ရွစ္ေလးလံုး သစၥာ (သို႔မဟုတ္) စိန္သားေက်ာက္ဆိုင္ ေမာ္ကြန္းတိုင္
DVB
·
August 8, 2015
ျမန္မာႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသား တိုင္းရင္းသားမ်ိဳးႏြယ္စုအားလံုးဟာ ယဥ္ေက်း ရည္မြန္တယ္၊ ခင္မင္ေဖာ္ေရႊတယ္၊ စိတ္ေနစိတ္ရင္း ႐ုိးသားတယ္။ ပင္ကိုယ္အားျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ေနထိုင္လိုၾကတယ္။ လူဦးေရအမ်ားစုဟာလည္း ဗုဒၶအဆံုးအမမွာ ေမြ႔ေလ်ာ္သူေတြမို႔ ခြင့္လႊတ္တတ္တယ္။ အလြန္သည္းခံတတ္၊ အားနာတတ္တယ္။ အႏြံအတာခံတတ္တယ္။ ဒီေလာက္ေကာင္းမြန္တဲ့ စ႐ိုက္လကၡဏာေတြနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ လူမ်ိဳးေတြဟာ ဖိႏွိပ္မႈတရပ္ အဆံုးစြန္ ေရာက္လာတဲ့အခါ မခံမရပ္ႏိုင္တဲ့အဆံုး ေန႔ရက္တရက္မွာ လမ္းမေတြေပၚ တညီတညာတည္း ထြက္လို႔ မတရားမႈကို လက္မခံႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း ျပတ္ျပတ္သားသား ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ခဲ့ၾကဖူးတယ္။
အဲဒီေန႔ဟာ ျမန္မာ့သမိုင္းမွာေရာ၊ ကမာၻ႔သမိုင္းမွာပါ ေမာ္ကြန္းထိုး ကမၸည္းတင္ခဲ့တဲ့ ရွစ္ေလးလံုး လူထုအေရးေတာ္ပံုႀကီး ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ေန႔ပါပဲ။ အဂၤလိပ္ရက္စြဲနဲ႔ အတိအက်ေျပာရရင္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္ တနလၤာေန႔ပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ရွစ္ေလးလံုး (၈.၈.၈၈) အေရးေတာ္ပံုလို ့သမိုင္းမွာ ထင္ရွားခဲ့တာပါ။
ျမန္မာသကၠရာဇ္နဲ႔ ေျပာရရင္ ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၃၅၀ ျပည့္ႏွစ္၊ သာသနာသကၠရာဇ္ ၂၅၃၂ ျပည့္ႏွစ္ ဒုတိယဝါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ ၁၁ ရက္ေန႔မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း တခ်ိဳ႕က ၁၃၅၀ ျပည့္ အေရးေတာ္ပံုလို႔လည္း သံုးႏႈန္း ေခၚဆိုၾကပါတယ္။
အဲဒီတုန္းက ျမင္ကြင္းေတြကို မသိမမီလိုက္တဲ့ ေႏွာင္းလူေတြ ျမင္ေစခ်င္လွပါတယ္။ အၿမိဳ႕ၿမိဳ႕အနယ္နယ္ ရပ္ကြက္တိုင္း၊ ေက်းရြာတိုင္းက ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ဖို႔ ထြက္လာၾကတဲ့ လူစုလူေဝး လူအုပ္ႀကီးေတြ လမ္းမေတြေပၚ စီးေမ်ာေရြ႕လ်ားလာပံုဟာ ဒီလိႈင္းလံုးႀကီးေတြ တလိမ့္လိမ့္တက္လာၿပီး ကမ္းေျခကို တဝုန္းဝုန္း ႐ုိက္ခတ္လာသလိုမ်ိဳးပါပဲ။
သပိတ္ သပိတ္ … ေမွာက္ေမွာက္ .... ဖိလွ်င္ဖိလွ်င္ … ႂကြႂကြ … ထိလွ်င္ထိလွ်င္ … ခ်ခ် … တပါတီအာဏာရွင္စနစ္ … ဖ်က္သိမ္းပစ္ ... ဖ်က္သိမ္းပစ္ ... ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေပးတဲ့စစ္ပညာ ျပည္သူေတြကို သတ္ဖုိ႔ မဟုတ္ဘူး၊ ဒီမိုကေရစီရရွိေရး … တို႔အေရး ... တို႔အေရး … အေရးေတာ္ပံု … ေအာင္ရမည္ … ေအာင္ရမည္လို႔ သိန္းဂဏန္းခ်ီတဲ့ ဧရာမလူအုပ္ႀကီးကေန ရင္ေခါင္းထဲက အသံႀကီးေတြနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ သံၿပိဳင္ တညီတညာ ေအာ္ဟစ္ေႂကြးေၾကာ္သံကို ၾကားရတဲ့အခါ တကိုယ္လံုး ရွိရွိသမွ် ၾကက္သီးေမြးညင္းေတြေထာင္ထ ေသြးခုန္ႏႈန္းေတြ ႐ုန္းႂကြခဲ့ရတဲ့ ေမ့မရႏိုင္ေလာက္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးလေပါ့။
