နာမည္တလံုးအတြက္ တိုက္ပြဲ
DVB
·
April 3, 2015
လက္ရွိ အစိုးရလက္ထက္ တိုင္းျပည္မွာ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရတာေတြက မ်ားပါတယ္။ အဲလို ႏိုင္ငံေရးအရႈပ္ေတြ မ်ားတာကို ဦးႏုအစိုးရလက္ထက္တံုးက (ျပႆနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္) လို႔ သံုးပါတယ္။ အခုေတာ့ သိန္းဂဏန္းလို႔ေတာင္ ေျပာရမလားမသိပါ။ အဲဒီအေရအတြက္ထက္ အေရးႀကီးတာေတြထဲက တခုကို ေရးပါရေစ။ ဘာသာေရး အစြန္းမလြတ္ျပႆနာပါ။ ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္လို႔ေတာ့ မေျပာလိုေသးပါ။
ဘာသာေရးသတင္းက ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ငုပ္ေနသလို ျဖစ္တယ္။ အမွန္က မီးခဲျပာဖံုးပါ။ မီးခဲက ငရဲမီးလို႔ တင္စားရင္ လြန္ရာမက်ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရွိေနတဲ့ ဘာသာေရးအေျခခံ ပဋိပကၡဟာ စစ္ပြဲႀကီးရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတခု ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ပြဲတိုင္းမွာ တိုက္ပြဲေတြ အမ်ားႀကီး ရွိႏိုင္တယ္။ တိုက္ပြဲတခုက ၿပီးသြားပါၿပီ။ ႏိုင္လိုက္တယ္လို႔မ်ား ထင္ေနၾကပါသလား။ ခြက္ခြက္လန္ေအာင္ ရံႈးလိုက္ပါတယ္။ ဘာလို႔ ရံႈးရသလဲ၊ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္မလဲ။
နယူးေဒလီမွာ ေနခဲ့ရတုန္းက ေဟာေျပာပြဲတခုမွာ (နာမည္တလံုးအတြက္စစ္ပြဲ) ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေျပာခဲ့ရဘူးတယ္။ အိႏၵိယမွာ အခု အစိုးရ မတက္မီ၊ သူ႔ပါတီျဖစ္တဲ့ (ဘီေဂ်ပီ)ရဲ႕ ပညာရွင္အဖြဲ႔အစည္း (အင္ဒီယန္းေဖာင္ေဒးရွင္း) ကေန ဖိတ္တာပါ။ ဒီပါတီက ဟိႏၵဴဘာသာေရးဘက္ယိမ္းတယ္။ ဗုဒၶဂါယာမွာ ဗံုးေတြ ေဖာက္ခြဲခံလိုက္ရအၿပီးမွာ က်င္းပတဲ့ပြဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အသိဉာဏ္နဲ႔ ႏွလံုးသား တည္ရွိရာ ဗုဒၶဂါယာမွာ ဗံုးေတြ ေဖာက္ခြဲခံလိုက္ရတာဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံကေန ျမစ္ဖ်ားခံခဲ့ေလမလားလို႔ သံသယထားခံရခ်ိန္ပါ။ အဲတာသာ မွန္ကန္မယ္ဆိုရင္ အိႏၵိယကိုေရာ တကမာၻလံုးက ဗုဒၶဘာသာ ကိုးကြယ္သူမ်ားကိုပါ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြက ေတာင္းပန္ရမွာပါလို႔ အစခ်ီၿပီးေျပာေဟာခဲ့ပါတယ္။
