သက္ငယ္မုဒိမ္းမႈအတြက္ သီးျခားျပ႒ာန္းထားတဲ့ဥပေဒဆိုတာ ရွိမေနဘူး - မခင္ေလး
DVB
·
December 17, 2016
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အခုတေလာ အျဖစ္မ်ားလာတဲ့ သက္ငယ္မုဒိမ္းကိစၥ၊ အမ်ဳိးသမီး အၾကမ္းဖက္မႈကိစၥ၊ တရားဥပေဒစုိးမုိးေရးကိစၥ၊ အဲဒါေတြနဲ႔ပတ္သက္္ၿပီး လုိအပ္တဲ့ အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈေတြ၊ အသိပညာေပးမႈေတြ လုပ္ေဆာင္သင့္တာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အမ်ဳိးသမီးအေရးလႈပ္ရွားသူ မခင္ေလးကုိ ဒီဗြီဘီက ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းထားပါတယ္။
ေမး - ပထမဆံုး အခုလက္ရွိ ရန္ကုန္မွာေတာင္ မကဘူး၊ ျမန္မာႏုိင္ငံ ေနရာအႏွံ႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ျဖစ္ေပၚေနတာ သက္ငယ္မုဒိမ္း၊ အမ်ဳိးသမီး အၾကမ္းဖက္မႈကိစၥေတြ ပိုၿပီးျဖစ္ပြားလာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အစ္မရဲ႕ ထင္ျမင္သံုးသပ္ခ်က္ေလး စၿပီး ေျပာျပေပးပါဦး။
ေျဖ - အဲဒါက ေတာ္ေတာ္ကို စိုးရိမ္စရာ ျဖစ္ေနတယ္ေပါ့ေနာ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြ အၾကမ္းဖက္ခံရမႈေတြ၊ သက္ငယ္မုဒိမ္းမႈေတြက အရင္ကတည္းက အစဥ္အဆက္ ရွိခဲ့တာဟုတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ မီဒီယာေတြက ပြင့္လင္းလာတာလည္း ပါတယ္။ လူေတြကလည္း အသိအျမင္ေတြ ဖြင့္တဲ့အတြက္ ပိုၿပီး တိုင္ၾကားမႈေတြရွိလာတာလည္း ပါေပမယ့္ ႏႈန္းကေတာ့ ပိုပုိျမင့္လာတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ က်မ ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာတခုကေန ေကာက္ႏုတ္ၿပီး ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ၂၀၁၅ မွာ သက္ငယ္မုဒိမ္းမႈက ၃၀၀ ပတ္ဝန္းက်င္ပဲ ရွိၿပီးေတာ့ ၂၀၁၆ မွာ ၁၀ လပိုင္းထိပဲ ယူထားတာမွာဆုိ ၃၈၀ ျဖစ္ေနၿပီေပါ့။ ေနာက္တခါ အမ်ဳိးသမီးငယ္ေတြ ၄ ရက္မွာ ၁ ေယာက္ႏႈန္းေလာက္ လိင္အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ခံေနရတယ္ဆိုတာမ်ဳိး စစ္တမ္းထုတ္ထားတာ ေတြ႔ရတယ္ဆိုေတာ့ ဒါက တကယ္လက္ေတြ႔ သက္ေသသကၠာယနဲ႔ ထုတ္ထားတဲ့ စစ္တမ္း ျဖစ္တယ္။ ဒါ့အျပင္ ဒီလိုမ်ဳိး လူသိရွင္ၾကား ေျပာတာဆိုတာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔၊ တိုင္ၾကားမႈမရွိဘဲနဲ႔ သူ႔ဘာသူ ေျဖရွင္းလိုက္တာ ဘယ္ႏွမႈရွိေနမလဲဆိုတာ မသိရဘူး။ ဒါ ကိန္းဂဏန္းအေရအတြက္ကို ၾကည့္ရင္ သိပ္ကိုစိုးရိမ္စရာေကာင္းတဲ့ အေနအထား ျဖစ္ေနတယ္။
