အိမ္အကူမိန္းကေလးကုိ ခြဲစိတ္ေပးခဲ့သည့္ ေဒါက္တာခင္ေမာင္ျမင့္ႏွင့္ ေမးျမန္းခ်က္
DVB
·
February 18, 2017
အင္းဝအပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္မွာ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ခံရလုိ႔ ဒဏ္ရာရခဲ့တဲ့ အိမ္အကူ မိန္းကေလး မစန္းေကခုိင္ကုိ ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီး လက္ပိုင္းဆုိင္ရာ ခြဲစိတ္ကုဌာနမွာ ဆရာဝန္ႀကီးေတြက အၿပီးသတ္ခြဲစိတ္ကုသ ေအာင္ျမင္မႈရခဲ့ပါတယ္။ မစန္းေကခုိင္ဟာ ဘယ္ညာလက္္ေခ်ာင္းေတြ ဘယ္တံေတာင္၊ ညာတံေတာင္နဲ႔ လက္ေမာင္းႏွစ္ဘက္ အပါအဝင္ လည္ပင္းအနာရြတ္ေတြကို အႀကီးစားခြဲစိတ္မႈ စုစုေပါင္းေလးႀကိမ္ ျပဳလုပ္ခဲ့ရတာပါ။ လက္ေခ်ာင္းခြဲစိတ္ရာမွာ အခက္အခဲေတြ ရွိခဲ့ေပမယ့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္လုိ႔ ခြဲစိတ္မႈကို ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီး လက္ပိုင္းဆုိင္ရာ ခြဲစိတ္မႈဌာနက ပါေမာကၡ ေဒါက္တာခင္ေမာင္ျမင့္က ေျပာပါတယ္။ ပါေမာကၡ ေဒါက္တာခင္ေမာင္ျမင့္ကို ဒီဗြီဘီက ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းထားပါတယ္။
ေမး - ဟုတ္ကဲ့ဆရာ။ အင္းဝအပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္က ျဖစ္စဥ္မွာ ထိခိုက္ခဲ့တဲ့ ကေလးငယ္က ဆရာ့ဆီမွာကုသဖို႔ ေရာက္လာတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အဲဒါေလး အၾကမ္းဖ်င္း ရွင္းျပေပးပါဆရာ။
ေျဖ - အင္းဝအပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္ျဖစ္စဥ္မွာ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရခဲ့ပါတယ္။ တေယာက္ကေတာ့ မစန္းေကခိုင္ပါ။ တေယာက္ကေတာ့ မသဇင္ပါ။ မစန္းေကခိုင္နဲ႔ မသဇင္မွာ၊ အဓိကကေတာ့ မစန္းေကခိုင္မွာ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းလံုး ဒဏ္ရာရထားတယ္။ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ က်ဳိးတယ္။ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ လႈပ္ရွားလို႔မရဘူး။ ဘယ္ဘက္တံေတာင္ဆစ္ ဆန္႔လို႔မရေတာ့ဘူး။ ဘယ္လက္၊ ညာလက္၊ ဘယ္တံေတာင္၊ ညာတံေတာင္၊ ဘယ္လက္ေမာင္း၊ ညာလက္ေမာင္း၊ လည္ပင္းေတြမွာ အနာရြတ္ႀကီးေတြ ရွိတယ္။ အဲဒါေတြကို ခဲြစိတ္ဖို႔ ရန္ကုန္ျပည္သူ႔ေဆး႐ံုႀကီးကို စက္တင္ဘာလ ၂၁ ရက္ ညေန ၅ နာရီမွာ က်ေနာ္တို႔ဆီကို ေရာက္ရွိလာပါတယ္။
ေမး - ဟုတ္ကဲ့ဆရာ။ သူ႔ရဲ႕ခဲြစိတ္မႈက ဘယ္လိုခဲြစိတ္မႈမ်ဳိး စျဖစ္မလဲ ဆရာ။
