အန္အယ္လ္ဒီပါတီ၏ ေရြးေကာက္ပြဲကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း စာရင္းထြက္လာေသာအခါတြင္ ေအာက္ေျခနဲ႔  ဗဟို ျပႆနာမ်ားတက္၏။ ေအာက္ေျခမွာ တင္လိုက္ေသာ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းမ်ားကို ဗဟိုက ပယ္လုိက္သျဖင့္ ပခုကၠဴတို႔၊ လွည္းကူးတို႔တြင္ ဆႏၵျပသည္အထိ ျဖစ္လာ၏။ ပခုကၠဴတြင္ အန္အယ္လ္ဒီပါတီဝင္ ၁ဝ ဦးအထိ ဗဟိုက ထုတ္ပယ္ပစ္လိုက္သည္။ ထုိသုိ႔ ဆႏၵျပတုိင္း ပါတီဝင္အျဖစ္မွ ထုတ္ပယ္သည္မွာ ဘယ္ ဒီမိုကေရစီပါတီတြင္မွ မရွိေပ။ တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီတြင္ပင္ ထိုသို႔ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈ တင္းၾကပ္ျခင္း မရွိေပ။ ပါတီတြင္း အျပင္းထန္ဆံုး အေရးယူမႈျဖစ္ျပီး ပါတီဗဟိုကို မေက်မနပ္ျဖစ္ေနသည္ဟု ယူဆလွ်င္ ေခၚယူ ေဆြးေႏြး သတိေပးသင့္၏။ ပထမအႀကိမ္၊ ဒုတိယအႀကိမ္၊ တတိယအႀကိမ္ ေခၚယူေဆြးေႏြးကာ ေနာက္ဆံုး လက္မခံမွ ထိုက္သင့္သလို အေရးယူသင့္ပါသည္။ အန္အယ္လ္ဒီပါတီကိုယ္စားလွယ္ေလာင္း ေရြးခ်ယ္ျခင္းမွာ တစ္နုိင္ငံလံုးအဖို႔ အာရံုစုိက္စရာ ျဖစ္လာေလသည္။ လႊတ္ေတာ္ထဲတြင္ လူထုႀကိဳက္ သူရဲေကာင္း ျဖစ္ေနေသာ ေဒါက္တာညိဳညိဳသင္းကို ပယ္လုိက္သည္။ ဒဂံုၿမိဳ႕သစ္စီမံကိန္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သစ္စီမံကိန္းတို႔ကို ေဒါက္တာညိဳညိဳသင္းက ကန္႔ကြက္ခဲ့၏။ ေနာက္ အန္အန္အီးအာရ္တြင္လည္း ဦးေဆာင္သူတေယာက္ အျဖစ္ ပါလာၿပီး အမ်ိဳးသားပညာေရး ဥပေဒျပင္ဆင္ေရးတြင္လည္း ထင္ရွားေသာသူအျဖစ္ လူသိမ်ား၏။ ေဒၚညိဳညိဳသင္းမွာ ျပည္သူ႔ဘက္သားဆိုသည့္ သေဘာထားထားဖို႔ စဥ္းစားပံု ရပါသည္။ ေနာက္ ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ၿငိမ္းပြင့္မ်ား။ သူတို႔ ေဒၚစုနဲ႔ ေတြ႔ဆံုစဥ္တြင္ အားလံုးက အားရေနၾကသည္။ သူတို႔ အန္အယ္လ္ဒီနဲ႔ ေပါင္းကာ ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္ လွမ္းကိုင္နိုင္မည္ဟု ေမွ်ာ္မွန္းလာၾကသည္။ အန္အယ္လ္ဒီအေပၚ ခုိးလို႔ခုလု ျဖစ္ေနေသာသူမ်ားပင္လွ်င္ ၈၈ နဲ႔ ပူးေပါင္းသည္ဆိုေသာအခါ အန္အယ္လ္ဒီကို မဲေပးေထာက္ခံေတာ့မည္ဟု စဥ္းစားလာၾကစဥ္တြင္ ၈၈ မ်ားကိုလည္း အန္အယ္လ္ဒီဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔က ျပတ္ျပတ္သားသားပင္ ပယ္ခ်လိုက္ပါေတာ့သည္။ ထိုသတင္းမွာ ယခုတေလာ ထိပ္တန္းေရာက္ေန၏။ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးက အိေႁႏၵရွိရွိ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ေနစဥ္တြင္ အန္အယ္လ္ဒီက