိုင္ေတြနဲ႔မတူ ကြဲထြက္ေနတဲ့ အရသာ၊ လုပ္ပံုလုပ္နည္းေတြနဲ႔ အၾကာႀကီးေစာင့္ရတယ္ ဆိုတဲ့ ၀ိေသသလကၡဏာေတြဟာ ဒီဆိုင္ေလးရဲ႕ စြဲေဆာင္မႈတခုလိုကို ဆိုရမလိုပါပဲ….။
ေအးမြန္ရာျပည့္