ေျဖ - မစန္းေကခိုင္အေနနဲ႔ေတာ့ ခဲြစိတ္မႈအႀကီးစားမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ဖို႔ က်ေနာ္တို႔ ေသခ်ာတိုင္ပင္ရပါတယ္။ ေသခ်ာစမ္းသပ္စစ္ေဆးတဲ့အခါမွာ ညာဘက္ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ ေကြးလို႔ဆန္႔လို႔ မရဘူး။ ဘယ္ဘက္လက္ေခ်ာင္းေလးေတြလည္း ေကြးလို႔ဆန္႔လို႔ မရဘူး။ ဘယ္ဘက္တံေတာင္ဆစ္ ဆန္႔လို႔မရေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ဒါ အႀကီးစားခဲြစိတ္မႈျဖစ္မယ္ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ အေစာႀကီးကတည္းက တြက္ဆထားပါတယ္။ ဒီလိုမ်ဳိး ေကြးလို႔ဆန္႔လို႔မရတဲ့ အေျခအေနေတြမွာ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔လည္း ကေလးေတြမွာ အေတြ႔အႀကံဳ သိပ္မရွိပါဘူး။ လူႀကီးေတြမွာေတာ့ က်ဳိးၿပီးတဲ့အခါမွာ ေကြးလုိ႔ဆန္႔လုိ႔ မရတာမ်ဳိးေတြ က်ေနာ္တို႔ ႀကံဳတတ္ပါတယ္။ ႀကံဳတဲ့အခါမွာလည္း ဒီခဲြစိတ္မႈေတြကို ခဲြတဲ့အခါမွာ ေအာင္ျမင္မႈရာခိုင္ႏႈန္းက ထင္သေလာက္ မမ်ားပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လို႔ က်ေနာ္တုိ႔အေနနဲ႔ စိုးရိမ္မႈေတာ့ရွိပါတယ္။ ကေလးေတြမွာ လက္ေခ်ာင္းေတြ အမ်ားႀကီးက်ဳိးတာ ေတာ္ေတာ္ေလးရွားတယ္။ တေခ်ာင္း၊ ႏွစ္ေခ်ာင္း က်ဳိးတယ္။ ေဆး႐ံုလည္း ျမန္ျမန္ေရာက္တယ္။ ခဲြစိတ္မႈလည္း ေစာေစာစႏိုင္တယ္ဆိုရင္ လက္ေခ်ာင္းေတြက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပကတိ ျပန္ေကာင္းႏိုင္တယ္။ စန္းေကခိုင္မွာက်ေတာ့ လက္ေခ်ာင္းေတြ က်ဳိးလာတာက အခ်ိန္ေတြျခားၿပီး က်ဳိးတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဆီ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီရွိေနၿပီ။ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီရွိေနတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ မလႈပ္ႏိုင္တာကို ကေလးေတြမွာ ခဲြစိတ္ဖို႔ က်ေနာ္တို႔ အေတြ႔အႀကံဳ ေတာ္ေတာ္နည္းတယ္။ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ စိုးရိမ္တာ အဲဒါပဲ။ ကေလးေတြမွာ လက္ေခ်ာင္းေတြ မလႈပ္ႏိုင္တာ၊ က်ဳိးၿပီးရင္ မလႈပ္ႏိုင္တာ ေတာ္ေတာ္ရွားတယ္။ ဒီကေလးမေလးက က်ဳိးၿပီး မလႈပ္ႏိုင္ဘူးဆိုေတာ့ တေခ်ာင္းၿပီးတေခ်ာင္း ဆက္တိုက္က်ဳိးေနတယ္။ လႈပ္ရွားမႈမစႏိုင္ခင္မွာ ေနာက္တေခ်ာင္းက်ဳိးတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အဲဒီလိုပဲ ခန္႔မွန္းေျခ တြက္ၾကည့္လို႔ရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ ဒါမ်ဳိးကို စိုးရိမ္တာပါ။ အခုေတာ့ စိုးရိမ္တာထက္ပိုၿပီးေတာ့ အေျခအေနေကာင္းတာေပါ့ေနာ္။ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ ဒီကေလးမေလးကို အျပည့္အဝ ျပန္ေကာင္းေစခ်င္တာပါပဲ။
ေမး - အခုလိုမ်ဳိး စၿပီး ခဲြစိတ္ခဲ့ပံုေလးကိုလည္း ရွင္းျပေပးပါဦး။
ေျဖ - ေအာက္တိုဘာ ၅ ရက္ေန႔မွာ က်ေနာ္တို႔ စတင္ၿပီးေတာ့ ညာဘက္လက္ကို ခဲြစိတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔အဖဲြ႔အေနနဲ႔ ခဲြစိတ္ဖို႔ တိုင္ပင္တဲ့အခါ ခြဲစိတ္မႈကို အဆင့္ ၄ ဆင့္ လုပ္မယ္။ ပထမတဆင့္မွာ ညာဘက္လက္ကို ခဲြစိတ္မယ္။ ညာဘက္လက္ကို ခဲြစိတ္လို႔ စန္းေကခိုင္ရဲ႕ ညာဘက္လက္ေခ်ာင္းေလးေတြဟာ ေန႔စဥ္လုပ္ငန္းတာဝန္ေတြ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ၿပီ၊ ျပန္လည္အသံုးခ်ႏိုင္ၿပီဆုိရင္၊ ေအာင္ျမင္မႈရွိၿပီဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ဘယ္ဘက္လက္ကို ခဲြစိတ္မယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ က်ေနာ္တို႔ ခဲြစိတ္မႈတင္မကဘူး။ ခဲြစိတ္မႈၿပီးတဲ့အခါမွာ သူက လိုက္ၿပီး ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ဖုိ႔ိ လိုတယ္။ ေလ့က်င့္ခန္းမလုပ္ႏိုင္ဘူးဆိုရင္လည္း က်ေနာ္တုိ႔ ခဲြစိတ္မႈဟာ ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ မေျပာႏိုင္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ခဲြစိတ္မႈဟာ ခဲြစိတ္ဆရာဝန္ တေယာက္တည္းမွာတင္ မူတည္တာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ခဲြစိတ္ဆရာဝန္၊ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေပးတဲ့ အေထာက္အကူျပဳ အဖဲြ႔အစည္းေတြ၊ ႀကိဳးစားဖု႔ိေတြ အေရးႀကီးပါတယ္။ လူနာကိုယ္တိုင္က လိုလိုလားလားနဲ႔ ေသခ်ာေလ့က်င့္ခန္းလုပ္မွ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ခဲြစိတ္မႈ ေအာင္ျမင္မွာ။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ သက္ဆိုင္ရာ တာဝန္ရွိသူေတြက ေမးျမန္းပါတယ္။ ဒီခဲြစိတ္မႈ ဘယ္ေလာက္ေအာင္ျမင္မလဲ။ က်ေနာ္ အမ်ားႀကီး တာဝန္ခံထားလို႔ မရပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ အမ်ားဆံုး ႀကိဳးစားပါ့မယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔တခုတည္းနဲ႔ေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈအတိုင္းအတာကို အတိအက်ေျပာလို႔မရပါဘူး။ ဒီအေထာက္အကူျပဳ အဖဲြ႔အစည္းေတြရယ္၊ လူနာကိုယ္တိုင္က ပူးေပါင္းပါဝင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ထိုက္သင့္သေလာက္ ေအာင္ျမင္မယ္လို႔ ေျဖၾကားခဲ့ပါတယ္။
ေမး - ဟုတ္ကဲ့ ဆရာ၊ ဒီကေလးမေလး ခဲြစိတ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာ ဆရာတို႔ ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ ေဆးပညာပိုင္းဆိုင္ရာ အခက္အခဲေတြ ရွိရင္လည္း ရွင္းျပေပးပါဦး။
ေျဖ - အခက္အခဲကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အေတြ႔အႀကံဳ ကေလးေတြမွာ နည္းတာပါပဲ။ စန္းေကခိုင္ကို ညာဘက္လက္ကို ခဲြစိတ္မယ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ ေသခ်ာျပင္ဆင္ပါတယ္။ စန္းေကခိုင္ကိုလည္း ေသခ်ာရွင္းျပတယ္။ သမီး၊ ညာဘက္ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ ခဲြမယ္။ လက္ညိႇဳး၊ လက္ခလယ္၊ လက္သူႂကြယ္၊ လက္သန္း။ ဒါေတြဟာ သမီးဘဝမွာ ပစၥည္းေတြ ျပန္ကိုင္လို႔ရမွ ျဖစ္မယ္။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ခဲြစိတ္မယ္။ ခဲြစိတ္ၿပီးတဲ့အခါမွာ နာက်င္မႈေတြ ေလ်ာ့နည္းေအာင္၊ အေရာင္ေတြက်ေအာင္၊ ေက်ာက္ပတ္တီးအတြင္းမွာ ၃ ပတ္ထားမယ္။ ၿပီးရင္ သမီး ေလ့က်င့္ခန္းေတြ လုပ္ရမယ္။ သူ နားလည္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ခဲြစိတ္တယ္။ ပထမဆံုး ခဲြစိတ္မႈ ေအာက္တုိဘာ ၅ ရက္။ ေက်ာက္ပတ္တီးထဲမွာ ၃ ပတ္ ထားလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္လိုက္တယ္။ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေတာ့ ပထမတပတ္တည္းမွာပဲ ဒီကေလးမေလးက လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ စလႈပ္ႏိုင္တယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပိုလႈပ္လာႏိုင္တယ္။ ဆိုေတာ့ ဒါက က်ေနာ္တို႔ ေအာင္ျမင္တယ္ဆိုတဲ့ အေျခခံ ရရွိၿပီ။ ဒီအခါမွာ ၃ ပတ္စီျခားၿပီးေတာ့ ဘယ္ဘက္လက္ကို ခဲြစိတ္ဖုိ႔ က်ေနာ္တို႔ ဆက္ၿပီး ဆံုးျဖတ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုပဲ သမီး ညာဘက္လက္ ေအာင္ျမင္ၿပီ။ ဘယ္ဘက္လက္ကို ဆက္ခဲြစိတ္မယ္ဆိုေတာ့ ကေလးမေလးက က်ေနာ္တို႔ကိုလည္း ယံုၾကည္သြားၿပီ။ ဆက္ၿပီးခဲြစိတ္ပါလို႔လည္း သေဘာတူလာၿပီ။ က်ေနာ္တို႔ ဘယ္ဘက္လက္ကို လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ ဆက္ၿပီး ခဲြစိတ္ပါတယ္။ အဲဒါက ႏိုဝင္ဘာ ၂၃ မွာပါ။ အဲဒီမွာ ခဲြစိတ္တဲ့အခါက်ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ သိသြားၿပီ။ ကေလးမေလးက အနာလည္း ခံႏိုင္လာၿပီ။ ေဆး႐ံုမွာလည္း ဆရာဝန္၊ ဆရာမေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးလာၿပီ။ ေဆး႐ံုမွာလည္း ေနသားက်လာၿပီ။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ဆရာဦးေမာင္ေမာင္ေအး ဦးေဆာင္တဲ့ လူမႈဝန္ထမ္း အဖဲြ႔အစည္းေတြကလည္း NGOs ေတြေပါ့ေနာ္၊ သူတို႔ေတြကလည္း ေဆး႐ံုမွာ လာၿပီး ကေလးမေလးကို အေထာက္အကူျပဳတဲ့အေနနဲ႔ Psychological Support ေပါ့ လာေပးတယ္။ သူနဲ႔ လာကစားတယ္။ အတူတူေနတယ္။ စကားေတြေျပာတယ္ ဆိုတဲ့အခါက်ေတာ့ ကေလးမေလးရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ေဆး႐ံုနဲ႔ ပိုၿပီး ရင္းႏွီးကြၽမ္းဝင္လာၿပီ၊ ဆရာဝန္၊ ဆရာမေတြကို စိုးရြံ႕တဲ့အေနအထားေတြ မရွိေတာ့ဘူး။ ေဆး႐ံုမွာ ေနသားက်လာၿပီ။ အဲဒီေတာ့ ဒုတိယအႀကိမ္ ဘယ္ဘက္လက္ကို ခဲြစိတ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔က အနာအကိုက္အခဲေတြ ေပ်ာက္ေအာင္ ေက်ာက္ပတ္တီးထဲမွာ ၂ ပတ္ပဲထားေတာ့တယ္။ ၂ ပတ္ထားၿပီး ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္တယ္။ လုပ္တဲ့အခါမွာ ဒုတိယအႀကိမ္ ခဲြစိတ္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ကေလးမေလးက သူ ဝါသနာပါတဲ့ စက္ခ်ဳပ္သင္ဖို႔အတြက္ကို ပံုေတြဆဲြတဲ့ ေလ့က်င့္ခန္း စလုပ္ၿပီ။ အဆင္ေျပလာတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔လည္း စိတ္ေအးသြားၿပီ။ ညာဘက္လက္ ေအာင္ျမင္သလို ဘယ္ဘက္လက္လည္း ေအာင္ျမင္မယ္ဆိုတာ သိၿပီ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ စိတ္ပူတာက ဘယ္ဘက္တံေတာင္ဆစ္။ ဘယ္ဘက္တံေတာင္ဆစ္ရဲ႕ လက္ေမာင္း႐ိုး က်ဳိးေနတယ္။ အဲဒီ က်ဳိးေနတဲ့ေအာက္ တံေတာင္ဆစ္ထဲမွာလည္း ေသြးခဲမႈေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ အ႐ိုးတက္ႀကီး ရွိတယ္။ အ႐ိုးတက္ႀကီးကလည္း ေတာ္ေတာ္ႀကီးတယ္။ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းၾကည့္ေတာ့ အနံက ၂ စင္တီမီတာ၊ အလ်ားက ၄ စင္တီမီတာ ရွိတယ္။ ဒါႀကီးကို ခဲြစိတ္ထုတ္ရမယ္။ ဒီအ႐ိုးအတက္သည္ အာ႐ံုေၾကာေတြ၊ ေသြးေၾကာေတြနားမွာ ရွိတယ္။ ဒါကို နည္းနည္းစြန္႔စားၿပီး ခဲြစိတ္ဖုိ႔လိုတယ္။ ခဲြစိတ္ၿပီးတဲ့အခါမွာလည္း ေလ့က်င့္ခန္း ေကာင္းေကာင္းလုပ္ဖို႔လိုတယ္။ တံေတာင္ဆစ္ႀကီး အျပည့္ဆန္႔လို႔ရေအာင္ေပါ့။ အဲဒါအတြက္ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ေသခ်ာေလး ျပင္ဆင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲလို ျပင္ဆင္ခဲ့ၿပီး တခါ တတိယအႀကိမ္ ခဲြစိတ္မႈကို ဒီဇင္ဘာ ၂၃ ရက္ေန႔မွာ က်ေနာ္တို႔ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္။ ၿပီးတဲ့အခါက်ေတာ့ သူ႔ကို ေက်ာက္ပတ္တီး မစည္းေတာ့ဘူး။ ေတာက္ေလွ်ာက္ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ခိုင္းတယ္။ ၁၀ ရက္မွာ ခ်ဳပ္႐ိုးျဖည္လိုက္တယ္။ တတိယတႀကိမ္ ခဲြစိတ္ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ စန္းေကခိုင္ဟာ ဆရာဝန္၊ ဆရာမေတြနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး အမ်ားႀကီး ရွိသြားၿပီ။ ေဆး႐ံုမွာလည္း ေနသားက်ၿပီ။ က်ေနာ္တုိ႔ေျပာတာလည္း အကုန္လံုးနားေထာင္ၿပီ ဆိုေတာ့ အေကာင္းဘက္ကိုလည္း ဦးတည္သြားပါၿပီ။ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ တတိယအႀကိမ္ ခဲြစိတ္ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ လံုးဝ စိတ္ခ်သြားပါၿပီ။ စတုတၳအႀကိမ္ ခဲြစိတ္မႈေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဌာနမွာရွိတဲ့ တဲြဖက္ပါေမာကၡ ေဒါက္တာမ်ဳိးမင္းဦးကို ဒီအနာရြတ္ေတြကို ခဲြစိတ္ဖယ္ရွားဖို႔ က်ေနာ္ ညႊန္ၾကားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ လက္ေမာင္းနဲ႔ လည္ပင္း၊ ေက်ာျပင္မွာရွိတဲ့ အနာရြတ္ႀကီးႀကီးတခ်ဳိ႕ကို က်ေနာ္တို႔ ဖယ္ရွား ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။
ေမး - ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာ။ ဒီခဲြစိတ္မႈမွာ ဆရာက အစအဆံုး အဓိကပါဝင္ခဲ့တာဆိုေတာ့ ဒီအမႈျဖစ္စဥ္ကလည္း အၿပီးသတ္ အမိန္႔မခ်ရေသးဘူးေလ။ အဲဒီေတာ့ လူသားတေယာက္အေနနဲ႔ သူ႔ရဲ႕နစ္နာမႈကို အဲဒီအပိုင္းမွာ ေဆးပညာရပ္နဲ႔ဆို သူ ဘယ္ေလာက္ထိ နစ္နာခဲ့တယ္ဆိုတာ ဆရာ့အေနနဲ႔ ဘယ္လို သံုးခ်င္ပါလဲ။