ၿပိဳကြဲေနၿပီဟု သေဘာထားမွတ္ခ်က္မ်ား ခ်ၾကေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီတြင္း၌ အန္အယ္လ္ဒီထက္ပို၍ ျပင္းထန္ေသာ ပါတီတြင္း အေျပာင္း အလဲနဲ႔ တိုက္ပြဲႀကီးမ်ား ျဖစ္သြားပါသည္။ ပါတီဥကၠ႒ သူရဦးေရႊမန္းနဲ႔ အတြင္းေရးမွဴးဦးေမာင္ေမာင္သိန္း တို႔ကို ပါတီမွ ထုတ္ပယ္လိုက္သည္ဟု ၾကားရပါသည္။ ထုိ႔ထက္မက ဦးေရႊမန္းကို အက်ယ္ခ်ဳပ္ ထားရွိသေယာင္ေယာင္၊ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီကို စစ္တပ္က ဝင္စီးသေယာင္ပင္ ၁၃ ရက္ေန႔က ၾကားသိရေလသည္။ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီတြင္းျဖစ္ေနေသာ တုိက္ပြဲ အထြတ္အထိပ္ေရာက္သြားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အန္အယ္လ္ဒီအမတ္ ေလာင္းစာရင္း ျပႆနာတက္ေနစဥ္က ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးတို႔ အိေျႏၵရရ လက္ခုပ္လက္ဝါးတီးေနမည္ဟု ထင္ထား သူမ်ားမွာ နႈတ္ဆိတ္ကုန္ၾကသည္။ တခ်ိန္တည္းတြင္ သမၼတဦးသိန္းစိန္ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္မလားဆိုေသာ အေမးကို သမၼတဦးသိန္းစိန္ ေရြးေကာက္ပြဲမဝင္ပါဟု သမၼတေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ ဝန္ႀကီးဦးရဲထြဋ္က အေျဖ ေပးလိုက္ေလသည္။ ဒုသမၼတ ဦးဥာဏ္ထြန္းလည္း ေရြးေကာက္ပြဲမဝင္ဟု သိရေလသည္။ အစုိးရအဖြဲ႔၀င္ ၅၀ နဲ႔ တပ္မေတာ္မွ ထိပ္တန္းဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ၂ ဦးအပါအဝင္ တပ္မေတာ္မွ အရာရွိ ၅၉ ဦးလည္း ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ဝင္ၿပိဳင္မည္ဟု သိရသည္။ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီမွ ဥကၠ႒နဲ႔ သူ႔လူမ်ားကို ဖယ္ရွားကာ စစ္တပ္က ျပည္ခိုင္ၿဖိဳပါတီထဲ ေနရာဝင္ယူကာ ပါတီတြင္း အာဏာသိမ္းပြဲလုပ္လိုက္ပံု ရ၏။ ဦးေရႊမန္းကို အက်ယ္ခ်ဳပ္ ဖမ္းဆီးသည္ ျဖစ္ေစ၊ မဖမ္းဆီးသည္ ျဖစ္ေစ ပါတီတြင္း အကြဲအျပဲကား သိသာသြားေလသည္။ ဦးသိန္းစိန္ဘက္မွ အသာစီးရလိုက္ပံု ရ၏။ ထိုအျဖစ္မွာ အဆန္းမဟုတ္ေပ။ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီအေျပာင္းအလဲေၾကာင့္ တိုင္းျပည္အက်ိဳး မျဖစ္ထြန္းေပ။ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးမွာ စစ္တပ္ပါတီျဖစ္၏။ စစ္တပ္ပါတီကို အသြင္ေျပာင္းလိုေသာ သူရဦးေရႊမန္းကို ပထုတ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ယူနီေဖာင္းခၽြတ္ စစ္တပ္တစ္ပိုင္းအစိုးရထိ တုိင္းျပည္မွ ျပည္သူတရပ္လံုး အငမ္းမရ ေတာင္းဆိုခဲ့ေသာ ဒီမိုကေရစီကို