ရွစ္ေလးလံုး အေရးအခင္းႀကီး စျဖစ္တဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၇ ႏွစ္တာကာလကေန စစ္အာဏာရွင္ အသိုင္းအဝန္းေတြဟာ တကယ့္သမိုင္းမွန္ကို ပံုဖ်က္ဖံုးကြယ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တာဟာ ဒီေန႔ခ်ိန္ထိေအာင္ ႀကိဳးစားေနဆဲပါ။ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ ေျမႇာက္ေပးတာတို႔၊ ျပည္ပမီဒီယာေတြ ေသြးထိုးေပးတာ၊ နားေယာင္တာတို႔ မင္းမဲ့စ႐ိုက္ဆန္ဆန္ ျဖစ္ပြားခဲ့တာတို႔ စတဲ့ လုပ္ႀကံထိုးႏွက္ခ်က္ေတြနဲ႔ မတရားမႈကို ဆန္႔က်င္ေၾကာင္း ျပသဖို႔ လူထုတရပ္လံုးရဲ႕ ဒီမိုကေရစီေရး ေတာင္းဆိုမႈ တိုက္ပြဲကို သိကၡာမဲ့ေအာင္ အႏွစ္သာရ မရွိသေယာင္ စစ္အာဏာ႐ွင္ေတြရဲ႕ အမွားေတြ၊ တိုင္းျပည္ကို ဖ်က္ဆီးခဲ့တာေတြ၊ စစ္ရာဇဝတ္မႈကို ဖံုးကြယ္ထိမ္ခ်န္ၿပီး သမိုင္းကို လိမ္လည္မႈ၊ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ မုသာဝါဒကံ က်ဴးလြန္ေနၾကတာပါ။
စစ္အာဏာရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းရဲ႕ ေဒါက္တိုင္အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္တဲ့ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႔ဟာ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီးကို သပ္လွ်ိဳၿဖိဳခြဲဖို႔ တန္ျပန္သပိတ္အဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ ျဖစ္လာေအာင္၊ လုယက္မႈေတြ ျဖစ္လာေအာင္၊ ဆန္ဂိုေထာင္္ေတြ ေဖာက္၊ သပိတ္ေမွာက္ ျပည္သူေတြၾကား အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္ေအာင္ မယံုၾကည္မႈေတြက တဆင့္ သတ္ျဖတ္မႈေတြ ျဖစ္ပြားလာေအာင္ ေထာက္လွမ္းေရး ေအာက္လမ္းနည္းေတြနဲ႔ ေသာက္သံုးေရကန္ေတြကို အဆိပ္ခပ္တာေတြ စနစ္တက် လုပ္ေဆာင္ခဲ့တယ္ေလ။
တပါတီအာဏာရွင္စနစ္နဲ႔ အာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ အႏိုင္က်င့္မႈဒဏ္ကို ခါးသီးစြာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၆ ႏွစ္လံုးလံုး ေက်ာေကာ့ေအာင္ ခံစားခဲ့ရလို႔ နာၾကည္းခ်က္ေတြ ဆူေ၀ေနတဲ့ လူထုႀကီးရဲ႕ ေဒါသမီးေတာက္ကို ေလပင့္ေပးခဲ့တယ္။ လူထုက ေပါက္ကြဲၿပီး အၾကမ္းဖက္တဲ့ အခါက်မွ မင္းမဲ့စ႐ုိက္ဆန္ဆန္ လမ္းေပၚတက္ ဆႏၵျပၾကတာလို႔ တံဆိပ္ကပ္တာေလ။
ဒါေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕အႀကံကို ရိပ္စားမိတဲ့ သံဃာေတာ္ အရွင္သူျမတ္ေတြ၊ ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖေတြ၊ တတ္သိပညာရွင္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြ ဦးေဆာင္တဲ့ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွာ ဖြင့္လွစ္ခဲ့တဲ့ သပိတ္ေကာ္မတီမ်ားက မိဘျပည္သူေတြကို ေဖ်ာင္းဖ် ထိန္းသိမ္းႏိုင္ခဲ့လို႔ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြရဲ႕တန္ျပန္သပိတ္အႀကံဟာ လုပ္သေလာက္ ခရီးမေပါက္ခဲ့ပါဘူး။