ေျဖ - နစ္နာမႈကို သံုးသပ္တာကေတာ့ က်ေနာ့္အေနန႔ဲ ဒီအခ်ိန္မွာ မသံုးသပ္ခ်င္ပါဘူး။ ခဲြစိတ္မႈတခုကို လုပ္တဲ့အခါ က်ေနာ္တုိ႔အေနနဲ႔ နစ္နာမႈကို Disability ေပါ့။ ဘယ္ေလာက္အထိ လူတေယာက္ဟာ နစ္နာဆံုး႐ံႈးမႈ ရွိသလဲဆိုတာ ခဲြစိတ္ကုသမႈအားလံုးကို ၿပီးတဲ့အခ်ိန္၊ ေလ့က်င့္ခန္းေတြ အားလံုးၿပီးသြားတဲ့အခ်ိန္၊ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အားလံုး ျပန္ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ဟာ က်ေနာ္တို႔ သတ္မွတ္ထားတာ ရွိပါတယ္။ သေဘၤာသားတေယာက္ ဥပမာအားျဖင့္ ဒဏ္ရာရသြားတယ္။ ဘယ္ေလာက္အခ်ိန္မွာ ျပန္ေကာင္းမလဲ။ သူ က်ဳိးတဲ့အေနအထားေပၚ မူတည္ၿပီး ျဖစ္ႏိုင္တာေပါ့။ ဒီကေလးမေလးကေတာ့ ညာဘက္လက္မကလဲြလို႔ လက္ေခ်ာင္းေတြအားလံုး က်ဳိးတယ္။ ဘယ္ဘက္လက္ေခ်ာင္းေတြလည္း အားလံုး က်ဳိးတယ္။ က်ဳိးတဲ့အခ်ိန္ေတြကလည္း ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္း လာတာမဟုတ္ဘူး။ အၾကာႀကီးေနမွ လာရတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ခဲြစိတ္တာလည္း အမ်ားႀကီး ေနာက္က်တယ္။ ခဲြစိတ္ခ်ိန္ေနာက္က်ေတာ့ ဒီကေလးမေလးအတြက္ အနည္းဆံုး ၆ လ က်ေနာ္တို႔ ေစာင့္ၾကည့္ပါမယ္။ ၆ လၾကာတဲ့အခါ သူ ဘယ္ေလာက္ ျပန္ေကာင္းလာသလဲ။ ဘယ္ေလာက္ ပစၥည္းေတြ ဆုပ္ကိုင္ထားႏိုင္သလဲ၊ သူ႔လက္ကို ေန႔စဥ္လုပ္ငန္းေတြအေပၚမွာ ဘယ္ေလာက္ အသံုးခ်ႏိုင္သလဲ။ အဲဒါကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့ နစ္နာဆံုး႐ံႈးမႈကို က်ေနာ္တို႔ ထုတ္ျပန္ပါမယ္။ နစ္နာဆံုး႐ံႈးမႈရိွတာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ နစ္နာဆံုး႐ံႈးမႈအျပင္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ နစ္နာဆံုး႐ံႈးမႈမ်ားလည္း ပါဝင္ပါတယ္။ အဲဒါလည္း စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဆရာဝန္မ်ားနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ တိုင္ပင္ပါမယ္။ တိုင္ပင္ၿပီးတဲ့အခါမွသာ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ ထုတ္ျပန္ပါရေစ။ နစ္နာဆံုး႐ံႈးမႈ ေသခ်ာေပါက္ရွိတယ္ဆိုတာေတာ့ က်ေနာ္ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
ေမး - ခဲြစိတ္မႈ ၄ ႀကိမ္ ေအာင္ျမင္ခဲ့တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဆရာ ျဖည့္စြက္ေျပာခ်င္တာ ရွိရင္ ေျပာေပးပါဦး။
ေျဖ - ပထမတုန္းကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ထင္တာက မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း ျပန္မေကာင္းတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီး လုပ္ႏိုင္ပါ့မလားလုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔ သံသယရွိခဲ့တယ္။ ကေလးက ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ အလုပ္ကို စလုပ္ခဲ့ရတယ္ဆိုေတာ့ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ထိခိုက္မႈမ်ား ရွိေကာင္းရွိခဲ့ႏိုင္မယ္။ ဒါအတြက္လည္း က်ေနာ္တို႔ စိတ္ပူတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကေလးဆိုတာမ်ဳိးက ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ အင္မတန္ကို လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္တတ္တာ။ ေဆး႐ံုေရာက္ၿပီးတဲ့အခါက်ေတာ့ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္တဲ့ ဆရာမေတြ၊ တာဝန္က်တဲ့ ဆရာမေတြနဲ႔ ခင္ခင္မင္မင္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ သူ႔ရဲ႕ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈေၾကာင့္ သူဟာ ျမန္ျမန္ျပန္ေကာင္းလာတာ ရွိတယ္။ အခု က်ေနာ္တို႔ ျမင္ေနရတယ္။ ဒီကေလးမေလး ပံုဆဲြသြားတယ္။ သူ စက္ခ်ဳပ္သင္ခ်င္တယ္။ သူ အာ႐ံုရတာကို ေသခ်ာလုပ္ႏိုင္လာတဲ့သေဘာ ရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႔ သူ႔ရဲ႕ဘဝမွာ ေသခ်ာေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္မယ္လုိ႔ က်ေနာ္ ယံုၾကည္သြားၿပီ။ သူဟာ အဓိကကေတာ့ သူ႔မွာ ဂိုက္လိုတာေပါ့ေနာ္။ သူ႔ကို ဦးေဆာင္လမ္းျပမယ့္လူက ဦးေဆာင္လမ္းျပႏိုင္ရင္ ဒီကေလးမေလးဟာ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြရွိၿပီးေတာ့ ဘဝမွာ အဆင္ေျပေျပ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္မယ္လုိ႔ က်ေနာ္ ယံုၾကည္ပါၿပီ။ စန္းေကခိုင္ရဲ႕ ျဖစ္စဥ္ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ လူမႈအဖဲြ႔အစည္းအားလံုးကို Alert ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုက္တာပါ။ ဒီလိုမ်ဳိးတို႔လို ဗုဒၶဘာသာမ်ားတဲ့ ႏိုင္ငံမွာေတာင္ ဒါမ်ဳိးျဖစ္ေနရင္ တျခားႏိုင္ငံေတြမွာ ဒီ့ထက္မက မ်ားႏိုင္တယ္။ တို႔ႏိုင္ငံမွာေတာ့ ဒါမ်ဳိးကို ကေလးေတြကို ဒီလိုလုပ္တာကိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ လူမႈအဖဲြ႔အစည္းတခုလံုး လက္မခံႏိုင္ဘူး။ ဒါကို ဒီျဖစ္စဥ္ကို အေျခခံၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ လူမႈအဖဲြ႔အစည္းတခုမွာ အိမ္အကူေလးေတြကို ဒီလိုမ်ဳိးျဖစ္စဥ္ေတြနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ လူမႈအဖဲြ႔အစည္းကို ညစ္ႏြမ္းေအာင္ မလုပ္ၾကပါနဲ႔။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ဗုဒၶဘာသာကို အေျခခံတဲ့ ဦးေဆာင္ႏိုင္ငံပါ။ ခရစ္ယာန္ေတြလည္း ရွိတယ္။ မြတ္စလင္ေတြလည္း ရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းတခုမွာေတာ့ ဒီလိုမ်ဳိးအျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ေနာက္ထပ္ စန္းေကခိုင္ကို အတုယူၿပီး မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။ ကေလးေတြ အမ်ားႀကီးနစ္နာပါတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာအတြက္လည္း အမ်ားႀကီး နစ္နာပါတယ္။ ဒါမ်ဳိးမျဖစ္ေအာင္ အားလံုး လိုက္နာေစာင့္ေရွာက္ၾကဖို႔ တာဝန္သိတဲ့လူေတြကို သတင္းေပးၾကဖို႔၊ သတင္းေပးတဲ့လူေတြကိုလည္း ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳတယ္လုိ႔ ေျပာၾကားပါရေစ။
