ထိုင္းႏိုင္ငံမွ အေထာက္အထားမဲ့ ကရင္ဆယ္ေက်ာ္သက္ ေက်ာင္းသားေလးသာ ႏြန္ဆက္ခ္ ဟာ မနက္ ၅ နာရီဆို ရင္ အိပ္ယာက ထေနရပါၿပီ။ အဲဒီေနာက္ သူဟာ ဘတ္စ္ကားမီဖို႔အတြက္ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ လွ်ိဳေျမာင္ေခ်ာင္းတခုကို ျဖတ္ရၿပီး ၃၀ ကီလိုမီတာအကြာေလာက္ ေတာင္တက္ေတာင္ဆင္း ခရီးလမ္းကို ဘတ္စ္ကားနဲ႔ ခရီးႏွင္ရေပမယ့္ ဘယ္တုန္းကမွ ေက်ာင္းေနာက္မက်ခဲ့ပါဘူး။ ၁၆ ႏွစ္အရြယ္ ေက်ာင္းသားေလး သာႏြန္ဆက္မွာ မိသားစုနာမည္ မရွိပါဘူး။ သူဟာ ညီမျဖစ္သူ၊ မိဘ ၂ ပါးနဲ႔အတူ လွ်ပ္စစ္မီး၊ ေရပိုက္မရွိတဲ့ အေထာက္အထားမဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္းသြားလာသူေတြ ေနထိုင္ရာ ေတာတြင္းေတာင္ကုန္းေဒသတခုရဲ႕ အမိုးအကာဖြင့္ တဲအိမ္ကေလးမွာ ေနထိုင္ေနတာပါ။ ဆြိဳင္ေယာ့ခ္ခရိုင္ထဲက ႏြိဳင္၀ီထရာေက်ာင္းမွာ စာသင္ၾကားေနတဲ့ သာႏြန္ဆက္ရဲ႕ အိပ္မက္ကေတာ့ တေန႔မွာ စစ္သားတေယာက္ျဖစ္လာဖို႔လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဆိုး၀ါးတဲ့ တြင္းေတြ၊ အေပါက္ေတြနဲ႔ လမ္းၾကမ္းၾကမ္းနဲ႔ သာႏြန္ဆက္ရဲ႕ အိမ္ဆီ အျပန္လမ္းနဲ႔ ခက္ခဲတဲ့ အေျခအေနေတြၾကား ရုန္းကန္ရမႈ ပံုရိပ္ေတြကိုေတာ့ ေက်ာင္းက သူ႔ရဲ႕ ဆရာမတဦးျဖစ္တဲ့ နတ္သ္မြန္ခၽြန္ဂ်န္က အင္တာနက္လူမႈကြန္ရက္စာမ်က္ႏွာေပၚမွတဆင့္ မွ်ေ၀ထားခဲ့တာပါ။ ေက်ာင္းက ဆရာ၊ ဆရာမေတြဟာ ေက်ာင္းသားေလးရဲ႕ အိမ္ဆီ ခရီးၾကမ္းႏွင္၊ ေတာေတာင္ေတြျဖတ္ၿပီး ေရာက္သြားခဲ့ခ်ိန္မွာေတာ့ ဘာစကားမွ မဆိုႏိုင္ေအာင္ အံ့ အားသင့္ခဲ့ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သာႏြန္ဆက္ဟာ ခုလိုသူျဖတ္သန္းရတဲ့ အခက္အခဲေတြ၊ ျပႆနာေတြကို ဘယ္တုန္းကမွ ျပသခဲ့တာမ်ိဳး၊ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာလည္း စိတ္ပ်က္အားငယ္တဲ့ အရိပ္အေယာင္မ်ိဳး မေတြ႔ရဘဲ ေက်ာင္းကို ေန႔စဥ္ အခ်ိန္မွန္ေရာက္ၿပီး ၿပံဳးၿပံဳးသာ ေနေလ့ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဆရာမ နတ္သ္မြန္ခၽြန္ဂ်န္က “သာႏြန္ဆက္ဟာ ဘတ္စ္ကားမီဖို႔ အိမ္ကအလာမွာ လွ်ိဳေျမာင္ေခ်ာင္းတခုကို ျဖတ္ရတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ေက်ာင္းကိုေရာက္ဖို႔ ဘတ္စ္ကား ၂ နာရီနီးပါး စီးရတယ္။ အိမ္က အလာလမ္းကေတာ့ ျမင္ၾကတဲ့အတိုင္းပဲ အေပါက္ေတြ က်င္းေတြနဲ႔ ေတာင္တက္လမ္းေတြလိုပဲ” လို႔ ေျပာျပပါတယ္။ သာႏြန္ဆက္ရဲ႕အေၾကာင္း ဓာတ္ပံုေတြနဲ႔အတူ အြန္လိုင္းေပၚကို တင္လိုက္တာက တျခားေက်ာင္းသားေတြကို သူ႔လိုပဲ ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ျဖစ္လာေစဖို႔ ျဖစ္ၿပီး ဒီအေပၚ တျခားရည္ရြယ္ခ်က္မရွိဘူးလို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ ေက်ာင္းနဲ႔ ေဒသတြင္း လူမႈအဖြဲ႔အစည္းေတြအေနနဲ႔ သာႏြန္ဆက္ျဖတ္သန္းလာရတဲ့ လွ်ိဳေျမာင္ေခ်ာင္းကေလးကို ျဖတ္ဖို႔ တံတားတစင္း ထိုးေပးလိုေနၾကၿပီး ဒါဟာ သူ႔အတြက္ေရာ အဲဒီေဒသ၀န္းက်င္မွာ ေနထိုင္သူေတြအတြက္ပါ ပိုလြယ္ကူလာေစဖုိ႔ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ လတ္တေလာမွာေတာ့ ေက်ာင္းအေနနဲ႔ ရန္ပံုေငြရရွိေရးအတြက္ လာမယ့္ စေနေန႔မွာ ေဒသခံေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးသြားမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဘန္ေကာက္ပို႔စ္သတင္းနဲ႔ ေတြ႔ဆံုခ်ိန္မွာေတာ့ သာႏြန္ဆက္က သူဟာ မိသားစုနဲ႔ ေနထိုင္ၿပီး ေန႔စဥ္ မနက္ ၅ နာရီဆို အိပ္ရာက ထရၿပီး ခက္ခက္ခဲခဲနဲ႔ ၁ ကီလိုေလာက္ ခရီးၾကမ္းကို ျဖတ္ၿပီးမွ သူ႔အေဒၚရဲ႕ အိမ္ကို ေရာက္ေၾကာင္း၊ အဲဒီကေနတဆင့္ ေက်ာင္းကားကို ေစာင့္ရေၾကာင္း ေျပာခဲ့ပါတယ္။ လွ်ပ္စစ္မီးမရွိ၊ ေရပိုက္ေခါင္းမရွိတဲ့ သူ႔ရဲ႕ အိမ္ကေလးမွာ စာဖတ္ဖို႔ကိုေတာ့ သူက ဖေယာင္းတိုင္မီးကို အသံုးျပဳခဲ့ရတာပါ။ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ့ သူ႔ရဲ႕ဘ၀ကို နားလည္တဲ့ သာႏြန္ဆက္က ဘယ္အရာကမွ သူ႔ကို မရိုက္ခတ္ႏိုင္ဘဲ သူ႔ရဲ႕ အိပ္မက္က စစ္သားတေယာက္ျဖစ္လာဖို႔ပဲလို႔ ေျပာပါတယ္။ သူ႔ထက္ ျပည့္စံုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း အတန္းလစ္ၿပီး အဓိပၸာယ္မရွိတာေတြ မလုပ္ဖို႔လည္း ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ လူငယ္တေယာက္ရဲ႕ မယိုင္လဲတဲ့စိတ္နဲ႔ ဒီအေျခအေနဟာ အမ်ားျပည္သူကို စိတ္ထိခိုက္ေစခဲ့ၿပီး ေက်ာင္းသားေလး သာႏြန္ဆက္နဲ႔ မိသားစုကို ေထာက္ပံ့ကူညီလႉ ဒါန္းခ်င္သူေတြလည္း ရွိလာခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ဇြန္လ ၂၇ ရက္ေန႔မွာေတာ့ သာႏြန္ဆက္ကို ဆရာ၊ ဆရာမေတြက ဆြိဳင္ ေယာ့ခ္ကို ေခၚသြားခဲ့ၾကၿပီး ခရြမ္ထိုင္းဘဏ္မွာ ေငြစာရင္းအေကာင့္တခု ဖြင့္ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ဆရာမ နတ္သ္မြန္ခၽြန္ဂ်န္ကေတာ့ သာႏြန္ဆက္နဲ႔ မိသားစုအေပၚ ကရုဏာ ထားရွိသူေတြကို ေက်းဇူးတင္ေနၿပီး သူတို႔ေမာင္ႏွမ ၂ ေယာက္ကို ခ႐ိုင္႐ံုးဆီေခၚေဆာင္သြားၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံသားေလွ်ာက္ဖို႔အတြက္ သက္ဆိုင္ရာရဲ႕ အႀကံဉာဏ္ေတြ ရယူသြားမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။