မွန္မွန္ကန္ကန္ တိတိက်က် ဘာမွ မလုပ္ေဆာင္နုိင္ခဲ့ေပ။ ယခုျဖစ္ရပ္မွာ ပါတီတြင္း ထိုင္ခံုလုပြဲျဖစ္သည္။ အုပ္စုခ်င္း တုိက္ခိုက္မႈလည္း ျဖစ္၏။ Purge ေခၚ ပါတီတြင္း သန္႔စင္ပြဲ လည္း ျဖစ္ေလသည္။ ျပည္သူလူထုအဖို႔ ဘာမွ ေမွ်ာ္လင့္စရာ မရွိေပ။ ယခု သန္႔စင္ပြဲမွာ ပို၍ပင္ ေမွ်ာ္လင့္ စရာမရွိေပ။ ဒီမိုကေရစီပါတီျဖစ္၊ မျဖစ္ကား သူတို႔ပါတီတြင္ စစ္တပ္ၾသဇာ ဘယ္ေလာက္ထိ လႊမ္းမိုးနုိင္၊ မႏိုင္ကို ဆန္းစစ္ၾကည့္ရေပမည္။ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီ ထိပ္ပိုင္းအာဏာလုပြဲမွာ အဆန္းတၾကယ္ မဟုတ္ေပ။ ဗိုလ္ေနဝင္း ေမြးျမဴခဲ့ေသာ မဆလပါတီတြင္း၌လည္း ထိုသုိ႔ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါသည္။ ဗိုလ္ေနဝင္းက သူ႔ကို ေျခရာတုိင္းလာသည္ဟု ယူဆေသာ သူ႔တပည့္မ်ားကို ထိုသို႔ပင္ ရွင္းခဲ့ဖူး၏။ ထြန္းလင္းသန္းစိန္ဆိုသည့္ ဂိုဏ္းဟူ၍ ဦးထြန္းလင္း၊ ဦးသန္းစိန္စေသာ ဗဟိုေကာ္မတီမ်ားကို သူ႔လက္ရံုးတစ္ပိုင္းႏွစ္ပိုင္း  ဗိုလ္တင္ဦးအား ခိုင္းေစကာ ျဖဳတ္၊ ထုတ္၊ ရွင္း လုပ္ခဲ့ေလသည္။ ဓာတ္ဆီ ၂ ဂါလံ ခိုးထုတ္မႈကို သန္းနွင့္ခ်ီလာဘ္စားသလိုပင္ ဖမ္းဆီးခဲ့သည္။ ျပည္သူပိုင္ ပစၥည္း အလြဲသံုးစား လုပ္မႈစေသာ ပုဒ္မမ်ားျဖင့္ ဖမ္းဆီးကာ ေထာင္ခ်ခဲ့ေလသည္။ မဆလေခတ္တုန္းက ပါတီတြင္း သန္႔စင္ပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ေလ့ ရွိပါသည္။ ေထာက္လွမ္းေရး ဗိုလ္တင္ဦးကိုလည္း အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျပ၊ ေနာက္ဆံုး ဗိုလ္ေနဝင္းတို႔ကို အာဏာသိမ္းနိုင္သည္ဟု ယူဆကာ ဦးဘိုနီနဲ႔ ဗိုလ္တင္ဦးတို႔ကို ေထာင္ဒဏ္တစ္သက္တစ္ကၽြန္းမ်ား ခ်ခဲ့ေလသည္။ ဗိုလ္သန္းေရႊကလည္း သူ႔ထက္စီနီယာက်ေသာ ၈၈ အာဏာသိမ္းေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ေစာေမာင္ကို ဖယ္ရွားခဲ့သည္။ ထိုသည္ကို ဗိုလ္ေနဝင္းက အစီအစဥ္ဆြဲကာ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔က လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ျပည္သူမ်ားကမူ ယခု ဦးေရႊမန္းနဲ႔ ဦးသိန္းစိန္တို႔ တိုက္ပြဲ၊ ဦးေရႊမန္းကို ဖယ္ခ်ကာ ပါတီတြင္း အာဏာသိမ္းပြဲကို ဗိုလ္သန္းေရႊက ေနာက္မွ ကြပ္ကဲနုိင္သည္ဟု ယူဆၾကပါသည္။ ဗိုလ္ေစာေမာင္ကုိ ဖယ္ရွားကာ ဗိုလ္သန္းေရႊ ေနရာယူစဥ္က ေနာက္ကြယ္က ဗိုလ္ေနဝင္းကြပ္ကဲသည္ဟု ယူဆၾကသလို ယခုလည္း ယူဆေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္ေသာ သံုးသပ္ခ်က္လည္း ျဖစ္၏။ ထိုသတင္းနဲ႔ အတူ တပ္မေတာ္အရာရွိႀကီးမ်ား ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီတြင္း ေရာက္လာသည္ဆိုေသာ သတင္းမွာ ပါတီအကြဲအျပဲ၊ ပါတီသန္႔စင္ပြဲစသျဖင့္ မဆလပါတီတုန္းကနဲ႔ တူေနပါေတာ့သည္။ စင္စစ္အား ျဖင့္ မဆလ ေခၚ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ၊ ယခု တစညပါတီမွာ စစ္တပ္က ဖြဲ႔စည္းလုိက္ေသာ ပါတီ ျဖစ္သလို ယခု ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီ၊ ယခင္ၾကံ့ခိုင္ေရးအဖြဲ႔မွာလည္း စစ္အစိုးရေခတ္က ဗိုလ္သန္းေရႊ ဖြဲ႔စည္းၿပီး ယခုထိ စြမ္းအားရွင္လို အဖြဲ႔မွာ ေမြးထုတ္ေသာ ပါတီျဖစ္သလို ယခုလည္း စစ္တပ္ပါတီ အျဖစ္ တည္ရွိေနဆဲပင္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း စစ္တပ္က သူ႔ပါတီကို အရပ္သားပါတီစစ္စစ္ ျဖစ္သြားမွာကို မလိုလားသလို မူလ ပိုင္ရွင္ျဖစ္သည့္ စစ္တပ္လက္ေအာက္ ျပန္ေရာက္ေအာင္ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ႀကိဳးစားလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပံု ရပါသည္။ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီ အကြဲအျပဲသည္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ ၾကည္ႏူးစရာ တစက္မွ မရွိေပ။ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးေခါင္းေဆာင္ အေျပာင္းအလဲေၾကာင့္လည္း ဒီမုိကေရစီ အျမန္ဆံုး ရစရာအေၾကာင္း မရွိေပ။ စင္စစ္အားျဖင့္ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီတြင္း ပဋိပကၡသည္ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးေခါင္းေဆာင္မ်ားၾကား အာဏာလုပြဲျဖစ္၏။ ဒီ မိုကေရစီလမ္းေၾကာင္း ေလွ်ာက္လိုသူနဲ႔ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္း ဆန္႔က်င္သူမ်ားၾကား တိုက္ပြဲမဟုတ္ေပ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းကို အေနွးဆံုး သြားခ်င္သူမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ျပည္သူမ်ားအတြက္ ဆံုးရံႈးစရာ မဟုတ္။ စိတ္ပ်က္စရာမဟုတ္။ တိုင္းျပည္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္လည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီး ပ်က္ဆီးသြားျခင္း မဟုတ္ေပ။ ျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္ မိမိတို႔ ေလွ်ာက္ရမည့္လမ္းကို စည္းစည္းလံုးလံုး ေလွ်ာက္လွမ္းရမည္ ျဖစ္သည္။ အန္အယ္လ္ဒီပါတီလို အထက္နဲ႔ ေအာက္ ျပႆနာျဖစ္ကာ ဒီမိုကေရစီမဆန္သည့္လုပ္ရပ္ကို ျပည္သူက တားဆီး ကာ ဒီမုိကေရစီေရးအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ဖို႔သာ အဓိကက်ပါသည္။