"တကယ္ေတာ့ လူထုအံုႂကြမႈ အေရးေတာ္ပံုႀကီးေတြဆိုတာ ႐ုတ္ျခည္းေကာက္ခါငင္ခါ ထျဖစ္ပြားလာတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ တိုင္းျပည္မွာ မေက်နပ္မႈေတြ၊ ပဋိပကၡေတြ မ်ားမ်ားလာေလေလ၊ အဲဒီအဖုအထစ္၊ အစိုင္အခဲေတြ ေပါင္းစည္းမိသြားတဲ့ အခ်ိန္တခ်ိန္မွာ ဘယ္လိုမွ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရ ႏိုင္ေတာ့တဲ့ ေပါက္ကြဲမႈ၊ ေျပာင္းလဲမႈ၊ အခ်ဳိးအေကြ႔ႀကီးတခု ျဖစ္ပြားေပၚေပါက္လာရစၿမဲပဲ" လို႔ သမိုင္းပါေမာကၡ ဆရာႀကီး ေဒါက္တာသန္းထြန္းက ေကာက္ခ်က္ခ် ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။
တပါတီစနစ္ အေရၿခံဳထားတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ ႀကီးစိုးဗိုလ္က်ခဲ့တဲ့ ၂၆ ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတ္လ ၇ ရက္ေန႔မွာ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားက်ာင္းသူ ၁၀၀ ေက်ာ္ကို ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ ဆဲဗင္းဇူလိုင္ လူသတ္ပြဲကစၿပီး သမိုင္း၀င္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အအံုႀကီးကို မိုင္းခြဲၿဖိဳဖ်က္ခဲ့မႈ၊ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ကြ်န္းဆြယ္အားကစားၿပိဳင္ပြဲ အဓိက႐ုဏ္း၊ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ ၆ ရက္ အလုပ္သမားအေရးအခင္း၊ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၁၀ ရက္ ဦးသန္႔ဈာပနကိစၥ အံုႂကြလႈပ္ရွားမႈ၊ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္၊ ဇြန္ ၆ ရက္ အလုပ္သမားအေရးအခင္း ႏွစ္ပတ္လည္၊ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္၊ မတ္ ၂၃ ရက္ မႈိင္းရာျပည့္အေရးေတာ္ပံု၊ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္ ေငြစကၠဴအေရးအခင္း၊ ဆန္ျပႆနာ၊ ၁၉၈၈ မတ္လ ၁၃ နဲ႔ ၁၆ ရက္ေန႔ စက္မွႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား အေရးအခင္းနဲ႔ အင္းယားကန္ေဘာင္ေဘး တံတားနီ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈ ႏွိမ္ႏွင္းလူသတ္ပြဲ၊ ၁၉၈၈ ဇြန္လ ေျမနီကုန္းအေရးအခင္း ႏွိမ္ႏွင္းလူသတ္ပြဲနဲ႔ စစ္ကိုင္းလူသတ္ပြဲ စတဲ့ အာဏာအားကိုး၊ လက္နက္အားကိုးၿပီး ရဟန္းရွင္လူ ေက်ာင္းသားျပည္သူ၊ လယ္သမား၊ အလုပ္သမား၊ တိုင္းရင္းသားေတြအေပၚ အႏိုင္က်င့္ဗိုလ္က်ခဲ့မႈ၊ ႏိုင္ငံေရးကို ႏိုင္ငံေရးနည္းနဲ႔ မေျဖရွင္းဘဲ အၾကမ္းဖက္သတ္ျဖတ္ ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့တာေတြနဲ႔ အေထြအေထြစီးပြားေရး အက်ပ္အတည္းေတြ၊ တရားဥပေဒ စိုးမိုးမႈမရွိ၊ ဘ၀လံုၿခံဳမႈမရွိ၊ ဘ၀အာမခံခ်က္မရွိ၊ အနာဂတ္မဲ့ေနတဲ့ အေျခအေနေတြေၾကာင့္ ျပည္သူေတြ လမ္းမေပၚ တက္လာခဲ့ၾကတာပါ။
