ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ လူငယ္ေတြ လမ္းေပၚထြက္လာၾကျပန္ပါၿပီ။ လူငယ္ေတြ ယခုလုိ လမ္းေပၚထြက္လာၾကတာက သူတုိ႔ခ်စ္တဲ့ အမိျမန္မာႏုိင္ငံ ဒုကၡဆင္းရဲထဲ ေရာက္ေနတာကို မ႐ႈစိမ့္ႏုိင္လုိ႔ အမိျမန္မာျပည္ကုိ ကယ္တင္ခ်င္လုိ႔ လူစု လူေ၀းနဲ႔ လမ္းေပၚထြက္လာၾကတာျဖစ္တယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတ၀န္းလုံးပဲ မုိးႀကီး၊ ဆည္ေရေဖာက္၊ လူေတြ ေရနစ္ဒုကၡေရာက္ေနၾကတယ္။ တကယ့္ သဘာ၀ေဘးဆုိးႀကီးကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြ ခံစားေနၾကရတယ္။ ေရေဘးဒုကၡ ခံစားေနရတဲ့ ျပည္သူလူထု သက္သာတန္သေလာက္ သက္သာရာ ရပါေစဆုိတဲ႔ ေစတနာမ်ိဳးနဲ႔ ျပည္သူအခ်င္းခ်င္း ဒုကၡသည္ေတြကုိ မ်က္ႏွာလႊဲမေနဘဲ  ကူညီဖုိ႔ ေရေဘးကယ္ဆယ္ေရး အလွဴေငြအတြက္ လမ္းေပၚထြက္ၿပီး အလွဴခံၾကတယ္။ ဒီလုိ အလွဴခံသူေတြထဲမွာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူအရြယ္ လူငယ္ေတြက အင္အားအမ်ားဆုံးပါပဲ။ တုိင္းသူျပည္သားေတြ သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္က်ေရာက္တဲ႔အခ်ိန္မွာ ကယ္ဆယ္ ကူမဖုိ႔ အစုိးရမွာ တာ၀န္ရွိတာကုိ လူငယ္ေတြက မသိမဟုတ္၊ သိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ လုပ္ကုိင္ေနၾကပုံက အစုိးရကုိ ရွိေလတယ္လုိ႔ေတာင္မွ သေဘာထားပုံမရဘူး။ အစုိးရခမ်ာ လူရာမ၀င္ဘဲ ပစ္ထားတာ ခံရသလုိပါပဲ။ လူငယ္အခ်ိဳ႕ကေတာ႔ အစုိးရရဲ႕ ပ်က္ကြက္မႈကုိ ဟာသလုပ္တယ္။ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ထဲမွာ လူမႈ၀န္ထမ္းနဲ႔ ကယ္ဆယ္ေရး ၀န္ႀကီးဌာန ေပ်ာက္ဆုံးေနလုိ႔၊ ေတြ႔ရင္ေျပာၾကပါ ေက်းဇူးဆပ္ပါမည္ ဆုိၿပီး ဟားၾကတယ္။ ေရေဘးသင့္ျပည္သူေတြကုိ ကူညီဖုိ႔အတြက္ လူငယ္ေတြ ေက်ာင္းအလုိက္၊ ပရဟိတ အဖဲြ႔အစည္းအလုိက္၊ လုပ္ငန္းဌာနအလုိက္၊ ရပ္ကြက္အလုိက္ နီးစပ္ရာ စုေပါင္းၿပီး လမ္းေပၚမွာ ေရေဘးအလွဴခံၾကတယ္။ အခ်ိဳ႕က ဗီႏုိင္း႐ုိက္ၿပီး အလွဴခံတယ္၊ အခ်ိဳ႕က စကၠဴခ်ပ္ေပၚမွာ ေရးၿပီး အလွဴခံတယ္။ အစဥ္အလာကေတာ့ အလွဴခံတယ္ဆုိရင္ အလွဴခံ သေကၤတအျဖစ္ ေငြဖလားေတာ့ လုိတယ္။ ေငြဖလားမတတ္ႏုိင္ေသးရင္ ဒန္သတၱဳေမ်ာခြက္လုိတယ္။ ဖလာထဲ ခြက္ထဲမွာ ေက်ာက္ခဲထည့္ၿပီး  ဂေလာက္ဂေလာက္ လုပ္တာ အလွဴခံရဲ႕ သေကၤတပါ။ ဒါေပမယ့္ ေရေဘးဒုကၡႀကီး ႀကံဳေနရခ်ိန္မွာ အလွဴခံထြက္ရတယ္ဆုိတာကို ေဖာ္ျမဴလာအတုိင္း လုပ္မေနႏုိင္ပါဘူး။ အခ်ိဳ႕က ဦးထုပ္ကုိ ဖလားလုပ္ၿပီး အလွဴခံတယ္။ ခ်ပ္စကၠဴ ပုံးလြတ္ကုိ အလွဴခံဖလားအျဖစ္ သုံးၾကရတယ္။ စကၠဴခ်ပ္ပုံး မွာ စာေရးၿပီး ကပ္ထားေသးတယ္။ Save Myanmar ျမန္မာျပည္ကုိ ကယ္တင္ပါ။ ေရေဘးႀကီးႀကံဳရခ်ိန္မွာ ႏွလုံးသားျမင့္ျမတ္တဲ့ ျပည္သူလူထု