အဲဒီေတာ့ ဒါေတြကို ဘာလို႔ျဖစ္လဲေျပာရင္ေတာ့ အေၾကာင္းအရင္းက အမ်ားႀကီး ရွိတယ္ေပါ့ေနာ္။ က်မတို႔ အမ်ဳိးသမီးအေရး လုပ္တဲ့သူေတြ၊ က်ား၊ မ တန္းတူညီမွ်မႈလုပ္တဲ့သူေတြရဲ႕ အဓိက ေကာက္ခ်က္ကေတာ့ အရင္အစဥ္အဆက္ကတည္းက က်မတို႔ အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ အမ်ဳိးသားက ပါဝါမတူဘူး။ အမ်ဳိးသမီးကို နိမ့္ၿပီးေတာ့ ဆက္ဆံၾကတယ္။ တဆင့္ႏွိမ့္ ဆက္ဆံၾကတဲ့အခါမွာ ဒီလို ပါဝါမတူတဲ့အခါမွာ အမ်ဳိးသားေတြရဲ႕စိတ္ထဲ အမ်ဳိးသမီးဆိုရင္ ဘာလုပ္လုပ္ရတယ္။ အမ်ဳိးသမီးက အမ်ဳိးသားေတြလုပ္သမွ်၊ ျပဳသမွ် ခံရမယ္။ အိမ္တြင္းမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေနာ္ ခံရမယ္။ ဒီရဲ႕အစဲြနဲ႔၊ အယူအဆနဲ႔ တဆင့္ဆင့္ျဖစ္လာတဲ့ အမ်ဳိးသမီးအေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈ ျဖစ္တယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ အိမ္ထဲမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ အမ်ဳိးသမီးေတြကို ႐ိုက္ႏွက္ရင္ က်မတို႔က သြားေရာက္တိုင္ၾကားတာလည္း မရွိခဲ့ဘူး။ ရဲကလည္း ခ်က္ခ်င္း ေရာက္လာၿပီးေတာ့ လင္မယား ရန္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေျဖရွင္းေပးတယ္ဆိုတာမ်ဳိးကလည္း သိပ္အားနည္းခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုဟာမ်ဳိးေတြကေန တဆင့္တဆင့္နဲ႔ အမ်ဳိးသမီးေတြ အၾကမ္းဖက္ခံရမႈက ပိုၿပီးေတာ့ မ်ားလာတယ္။ အစဥ္အဆက္ အဘိုး အဘြားေတြ လက္ထက္ကေန သားသမီး ေျမး ျမစ္ေတြအထိ အိမ္မွာ အေမကို အေဖက ႐ိုက္ႏွက္ေနတာမ်ဳိးပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စကားလံုးနဲ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္မႈေတြဟာ ေန႔စဥ္ဘဝမွာ အသားက်ေနေတာ့ ဒါက အထူးအဆန္းလို႔ မထင္ေတာ့ဘူး။ ဒါက ခဲြျခားဆက္ဆံမႈ၊ ဖိႏွိပ္မႈ၊ ႏွိပ္စက္မႈလို႔ မထင္ေတာ့ဘဲနဲ႔ သားသမီးေတြလက္ထက္ ေရာက္ေတာ့လည္း ဒါက လုပ္သင့္တယ္၊ လုပ္လို႔ရတယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆအစဲြနဲ႔ ေတာက္ေလွ်ာက္ျဖစ္လာတယ္။ က်င့္သံုးတာ ျဖစ္တယ္။