အဲ့ဒီလို တႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာနဲ႔ မတရားမႈကို ဆန္႔က်င္ဖို႔၊ ဒီမိုကေရစီအေရးနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ ရယူပိုင္ဆိုင္ဖို႔ လက္နက္မပါဘဲ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ လမ္းေပၚထြက္ၿပီး ကိုယ့္အခြင့္အေရး ေတာင္းေနတဲ့ မိဘျပည္သူေတြကို စစ္အာဏာရွင္ရဲ႕ ခါးပိုက္ေဆာင္စစ္တပ္က ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၁၈ ရက္ေန႔မွာ အာဏာသိမ္းယူၿပီးတဲ့ေနာက္ လက္မရြံ႕ အာဏာသားေတြဟာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမအနီး ဆႏၵျပသူ လူအုပ္အတြင္းကို ေမာင္းျပန္ ဂ်ီ ၃၊ ဂ်ီ ၄ ေသနတ္မ်ားနဲ႔ ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ၿဖိဳခြင္းခဲ့တာ အတည္မျပဳႏိုင္ေသးတဲ့ ခန္႔မွန္းေျခ သတင္းေတြအရ ျပည္သူေပါင္း ၃၀၀၀ ေက်ာ္ အသက္ဆံုးပါးခဲ့ရတယ္လို ့ဆိုၾကတယ္။
အဲဒီလို အၿဖိဳခြဲခံလိုက္ရတာကိုပဲ မ်က္ေတာင္ေအာက္မွာ ဘဝသုဥ္း၊ မ်က္စိတဆံုး မၾကည့္တတ္တဲ့သူတခ်ိဳ႕က ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီး က်ဆံုးခဲ့တယ္လို႔ မိုက္မဲစြာ သံုးသပ္ေျပာဆိုၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီးမွာ အသက္ေပးသြားခဲ့ရတဲ့ အာဇာနည္ အေထာင္အေသာင္းရဲ႕ ေပးဆပ္မႈေတြ၊ ဘဝနဲ႔ အနာဂတ္ကို ရင္းခဲ့ရတဲ့ လူ ရွင္ အာဇာနည္၊ ရဟန္းရွင္လူ အသိန္းအေသာင္းရဲ႕ ေပးဆပ္မႈေတြဟာ အခ်ည္းအႏွီး မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္ေန႔က ထိုးလိုက္တဲ့ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေလာင္းသံ၊ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေခါင္းေလာင္းသံဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံကေန မိုးယံထက္ လြင့္ပ်ံလို႔ ၿဂိဳဟ္ျပာႀကီးတခုလံုး ပဲ့တင္ပ်ံသြားခဲ့တာ မဟုတ္လား။
ရွစ္ေလးလံုးသစၥာဆိုတာ မတရားမႈကို ဆန္႔က်င္ရဲတဲ့စိတ္ဓာတ္၊ ဖိႏွိပ္မႈကို ေခါင္းငံု႔မခံတဲ့စိတ္ဓာတ္၊ ဗိုလ္က် အႏိုင္က်င့္မႈကို လက္မခံတဲ့စိတ္ဓာတ္၊ ကိုယ့္အခြင့္အေရးကို ကိုယ္တိုင္ရယူရဲတဲ့စိတ္ဓာတ္၊ အမွန္တရားကို ျမတ္ႏိုးတဲ့စိတ္ဓာတ္၊ လြတ္လပ္မႈကို တန္ဖိုးထားတဲ့စိတ္ဓာတ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့လူ႔ေဘာင္ကို တည္ေထာင္လိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြပါ။ အဲဒီရွစ္ေလးလံုးစိတ္ဓာတ္နဲ႔ ဝိညာဥ္ေတြဟာ ဒီေန႔ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ လူငယ္မ်ိဳးဆက္ေတြထံမွာ ရွင္ျပန္ထံုလူး ေသြးကူးမ်ိဳးပြားေနတာဟာ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုႀကီးရဲ႕ ေအာင္သီးေအာင္ႏွံေတြလို႔ေျပာရင္ မမွားႏိုင္ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ ရွစ္ေလးလံုး ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုႀကီးဟာ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ေတာ့ ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္ မေရာက္ေသးပါဘူး။ စစ္အာဏာရွင္အႏြယ္ေတာ္ အျမစ္အႂကြင္းအက်န္ေတြဟာ ဒီမိုကေရစီ အေရၿခံဳၿပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို အသြင္သစ္နဲ႔ အသက္ဆက္ဖို႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနတုန္းပါ။ ဒီေနရာမွာ စစ္အာဏာရွင္ အႏြယ္ေတာ္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြနဲ ့ ႐ုိးသားတဲ့ စစ္ဗိုလ္စစ္သားေတြကို ခြဲျခားျမင္တတ္ဖို ့လိုပါတယ္။
႐ုိးသားတဲ့ စစ္ဗိုလ္စစ္သားေတြကလည္း ႐ုိးသားေန႐ုံ၊ အမိန္႔နာခံတတ္႐ုံနဲ႔ စစ္သားေကာင္း မျဖစ္ဘူးဆိုတာ အေလးအနက္ စဥ္းစားဖို႔ လိုေနပါၿပီ။ အမွားနဲ႔ အမွန္ကို ခြဲျခားတတ္ဖို႔၊ အမွန္တရားဘက္က ရပ္တည္ရဲတဲ့ စိတ္သတၱိရွိဖို႔ လိုပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ စစ္အာဏာရွင္ရဲ႕အမိန္႔ကို နာခံရင္ ႀကိဳက္တဲ့ ရာဇဝတ္မႈ က်ဴးလြန္လိုက္ တာဝန္ခံစရာမလိုဘူးဆိုတဲ့ အစဥ္အလာကို တိုက္ဖ်က္ပါ။
အထက္အမိန္႔ကို နာခံရင္ သူမ်ားအိုးအိမ္လယ္ယာ သိမ္းလို႔ရတယ္၊ ျပန္ေပးစရာမလိုဘူး ဆိုတာကို ဆန္႔က်င္ပါ။
အထက္ၫႊႏ္ုၾကားခ်က္ကို မ်က္စိမွိ္တ္လိုက္နာရင္ သူမ်ားသားပ်ိဳသမီးပ်ိဳကို ဖ်က္ဆီးလို႔ရတယ္ ဆုိတာကို ေတာ္လွန္ပါ။
အထက္အမိန္႔ကို ေက်ႁပြန္ဖို႔ လူသတ္ခဲ့လည္း ရာထူးတက္၊ ဥပေဒအထက္ ေနႏိုင္တာကို အျမစ္ျဖတ္ပါ။
အထက္အမိန္႔ထမ္းေဆာင္ဖို႔ လူေတြကို သတင္းအမွားေပး၊ လိမ္ညာလမ္းမွား ပို႔ရမယ္ဆိုတာကို ႐ိုက္ခ်ိဳးပစ္ပါ။
အထက္အမိန္႔ကို မလြန္ဆန္ရဲလို႔ ဘာခိုင္းခိုင္း လုပ္ေနရတာပါ ဆိုတာကို ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္ပါ။
အထက္အမိန္႔ကို သစၥာခံဖို႔ မတရားမွန္းသိေပမယ့္ မလႊဲမေရွာင္သာ လုပ္ရတာပါလို႔ သတၱိေၾကာင္တဲ့ ဆင္ေျခကို ႐ႈတ္ခ်ပါ၊ ဆံုးမပါ။
အထက္အမိန္႔ကို သစၥာခံဖို႔ မိဘေနာက္ေက်ာကို ဓားနဲ႔ထိုးရဲတဲ့ သားဆိုးမ်ိဳး ျမန္မာေျမက အၿပီးတိုင္ ေပ်ာက္ကြယ္ေအာင္ ၀ိုင္း၀န္းကူညီၾကပါလို႔ တိုက္တြန္းရင္း ဒီေဆာင္းပါးကို နိဂံုးခ်ဳပ္ပါတယ္။
ရွစ္ေလးလံုး လူထုဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုႀကီးတြင္ အသက္ကို ပဓာနမထားဘဲ စြန္႔လႊတ္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ ရဲ၀ံ့ေျပာင္ေျမာက္စြာ ပါ၀င္လႈပ္ရွားခဲ့တဲ့ ရဟန္းရွင္လူ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ တိုင္းရင္းသား၊ ျပည္သူအေပါင္းအား လည္းေကာင္း၊ မိဘျပည္သူ႔ဘက္သို႔ ကူးေျပာင္းပါ၀င္လာခဲ့ေသာ ၾကည္း၊ ေရ၊ ေလ စစ္သည္ေတာ္မ်ားအားလည္းေကာင္း၊ က်ဆံုးခဲ့ၿပီးေသာ အာဇာနည္အေပါင္းတို႔အားလည္းေကာင္း အမွတ္ရ ေလးျမတ္စြာ ဤေဆာင္းပါးျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ ဦးညႊတ္ဂုဏ္ျပဳလိုက္ပါတယ္။
ေလးစားစြာျဖင့္
မင္းေကာင္းခ်စ္
ၾသဂုတ္ ၃ ရက္ေန႔ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္