က်ေနာ္က ျမန္မာဗုဒၶဘာသာဝင္တေယာက္ ျဖစ္ေပမယ့္ ဓမၼဓိ႒ာန္က်က်၊ ႏိုင္ငံေရးရႈေထာင့္ကေန ေရးမွာပါ။ ႏိုင္ငံတကာ သံုးသပ္သူေတြအျမင္နဲ႔ မီဒီယာမွာ ေဖာ္ျပေနတာ တခ်ိဳ႕ေတြနဲ႔လည္း ကြဲလြဲတာေတြ ရွိပါလိမ့္မယ္။ ဆိုရွယ္ကြန္ရက္က တခ်ိဳ႕ေတြနဲ႔လည္း တူမွာ မဟုတ္ပါ။ အဲလို သတင္းပူေတြ ရွိတိုင္း (ေဖ့စ္ဘြတ္) လိုေနရာမ်ိဳးမွာ (ဘေလာ့ခ္) လုပ္စရာေတြ ေပၚလာစျမဲျဖစ္လို႔ ျပင္ဆင္ထားပါတယ္။ ဒီျပႆနာဟာ ဘာသာေရးယွဥ္ၿပိဳင္မႈ မဟုတ္ပါ။ တိုင္းျပည္တခုလံုးရဲ႕ လံုျခံဳေရးနဲ႔ အနာဂတ္ေရး ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ေရးအျမင္ဆိုတာ မမွန္ပါ။ လံုျခံဳေရးအျမင္ဆိုမွ သင့္ျမတ္တယ္။ ကြက္မျမင္ပါနဲ႔။ ဂဏန္းသံုးလံုး၊ အကၡရာသံုးလံုးေတြကလည္း ဒီအရႈပ္အေထြးထဲက ထြက္လာတဲ့ အစြယ္ေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အစြယ္ဆိုတာ ျမတ္စြာဘုးရားစြယ္ေတာ္မဟုတ္ရင္ ကိုးကြယ္ဖို႔ မဟုတ္ပါ။
၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လထဲမွာ ဒီသတင္းေတြကိုဖတ္ခဲ့ၾကရပါမယ္။ ၇-၇-၂ဝ၁၃ ဗုဒၶဂါယာမွာ ဗံုးေတြ ဆက္တိုက္ ေပါက္ကြဲ။ ၂ ဦး ဒဏ္ရာရရွိ။ ၁ဝ-၇-၂ဝ၁၃ ကုလေခါင္းေဆာင္မွ ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို ႏိုင္ငံသားလုပ္ေပးဖို႔ ျမန္မာကို ေျပာလိုက္။ ဂ်ကာတာမွ ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို ဥပေဒခံစားခြင့္ေတြ ေပးဖို႔ ျမန္မာကို ဖိအားေပး။ ရိုဟင္ဂ်ာ ၂ ေယာက္ အင္ဒိုနီးရွား ေစ်းဝယ္ေရာက္။
အဲဒီကာလမွာ ဆိုရွယ္ကြန္ရက္ေတြမွာလည္း သတင္းေတြက လိႈင္ပါတယ္။ ပါကစၥတန္က မြတ္စလင္အၾကမ္းဖက္သမားေတြက (တြစ္တာ) သံုးတယ္။ ျမန္မာေတြက (ေဖ့စ့္ဘြတ္) ကို သံုးပါတယ္။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ မဟုတ္သူေတြကို အျပစ္ဖို႔ၿပီး အခ်င္ခ်င္းဆိုသူေတြလဲ ဆဲေရးတိုင္းထြာေနၾကတာေတြ ရွိေနလို႔ (ေဖ့စ္ဘြတ္)ဟာ အမိႈက္ထုပ္နဲ႔ တူေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္က ႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီၿပီး အတူတူေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနထိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ ျမန္မာမြတ္စလင္ေတြနဲ႔ ဘယ္တိုင္းျပည္ကေန လာမွန္းမသိသူေတြကို ခြဲျခားျမင္ၾကဖို႔ ရွင္းရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ (ရိုဟင္ဂ်ာ)လို႔ အေခၚခံခ်င္သူ တခ်ိဳ႕ေတြနဲ႔ အစြန္းေရာက္ (ဝက္ဘ္ဆိုက္) ေတြက ေဖာ္ျပေနတဲ့အတိုင္း လက္နက္ကိုင္ၿပီး အၾကမ္းဖက္ခ်င္တဲ့ မြတ္စလင္ေတြနဲ႔ မတူၾကတာကိုလည္း ေျပာရပါေသးတယ္။ ေျပာစမို႔ ေျပာရေပမယ့္ သူမ်ားကို ဆဲေရးလိုက္ရတာကို ကိုယ့္ႏိုင္တယ္ ထင္ေနၾကတုန္းပဲ။ ကိုယ္ရံႈးတာမသိဘူးဆိုတာ အဲတာ။ တခ်ိန္တည္းမွာ အတူ ေနထိုင္လာခဲ့တဲ့ ျမန္မာမြတ္စလင္ေတြထဲက တခ်ိဳ႕ကလည္း အစြန္းတဖက္ကို ေရာက္သြားၾကလို႔ အခုလို စိုေသာလက္မေျခာက္ေစနဲ႔လို႔ ေျပာရတာ အားမရွိလွပါ။
ဒီအေရးကိစၥဟာ ေပါ့ေသးေသး မဟုတ္ပါ။ ႏိုင္ငံတကာျပႆနာျဖစ္ပါတယ္။ ကုလသမဂၢအထိ ေရာက္တယ္။ စစ္အစိုးရလက္ထက္တုန္းက ကုလကေန အထူးကိုယ္စားလွယ္ ၂ ဦးတိတိ ခန္႔ထားခဲ့ရတယ္။ အဲဒီခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြကို က်ဴးလြန္သူက အစိုးရကိုယ္တိုင္ ျဖစ္တယ္။ အခုထိ အထူးကိုယ္စားလွယ္ေတြ ရွိေနသးတာဟာ ျမန္မာျပည္မွာ အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြကို က်ဴးလြန္ေနသူေတြက ဆက္လက္အုပ္ခ်ဳပ္ေနဆဲလားလို႔ ေမးစရာမလိုပါ။
ေျပာင္းလာတာကေတာ့ ေခါင္းစဥ္ပါ။ (ရိုဟင္ဂ်ာ အစ္ရွဴး) ရယ္လို႔ ျဖစ္လာတယ္။ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ၊ တိုင္းရင္းသားအေရးေတြက ေမွးမွိန္ခံထားရပါၿပီ။ ဒါေတြေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးသံုးသပ္ခ်က္ေတြကို ျမန္မာလိုနဲ႔ခ်ည္း မလံုေလာက္ေတာ့ပါ။ ဒါနဲ႔ အဂၤလိပ္လို ေဆာင္းပါးတပုဒ္ ေရးခဲ့ပါေသးတယ္။ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြက ဘာသာေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံအေပၚမွာ အႏၲရာယ္ က်ေရာက္ေနၿပီလို႔ ျမင္လာေၾကာင္း ထည့္ေရးခဲ့ပါတယ္။ ၂ဝ၁၂ ႏွစ္လယ္က ရခိုင္ျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္းမွာ အၾကမ္းဖက္မႈေတြျဖစ္ေတာ့ ႏိုင္ငံတကာကေန ဝင္လာတဲ့ အရာေတြဟာ မေမွ်ာ္မွန္းတာေတြနဲ႔ မမွ်တတာေတြ ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာကို ေထာက္ျပပါတယ္။ ၂၈-၅-၂ဝ၁၂ ေန႔က အုပ္စုလိုက္အဓမၼက်င့္ၿပီး သတ္ပစ္ခံရတဲ့ မသီတာေထြးသတင္းဟာ ၁၆-၁၂-၂ဝ၁၂ ေန႔က ေဒလီမွာ အုပ္စုလိုက္အဓမၼက်င့္ခံခဲ့ရတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေလာက္ ကမာၻကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ျခင္း မရွိတာဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ပါ ပိုၿပီးကံဆိုးေစပါတယ္။
