ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ကာမလိမ္လည္ရယူမႈ ဆုိတာကုိ တရား၀င္စကားရပ္အေနနဲ႔ သုံးစြဲေနၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ဦးစိုးတင့္ရီ (တရားလႊတ္ေတာ္ေရွ႕ေန၊ ႏိုႀတီပဗၺလစ္) ကုိ ဒီဗြီဘီသတင္းေထာက္ ေနရီရီက ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းထားပါတယ္။ ေမး။ ။ လတ္တေလာ လူသိမ်ားေနတဲ႔ “ကာမလိမ္လည္ရယူမႈ” ဆိုတဲ႔ စကားရပ္ဟာ ရာဇသတ္ႀကီး ဥပေဒျပ႒ာန္း  ခ်က္ထဲမွာ မေတြ႔ရပါဘူး။ ကာမလိမ္လည္မႈဆိုတာကို တရား၀င္စကားရပ္အေနနဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ သံုးစဲြေနတာလဲ ဆိုတာကို သိလိုပါတယ္။ ေျဖ။ ။ ကာမလိမ္လည္မူဆိုတဲ့ အမႈနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ပင္ရင္း ရာဇသတ္ႀကီး ဥပေဒမွာ ေဖာ္ျပထားတာ မရိွေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဓိပၸာယ္သက္ေရာက္မႈမွာေတာ့ ရာဇသတ္ႀကီး ပုဒ္မ ၄၁၅ မွာ ျပထားတဲ့ အခ်က္ကေလးရိွပါတယ္။ ပုဒ္မ ၄၁၅ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္မွာ “ထိုပ်က္ကြက္မူမွာ ထိုသူ ကိုယ္ကိုျဖစ္ေစ၊ စိတ္ကိုျဖစ္ေစ၊ ဂုဏ္သေရကိုျဖစ္ေစ၊ ပစၥည္းကိုျဖစ္ေစ နစ္နာေစျခင္းလိုု႔ ေဖာ္ျပပါတယ္။ ဒီဥပေဒျပ႒ာန္းခ်က္ထဲမွာေတာ့ ကာမဆိုတဲ့ စကားလံုးေတာ့မပါဘူး။ သိုရာတြင္ အဓိပၸာယ္ကို ယူလိုက္တာကေတာ့ မိမိရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကိုလည္းထိခိုက္တယ္၊ ေနာက္ အမ်ဳိးသမီးရဲ႕စိတ္ကိုလည္း ထိခိုက္တယ္၊ အမ်ဳိးသမီးရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာကိုလည္း ထိခိုက္တယ္ဆိုတဲ့ အေပၚမွာ မူတည္ၿပီးေတာ့ ဒီပုဒ္မ ၄၁၅ အရ လိမ္လည္မူဆိုတဲ့အထဲမွာ ထည့္ထားပါတယ္။ အဲ့ဒီအေပၚမွာပဲ ၄၁၇ အရ ကာမလိမ္လည္မူနဲ႔ ပစ္ဒဏ္ေပးတဲ့သေဘာ ယူဆတာပါ။ ဒီစကားလံုးေပၚလာတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ နဂိုကတည္းက ဝိဝါဒေလးေတြကဲြေနတယ္။ မိန္းကေလးတေယာက္နဲ႔ လက္ထပ္ပါမယ္လို႔ ယံုၾကည္ေအာင္ေျပာၿပီး ကာမရယူတဲ့ ကိစၥေတြမွာ ရာဇဝတ္မေျမာက္ဘူး။ ပဋိညာဥ္ ေဖာက္ဖ်က္မႈပဲ.. ေနာက္လက္ထပ္ပါမယ္လို႔ ေျပာတာက ပဋိညာဥ္ ေလ.. ဆဲြလို႔ရတယ္ဆိုတဲ့ ဝိဝါဒကြဲတဲ့ ႐ုံးေတြကလည္း အဆင့္ဆင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးခ်ခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္ပိတ္ဆံုး “ေမာင္သန္းထြန္းနဲ႔ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ” ဆိုတဲ့ စီရင္ထံုးမွာ တိတိက်က် ဒီအဓိပၸာယ္ကို ဖြင့္ဆိုထားလိုက္တယ္။ ေမာင္သန္းထြန္းနဲ႔ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ စာမ်က္ ၂၃ ဆိုတဲ့ စီရင္ထံုးမွာ “အမ်ဳိးသမီးတဦးအား လက္ထပ္မည္ဟု ျဖားေရာင္းၿပီး ကာမရယူၿပီးေနာက္ လက္ထပ္ရန္ျငင္းဆိုျခင္းသည္ ေသြးေဆာင္ျခင္းခံရသူ၏ ကိုယ္၊ စိတ္နဲ႔ ဂုဏ္သေရကို နစ္နာပ်က္စီးေစသျဖင့္ လိမ္လည္မူေျမာက္သည္” ဆိုၿပီးေတာ့ အတိအက် အဓိပၸာယ္ရွင္းလင္းလုိက္ပါတယ္။  အဲဒီအခါက်မွ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ရွင္းသြားတာပါ။ ပထမေတာ့ ရာဇဝတ္အေၾကာင္း မရဘူးလို႔ေတာင္ ေျပာတယ္။ တရားမေၾကာင္းနဲ႔ ေရာေထြးေနတယ္ဆိုတဲ့ စီရင္ခ်က္ကေလးေတြေပၚခဲ့တယ္။ ဒီစီရင္ထံုးေနာက္ပိုင္းက်မွ ကာမလိမ္လည္မႈဆိုတာ ေပၚလာတာပါ။ ဒီစကားရပ္ကို ဘာေၾကာင့္ တရားဝင္သံုးစဲြေနတာလဲဆိုေတာ့ ဥပေဒဆိုင္ရာ စကားလံုးေတြကို အျပင္မွာ သံုးစဲြေနၾက အေလ့အထေပါ့။ ဥပမာ.. လူတေယာက္က အလုပ္လက္မဲ့ဆိုရင္ အရပ္ထဲမွာ သူ႔ကို “ဟိတ္ေကာင္ မင္းကေတာ့ ၁၀၉-၁၁၀ ပဲကြ” လို႔ ဆိုရင္ ဒါအလုပ္လက္မဲ့ပဲ။ ေနာက္လူလိမ္လို႔ ေျပာခ်င္ရင္ “ဟိတ္ေကာင္ မင္းက ၄၂၀ ပဲကြာ” လိုေျပာရင္ ဒါလည္း ဒီသေဘာမ်ဳိးပဲေပါ့ေနာ္။ ခုေတာ့ ကာမလိမ္လည္မႈလို႔ မူရင္းဥပေဒထဲ မွာ မပါေပမယ့္ ဥပေဒနဲ႔ညီညြတ္တဲ့ အမ်ားလက္ခံထားတဲ့ စာလံုးျဖစ္တဲ့အတြြက္ေၾကာင့္ ခုေလာေလာလတ္လတ္ လက္ခံလာတယ္။ လူသိလည္း မ်ားလာတယ္။ ကာမလိမ္လည္မူ ဆိုတဲ့ စကားလံုးက ၾကာရင္ေတာ့ ဥပေဒေတြထဲမွာ တိတိက်က်ျပ႒ာန္းၿပီး ထည့္ေရးမယ့္ စကားလံုးျဖစ္ပါတယ္။ ခုေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ဒီစကားလံုး မပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ အဓိပၸာယ္ သက္ေရာက္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ယေန႔ေလာေလာလတ္လတ္မွာ အသံုးျပဳေနတဲ့ စကားလံုးျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ေျဖၾကားေပးခ်င္ပါတယ္။ ေမး။ ။ ဘုန္းႀကီးနဲ႔ မာတုကာမတို႔ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴးျဖစ္လို႔ လူထြက္ၿပီး ယူပါ့မယ္၊ လိမ္လည္ၿပီး ကာမရယူပါတယ္လို႔ ခိုင္မာတဲ့ သက္ေသနဲ႔ စြပ္စဲြတာမ်ိဳးရိွသလိုသလို၊ ခိုင္မာတဲ့ သက္ေသမရိွဘဲ စြပ္စဲြတဲ့ ကိစၥမ်ိဳးကိုလည္း မၾကာခဏ ေတြ႔ျမင္ဖတ္ရႈရေလ့ရိွပါတယ္။ ခိုင္မာတဲ့ သက္ေသနဲ႔ စြပ္စဲြတာကို မဆိုလိုပါဘူး။ ဘုန္းႀကီးက မိန္းမ မယူရဘူးဆိုတာ လူတိုင္းက သိေနတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ သက္ေသမရိွဘဲ စြပ္စဲြတာမ်ိဳးကို တရား႐ုံးက လက္ခံပါသလား။ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးဟာ ႏွစ္ဦး သေဘာတူျဖစ္တဲ႔အတြက္ လူထြက္ၿပီး ယူပါ့မယ္ေျပာလို႔ ကာမေပးအပ္ခဲ့တာလို႔ သက္ေသထူရင္ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရိွပါ့မလားဆိုတာကို ဥပေဒဗဟုသုတအေနနဲ႔ သိပါရေစ။ ဘုန္ႀကီးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ကိစၥပဲေပါ့။ က်ေနာ္တို႔ ဥပေဒေလာကမွာလည္း စီရင္ထံုးတိုက္႐ုိက္ရိွပါတယ္။ “မတင္တင္အိနဲ႔ ဦးဝိမလ” ဆိုတာ ၁၉၇၅ ျမန္မာႏိုင္ငံ တရားစီရင္ထံုးစာမ်က္ႏွာ ၄၄ အမႈဆံုးျဖတ္ခ်က္ရိွပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဘယ္လိုဆံုးျဖတ္လဲဆိုေတာ့ “တရားခံက ရဟန္းေဘာင္မွ လူထြက္ၿပီး လက္ထပ္ပါမည္ဟု ကတိမရိွဘဲ လက္မထပ္သည့္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ လိမ္လည္မႈအရ ျပစ္မႈက်ဳးလြန္ရာမေရာက္” လိုဆိုၿပီး ဆံုးျဖတ္ထားတာ ရိွပါတယ္။ ဒီလမ္းညြန္စီရင္ထံုးအရ ရွင္းျပရမယ္ဆိုရင္ သာမာန္အားျဖင့္ေတာ့ စဲြလို႔မေျမာက္ဘူး။ ဘုန္းႀကီးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ မေျမာက္ဘူးဆိုတဲ့ စီရင္ထံုး အတိအက်ေတာ့ရိွပါတယ္။ သို႔ရာတြင္ အမႈတခုခ်င္းေတာ့ မတူဘူးေပါ့။ အဲေတာ့ ေနာက္ေျဖစရာေလးတခုပါေနတယ္။ သက္ေသမခိုင္လံုဘဲနဲ႔ တရား႐ုံးေတြက အမႈကို လက္ခံပါသလား ဆိုတဲ့ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ကေတာ့ အဲ့ဒါေတြကေတာ့ မေျဖရွင္းလို႔မျဖစ္ဘူး။ တရား႐ုံးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေျဖရွင္းေပးရမယ္။ လူတေယာက္က မိမိနစ္နာခ်က္ကို တရား႐ုံးမွာလည္း တိုင္ႏိုင္တယ္၊ ရဲဆီမွာလည္း တိုင္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ရဲမွာသြားတုိင္ရင္ ရဲအေရးပိုင္တဲ့ အမႈဆိုရင္ တိုက္႐ုိက္အမႈဖြင့္ေပးတယ္။ ရဲအေရးမပိုင္ဘူးဆိုရင္ တရား႐ုံးကို ဦးတိုက္ေလ်ွာက္ထားေစတယ္။ အဲ့ေတာ့ တရား႐ုံးကပဲ အမႈဖြင့္တယ္။ ဖြင့္တယ္ဆိုတာလည္း အသားလြတ္ လာတိုင္လိုက္တယ္ဆိုရင္ ဖြင့္ေပးလို႔ မရဘူးေလ။ တိုင္ခ်က္ကိုၾကည့္ရမွာ။ တိုင္ခ်က္က ဥပေဒပုဒ္မနဲ႔ ညီညြတ္တဲ့ အဂၤါရပ္နဲ႔ ျပည့္စံုရင္ အမႈဖြင့္ေပးတယ္။ မေသခ်ာေသးဘူးဆိုရင္ တရား႐ုံးကေန Police inquiry ဆိုတဲ့ ရဲကိုျပန္ၿပီး စံုစမ္းစစ္ေဆးမႈေပးတယ္။ အဲ့ဒီ ရီပို႔ ျပန္တက္လာမွ ဒီအမႈကို ဖြင့္သင့္၊ မဖြင့္သင့္ ဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္ျပီး အမိန္႔တစ္ရပ္ ခ်မွတ္တယ္။ ဖြင့္လိုက္တယ္ဆိုတာနဲ႔ သူကို အျပစ္ေပးအေရးယူတာမဟုတ္ေသးဘူး။ ဒါကို အမႈ စစ္ေဆးမယ္။ ႏွစ္ဖက္သက္ေသေတြကို ျပ႒ာန္းထားတဲ့ သက္ေသခံဥပေဒေတြနဲ႔ စစ္ေဆးၿပီးမွ အျပစ္ရိွတယ္၊ မရိွဘူးဆိုတာ ေပၚေပါက္မွသာ ဆံုးျဖတ္တာပါ။ တရားရံုးက သက္ေသမခိုင္ဘဲနဲ႔ လက္ခံသလားဆိုတဲ့ ေမးခြန္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဒီေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ သေဘာေပါက္ေလာက္ပါတယ္လို႔ယူဆပါတယ္။ ေမး။ ။ အိမ္ေထာင္ရိွ အမ်ိဳးသားတေယာက္က ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ အပ်ိဳတေယာက္ကို ေငြေၾကး၊ ပစၥည္းဥစၥာနဲ႔ သိမ္းသြင္းၿပီး ကာမရယူတဲ႔ကိစၥမ်ိဳး၊ အငယ္အေႏွာင္းထားတဲ့ ကိစၥမ်ိဳးေတြမွာ ကာမရယူျခင္းခံရတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ အဲဒီအမ်ိဳးသားကို ကာမလိမ္လည္ရယူမႈနဲ႔ တရားစဲြလို႔ ရႏိုင္ပါသလား။ ေျဖ။ ။ ဒီေမးခြန္းကုိေျဖရမယ္ဆုိရင္ေတာ႔ သာမန္အားျဖင့္ မရႏုိင္ပါဘူး။ ဒီအငယ္အေႏွာင္းထားတဲ့ ကိစၥေတြမွာ မရႏုိင္ပါဘူး။ ကာမလိမ္လည္မႈနဲ႔ ဘယ္လုိမွ လုပ္လုိ႔ မရႏုိင္ပါဘူး။ သူလုပ္ႏုိင္တဲ႔ တခုကေတာ႔ သူက မသိလုိ႔ ဒီအမ်ဳိး သားနဲ႔ ေပါင္းသင္းလုိက္တာပါဆုိၿပီးေတာ့ သူ႔မွာ အိမ္ေထာင္ႀကီး ရွိေနၿပီးေတာ႔ ဒီတလင္တမယားဥပေဒနဲ႔ ဒီအမ်ဳိးသမီးက စြဲဆုိႏုိင္တဲ့ အခြင္႔အေရးရွိပါတယ္။ ဒီအခြင့္အေရးတရပ္ပဲ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စြဲႏုိင္ခြင့္မရွိဘူး ဆုိတာလည္း က်ေနာ္တုိ႔ တားလုိ႔မရပါဘူး။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ႔လည္း သူ႔သေဘာနဲ႔သူ စြဲၾကတာပဲ။ ပိတ္ပင္လုိ႔ေတာ့ မရဘူးေပါ႔။ ဒါကေတာ့ မစြဲနဲ႔လုိ႔ ေျပာလုိ႔မရဘူး။  စြဲျခင္ရင္စြဲမွာပဲ။ သုိ႔ေသာ္ ဥပေဒမူအရေတာ့ ဒီဟာက စြဲလုိ႔မရဘူးလုိ႔ ေျဖျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ စြဲမယ္ဆုိရင္ တလင္တမယားဥပေဒနဲ႔ပဲ သြားလုိ႔ရမယ္ ။ ကာမလိမ္လည္မႈနဲ႔ စြဲမရဘူးလုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ေမး။ ။ အခုတေလာေရပန္းစားေနတဲ႔ ကာမလိမ္လည္မႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မရွင္းတာေလးေမးပါရေစ။ ယုံၾကည္ေလာက္ေအာင္ ေျပာဆိုလိမ္လည္ၿပီး ကာမရယူတာကို ရာဇသတ္ႀကီးပုဒ္မ ၄၁၇ နဲ႔ တရားစြဲဆိုဖို႔ဆိုရင္ လက္ထပ္ပါမယ္လို႔ လိမ္လည္ေျပာဆိုခဲ့မွ ျပစ္မႈေျမာက္တယ္လို႔ ေျပာေနၾကပါတယ္။ လက္ထပ္ပါမယ္လို႔ ေျပာဆိုတာမ်ိဳးကလည္း ႏွစ္ေယာက္ထဲသာ သိတဲ႔ကိစၥ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အမ်ိဳးသမီးဘက္က သူ႔ကို ဒီလိုေျပာခဲ့ပါတယ္လို႔ ထြက္ဆို႐ုံနဲ႔ သက္ေသခိုင္မာပါ့မလား။ ဘယ္လိုသက္ေသျပရမလဲရွင့္။ ေျဖ။ ။ ေမးခြန္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ စီရင္ထံုး ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ အမႈႏွစ္ခုနဲ႔ယွဥ္ၿပီး ေျဖေပးပါမယ္။ “ေမာင္ေအာင္ႏိုင္ထြန္းနဲ႔ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ” ဆိုတဲ့ စီရင္ထံုးမွာ ေမာင္ေအာင္ႏိုင္ထြန္းနဲ႔ သူရဲ႕အမ်ဳိးသမီး မသြယ္သြယ္ဝင္းဆိုတာ ၿမိဳ႕နယ္တရားသူႀကီးဆီမွာပဲ လက္ထပ္တယ္၊ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ၿပီး မိန္းကေလးက ေယာက်္ားေလးအိမ္မွာ လိုက္ေနတယ္။ သုိ႔ေသာ္ အေျခအေနအရ မိဘအခ်င္းအခ်င္း မသင့္ျမတ္တဲ့ အခါၾကေတာ့ မိန္းကေလးက သူ႔မိဘဆီျပန္သြားတယ္။ ေယာက်္ားေလးက လိုက္မသြားဘူး။ မိန္းကေလးကေနၿပီး ေယာက်္ားေလးကို ကာမလိမ္လည္မႈနဲ႔ တရားစြဲတယ္။ အဲ့ဒါစြဲလို႔မရပါဘူး။ အဲဒီ မူေလးရိွပါတယ္။ ေနာက္အမႈတခုကေတာ့ “ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ကိုျမသန္း” ဆိုတဲ့ စီရင္ထံုးပါ။ ၁၉၉၆ ကပါ။ သ႔ူက်ေတာ့ သေဘာတူလက္ထပ္မယ္လို႔ ႐ုိး႐ုိးတမ္းတမ္း အလြတ္ေပါ့။ အရပ္စာခ်ဳပ္ကေလးခ်ဳပ္တယ္။ လက္ထပ္တယ္။ သို႔ေသာ္ တရား႐ုံးသြားလုိက္တဲ့အခါ အစၥလာမ္ ဘာသာဝင္ျဖစ္ေနေတာ့ လက္ထပ္လို႔ မရဘူးဆိုတဲ့ အခါက်တာ့။ အမ်ဳိးသားက ဒီတိုင္းပဲၿငိမ္ေနတယ္။ အမ်ဳိးသမီးမွာေတာ့ ကိုယ္ဝန္ရိွသြားတယ္။ ရိွေတာ့ အမ်ဳိးသမီးကေန ဒါကိုျပန္ၿပီး တရားစြဲတယ္။ အဲ့ဒါက်ေတာ့ ရျပန္တယ္။ ေယာက်္ားမွာ အျပစ္ရိွတယ္ေပါ့။ အဲေတာ့ မူ က ဘာပဲ လိုလဲဆိုေတာ့.. ဥပမာ- မိန္းကေလးက ဘယ္လိုသက္ေသျပရမယ္ဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဥပေဒအၾကံံေပးလိုပါတယ္။ အခ်က္၂ ခ်က္က အဓိကေပါ့။ အတူေပါင္းသင္းခဲ့မႈ ရိွမရိွဆိုတဲ့အခ်က္ကို မိန္းကေလးက သက္ေသျပရမယ္။ ေနာက္ဒုတိယအခ်က္က ေယာက်္ားေလးက လက္ထပ္ဖို႔ျငင္းတယ္ဆိုတာ ရိွမရိွ ဆိုတဲ့အခ်က္ေပါ့။ အဲ့ဒီအခ်က္ေတြကို သက္ေသျပႏိုင္ရင္ ဒီအမႈက အမွားအမွန္ ဆံုးျဖတ္လို႔ရပါတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေျဖၾကား ခ်င္ပါတယ္။ ေမး။ ။ ဒီေခတ္မွာ သမီးရည္းစားစံုတဲြအခ်ိဳ႕  (Living Together) ဆိုၿပီး အတူေပါင္းသင္း ေနထိုင္တာမ်ိဳးကို ေတြ႔ေနရပါတယ္။ အေၾကာင္းတခုခုေၾကာင့္ သူတို႔ႏွစ္ဦး ကဲြကြာသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ အမ်ိဳးသမီးဘက္က ကာမလိမ္လည္ရယူတယ္လို႔ တရားစဲြမယ္ဆိုရင္ ရႏိုင္ပါသလား။    ေျဖ။ ။ သာမန္အားျဖင့္ေတာ့မရပါဘူး။ living Together ဆိုတာ ဒီေခတ္မွာျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ဒီတခုတည္း သက္သက္နဲ႔ေတာ့ မရပါဘူး။ သုိ႔ေသာ္ အမႈတခုခ်င္းစီရဲ႕ အခ်က္ေတြေပၚမွာ မႈတည္ေနပါတယ္။ ဒီမွာ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ကို ျပန္ၾကည့္ရပါမယ္။ အတူေပါင္းသင္းဖို႔ ဆႏၵရိွ၊ မရိွနဲ႔၊ လက္ထပ္ရန္ ျငင္းဆိုျခင္း ရိွ၊မရိွ ဆိုတဲ့အခ်က္ပါ။ သူက လက္ထပ္ဖို႔ ဘယ္တုန္းက ေျပာခဲ့သလဲေပါ့။ ဥပမာ မုဒိမ္းမႈဆိုပါစို႔.. ႐ုန္းႏိုင္ လ်က္သားနဲ႔ မ႐ုန္းဘူးလား၊ ေအာ္ႏိုင္လ်က္သားနဲ႔..မေအာ္ဘူးလား။ ေနာက္ ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္းပဲ သက္ဆိုင္ရာကို တုိင္ၾကားမႈရိွ၊မရိွ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း တရားေတြေပါ့။ ဒါေတြက အမႈစစ္မွာပဲ ေပၚမွာပါ။ ခုကိစၥမွာလည္း Living Together ေနခဲ့တယ္။ သူတို႔အျငင္းမပြားဘူး ေပၚေပါက္မယ္ဆိုရင္ သူအမႈဖြင့္မယ့္ အခ်ိန္ကာလေပါ့။ (လက္ထပ္မယ္လို႔ေျပာမယ္၊ ျငင္းတယ္၊ မျငင္းဘူး ဆိုတဲ့အခ်ိန္ကာလေတြေပါ့) ဘယ္အခ်ိန္တုန္းက အတူေပါင္းသင္းေနထိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ကာလကို ၾကည့္မယ္။ ဒီအခ်ိန္ကာလၾကာျမင့္မႈရဲ႕ သဘာဝယုတၱိ ရိွ၊ မရိွကို တရား႐ုံးက ဆံုးျဖတ္ေပးပါတယ္။ ဥပမာ ၁ ႏွစ္၊ ၂ ႏွစ္ေလာက္ၾကာမွ အေၾကာင္းမရိွဘဲနဲ႔ ထၿပီး တရားစဲြမယ္ဆိုရင္ ဒါဟာ ဘယ္လိုမွ အေၾကာင္းျပခ်က္ မရိွပါဘူး။ မထႏိုင္တာတို႔ ကိုယ္တပုိင္းေသ ေနရင္ေတာ့ တမ်ဳိးေပါ့ေလ။ အဲလို အခ်ိန္ကာလကို ၾကည့္ရပါတယ္။ ဒီလိုအခ်က္ ညီညြတ္ရင္ေတာ့ တရားစြဲလို႔ရပါတယ္။