ဒါေပမယ့္ အခုေခတ္က ပိုပိုမ်ားလာတယ္ဆိုတဲ့အခါမွာ ဒါကို ျပန္သံုးသပ္တဲ့အခါမွာ အဓိကအေၾကာင္းရင္းကေတာ့ အမ်ဳိးသမီးဆို ဘာလုပ္လုပ္ လုပ္လို႔ရတယ္ဆိုတဲ့ ယူဆထားတဲ့ကိစၥ ျဖစ္တယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြကိုလုပ္ရင္ အႏၲရာယ္မရွိဘူး၊ ႀကိဳက္တာလုပ္လို႔ရတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာက အဓိကအခ်က္ေပါ့။ ေနာက္ ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ မူးယစ္ေဆးဝါးေတြ၊ အရက္ေသစာေတြက ပိုၿပီးေတာ့ လြယ္လင့္တကူ ရလာတယ္။ ရလာတဲ့အျပင္ အရင္ေခတ္ကလည္း အရက္ေသစာ၊ မူးယစ္ေဆးဝါး မရွိဘူးလားဆို ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေလာက္ထိ ေပါေပါ လက္လြတ္စပယ္ မရဘူး။ ခုက မုန္႔ပဲသေရစာ ဝယ္သလိုပဲ မူးယစ္ေဆးဝါးက ဝယ္လို႔ရေနတယ္၊ ရပ္ရြာထဲမွာ။ အရက္ဆုိင္ဆိုတာလည္း လမ္းတိုင္းလိုလိုမွာ ရွိေနတယ္။ အခ်ိန္မေရြး ဝယ္ေသာက္လို႔ရတယ္။ အရင္တုန္းက အရက္ဆိုင္ဆိုတာ စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔ လိုင္စင္နဲ႔ လုပ္ရတယ္။ အခုက ဝယ္လို႔ရတယ္။ အရက္ဆိုတာမွာလည္း အရင္တုန္းကေတာ့ ခ်က္အရက္ဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ ခ်က္ထားတဲ့အရက္။ အခုက်ေတာ့ ဓာတုေဆးဝါးေတြနဲ႔ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီအရက္ေတြက လူေတြရဲ႕ ဦးေႏွာက္ေတြမွာ စဥ္းစားႏိုင္စြမ္းကို ပယ္ဖ်က္ၿပီးေတာ့ အားနည္းေစေအာင္ လုပ္ထားတာမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ေတာ့ ဒီရဲ႕အက်ဳိးဆက္ေတြလည္း ပါမယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္။
ေမး - ဟုတ္ကဲ့ အစ္မ။ အမ်ဳိးသမီးအၾကမ္းဖက္မႈ ဆိုတာမွာေပါ့ေနာ္။ သက္လတ္အရြယ္ မုဒိမ္းမႈေတြျဖစ္တာထက္ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ကေလးငယ္ေတြ၊ ၄ ႏွစ္၊ ၅ ႏွစ္ေတြ အဲဒီလိုအရြယ္ ကေလးေတြပါ မုဒိမ္းက်င့္ခံရတယ္ရွင့္။ အရင္တုန္းကဆိုရင္ မႈခင္းပညာေပး လုပ္ေဆာင္တဲ့အခါမွာ အပ်ဳိေဖာ္ဝင္စ ၁၈၊ ၁၉ မွာ မႈခင္းပညာေပးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကေလးေတြက်ေတာ့ မႈခင္းပညာေပးေတြလုပ္တာ မရွိဘူးေပါ့ေနာ္။ အခုေနာက္ပိုင္း ကေလးေတြ သက္ငယ္မုဒိမ္း ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အေပၚမွာ အစ္မအေနနဲ႔ နည္းနည္းသံုးသပ္ေပးပါဦး။
ေျဖ - ဒါက လူ႔အဖဲြ႔အစည္းအတြက္ သိပ္အက်ည္းတန္ အ႐ုပ္ဆိုးတဲ့ကိစၥလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒီအရြယ္ေလးေတြဟာ တကယ့္အျပစ္မဲ့တဲ့၊ ႏုနယ္တဲ့ ကေလးအရြယ္ေလးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ညီမေလး ေမးသလိုပဲ၊ အရင္တုန္းကဆိုရင္ေတာ့ လွေသြးႂကြယ္တဲ့အရြယ္ေပါ့ေနာ္၊ အပ်ဳိအရြယ္ေလးေတြကို ဒီလိုမ်ဳိးကိစၥေတြရွိတယ္ဆိုတာ ဟုတ္တယ္။ အခုေနာက္ပိုင္း ဒီလိုဟာေတြ ကေလးငယ္ေတြအေပၚမွာ မ်ားလာတာကို က်မကလည္း ပညာရွင္ မဟုတ္ေတာ့ စနစ္တက် သံုးသပ္မႈ က်မတို႔ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါက ဘာကိုေျပာလဲဆိုရင္ က်မတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေနတဲ့ လူေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္က ေတာ္ေတာ္ပ်က္စီးဆိုးဝါးလာတယ္ဆိုတာကို ျပတယ္။ အခု ျဖစ္တဲ့ကိစၥေတြကို ၾကည့္တဲ့အခါ ေသြးရင္းသားရင္းေတြ ပါတယ္။ မိသားစုဝင္ေတြက က်ဴးလြန္တာေတြ ပါတယ္။ ယံုၾကည္လို႔ အပ္ႏွံထားတဲ့ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွာေနတဲ့ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြလည္း ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း လစ္ၿပီထင္လို႔ ကိုယ့္ရပ္ကြက္ထဲ၊ တလမ္းတည္းကေန လုပ္သြားတာေတြ ပါတယ္။ သူစိမ္းျပင္ျပင္ႀကီးက လုပ္တယ္ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ရွားတယ္။ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ကပဲဆိုေတာ့၊ သိလည္း သိေနတဲ့လူေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုလူေတြက က်ဴးလြန္တယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔က အျခားသူေတြကိုေပါ့ေနာ္။ အျခားသူေတြဆိုတာ အသက္ရၿပီးသားလူေတြကို မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ဒီလို ကေလးငယ္ေတြဆိုရင္ ဘာမွ ျပႆနာမရွိႏိုင္ဘူးလို႔ ယူဆတာလည္း အဓိကပါမယ္လို႔ က်မ ထင္တယ္။
အဲဒီေတာ့ ဒီလိုဟာမ်ဳိးေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ စဥ္းစားတဲ့အခါမွာ ကေလးငယ္အရြယ္ဆိုတာ အင္မတန္မွ ႏုနယ္တဲ့အရြယ္ေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ က်မတို႔ အရြယ္ေရာက္ၿပီးသား အမ်ဳိးသမီးေတြ ခံစားရတာထက္ သူတို႔ဘဝက ပိုၿပီးေတာ့ ဆိုးက်ဳိးေတြက အရမ္းမ်ားတယ္။ လူမဆန္ဘူးလို႔ေတာင္ ေျပာလုိ႔ရတဲ့ကိစၥမ်ဳိးေတြ ျဖစ္တယ္။ က်မကေတာ့ အေၾကာင္းရင္းဆိုတာထက္ လူေတြရဲ႕စိတ္ဓာတ္ေတြ ပ်က္စီးလာတယ္။ ေနာက္ တရားဥပေဒရဲ႕ စိုးမိုးမႈက အားနည္းတယ္။ အဲဒီအခါက်ေတာ့ ဒီလိုအရြယ္ေလးေတြဆိုရင္ ဘာမွ ျပႆနာမရွိႏိုင္ဘူး၊ ကေလးကလည္း ဘာမွ ျပန္မေျပာႏိုင္ဘူး ဆိုတာမ်ဳိးကလည္း အဓိကပါမယ္လို႔ ထင္တယ္။ ဘယ္လိုထိန္းခ်ဳပ္မလဲ ဆိုတာထက္ တာဝန္ရွိတဲ့သူေတြက ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားရမယ့္အခ်ိန္ ေရာက္ၿပီလို႔ က်မကေတာ့ ထင္ပါတယ္။