ဒီထက္ ပိုဆိုးသြားတာက အရင္စစ္အစိုးရလက္ထက္မွာ ျပည္ပအေျခစိုက္ အဖြဲ႔အစည္းေတြကေန အဲလိုအေရးေတြ မွန္သမွ်ကို ဒိုင္ခံၿပီး ႏိုင္ငံတကာကိုတင္ျပ၊ ရွင္းျပ၊ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကေပမယ့္ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုကို အတည္ျပဳလိုက္ကတည္းက ျပည္ပအဖြဲ႔တခုမွ ေထာက္ပံံ့မႈ မရေတာ့ပါ။ အဲတာေၾကာင့္ ကေန႔အစိုးရလက္ထက္မွာ ျဖစ္လာတဲ့ (အစ္ရွဴး) အသစ္ကို ေထာက္ျပႏိုင္သူရယ္လို႔ ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္တဲ့အဖြဲ႔မ်ိဳးသာ က်န္ေတာ့လို႔ သူတို႔အသံ ေတြကိုသာ ႏိုင္ငံတကာက ၾကားႏိုင္တဲ့အျဖစ္ကို ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ စစ္မ်က္ႏွာတခုတည္းမွာသာ ယွဥ္ေနႏိုင္တဲ့သေဘာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆိုရွယ္ကြန္ရက္က ပြဲဆူေစတာထက္ မတတ္ႏိုင္ပါ။ ကေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြက ဆိုရွယ္ကြန္ရက္ႏိုင္ငံေရးသာ မ်ားေနတယ္။ မွားပါတယ္။
ရခိုင္မွာ စတဲ့ျပႆနာနဲ႔ ဆက္ၿပီး လူေပါင္း (၈၈ + ၈ဝ = ၁၆၈) ေယာက္ ေသဆံုးၿပီး၊ ၇၅ဝဝဝ (အစုိးရ)၊ ဒါမွမဟုတ္ အေယာက္ ၁၂ဝဝဝဝ (လူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႔) အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ ျဖစ္သြားခဲ့တယ္။ ၂-၅-၂ဝဝ၈ ေန႔က ျမန္မာျပည္ေအာက္ပိုင္း ကမ္းရိုးတန္း ေဒသေတြမွာ နာဂစ္ ဆိုင္ကလုန္းမုန္တိုင္းေၾကာင္ လူေပါင္း ၁၃ဝဝဝဝ ေလာက္ ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္။ နာဂစ္အတြက္ ႏိုင္ငံတကာ အကူအညီေတြစာရင္းကို (က) ႀကီးကေန (အ) အထိ ရွိပါတယ္။ စာရင္း မထည့္ေတာ့ပါ။ နာဂစ္မုန္တိုင္းအတြက္ ကူညီတဲ့အလွဴရွင္စာရင္းနဲ႔ ရခိုင္ေဒသအတြက္မွာ ကူတဲ့စာရင္း ကြဲျပားတာ ေတြ႔ပါမယ္။ နာဂစ္မွာ လူ ၁၃ဝဝဝဝ ေသခဲ့ၿပီး၊ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ မြတ္စလင္ဦးေရ ၄ ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိမယ္ဆိုထားလို႔၊ သခ်ၤာလို တြက္လို႔ရတဲ့ နာဂစ္မွာ ေသဆံုးရတဲ့ မြတ္စလင္ဦးေရဟာ ၅၂ဝဝ ျဖစ္မယ္။ ရခိုင္အျဖစ္အပ်က္မွာ အစိုးရကိန္းဂဏန္းအရ ၈၄ ေယာက္၊ ရိုဟင္ဂ်ာဘက္က အေျပာအရ ၁ဝဝဝ ရွိတယ္။ မြတ္စလင္ေတြ မ်ားမ်ားေသဆံုးတုန္းကေတာင္ ပင္လယ္ေကြ႔ေဒသက ႏိုင္ငံေတြဟာ ဒီေလာက္ထူးျခားၿပီး မကူခဲ့ပါ။ ရခိုင္အျဖစ္အပ်က္က်မွ ဝင္လာတဲ့အကူအညီေတြဟာ (ရိုဟင္ဂ်ာ) ေခါင္းစဥ္အတြက္သာ ျဖစ္ေနတာ မဟုတ္လားလို႔ ေမးစရာ ရွိလာပါတယ္။၊ တနည္းအားျဖင့္ ဘာသာေရးအတြက္ မဟုတ္ပဲ၊ အကူအညီလိုလို႔လည္း မဟုတ္ပဲ၊ လူသားခ်င္းစာနာမႈ ထက္ကဲၿပီး၊ နာမည္တလံုးအတြက္ ျဖစ္ေနသလား။
ရခိုင္မွာ ျဖစ္ေတာ့ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးေတြ၊ သံအမတ္ႀကီးေတြ၊ ထင္ရွားတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ရခိုင္ျပည္နယ္အထိ အေခါက္ေခါက္လာၾကတယ္။ ဒီပဲယင္းအေရးအခင္းမွာ အေမရိကန္သံရံုး တခုတည္းသာ လာတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္ ၂ဝ အတြင္း သန္း ၆ဝ လူထု လူ႔အခြင့္အေရးေတြ ခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြ လွိမ့္ခံေနရတုန္းမွာ ကုလသမဂၢအထူးကိုယ္စားလွယ္သာ လာခဲ့ပါတယ္။ စင္ၿပိဳင္အစိုးရအေနနဲ႔ သတိျပဳမိတာတခ်က္လည္း ေတြ႔ပါတယ္။ ကုလသမဂၢမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လူ႔အခြင့္အေရးအေျခအေန အစီရင္ခံစာ ၁ ႏွစ္ ၁ ခါ ထြက္ဖို႔ရာ ဂ်နီဗာနဲ႔ နယူးေယာက္ သြားသြားေျပာခဲ့ရပါတယ္။ ရခိုင္အေရးက်မွ လူ႔အခြင့္အေရးစကားေတြ တြင္တြင္ ေျပာလာတဲ့ႏိုင္ငံေတြဟာ အႏွစ္ ၂ဝ အတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အတြက္ တခါမွာ ဦးစီးၿပီး အဆိုတင္သြင္းေပးတာ (စပြန္ဆာႏိုင္ငံ) မလုပ္ခဲ့ၾကပါ။
ဗုဒၶဂါယာဗံုးခြဲမႈမွာ (အိုင္အမ္) အိႏၵိယမူဂ်ာဟစ္ဒင္ေတြ လက္ခ်က္လားလို႔ အိႏိၵယအစိုးရက သံသယရွိတယ္လို႔ ဆိုတာမို႔ မူဂ်ာဟစ္သမိုင္းကို ရွာပါတယ္။ ရခိုင္ေဒသမွာ သိသာတဲ့ အေရအတြက္နဲ႔ မူဂ်ာဟစ္ဒင္ေတြရွိခဲ့တာ ၁၉၄၉ ကတည္းက ျဖစ္တယ္။ (မားကက္ဆင္) က ေခါင္းေဆာင္တယ္။ (မူဂ်ာဟစ္)လို႔ ေခၚတယ္။ အမ်ားစုက အေရွ႕ပါကစၥတန္ (ယေန႔ ဘဂၤလားေဒးရွ္႕) က လူေတြသာ ျဖစ္ၾကတယ္။ ျမန္မာစစ္တပ္ကေန ၁၉၅ဝ မွာ ႏွိမ္နင္းခဲ့လို႔ ဘဂၤလားေဒးရွ္႕ကို ထြက္ေျပးၾကရတယ္။ (ေကာ့စ္ဘဇား)မွာ (မား ကက္ဆင္) အသတ္ခံရၿပီး၊ အဖြဲ႔ပါ ၿပိဳကြဲသြားတယ္။ ဒိေနာက္မွာ (ရိုဟင္ဂ်ာ)လို႔ ေျပာလာၾကတယ္။ ရခိုင္မွာ ဆက္ရွိေနၾကတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း ၁၉၆၂ စစ္အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ ႏွိမ္နင္းေရးေတြ အေတာ္ၾကာၾကာ လုပ္ရတယ္။ ၁၉၇၈ နဂါးမင္းစစ္ဆင္ေရးက နာမည္ႀကီးတယ္။ (ရိုဟင္ဂ်ာ) လို႔ အေခၚခံလိုသူ (မူဂ်ာဟစ္)အဖြဲ႔ဝင္ေတြ ဘဂၤလားေဒးရွ္႕ကို ထြက္ေျပးၾကရျပန္တယ္။ ရခိုင္မွာ က်န္ရစ္သူေတြဟာ ဘဂၤလားေဒးရွ္႕နဲ႔ မေလးရွားက မူဂ်ာဟစ္ဒင္ေတြနဲ႔ ဆက္ေနတယ္။ အလွဴေငြေတြ ရွာတယ္။ ဘာသာေရးနဲ႔ ေရာၿပီး စစ္သင္တန္းေတြ ေပးတယ္။ ႏိုင္ငံတကာ မွတ္တမ္းေတြမွာ သိပ္မပါတဲ့အခ်က္က (ရိုဟင္ဂ်ာ)ဟာ ဖဆပလလက္ထက္မွာ ေနရာရခဲ့တဲ့အခ်က္ ျဖစ္တယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပင္ပကေနလာတဲ့ ဖိအားတြန္းအားေတြကေန ျပည္တြင္းမွာ တခါမွ မၾကံဳဘူးတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဘက္ကေန လံႈ႕ေဆာ္မႈေတြကို ျဖစ္ေပၚလာေစပါေတာ့တယ္။ ေထာက္ခံသူေတြနဲ႔ ျပစ္တင္ေဝဖန္သူေတြၾကား သေဘာထားေတြ ကြဲၾကတယ္။ သတ္တဲ့ျဖတ္တဲ့အထိ လုပ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲမွာ ဗုဒၶဘာသာတကၠသိုလ္ေတြ၊ စာသင္တိုက္ႀကီးေတြ၊ တရားစခန္းေတြမွာ အမုန္းတရားကို သင္ၾကားပို႔ခ်တယ္ဆိုတာ လံုးဝ မရွိခဲ့ဖူးပါ။ အခုေတာ့ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းလုပ္ခြင့္ကို အာဏာပိုင္ေတြ ကိုယ္တိုင္က ခြင့္ျပဳထားသလို က်ဴးလြန္ေစာ္ကားမႈလုပ္သူေတြဘက္ကေန လိုက္ၿပီး အဲလိုလူေတြက မ်က္စိဆံပင္ ေမႊးစူးသူဆိုရင္ တရားစြဲခံၾကရေတာ့တယ္။
အစိုးရေပၚလစီဟာ တိုက္ပြဲေအာင္ႏိုင္ေရးအတြက္ မဟုတ္ပါ။ ရန္သူဆိုတာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာကို တိုက္ခိုက္လာေနသူေတြ မဟုတ္ပဲ တို႔အာဏာကို တိုက္ေနသူေတြ သာျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာေနတယ္။ အစိုးရထဲမွာ မပါသူေတြတခ်ိဳ႕ကလည္း ဒီအေရးအရာဟာ တိုင္းျပည္အႏၲရာယ္မွန္း မသိၾကပဲ ဓမၼႏၲရာယ္ေခါင္းစဥ္ေအာက္ကေန ကိုယ့္ကိုယ္ကို က်ည္ဆံအျဖစ္ အသံုးခ်ခံေနၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က ေရြးေကာက္ပြဲ မဲရေရးဗ်ဴဟာထဲမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ေရာင္းစားတာ ခံေနၾကတယ္။ (ရိုဟင္ဂ်ာ) ေခၚေရး၊ မေခၚေရးေလာက္သာ စကားမ်ား ေနၾကတယ္။ ငါတို႔ကေတာ့ အဲလို မေခၚဖူးေလာက္နဲ႔ အႏိုင္ရၿပီ ထင္ေနၾကတယ္။ မွားခ်က္ကေတာ့ ကမ္းကုန္ေရာပဲ။