အားလုံးကလည္း ကူဖုိ႔ ကယ္ဖုိ႔ စုိင္းျပင္းတယ္။ လူငယ္ေတြခ်ည္းမဟုတ္ဘဲ လူႀကီးအခ်ိဳ႕လည္း အလွဴခံထြက္ပါတယ္။ ပန္းခ်ီဆရာေတြက ပန္းခ်ီကားေတြဆဲြၿပီး ခ်ေရာင္းကာရန္ပုံေငြရွာတယ္။ အႏုပညာ သမားေတြက ကုိယ္တတ္က်ြမ္းတဲ႔ အႏုပညာနဲ႔ ေဖ်ာ္ေျဖရင္း ရန္ပုံေငြရွာတယ္။ အားလုံးထဲမွာေတာ႔ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြက လူငယ္ပီပီ အတက္ႂကြဆုံးပါပဲ။ ေရေဘးသင့္ျပည္သူေတြကုိ ကူညီဖုိ႔ လမ္းမေပၚမွာ အလွဴခံေနတဲ႔ လူငယ္ေတြကုိ ၾကည့္လုိက္ရင္ ရႊင္လန္းတက္ႂကြေနတာေတြ႔ရတယ္။ တုိ႔မီး႐ိႈ႕မီး ေဘးတီးေခ်ာက္တြန္း သူေတြမ်ားတဲ့ေခတ္ထဲမွာ လူမ်ိဳးဘာသာ ကြဲျပားခဲြျခားမႈမထားဘဲ အားလုံးတသား တည္းရွိေနတာ ျမင္ရတယ္။ စိတ္ထားေကာင္း အေလ့အထ ေကာင္းေလးေတြ ရွိတာ ေတြ႔ရတယ္။ လူႀကီးေတြကလည္း လူငယ္ေတြ စည္းလုံးေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျပည္သူ႔အက်ိဳး ေဆာင္တဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္ေနတာ ႏွစ္သက္သေဘာက် အားေပးၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားေက်ာင္သူ လူငယ္ေတြရဲ႕ အုပ္စုအမည္ေတြကုိ ၾကည့္လုိက္တဲ႔အခါ အခ်ိဳ႕ဟာ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းေတြက ျဖစ္တယ္။ အခ်ိဳ႕က ဘဲြ႔လြန္ေတြ၊ တကယ့္ ပညာတတ္ပညာရွင္ေတြ။ ေမာင္းသြားတဲ့ ကားေပၚက ခ်ပစ္သြားတဲ့ ေငြစကၠဴက ေလမွာ တလြင့္လြင္႔ လြင္႔သြားတာကုိ သူတုိ႔အေျပးလုိက္ေကာက္တယ္။ ေငြစကၠဴတရြက္ကုိ အေျပးလုိက္ေကာက္ရတာ သိမ္ငယ္တယ္လုိ႔ သူတုိ႔မယူဆဘူး။ သူတုိ႔ထဲကအခ်ိဳ႕ဟာ တစ္ေသာင္းတန္စကၠဴအထပ္နဲ႔ ယပ္ခတ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ျပည္႔စုံသူေတြ ပါတယ္။ လူငယ္ေလးေတြက လမ္းေပၚမွာ တကယ့္အေျခခံျပည္သူလူထုဆန္စြာ စကၠဴပုံးကုိ အလွဴခံဖလားလုပ္ၿပီး ရန္ပုံေငြရွာေနေတာ့ လွဴမယ့္သူကလည္း ၅၀၀ ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ၁၀၀၀ ပဲျဖစ္ျဖစ္ ရွက္ရြံ႕အားနာစရာမလုိဘဲ အလြယ္တကူ လွဴႏုိင္ၾကတာျမင္ရတယ္။ အင္မတန္ ဘ၀ဆန္ၾကတယ္။ ေျမႀကီးနဲ႔နီးတယ္။ တီဗီြထဲျမင္ရတဲ့ ခ်ပ္စကၠဴပုံးေပၚမွာ သုညေတြ တသီႀကီးေရးၿပီး ႏွေမ်ာတႆ အလွဴဆုိတာနဲ႔ သိပ္ကြာတယ္။ ေျမႀကီးနဲ႔နီးေတာ႔ လူတန္းစားေပါင္းစုံရဲ႕ ကုသုိလ္ေတြလည္း ပါ၀င္သလုိ ပါ၀င္တဲ့ ပမာဏေပါင္းကလည္း မ်ားတယ္။ လူငယ္ေတြဟာ ေရေဘးဒုကၡဆုိးႀကီးနဲ႔ ႀကံဳရခ်ိန္မွာ စိတ္ညီလက္ညီ စုေပါင္း လုပ္ကုိင္ၾကတယ္။ ဒီလုိလုပ္တာက အက်ိဳးမ်ားတာ ေအာင္ျမင္တာလည္း လက္ေတြ႔ ေတြ႔ၾကရတယ္။ ေရေဘးကူညီေရးကုိ လက္ေတြ႔လုပ္ၾကရေတာ႔ လူငယ္ေတြဟာ လုပ္ ရင္ရတယ္ဆုိတဲ့ အသိအျမင္ အျမတ္ကုိ ရလုိက္ၾကတယ္။ ေက်ာ္ရင္ျမင့္ Photo By Shwe Ni