ေမး - ဟုတ္ကဲ့ရွင့္၊ သက္ငယ္မုဒိမ္းေတြကို သက္ဆိုင္ရာအဖဲြ႔အစည္းေတြက အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈအပိုင္းမွာ အားနည္းမႈေတြရွိတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ အဲဒီအေပၚမွာေရာ အစ္မအေနနဲ႔ ဘယ္လိုထင္ျမင္မိပါလဲ။
ေျဖ - သက္ဆိုင္ရာကေတာ့ ဘယ္ကိစၥမဆိုေပါ့ေနာ္။ ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲမွာဆိုရင္လည္း ျပႆနာၿပီးသြားေတာ့မွ ရဲေတြက ေရာက္လာတယ္ေပါ့ေနာ္။ ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့ ဟန္႔တားႏိုင္တာ၊ ကာကြယ္ႏိုင္တာ အားနည္းတယ္ဆိုတာ အစဥ္အဆက္ပဲ။ အခုလည္း ဒီလုိပဲ ရွိေနေသးတာေပါ့ေနာ္။ က်မတို႔က အဓိကကေတာ့ ဘယ္သူမဆို မွားႏိုင္တယ္။ အားနည္းခ်က္ေတြရွိတယ္။ လူျဖစ္တဲ့အတြက္ ေဖာက္ျပန္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဥပေဒရဲ႕ အထိန္းအကြပ္နဲ႔ဆိုရင္ သူ႔ကို ႀကိဳးတေခ်ာင္းနဲ႔ တုပ္ထားသလိုေပါ့ေနာ္။ အဲဒီလိုမ်ဳိး ဥပေဒရဲ႕ ထိန္းေက်ာင္းမႈရွိတယ္ဆိုရင္ ဘာပဲေျပာေျပာ လုပ္ခ်င္တဲ့လူေတာင္မွ နည္းနည္းေလး ဥပေဒရဲ႕ အထိန္းအကြပ္နဲ႔ အဟန္႔ ျဖစ္ႏိုင္တာေပါ့ေနာ္။ အခုက်ေတာ့ ဥပေဒရဲ႕ အထိန္းအကြပ္ကလည္း အရမ္းအားနည္းတယ္။ အဲဒီေတာ့ က်ဴးလြန္ခ်င္တဲ့သူေတြက ပိုၿပီးအတင့္ရဲတယ္။ ဥပေဒရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ဒီအေပၚမွာ လိုသလိုလုပ္တာ ရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တရားစီရင္ေရးမွာ ပါဝင္ပတ္သက္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈေတြကလည္း ပါေနတဲ့အခါက်ေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ အေရးယူ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းမႈမွာ အရမ္းအားနည္းတာ ေတြ႔ရတယ္။
အဲဒီအခါက်ေတာ့ က်မတို႔ တည္ဆဲဥပေဒမွာ ျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ သက္ငယ္မုဒိမ္းမႈအတြက္ သီးျခားျပ႒ာန္းထားတဲ့ ဥပေဒဆိုတာ ရွိမေနဘူး။ မုဒိမ္းမႈဆိုတဲ့ေအာက္မွာပဲ ၁၈ ႏွစ္ေအာက္ဆိုရင္ ဘယ္လို၊ ၁၈ ႏွစ္အထက္ဆိုရင္ ဘယ္လို ဆိုတာမ်ဳိးပဲ ရွိေနၿပီးေတာ့ သီးျခား သက္ငယ္မုဒိမ္းမႈအတြက္ ျပင္းထန္တဲ့ အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈ၊ ျပစ္ဒဏ္ေပးမႈဆိုတာ မရွိဘူး။ မရွိတဲ့အျပင္ တရားေရးရာကြၽမ္းက်င္သူေတြ၊ ဥပေဒပညာရွင္ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးၾကည့္တဲ့အခါမွာ လူသတ္မႈေတာင္မွ ၁၀ ႏွစ္ပဲ ခ်ႏိုင္တယ္ဆိုရင္ ဒီဟာက လူသတ္မႈ မဟုတ္ဘူး။ မဟုတ္တဲ့အတြက္ ဒီထက္ေက်ာ္လြန္ၿပီးေတာ့ ခ်လို႔မရဘူး၊ ျပစ္ဒဏ္ေပးလို႔မရဘူး ဆိုတာမ်ဳိးေတြ ရွိတဲ့အခါက်ေတာ့ က်မတို႔မွာ လက္ရွိ တည္ဆဲဥပေဒေတြအားလံုးက အားနည္းေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီတည္ဆဲဥပေဒအေပၚမွာ မွီခိုၿပီး အလုပ္လုပ္ရမယ္ဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္အလုပ္မျဖစ္တာလည္း ေတြ႔ရတယ္။ အဲဒီအခါက်ေတာ့ တခ်ဳိ႕ေတြက ၂ ႏွစ္ ခ်ရင္လည္း ခ်လိုက္မယ္၊ ၃ ႏွစ္ ခ်ရင္လည္း ခ်လိုက္မယ္။ တရားသူႀကီးရဲ႕ ဆင္ျခင္တံုတရားေပၚမွာ မူတည္ၿပီးေတာ့ ဆိုတဲ့အခါမွာ အဲဒီစကားက အရမ္းပဲ တာသြားတယ္။ တရားသူႀကီးရဲ႕ ဆင္ျခင္တံုတရားဆိုတာ အမွန္တကယ္ သူ႔ႏွလံုးသားနဲ႔ ခံစားၿပီးေတာ့ ဦးေႏွာက္နဲ႔ ပညာနဲ႔ ေျမာ္ျမင္ၿပီး ဆံုးျဖတ္တာလား။ ဒါမွမဟုတ္ သူက လာဘ္ေပးလာဘ္ယူကိစၥေတြနဲ႔ ဆံုးျဖတ္တာလား ဆိုတာ က်မတို႔ ဘယ္လိုမွ ခဲြျခားလို႔မရဘူး။ အဲဒီ ဆင္ျခင္တံုတရား ဆိုတာမွာ ဆံုးျဖတ္တဲ့အတြက္ နစ္နာသြားတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။
အခု ကေလးေတြ သက္ငယ္မုဒိမ္းမႈကိစၥမွာလည္း မိဘေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဆင္းရဲႏြမ္းပါးသူေတြ ျဖစ္တယ္။ တရား႐ံုးစရိတ္ေတြ၊ ေရွ႕ေနအတြက္ ကုန္က်မွာေတြကို သူတို႔ မတတ္ႏိုင္ဘူး။ မတတ္ႏိုင္တဲ့အတြက္ ဒါကို မလုပ္ဘူးလားဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူး။ က်မတို႔ တတ္ႏိုင္သမွ် မီဒီယာေတြေပၚမွာ လူထုေတြက သိလာတဲ့အခါမွာ တတ္ႏိုင္တဲ့သူေတြ၊ ေစတနာရွင္ေတြက ဒီတရား႐ံုးစရိတ္ေတြ ဝိုင္းကူၾကတယ္။ အခမဲ့ ေရွ႕ေနလိုက္ေပးၾကတယ္။ ေဆာင္ရြက္ေပးၾကလို႔သာ ဒီအမႈေတြက တရား႐ံုးေရာက္တယ္။ ေနာက္တခုက က်မတို႔ ေျပာခ်င္တာက တရား႐ံုးမွာ တရားစီရင္ေရးမွာ အခ်ိန္ၾကန္႔ၾကာတာေပါ့ေနာ္။ ဒီလူေတြရဲ႕ ကုန္က်စရိတ္ေတြ၊ သူတို႔ရဲ႕ စားဝတ္ေနေရးေတြ အားလံုးကို ဘယ္သူက တာဝန္ယူမွာလဲ။ အဲဒီေတာ့ တရား႐ံုးေတြရဲ႕ တရားစီရင္ေရး ေႏွာင့္ေႏွးမႈဟာလည္း အမ်ားႀကီး အဟန္႔အတား ျဖစ္ေစတယ္။ က်မတို႔ ျပန္ၿပီးသံုးသပ္ရင္ေတာ့ တရားစီရင္ေရးအပိုင္းကလည္း ျပင္ဆင္ဖုိ႔လိုသလို ဥပေဒေၾကာင္းအရလည္း တကယ့္ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္နဲ႔ အေရးယူႏိုင္မယ့္ ဥပေဒမ်ဳိးေတြ ေရးဆဲြဖို႔လိုတယ္လို႔ က်မ ျမင္ပါတယ္။