(ရိုဟင္ဂ်ာ) ဆိုတဲ့အမည္ဟာ ျမန္မာျပည္ထဲမွာ မေျပာၾကရေပမယ့္ အျပင္မွာ အလြန္ ေရပန္းစားလြန္း အားႀကီးပါတယ္။ သူတို႔ကို ဘဂၤါလီေတြလို႔ အစိုးရက သတ္မွတ္လိုက္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအျပင္မွာေတာ့ အဲဒီနာမည္တလံုးဟာ၊ ဒုကၡေရာက္ေနသူေတြ ခံစားေနရတာအထက္ အေရးႀကီးေနသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ (ရိုဟင္ဂ်ာ) ဆိုတာကို တရားဝင္ အေခၚခံရဖို႔ရာအတြက္ အသက္၊ ေသြးအျပင္ ေဒၚလာေတြနဲ႔ သံတမန္လက္နက္ေတြကို အႀကီးအက်ယ္သံုးေနၾကတယ္။ ကမာၻႀကီးကလည္း ရိုေသက်ိဳးႏြံစြာလိုက္ပါေနတယ္။ အဲတာကို တန္ျပန္ၿပီး ေဒါသနဲ႔ ၾကမ္းျပ ရမ္းျပတာေၾကာင့္ ပိုဆိုးၿပီး၊ ပိုက်ယ္ျပန္႔လာတာကို သိၾကေစခ်င္ပါတယ္။ နည္းနာ အလြန္မွားယြင္းပါတယ္။
နာမည္တလံုးအတြက္ တိုက္ခံေနရတာကို မသိပဲ၊ ခံစစ္၊ ထိုးစစ္၊ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရး စစ္လုပ္ေနလို႔ နာမည္တိုက္ပြဲမွာ အရံႈးနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရၿပီဆိုတာ ဝန္ခံရပါလိမ့္မယ္။ ျမန္မာ့အခ်ဳပ္အျခာအာဏာအျပင္ဘက္က ဝါရွင္တန္နဲ႔ လန္ဒန္၊ နယူးေယာက္နဲ႔ နယူးေဒလီမွာ မေျပာနဲ႔ ေနျပည္ေတာ္နဲ႔ ရန္ကုန္မွာပါ မသံုးေစခ်င္တဲ့နာမည္ကို မၾကားခ်င္လည္း လာေျပာ ေနၾကပါၿပီ။ လက္ရွိ နည္းဗ်ဴဟာ အသံုးမက်တာကို ေဖာ္ျပတာ ျဖစ္တယ္။ မဟာဗ်ဴဟာ မွားေနလို႔ပါ။ ပစ္မွတ္ လြဲေနလို႔ပါ။ စစ္ေရးအျမင္ရွိသေယာင္နဲ႔ တိုင္းျပည္လံုျခံဳေရးအျမင္ ကင္းမဲ့ လို႔ပါ။
အိႏၵိယႏိုင္ငံသား ျမန္မာ့အေရးသံုးသပ္သူ ကာနယ္ (ဘီ ဟာရီရာမန္) ကေန (ရိုဟင္ဂ်ာ) အေရးဟာ ဘဂၤလားေဒးရွ္႕နဲ႔အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ ေနာက္ဆံုးေျခကုပ္ယူဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကတဲ့ အစၥလာမၼ္အစြန္းေရာက္ေတြအဖို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေျခကုပ္သစ္တခု ရေကာင္းရလာႏိုင္တယ္လို႔ ေရးပါတယ္။ သူ႔သံုးသပ္ခ်က္သာ မွန္ရင္ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္၊ ေနာက္တိုက္ပြဲဟာ ေျမေနရာကြက္အတြက္ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္မွားပါေစလို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္။