ေမး - ဟုတ္ကဲ့။ သက္ငယ္မုဒိမ္းမႈက တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ အရမ္းအမ်ားႀကီး ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လႊတ္ေတာ္မွာ သက္ငယ္မုဒိမ္းမႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ထည့္သြင္းေဆြးေႏြးတာ မရွိသေလာက္ကို ျဖစ္ေနတယ္ေပါ့ေနာ္။ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အစ္မ နည္းနည္း ေျပာျပေပးပါဦး။
ေျဖ - လႊတ္ေတာ္မွာကလည္း ျပႆနာက အဆိုတခု တင္မယ္။ ေမးခြန္းတခု ေမးမယ္ဆိုရင္ ႀကိဳတင္ၿပီး စာရင္းေပးရတာျဖစ္တဲ့အတြက္ အခုအေျခအေနေလာက္ဆိုရင္ စာရင္းေပးထားတာတို႔၊ ေမးဖုိ႔ ေဆြးေႏြးဖို႔ တင္ျပထားတာေတြ ရွိေကာင္းရွိေနမယ္ဆိုေတာ့ က်မ တဖက္သတ္ အျပစ္လိုမ်ဳိး မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီ့ထက္ပိုၿပီးေတာ့ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ျဖစ္သင့္တယ္၊ အခုအခ်ိန္မွ မဟုတ္ဘူး၊ ေရွ႕လႊတ္ေတာ္မပိတ္ခင္ အခ်ိန္မွာလည္း ေဆြးေႏြးမႈက မၾကားခဲ့ရဘူး။ အဲဒီအခါက်ေတာ့ အင္မတန္မွ က်မတို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ က်မတို႔ ပထမ စဥ္းစားလိုက္တာက ဒါဟာ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အမ်ဳိးသမီးေတြ ပါဝင္မႈ အားနည္းေနလို႔မ်ား အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ အေရးကိစၥ၊ ဒီသမီးငယ္ေလးေတြရဲ႕ အေရးကိစၥကို မေဆြးေႏြးႏိုင္တာလားလို႔ က်မ တခ်က္ စဥ္းစားတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အဆိုတခု တင္တယ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ေထာက္ခံသူမ်ားမွ ဒီအဆုိက အတည္ျပဳတာေလ။ အဲဒီေတာ့ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အမ်ားစုရွိေနတာ အမ်ဳိးသားေတြ ျဖစ္တယ္။ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္း တပ္မေတာ္သား ကိုယ္စားလွယ္ေတြကလည္း အမ်ဳိးသားကိုယ္စားလွယ္ေတြ ျဖစ္တဲ့အခါက်ေတာ့ အမ်ဳိးသမီးေတြနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အဆိုေတြ တင္တဲ့အခါမွာ ေအာင္ဖုိ႔အတြက္က အားနည္းမယ္လို႔ ထင္တယ္။
ဒါေပမယ့္ က်မကေတာ့ ျပည္သူ႔ရဲ႕ကိုယ္စား တာဝန္ယူ ေဆာင္ရြက္ေနၾကတဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ႀကီးေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီကိစၥကိုေတာ့ အေရးတယူ ေဆာင္ရြက္ေပးေစခ်င္တယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်မတို႔ ေန႔စဥ္ဘဝမွာ ဒီသက္ငယ္၊ ဒီသမီးေလးေတြ အရြယ္မေျပာနဲ႔။ က်မတို႔အရြယ္ေတာင္မွ လမ္းေပၚသြားရတာ မလံုၿခံဳသလို ျဖစ္လာတယ္။ ည နည္းနည္းမိုးခ်ဳပ္တာနဲ႔ တကၠစီစီးရမွာေတာင္ က်မတို႔ စိုးရိမ္လာတယ္။ တကၠစီဆရာကလည္း က်မတို႔ကို စိုးရိမ္တယ္။ က်မတို႔ကလည္း တကၠစီဆရာကို လန္႔ေနတယ္ဆိုေတာ့ မလံုၿခံဳေတာ့ဘူး။ အရင္တုန္းကေတာ့ ဒီကိစၥေတြဆိုတာက မိဘနဲ႔ သားသမီး မေျပာအပ္တဲ့ ကိစၥေတြလို႔၊ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ သိရတဲ့ကိစၥ၊ ကိုယ့္ဘာသာ ေလ့လာရတဲ့ကိစၥေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေခတ္အေျခအေနရ ဒီလိုမ်ဳိး တိုးတိုးတိတ္တိတ္ လုပ္လုိ႔ မရေတာ့ဘူး။ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ အသိပညာေပးမႈေတြ လုပ္ဖုိ႔လိုေနၿပီ။ အဲဒါမ်ဳိးေတြလည္း ဆက္ၿပီး က်မတို႔ လုပ္ဖုိ႔လိုပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ တာဝန္ရွိတဲ့သူေတြကိုပဲ က်မတို႔ ေတာင္းဆိုေနတာ မဟုတ္ဘူး။ က်မတို႔ဘက္ကလည္း အသိပညာေပးတဲ့အလုပ္ေတြကို က်မတို႔ လုပ္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ လုပ္လည္း လုပ္ေပးေနပါတယ္။ က်မတို႔ ရပ္ရြာေတြမွာ ဆင္းၿပီးေတာ့ က်န္းမာေရး အသိပညာေပးတာေရာ၊ ဒီလို အၾကမ္းဖက္မႈ ေလွ်ာ့ခ်ဖို႔အတြက္ ပညာေပးတာေတြေရာ လုပ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မတို႔လို အရပ္ဘက္အဖဲြ႔အစည္းဆိုတာက ေသးေသးေလးပါ။ လုပ္ႏိုင္လည္း နည္းနည္းေလးပဲ လုပ္ႏိုင္တယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရအေနနဲ႔ တာဝန္ရွိတဲ့သူေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၿပီးေတာ့မွ တႏိုင္ငံလံုးအတိုင္းအတာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္မွ ေအာင္ျမင္မယ္၊ ထိေရာက္မယ္လို႔ က်မတို႔က ယံုၾကည္တဲ့အတြက္ အစိုးရေတြကို အခုလိုမ်ဳိး တိုက္တြန္းေဆြးေႏြးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕အသံကို ေလးစား နားေထာင္ၿပီးေတာ့ ျပည္သူရဲ႕ဆႏၵကို ေဖာ္ထုတ္ေပးမယ့္ အစိုးရလို႔ က်မတုိ႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ေတာ့ ဒီကိစၥကို ေဆာင္ရြက္တာဟာ က်မ ထင္ပါတယ္။ ပိုက္ဆံလည္း အကုန္အက် ရွိေတာ့ရွိမယ္။ အရမ္းႀကီး မမ်ားပါဘူး။ ခက္ခဲတဲ့ကိစၥလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူအားလံုးကလည္း ပူးေပါင္းလက္တဲြပါဝင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကို အခ်ိန္မဆဲြဘဲနဲ႔ အျမန္ဆံုး ေဆာင္ရြက္သင့္ၿပီလို႔ ဒီကေန က်မ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။
